Miniklerimizi Sahiplenme Hikayelerimizi Paylaşalım Mı? ?

Merhaba ben de sokağımdaki kedilere bakıyordum sahiplendiğim dişi kedim Yani kızımı diğer sokakta yağmurun altında titriyordu onu gördüm öyle bizim sokağa getirdim daha sonra veterinere götürüp iç dış parazit yaptırdım bir süre sonra da kısırlaştırdım. Erkek kedimi ise oğlum zaten bizim sokakta doğdu üç kardeştiler bir tanesi küçükken kayboldu diğerini sahiplendirdik oğlum kalmıştı birgün ortadan kayboldu aniden geldiğinde arka bacakları tutmuyordu direk veterinere götürdük kalça ayrılması olmuş malesef çok üzülmüştüm dünyam yıkılmıştı resmen 3 hafta veteriner de kaldı sonra iyileşince eve aldım sahiplendim daha sonra nefes krizleri ve öksürük başladı bu sefer de gene gittiğimizde akciğerlerinin hepsi dolu olduğu söylendi gene yıkıldım 30 gün daha veterinerde kaldı her türlü tedavi uygulandı hiçbirisine cevap vermedi malesef evde nefes alamadı çok zor günler geçirdik ama 1 yılın sonunda zor da olsa hepsi geçti iyi ki sahiplenmişim oğlum ve kızımı hep beraber zorlukları aştık çok seviyorum iyi ki varsınız ❤️❤️ Ve sokağımdaki ayrıca tüm dünyadaki canlıları da çok seviyorum Allah hepsine sağlıklı uzun ömürler versin hiçbirisine sıkıntı vermesin sizlere de inşallah 🙏❤️

Ailem ve ben bir süredir kedi sahiplenmek istiyorduk sosyal medyada dolaşırken bir anda karşıma çıktı Kaju'yu sahiplenmek isteyen çok fazla kişi vardı fakat hiç olumsuz düşünmedim o kadar kişinin arasında benim sahiplenmem mucize gibiydi eve ilk getirdiğimi hatırlıyorum ufacıktı geceleri hep boynuma sokulur uyurdu peşimden ayrılmazdı kısa sürede hepimize alıştı evimizin küçük bebeği oldu
Şunu fark ettim hayvan sevgisi insanı inanılmaz derecede dinginleştiren huzura kavuşturan bir duygu bir kere karşınıza karşılıksız saf sevgi yumağı duruyor insan başka ne ister ki? Çocukluğumdan beri hayvanlarla hep beraber olmuş sokaktakilerle hep ilgilenmeye çalışmışımdır onlara elimi uzatmak ve sevgi gibi bir karşılık alıyor olmak beni manevi olarak doyuran tek duygu diyebilirim sevgi her canlıyı iyileştirir hayvan sevgisi ise insanı iyileştirir
Hayatıma bambaşka bir renk kattığın için hiç büyümeyen bir bebek olarak kaldığın için senin annen olduğum için hep çok mutlu oldum sonsuza dek berabere biricik oğlum...

Evettt çok heyecanlandım o zaman 8 yıl öncesine gidelim yani Nero Efendi'nin anneannesi dönemine. Çünkü Nero 3. Kuşak kedim. En baştan anlatayım yani Diane hanım'dan
Ben okuldan gelmiş evimde otururken o zamanki evimiz müstakil ve bahçeli bir evdi evimizin damından bahçeye bir kedi atladı ki çok yüksek bir yerdi ve bir ayağı bayağı sakatlanmıştı yürüyemiyordu insanlardan korkan bir kedi idi bende ağlayip ısrar ederek annemle veterinere götürdük ama çok yüksekten düştüğü için bir patisi kesildi o veteriner döneminde de çok alıştım kendisine ve sonra bırakamadım. Zaten bizim evin bahçesi kedilerin sürekli uğradığı bir yer olduğu için ve annemde çok sevdiği için Diane'i eve aldık o zamanlarda 3 yaşında idi ve safkan Ankara kedisi idi sonra kim olduğu belli olmadan hamile kaldı Nero'nun annesi yani Michelle'i doğurdu o da Nero'yu doğurdu derken evimizin içinde 8 yıldır kuşaktan kuşağa kediciklerle dolu oldu uzun oldu biraz ama 😂

Bende hep sokakta bakıyordum eve almak nasip olmamıştı sağlık sorunu sebebiyle,fakat kızımı sokakta arabanın altında buldum 1,5 aylık civarında idi küçücük ağzının kenarı mantar olmuş,ezildi sandım baktıkki boşluğun da öyle korkmuş duruyor.veteinere götürdüm iç dış paraziti ni yaptırdım,vet.mantar olduğunu söyledi bağışıklığı da çok düşüktü yaşamaz sokakta dedi tedavi etmek için alelacele eve getirdim göya iylestirip bırakacak tım ama öyle bir alıştım ki iyileşince de vaz geçmedim kızım yoktu şimdi bir kızım oldu iyikide oldu onu çok seviyorum ❤️

