Merhaba arkadaşlar. Bu konuyu daha önce açmıştım şimdiki durumunuzdan bahsedicem. Özetliyim size. 3,5 aydır minnoş bizimle ve 3 yaşındaki kızım çok kıskanıyor. Geçer düzelir diye bekliyorum ama artatarak devam ediyo. Çok zarar veriyo üzerinde oturmaya çalışıyo sıkıyo vurmaya çalışıyo evde istemiyo babam götürsün diyo. Kedimi sürekli korumaya çalışmaktan kızımla sürekli konuşmaltan ilgisini dağıtmaktan artk çok yıpranmaya başladım. Kedim de artkk sargınlamaya başladı o da kızıma saldırıyo artık. Her yerini ısırıyor tırmalıyor. Ne yapacağımı bilemez haldeyim...fikirlerinizin hepsini dikkate alacağımdan emin olabilirisniz şimdiden teşekkürler
Şehrinizdeki çocuk psikiyatrisi uzmanlarını araştırıp birine gidebilirsiniz, korktuğunuz gibi olmaz inanın dillerinden anlıyorlar mutlaka profesyonel bir destek alın derim, işe yarayacağına inanıyorum, her şey hızlıca yoluna girer umarım :)
ben de profesyonel destek alinmasi gerektigini dusunuyorum. buradan alinan oneriler daha kotu de edebilir valla riske gerek yok iki tane evlat soz konusu
Kızınızın yaptığı davranış normal değil. İleride başka bir insan çocuğunuz olduğunda da aynı tepkiyi verebilir,5-6 yaşlarında arkadaşları olacak. O zaman da oyuncaklarını paylasmayacak ve dışlancak. bunlar gibi problemler yaşabilirsiniz. Şimdiden önlem almanız ileriki yaşamını da kolaylaştırır. Bir psikolog veya çocuk gelişimci ile görüşün. Sizi yönlendirirler.
İşiniz gerçekten çok zor,ikiside evladınız ikiside şuan ne deseniz anlamaz..bebeğiniz 3 yaşında aklı biraz erse konuşmanız işe yarar en azından kendinede onada zarar vermez..aslında kendinize baskı uyguladığı için oda kendini koruma amaçlı tırmalıyor ve korkuyordur..aslında şuan yapacak birsey aklıma gelmiyor sadece biraz zaman la kızınız anlayacak ve uzak duracaktır kıskanmak yerine sevecektir.elinzden geldiğince uzak tutun
Çok zor bir durum gerçekten.
Aslında bu durum çokça yaşanıyor, küçük çocuklu evler kediler için oldukça zor bir ortam. Çocuklar kediyi bir canlı olarak değil oyuncak olarak görebiliyor ve sevgilerini gösterirken aşırıya kaçabiliyor hatta kediye zarar verebiliyor, kediniz yetişkin olsaydı yine kendini koruyabilirdi ve dengeyi sağlayabilirdi ama yavru kediler dünyaya yeni yeni adapte olduklarından işleri çok daha zor.
Gaddarca olabilir fakat kediniz biraz daha büyüyene kadar çocuk ile kediyi ayrı odalara tutmak, ara ara sizin kontrolünüzde bir araya getirip çocuğun kediye nasıl yaklaşması gerektiğini göstermeniz işe yarayabilir, çocuklar ebeveynlerinin hareketlerini taklit eder başta biraz zor olsa da zaman geçtikçe kediye nasıl yaklaşılacağını öğrenebilir.
Bencede bir profesyonelden yardım almanız yönünde kolay gelsin
Kızınızı bi pedegogla görüştürebilirsiniz uzman kişilerle çözülebilecek bi sorun umarım düzelir 🙏
Size birkaç tavsiyede bulunmuştuk önceki başlığınızda işe yaramamış anlaşılan... Bu durumdan uzman bir psikiyatristin desteği gerekir çocukların dilinden çok iyi anlıyorlar bizim önerebileceğimiz başka bir şey yok belki çocuğu olan ve durumu yaşamış olan birileri cevap yazar.
Ben de ruh sagligi alaninda calistigim icin bu tarz sorunlari biliyorum. Cocuklar bazen kedilere karsi kardes kiskancligina benzer duygular yasayabiliyorlar. Bu konuda profesyonel destek almanizi oneririm. Psikiyatriden ziyade cocuklarla calisan, oyun terapisi yontemi kullanan (ve bence psikodinamik egitim almis) bir uzman klinik psikolog ile gorusmenizi tavsiye ederim.
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor