Miniklerimizi Sahiplenme Hikayelerimizi Paylaşalım Mı? ?

Profilimden aynen kopyalıyorum:

Dikili'ye sonbahar tatili için gittiğim devremülkte karşıma çıktı. Dağlık ve yerleşimin olmadığı bir bölgeydi. Haliyle oradaki birçok kedi için, oraya gelen müşterilerin pişirdiklerinden başka bir nasip yoktu, içine dalıp rızıklarını arayabilecekleri konteynerlar da... Diğer villalara olduğu gibi bizim villamıza da sürekli gelen 15-20 kadar kedinin içinde asil ve olgun duruşu, çekingenliği, yemek için kapışmayıp geri planda duran hanım efendi tavırları ve tabii ki güzelliği beni ona çeken ilk şey oldu. Herkes kedisinde kendisinden bir parça, bir ortak nokta bulur ya, o mu beni seçti ben mi onu :) burası bir soru işareti... Devremülk kurallarında müşterilerin tatil yerine evcil hayvanlarını getirmeleri yasaktı. Buna rağmen geceleri o dağlık alanda esen sert rüzgara dayanamayıp, orada kaldığım 1 hafta boyunca her gece onu gizlice içeriye aldım, yanımda yatırdım. Sabaha karşı da tekrar dışarı bıraktım. Sonra hep peşine düştüm gündüzleri... Hiç diğer kediler arasında göremiyordum (asosyal).. Orada gidebileceği tüm villaların önünden geçip seslenmeme rağmen tüm kedileri görüyor, bir onu göremiyordum. Öğlen 13:00 sıralarında ortaya çıkardı hep. Dışarda onu bol bol severdim. Saatlerce kucağımda ısınır, uyurdu. Döneceğimiz gün, villayı bir sonraki müşteri için sabahtan terk etmemiz, yani kahvaltıdan sonra hemen çıkmamız gerekiyordu. Dönmemizden 2 gün önce elime kargosu hızlı geçecek bir firmadan evcil hayvan sepeti sipariş edip o kuş uçmaz kervan geçmez yerin adresini verdim. Bir yandan da korkuyordum ya sepet yetişmezse diye. Çarşamba günü dönecektik, neyse ki sepet salı günü bana ulaştı. Çarşamba günü sabah kapıyı açtığımda hızlıca onu aramaya koyulacaktım götürmek için.. Malum, hanım efendi öğlene kadar sırra kadem basıyor, ortalıkta görünmüyordu, bizimse sabah ayrılmamız lazımdı ordan. Onu nasıl bulup sepete koyacağımın endişesini taşıyordum...

Ama bu bile işaretiydi bizim bundan sonra birbirimizsiz olamayacağımızın... Sabah perdeyi açmamla onu karşımda görmem bir oldu :) İstisnai olarak o sabah, normalde hiç görünmediği bir saatte, hiçbir villanın önünde değil, bizim kaldığımız villanın önünde bekliyordu. O an onu uzun uzun aramak zorunda kalmamama öyle sevindim ki... Ailemdeki bazı itirazlara rağmen kimseyi dinlemedim ve onu sepete koyduğum gibi evimize getirdim.. O benim mucizem, ilahî ve manevî işaretçim, dostum ve yoldaşım... Yaşanacak günlerimiz, yürüyecek yolumuz varmış... Hayatı her şeye rağmen birlikte göğüslemek üzere benim güneş yüzlüm, bal gözlüm, asil edalım...

Büyük kızım Mırmırsu'yu sokakta bulduk eşimle o zaman nisanliydik. Birinin peşine takılmıs giderken biz de eşimin ailesinden çıkmış arabaya biniyorduk. Piiis, zayiiif, ağzı leş gibi kokuyordu. Odayı kaplıyordu kokusu Veteriner dişlerinin çekilmesi lazım yoksa çenesi çürür dedi. 4 tane dişi çekildi. Sahiplendircektik çünkü evimizde şuan 12 yasindaki kedimiz vardı. Ama o kadar zeki bir kedi ki zekiligine hayran kaldım. Çok farklı bir bağ oluştu. Kimseye veremedim.
Küçük kedimi de biri 4 kardeşi ile bir günlükken kutuya koymuş, bir öğrenci yurdunun bahçesine bırakmış. İlanda gördüm. Hemen aldık. Biri ölmüştü. Benim kedimin poposuna sinek larvalarıni bırakmıştı. Daha 3 günlükken poposunda kemiği görünecek kadar açılmış delikten larvaları temizledi veteriner. Diğer yavruda da vardı o yaşayamadi. Veterinerler %1 ihtimal vermişlerdi yaşamaları için. İkisini çok şükür hayata tutundurmayi başardık. Biri annemde erkek olan dişi olan bende. Çok çok çok zordu bizim için. Şuan poposu yok bir organı eksik ama çok şükür yanımda. Ayy o günleri hatırladım 😢