Annemin vefat ettiği gün dışarıda otururken yanıma gelmişti. Sanki üzgün olduğumu anlamıştı. Çok küçüktü yağmurdan dolayı ıslanmış ve üşümüştü. Küçücük patileri ile gözyaşlarımı siliyordu. O gün anladım ki artık o kedi benim bu hayatta yol arkadaşımdı. İyi ki de sahiplenmişim oğlumu eve geldiğim zaman beni seven birini görmek ve sizi kapıda karşılaması tarif edilemez bir mutluluk.

Çocukluğumdan beri kedi,köpek aşığıyımdır.Ama hiç sahiplenmek nasip olmamıştı işlerim dolayısıyla şehir dışına çıkmam gerekiyordu.Birgün sokaktaki canlara mama almaya giderken Misket’i buldum çocukların elindeydi 1 aylık küçücük bir bebek 👶🏻 Annesini aradım taradım bulamadım. Gönlüm razı olmadı onu orda bırakmaya o kadar masumdu ki canım evladım 💜 Kontrollerini aşılarını herşeyini yaptırıp sahiplendim.Veteriner maceramız biraz uzun sürdü onu iyi edene kadar uğraştım öksürüyordu hastaydı. Şimdi çok iyiyiz çok şükür onunla birlikte hayata bakış açım değişti canımın canı düşünsenize sizden başka kimsesi yok hayatta.İyi ki beni buldu ve canıma can oldu. Çok seviyorum çok 💜

Bi gün sabah daha yeni uyanmışız oğlumla ayılamamışken eşim işten mesaj attı “nolur getireyim mi” diye. Ve Gece’nin fotoğrafı (adı gece değildi o zamanlar 🥲). Eski sahipleri evdeki diğer kediyle anlaşamadığı için veterinere bırakmış. O sıralar Eşimde bi sokak köpeğini hasta bulmuş onu tedavi ettiriyordu veterinerde Geceyle karşılaşmışlar. O ana kadar asla kedi sahiplenmeyi düşünmüyordum. Eşimin ısrarı, ve Gecenin çocukluğumda kedileri eve doldurduğum için babamın aldığı peluş oyuncağımla birebir aynı olması bağ kurmama neden oldu ve beni ikna etti. Ve kızımız eve geldi. Psikolojik olarak yıpranmıştı ve bazı sağlık sorunları vardı. Tedavi oldu. Çokça sevildi bizimle güzel bir bağ kurdu. Doğurduğum bir oğlum vardı, patili birde kızım oldu. Başta eşim istesede şimdi ben daha bağlandım. Oğlumlada çok güzel bir arkadaşlık kurdular. Dünyada ki en sakin en sevecen kedi olabilir, asla yaramazlık yapmayan mükemmel uyumlu bi kedi (eski evindekiler saldırgan ve garip(!) bir kedi olduğunu söylemiş 😒) Velhasıl4 ay oldu, 1,5 yaşında umarım uzun yıllar bizimle mutlu ve huzurlu yaşar 🧡

Öncelikle merhaba iyi geceler 🥰 miniklerimin annelerine bakıyordum yaklaşık 1 senedir tamamen ev kedisi değildi hem dışarıda hem evde yaşıyordu. Onunla tanışma hikayem de şöyle; geçen sene bu aylarda akşam markete giderken peşime düştü caddeden karşıya geçerken mahalle arasında hızlı araba kullanan bir dengesiz sürücü çarptı kediye gözümün önünde oldu.. öldü sandım çok korktum ama araba bastı gitti kedi de korkmuş kaçmıştı çok şükür bir şey olmadı. Yolun içinde ağlamaya başladım korkudan o sırada dışarıda başka insanlar da vardı yanıma geldiler yana döne kediyi aradım ama bulamadım kaçtığı için. 2 gün gelmedi kapıya öldü sandım o an kaçtı ama belki iç kanama geçirdi ya da yarası var diye düşündüm. 2.günün sonunda kapıya geldi arka bacağı topallıyordu veterinere götürmek için hazırlandım tam o sırada kayboldu ortalıktan 2 3 gün sonra yeniden geldi düzelmişti bacağı. Annemleri ikna edip eve aldım 1 sene boyunca hem evde hem dışarıda baktım. Şubat ayıydı bebeklerinin olduğunu öğrendim. 22 nisanda da miniklerin dünyaya geldi 🥰 şuan 7 aylıklar anneleri de kapıya geliyor ona da bakmaya devam ediyorum 🥰

ne kadar güzel cevaplar gelmiş ya hepsini gözlerim dolu dolu okudum..🥺 ❤️ ❤️ ne kadar güzel, mucizevi bir sevgi gerçekten ❤️ ❤️ hepsinin tüyü kadar ömrü olsun inşallah 🙏❤️ 🙏❤️

