Evettt çok heyecanlandım o zaman 8 yıl öncesine gidelim yani Nero Efendi'nin anneannesi dönemine. Çünkü Nero 3. Kuşak kedim. En baştan anlatayım yani Diane hanım'dan
Ben okuldan gelmiş evimde otururken o zamanki evimiz müstakil ve bahçeli bir evdi evimizin damından bahçeye bir kedi atladı ki çok yüksek bir yerdi ve bir ayağı bayağı sakatlanmıştı yürüyemiyordu insanlardan korkan bir kedi idi bende ağlayip ısrar ederek annemle veterinere götürdük ama çok yüksekten düştüğü için bir patisi kesildi o veteriner döneminde de çok alıştım kendisine ve sonra bırakamadım. Zaten bizim evin bahçesi kedilerin sürekli uğradığı bir yer olduğu için ve annemde çok sevdiği için Diane'i eve aldık o zamanlarda 3 yaşında idi ve safkan Ankara kedisi idi sonra kim olduğu belli olmadan hamile kaldı Nero'nun annesi yani Michelle'i doğurdu o da Nero'yu doğurdu derken evimizin içinde 8 yıldır kuşaktan kuşağa kediciklerle dolu oldu uzun oldu biraz ama 😂

Bende hep sokakta bakıyordum eve almak nasip olmamıştı sağlık sorunu sebebiyle,fakat kızımı sokakta arabanın altında buldum 1,5 aylık civarında idi küçücük ağzının kenarı mantar olmuş,ezildi sandım baktıkki boşluğun da öyle korkmuş duruyor.veteinere götürdüm iç dış paraziti ni yaptırdım,vet.mantar olduğunu söyledi bağışıklığı da çok düşüktü yaşamaz sokakta dedi tedavi etmek için alelacele eve getirdim göya iylestirip bırakacak tım ama öyle bir alıştım ki iyileşince de vaz geçmedim kızım yoktu şimdi bir kızım oldu iyikide oldu onu çok seviyorum ❤️

Ailem ve ben bir süredir kedi sahiplenmek istiyorduk sosyal medyada dolaşırken bir anda karşıma çıktı Kaju'yu sahiplenmek isteyen çok fazla kişi vardı fakat hiç olumsuz düşünmedim o kadar kişinin arasında benim sahiplenmem mucize gibiydi eve ilk getirdiğimi hatırlıyorum ufacıktı geceleri hep boynuma sokulur uyurdu peşimden ayrılmazdı kısa sürede hepimize alıştı evimizin küçük bebeği oldu
Şunu fark ettim hayvan sevgisi insanı inanılmaz derecede dinginleştiren huzura kavuşturan bir duygu bir kere karşınıza karşılıksız saf sevgi yumağı duruyor insan başka ne ister ki? Çocukluğumdan beri hayvanlarla hep beraber olmuş sokaktakilerle hep ilgilenmeye çalışmışımdır onlara elimi uzatmak ve sevgi gibi bir karşılık alıyor olmak beni manevi olarak doyuran tek duygu diyebilirim sevgi her canlıyı iyileştirir hayvan sevgisi ise insanı iyileştirir
Hayatıma bambaşka bir renk kattığın için hiç büyümeyen bir bebek olarak kaldığın için senin annen olduğum için hep çok mutlu oldum sonsuza dek berabere biricik oğlum...

Çocukluğumdan beri kedi,köpek aşığıyımdır.Ama hiç sahiplenmek nasip olmamıştı işlerim dolayısıyla şehir dışına çıkmam gerekiyordu.Birgün sokaktaki canlara mama almaya giderken Misket’i buldum çocukların elindeydi 1 aylık küçücük bir bebek 👶🏻 Annesini aradım taradım bulamadım. Gönlüm razı olmadı onu orda bırakmaya o kadar masumdu ki canım evladım 💜 Kontrollerini aşılarını herşeyini yaptırıp sahiplendim.Veteriner maceramız biraz uzun sürdü onu iyi edene kadar uğraştım öksürüyordu hastaydı. Şimdi çok iyiyiz çok şükür onunla birlikte hayata bakış açım değişti canımın canı düşünsenize sizden başka kimsesi yok hayatta.İyi ki beni buldu ve canıma can oldu. Çok seviyorum çok 💜

