Ben hayatım boyunca kedilerden çok korkuyordum. Hiçbir kediye dokunmamıştım bile :D Kedi yanıma gelince çığlık çığlığa kaçıyordum ahahah Sonra kedimi 15 günlükken arabalar çarpmak üzereyken bulduk. Bakıma muhtaçtı. İlk birkaç gün dokunamamıştım bile avuç kadar yavrudan korkuyordum :D Sonra onunla ilgilenirken korkumu yendim. Annem iyileşene kadar bakıp sonra sokağa bırakmayı düşünüyordu ama ben bırakmadım. İlk başlarda çok zordu bensiz durmuyor sürekli miyavlıyor sürekli kucağıma geliyordu su içmeye bile gidemiyordum. Resmen lohusalık dönemi yaşadım :D ve kediler bakımı hakkında hiç bilgim olmadığı için sürekli panik endişe halindeydim her an bir şey olacak gibi. Şimdi 10 aylık. Hala endişe duyuyorum ama daha rahatladım ama her şeyi kontrol etmem gerek gibi hissediyorum mesela evdekiler uyumadan uyuyamıyorum ya ortada tehlikeli bir şey bırakırlar diye illa en son benim kontrol etmem gerekiyor

İnanın bana 5 kediyle başıma gelmeyen kalmadı babası kendi oğlunu balkondan attı, sinekliği 5 saniyeliğine yorgan sirkelemek için açtığımda camdan atlayanlar, dünya üzerinde en abidik gubidik hastalığa yakalananlar ve hasta gibi davranıp veterinere tonlarca para döktürenler. Okb ve ansiyetem yüzünden sürekli başlarına bir şey gelmesinden endişelendiğim için hastalandım. Sorun şurada başlıyor son 1 aydır yemeklerini veriyorum, aşılarını yaptırıyorum, takviyelerini veriyorum çok düşünmemeye çalışıyorum. Ailem bile kedilerimi severken artık yoruldular bende çok takmamaya çalışıyorum. Sonuç kendi hallerinde takılıyorlar, çok merak ettiğin bir şey varsa chatgpt gibi yapay zekaya sorabilirsin bu seni daha minimum hale indirir. Mesela hasta kedi belirtilerini oku ilk kedim hasta mı diye düşünmeden önce bu belirtilere bak ya da kedi ortalama dakika da kaç nefes alıp verme hareketini gerçekleştirir bunları bil aklında kalsın. Eğer gerçekten kötü durumdaysan sana önerim veterinerlik fakültesi ders notlarını paylaşıyor oradan ders notlarını okuyabilirsin hem kedileri tanırsın hem de hastalıklarını.