Bayram temizliği yapıyordum, bahçeden sesler gelince gidip baktım. Minicikti ve korkuyordu. Tırmanamıyordu bile🤣 Sahibi var mı diye aradım ,annesizdi. 2 hafta evimin önünde kapalı temiz bir alanda ona yuva yaptım bir süre sonra büyümediğini ve sesinin az çıktığını farkedip veterinere götürdüm. Kızımın rus mavisi kırması olduğunu ve akciğerleri kötü olduğu için gelişim geriliği olduğunu öğrendim ve sahiplendim iyi bakılmazsa ölebilirdi Allah korusun. Muhtemelen hasta olduğu için sokağa atıldı diye düşünüyorum . Şuan ciğerleri iyi durumda gayet sağlıklı ama hala gelişim geriliği var. Tahmini olarak 5 aylık🐈‍⬛💃🏻

Aslında hep bir kedi sahiplenmek istiyordum ama ailem asla istemiyordu. Sokakta yüzlerce hayvana bakıyordum şans da bunlardan biriydi hatta bizim bahçede doğmuştu. Daha öncesinde arka bacakları sakat bir şekilde bulunca belediyede tedaviye göndermiştik sonra iyileşip geri gelmişti. Sonra doğum yapamayan bir anne olarak tekrar karşıma çıktı. Bebekleri karnında ölmüştü Rahmi çürümüş ve şansı zehirlemeye başlamıştı, sezeryan oldu yoğun bakımda kaldı birkaç gün ve hala durumu kritik de olsa artık eve gelebilirdi ama bir kediyi eve almak ailem için imkansızı. Bir şekilde anneannemi ikna edip balkonda iyileşene kadar kalacağını söyledim sonra balkonda olmayınca odama aldım derken tedavi süreci de hala devam ediyor ve artık bizim bebeğimiz oldu 💞

Ben küçüklüğümden beri kedileri köpekleri aslında bütün hayvanları çok seviyorum. Sahiplenmek de isterdim her zaman ama ailem istemezdi. Dışarda 20 den fazla kediye bakıyordum. Onları besliyordum seviyordum. Yumağı hiç görmedim dışarda. Görsem mıncıklardım 😂 kendini sevdirmeye bayılıyor tam bir mama delisi, ilgiyi çok seviyor onunla vakit geçirmek o kadar eğlenceli ki. Bir gün yine kedileri besleyip gelmiştim eve saat akşam 9 civarıydı. Salonda otururken apartmandaki kedi sesini duydum. Çıktım hemen indim aşağı bir baktım küçücük bir şey. Tombik, göbüşü var sadece ama o kadar küçük ve tatlı ki. Yanına gittim sırnaşıyor kendini sevdirmeye çalışıyor falan aşık oldum ona. Ama aklımda hiç sahiplenebileceğim düşüncesi yoktu ailem karşı olduğu için. Eve çıkıp ona da bir şeyler hazırladım karnı doysun diye aşağı indim apartmandan çıkarttım dışarıya mamasını koydum ama mama umrunda değildi biraz mama yiyor bana bakıyor sanki gitme der gibi. Annemi çağırdım sevsin o da diye. Annem dedi ki alıyoruz bu kediyi 😂 o kadar mutlu oldum ki hiç beklemiyordum yani. Beraber evimize girdik yatsın diye küçük minder koydum yere ( o minderi de hala unutmadı yatak aldım minderinden vazgeçemiyordu vefalı çocuğum 😂) o gece benimle beraber yattı annem ne kadar yanına yatmasın daha yeni dışarıdan geldi dese de kıyamadım yanıma gelmek istiyordu 🥺 o gün tuvaletini yapsın diye toprak falan koymuştuk ama hiç yapmadı sabah 7 de bağırmaya başladı tuvaletini de yapmamıştı acaba çişi mi geldi dedim çıkarttım dışarı kaçtı benden 😕 küçük kedilerin olduğu bir ağacın altına gitti. Çok üzülmüştüm hatta o gün o kadar düşündüm ki sahiplenmeyi çok istiyorum ama bencillik mi yapıyorum onun ailesi kardeşleri mi var dışarısını istiyor belki de diye. Sonra şu karara varmıştım: veterinere götüreyim bırakırsam gitmek isterse de en azından aşısı olmuş olur ona iyiliğim dokunmuş olur. Veteriner de alışacağını söyledi. Biz hemen alıştık birbirimize bırakmak aklımın ucundan geçmedi artık beni çok sevdiğini hissediyordum mutluydu. Dışarısı daha tehlikeliydi aslında. Baktığım bebek kedi dışarıda arabanın altında kalmıştı örneğin 🥺 Ben de bırakmadım oğlumu, iyi ki de bırakmamışım. Bana geldiğinde 3 aylıktı şimdi 1.5 yaşında ❤️ Karakteri, davranışları, huyları hâlâ ilk günkü gibi. Umarım uzun ömrü olur benimle. Ona çok bağlıyım. Bir tanecik oğlum 🥰