Merhaba ben de sokağımdaki kedilere bakıyordum sahiplendiğim dişi kedim Yani kızımı diğer sokakta yağmurun altında titriyordu onu gördüm öyle bizim sokağa getirdim daha sonra veterinere götürüp iç dış parazit yaptırdım bir süre sonra da kısırlaştırdım. Erkek kedimi ise oğlum zaten bizim sokakta doğdu üç kardeştiler bir tanesi küçükken kayboldu diğerini sahiplendirdik oğlum kalmıştı birgün ortadan kayboldu aniden geldiğinde arka bacakları tutmuyordu direk veterinere götürdük kalça ayrılması olmuş malesef çok üzülmüştüm dünyam yıkılmıştı resmen 3 hafta veteriner de kaldı sonra iyileşince eve aldım sahiplendim daha sonra nefes krizleri ve öksürük başladı bu sefer de gene gittiğimizde akciğerlerinin hepsi dolu olduğu söylendi gene yıkıldım 30 gün daha veterinerde kaldı her türlü tedavi uygulandı hiçbirisine cevap vermedi malesef evde nefes alamadı çok zor günler geçirdik ama 1 yılın sonunda zor da olsa hepsi geçti iyi ki sahiplenmişim oğlum ve kızımı hep beraber zorlukları aştık çok seviyorum iyi ki varsınız ❤️❤️ Ve sokağımdaki ayrıca tüm dünyadaki canlıları da çok seviyorum Allah hepsine sağlıklı uzun ömürler versin hiçbirisine sıkıntı vermesin sizlere de inşallah 🙏❤️

Bi gün sabah daha yeni uyanmışız oğlumla ayılamamışken eşim işten mesaj attı “nolur getireyim mi” diye. Ve Gece’nin fotoğrafı (adı gece değildi o zamanlar 🥲). Eski sahipleri evdeki diğer kediyle anlaşamadığı için veterinere bırakmış. O sıralar Eşimde bi sokak köpeğini hasta bulmuş onu tedavi ettiriyordu veterinerde Geceyle karşılaşmışlar. O ana kadar asla kedi sahiplenmeyi düşünmüyordum. Eşimin ısrarı, ve Gecenin çocukluğumda kedileri eve doldurduğum için babamın aldığı peluş oyuncağımla birebir aynı olması bağ kurmama neden oldu ve beni ikna etti. Ve kızımız eve geldi. Psikolojik olarak yıpranmıştı ve bazı sağlık sorunları vardı. Tedavi oldu. Çokça sevildi bizimle güzel bir bağ kurdu. Doğurduğum bir oğlum vardı, patili birde kızım oldu. Başta eşim istesede şimdi ben daha bağlandım. Oğlumlada çok güzel bir arkadaşlık kurdular. Dünyada ki en sakin en sevecen kedi olabilir, asla yaramazlık yapmayan mükemmel uyumlu bi kedi (eski evindekiler saldırgan ve garip(!) bir kedi olduğunu söylemiş 😒) Velhasıl4 ay oldu, 1,5 yaşında umarım uzun yıllar bizimle mutlu ve huzurlu yaşar 🧡

Profilimden aynen kopyalıyorum:

