Ramsesim ile yaşadığım için o kadar kutluyum ki hayatımdaki hiçbirşey beni bu kadar mutlu edemez. İlk önce ben de çok üzülüyordum evde yalnız kalıyor sıkıldı ben ona yetemiyorum diye düşünüp kendimi harap ediyordum. Sonra beni de eve bağladı hiçbiryere bırakıp gidemiyoruma evrildi düşüncelerim (aslında kedi için üzülmek değil kendimiz için üzülmek sizin anlattığınız vicdanınızı rahatsız ediyor. ) Ramses cins sayılır ama ben öyle düşünerek sahiplenmedim kesinlikle. Şimdi Ramses olmasa nefes alamam. Onun yaşam şeklini akışkanlıklarını benimsedikçe ve almasaydınız ya da iyi bakamasaydınız dışarda ya da başka birinin elinde yapamayacağını aklınıza getirdikçe bu düşüncelerden ister istemez kurtuluyorsunuz. Ben de öyle oldu. Zaten o sizi çok seviyordur göstermese bile. Siz de onu sevdiğinizi düşünürseniz herşey hallolur.