Herkese iyi akşamlar, duygularımı sizlerle paylaşmak istiyorum paylaşmasam kafayı yiyecek gibiyim. İster okursunuz ister okumazsınız orasını bilemeyeceğim.
Çocukluğumdan beri kedi sahiplenmek istiyordum ve bunun için çok çabaladım, ailemi ikna etmem yaklaşık on yıl sürdü. Sonunda pamuğumu sahiplendim. Tabii bu on yıl içinde kedi bakımıyla alakalı birçok makale okudum çok araştırma yaptım. Zaten hayalim veteriner olmaktı - olmadı 😑-
Pamuğu ailece çok seviyoruz ailemde hiçbir problem yok, problem tamamen bende. Ona çok bağlandım ve bu bağlılık beni birazcık çok azıcık yıprattı. Sürekli peşindeyim, bir şeyi var mı yok mu diye kontrol ediyorum, biraz az mama yese stresten deli oluyorum, birazcık fazla uyusa stres oluyorum. hasta olsa ne yaparım inanın bilmiyorum ölürüm herhalde. Sizin böyle duygularınız var mı varsa nasıl başa çıkıyorsunuz? Rahat yaşamak için ne yapacağım, anın tadını çıkarmak istiyorum çünkü.
Çocuğum hep sağlıklı olsun dua edin 🙏☺️
Gerçekten evcil hayvanını seven tüm hayvan sahipleri yaşamıştır bu duyguyu kuşumuz ilk geldiğinde gittiğim her yere götürüyordum jdjfhdjjd
Azıcık uyuyunca hemen panik oluyordum millet bana deli misin diyip gülüyordu. Sonradan aslında hayvanın hiçbir sıkıntısı olmadığını anladığında geçer
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...