Dikili'ye sonbahar tatili için gittiğim devremülkte karşıma çıktı. Dağlık ve yerleşimin olmadığı bir bölgeydi. Haliyle oradaki birçok kedi için, oraya gelen müşterilerin pişirdiklerinden başka bir nasip yoktu, içine dalıp rızıklarını arayabilecekleri konteynerlar da... Diğer villalara olduğu gibi bizim villamıza da sürekli gelen 15-20 kadar kedinin içinde asil ve olgun duruşu, çekingenliği, yemek için kapışmayıp geri planda duran hanım efendi tavırları ve tabii ki güzelliği beni ona çeken ilk şey oldu. Herkes kedisinde kendisinden bir parça, bir ortak nokta bulur ya, o mu beni seçti ben mi onu :) burası bir soru işareti... Devremülk kurallarında müşterilerin tatil yerine evcil hayvanlarını getirmeleri yasaktı. Buna rağmen geceleri o dağlık alanda esen sert rüzgara dayanamayıp, orada kaldığım 1 hafta boyunca her gece onu gizlice içeriye aldım, yanımda yatırdım. Sabaha karşı da tekrar dışarı bıraktım. Sonra hep peşine düştüm gündüzleri... Hiç diğer kediler arasında göremiyordum (asosyal).. Orada gidebileceği tüm villaların önünden geçip seslenmeme rağmen tüm kedileri görüyor, bir onu göremiyordum. Öğlen 13:00 sıralarında ortaya çıkardı hep. Dışarda onu bol bol severdim. Saatlerce kucağımda ısınır, uyurdu. Döneceğimiz gün, villayı bir sonraki müşteri için sabahtan terk etmemiz, yani kahvaltıdan sonra hemen çıkmamız gerekiyordu. Dönmemizden 2 gün önce elime kargosu hızlı geçecek bir firmadan evcil hayvan sepeti sipariş edip o kuş uçmaz kervan geçmez yerin adresini verdim. Bir yandan da korkuyordum ya sepet yetişmezse diye. Çarşamba günü dönecektik, neyse ki sepet salı günü bana ulaştı. Çarşamba günü sabah kapıyı açtığımda hızlıca onu aramaya koyulacaktım götürmek için.. Malum, hanım efendi öğlene kadar sırra kadem basıyor, ortalıkta görünmüyordu, bizimse sabah ayrılmamız lazımdı ordan. Onu nasıl bulup sepete koyacağımın endişesini taşıyordum...

Ama bu bile işaretiydi bizim bundan sonra birbirimizsiz olamayacağımızın... Sabah perdeyi açmamla onu karşımda görmem bir oldu :) İstisnai olarak o sabah, normalde hiç görünmediği bir saatte, hiçbir villanın önünde değil, bizim kaldığımız villanın önünde bekliyordu. O an onu uzun uzun aramak zorunda kalmamama öyle sevindim ki... Ailemdeki bazı itirazlara rağmen kimseyi dinlemedim ve onu sepete koyduğum gibi evimize getirdim.. O benim mucizem, ilahî ve manevî işaretçim, dostum ve yoldaşım... Yaşanacak günlerimiz, yürüyecek yolumuz varmış... Hayatı her şeye rağmen birlikte göğüslemek üzere benim güneş yüzlüm, bal gözlüm, asil edalım...

Büyük kızım Mırmırsu'yu sokakta bulduk eşimle o zaman nisanliydik. Birinin peşine takılmıs giderken biz de eşimin ailesinden çıkmış arabaya biniyorduk. Piiis, zayiiif, ağzı leş gibi kokuyordu. Odayı kaplıyordu kokusu Veteriner dişlerinin çekilmesi lazım yoksa çenesi çürür dedi. 4 tane dişi çekildi. Sahiplendircektik çünkü evimizde şuan 12 yasindaki kedimiz vardı. Ama o kadar zeki bir kedi ki zekiligine hayran kaldım. Çok farklı bir bağ oluştu. Kimseye veremedim.
Küçük kedimi de biri 4 kardeşi ile bir günlükken kutuya koymuş, bir öğrenci yurdunun bahçesine bırakmış. İlanda gördüm. Hemen aldık. Biri ölmüştü. Benim kedimin poposuna sinek larvalarıni bırakmıştı. Daha 3 günlükken poposunda kemiği görünecek kadar açılmış delikten larvaları temizledi veteriner. Diğer yavruda da vardı o yaşayamadi. Veterinerler %1 ihtimal vermişlerdi yaşamaları için. İkisini çok şükür hayata tutundurmayi başardık. Biri annemde erkek olan dişi olan bende. Çok çok çok zordu bizim için. Şuan poposu yok bir organı eksik ama çok şükür yanımda. Ayy o günleri hatırladım 😢

Bayram temizliği yapıyordum, bahçeden sesler gelince gidip baktım. Minicikti ve korkuyordu. Tırmanamıyordu bile🤣 Sahibi var mı diye aradım ,annesizdi. 2 hafta evimin önünde kapalı temiz bir alanda ona yuva yaptım bir süre sonra büyümediğini ve sesinin az çıktığını farkedip veterinere götürdüm. Kızımın rus mavisi kırması olduğunu ve akciğerleri kötü olduğu için gelişim geriliği olduğunu öğrendim ve sahiplendim iyi bakılmazsa ölebilirdi Allah korusun. Muhtemelen hasta olduğu için sokağa atıldı diye düşünüyorum . Şuan ciğerleri iyi durumda gayet sağlıklı ama hala gelişim geriliği var. Tahmini olarak 5 aylık🐈‍⬛💃🏻

Aslında hep bir kedi sahiplenmek istiyordum ama ailem asla istemiyordu. Sokakta yüzlerce hayvana bakıyordum şans da bunlardan biriydi hatta bizim bahçede doğmuştu. Daha öncesinde arka bacakları sakat bir şekilde bulunca belediyede tedaviye göndermiştik sonra iyileşip geri gelmişti. Sonra doğum yapamayan bir anne olarak tekrar karşıma çıktı. Bebekleri karnında ölmüştü Rahmi çürümüş ve şansı zehirlemeye başlamıştı, sezeryan oldu yoğun bakımda kaldı birkaç gün ve hala durumu kritik de olsa artık eve gelebilirdi ama bir kediyi eve almak ailem için imkansızı. Bir şekilde anneannemi ikna edip balkonda iyileşene kadar kalacağını söyledim sonra balkonda olmayınca odama aldım derken tedavi süreci de hala devam ediyor ve artık bizim bebeğimiz oldu 💞

Annemin vefat ettiği gün dışarıda otururken yanıma gelmişti. Sanki üzgün olduğumu anlamıştı. Çok küçüktü yağmurdan dolayı ıslanmış ve üşümüştü. Küçücük patileri ile gözyaşlarımı siliyordu. O gün anladım ki artık o kedi benim bu hayatta yol arkadaşımdı. İyi ki de sahiplenmişim oğlumu eve geldiğim zaman beni seven birini görmek ve sizi kapıda karşılaması tarif edilemez bir mutluluk.

Öncelikle merhaba iyi geceler 🥰 miniklerimin annelerine bakıyordum yaklaşık 1 senedir tamamen ev kedisi değildi hem dışarıda hem evde yaşıyordu. Onunla tanışma hikayem de şöyle; geçen sene bu aylarda akşam markete giderken peşime düştü caddeden karşıya geçerken mahalle arasında hızlı araba kullanan bir dengesiz sürücü çarptı kediye gözümün önünde oldu.. öldü sandım çok korktum ama araba bastı gitti kedi de korkmuş kaçmıştı çok şükür bir şey olmadı. Yolun içinde ağlamaya başladım korkudan o sırada dışarıda başka insanlar da vardı yanıma geldiler yana döne kediyi aradım ama bulamadım kaçtığı için. 2 gün gelmedi kapıya öldü sandım o an kaçtı ama belki iç kanama geçirdi ya da yarası var diye düşündüm. 2.günün sonunda kapıya geldi arka bacağı topallıyordu veterinere götürmek için hazırlandım tam o sırada kayboldu ortalıktan 2 3 gün sonra yeniden geldi düzelmişti bacağı. Annemleri ikna edip eve aldım 1 sene boyunca hem evde hem dışarıda baktım. Şubat ayıydı bebeklerinin olduğunu öğrendim. 22 nisanda da miniklerin dünyaya geldi 🥰 şuan 7 aylıklar anneleri de kapıya geliyor ona da bakmaya devam ediyorum 🥰

Ben küçüklüğümden beri kedileri köpekleri aslında bütün hayvanları çok seviyorum. Sahiplenmek de isterdim her zaman ama ailem istemezdi. Dışarda 20 den fazla kediye bakıyordum. Onları besliyordum seviyordum. Yumağı hiç görmedim dışarda. Görsem mıncıklardım 😂 kendini sevdirmeye bayılıyor tam bir mama delisi, ilgiyi çok seviyor onunla vakit geçirmek o kadar eğlenceli ki. Bir gün yine kedileri besleyip gelmiştim eve saat akşam 9 civarıydı. Salonda otururken apartmandaki kedi sesini duydum. Çıktım hemen indim aşağı bir baktım küçücük bir şey. Tombik, göbüşü var sadece ama o kadar küçük ve tatlı ki. Yanına gittim sırnaşıyor kendini sevdirmeye çalışıyor falan aşık oldum ona. Ama aklımda hiç sahiplenebileceğim düşüncesi yoktu ailem karşı olduğu için. Eve çıkıp ona da bir şeyler hazırladım karnı doysun diye aşağı indim apartmandan çıkarttım dışarıya mamasını koydum ama mama umrunda değildi biraz mama yiyor bana bakıyor sanki gitme der gibi. Annemi çağırdım sevsin o da diye. Annem dedi ki alıyoruz bu kediyi 😂 o kadar mutlu oldum ki hiç beklemiyordum yani. Beraber evimize girdik yatsın diye küçük minder koydum yere ( o minderi de hala unutmadı yatak aldım minderinden vazgeçemiyordu vefalı çocuğum 😂) o gece benimle beraber yattı annem ne kadar yanına yatmasın daha yeni dışarıdan geldi dese de kıyamadım yanıma gelmek istiyordu 🥺 o gün tuvaletini yapsın diye toprak falan koymuştuk ama hiç yapmadı sabah 7 de bağırmaya başladı tuvaletini de yapmamıştı acaba çişi mi geldi dedim çıkarttım dışarı kaçtı benden 😕 küçük kedilerin olduğu bir ağacın altına gitti. Çok üzülmüştüm hatta o gün o kadar düşündüm ki sahiplenmeyi çok istiyorum ama bencillik mi yapıyorum onun ailesi kardeşleri mi var dışarısını istiyor belki de diye. Sonra şu karara varmıştım: veterinere götüreyim bırakırsam gitmek isterse de en azından aşısı olmuş olur ona iyiliğim dokunmuş olur. Veteriner de alışacağını söyledi. Biz hemen alıştık birbirimize bırakmak aklımın ucundan geçmedi artık beni çok sevdiğini hissediyordum mutluydu. Dışarısı daha tehlikeliydi aslında. Baktığım bebek kedi dışarıda arabanın altında kalmıştı örneğin 🥺 Ben de bırakmadım oğlumu, iyi ki de bırakmamışım. Bana geldiğinde 3 aylıktı şimdi 1.5 yaşında ❤️ Karakteri, davranışları, huyları hâlâ ilk günkü gibi. Umarım uzun ömrü olur benimle. Ona çok bağlıyım. Bir tanecik oğlum 🥰

Güzel bir şey başlatmışsınız, yazılanları okumak duygulandırıyor. :)
Çocukluğumdan beri bir sürü kediye baktım, mahallenin en kedili bahçesine sahiptik. Babamla yalnız kalan her kediyi eve alır büyütür sahiplendirirdik. Ama evlenince kedi sahiplenmeyi kabul ettiremedim bir türlü eşime. Evlenmeden önce yıllarca yalvardım evlenince de yalvardım ama işe yaramadı çünkü hiç benim kadar kedilerle yakın olmadığı için beni anlamıyordu. Ben de pes ettim bir süre sonra. Sonra bir gün yakın arkadaşlarımız kuzeninden kedi sahipleneceğini söyledi. Fotoğraflarını gösterdiler. 6 kardeş, size de var dediler. Eşimin gözünün içine baktım ama ikna etmek için uğraşmadım bile. O gün gece rüyamda ona sarıldığımı gördüm ve diğer gün üzüntüden ağladım. Eşim etkilenmiş olacak ki diğer gün bana kızımın fotoğrafını gösterip, "Eee ne düşünüyorsun?" dedi. "Nasıl yani?" dedim. "Adını ne koymayı düşünüyorsun?" dedi. Dünyalar benim oldu. Ben istedim diye sahiplendiğimiz kızımla eşim şu an yanak yanağa uyuyorlar.♥️8 aydır 3 kişilik bir aileyiz. Böyle bi şey yapan hiçkimse pişman olmaz.😊

ne kadar güzel cevaplar gelmiş ya hepsini gözlerim dolu dolu okudum..🥺 ❤️ ❤️ ne kadar güzel, mucizevi bir sevgi gerçekten ❤️ ❤️ hepsinin tüyü kadar ömrü olsun inşallah 🙏❤️ 🙏❤️