Güzel bir şey başlatmışsınız, yazılanları okumak duygulandırıyor. :)
Çocukluğumdan beri bir sürü kediye baktım, mahallenin en kedili bahçesine sahiptik. Babamla yalnız kalan her kediyi eve alır büyütür sahiplendirirdik. Ama evlenince kedi sahiplenmeyi kabul ettiremedim bir türlü eşime. Evlenmeden önce yıllarca yalvardım evlenince de yalvardım ama işe yaramadı çünkü hiç benim kadar kedilerle yakın olmadığı için beni anlamıyordu. Ben de pes ettim bir süre sonra. Sonra bir gün yakın arkadaşlarımız kuzeninden kedi sahipleneceğini söyledi. Fotoğraflarını gösterdiler. 6 kardeş, size de var dediler. Eşimin gözünün içine baktım ama ikna etmek için uğraşmadım bile. O gün gece rüyamda ona sarıldığımı gördüm ve diğer gün üzüntüden ağladım. Eşim etkilenmiş olacak ki diğer gün bana kızımın fotoğrafını gösterip, "Eee ne düşünüyorsun?" dedi. "Nasıl yani?" dedim. "Adını ne koymayı düşünüyorsun?" dedi. Dünyalar benim oldu. Ben istedim diye sahiplendiğimiz kızımla eşim şu an yanak yanağa uyuyorlar.♥️8 aydır 3 kişilik bir aileyiz. Böyle bi şey yapan hiçkimse pişman olmaz.😊

Bahçemize annesi ve kardeşiyle birlikte gelen minicik bir yavruydu. Annesi ve kardeşi bahçe duvarının üzerindeki mamaları yerken bu kız bahçe duvarına atlayamıyordu, annesine miyavlayıp mama istiyordu. Daha çok küçük olduğu için bu durumu önce önemsemedik. 2 hafta sonra gibi poposunda sürekli kaka olduğunu ve arka ayaklarının altının parçalanmış olduğunu gördük. Mahalledeki vete gittik, ishal olmuş denildi. 3 hafta boyunca farklı farklı antibiyotiklerle ishali tedavi edilmeye çalışıldı. Ayaklarındaki yaralar için ise çamurda yürümüş, ondan olmuş ediler. 3 haftanın sonunda zor bela kızı oradaki klinikten alıp, donanımlı bir hayvan hastanesine gittik. Veterinerimiz iki dakikada koydu teşhisi; kısmı felç! Anal tepki yok, kuyrukta his yok, ayaklarının altında his yok, yürümesi bozuk, tüm bunlar yetmezmiş gibi bir de kronik kolit. Röntgendi, mrdı fln derken bir kötü haber daha aldık. Kırık olmadığı için tedavi şansı yok, omuriliğinde kistik yapı varmış. Peki dedik ne yapacağız? Nasıl yaşar bu çocuk dışarda? Yaşabildiği kadar yaşayacak sokakta başına gelecekler şunlar: koşup zıplayamadığı için köpek saldırısı veya araba kazasında ölecek en iyi ihtimalle. Kötü ihtimalde ise kakasını ve çişini kendi yapamadığı için yaralarının mikrop kapmasıyla yavaş yavaş enfeksiyondan ölecek. Dışarda bu şekilde ölmesindense uyutalım daha iyi olur denildi. eşimle ben bi cesaret evde bakacağız yaşayacağı kadar yaşasın dedik. ilk 5 ayımız çok zor geçti. kakasını tutamayan ve sürekli ishal olan bir kedi düşünün. evde duvarlardaki koltuklara, ayaklarımızdan, kıyafetlerimize kadar kaka içinde yaşadık. Önce yavaş yavaş ayağındaki yaraları iyileştirdik, sonra koliti için i/d mamaya geçerek ishali kontrol altına aldık. Sonrasında mesanesi boşaltmayı öğrendik. Tam 2 yıl geçti şimdi evin nazlı prensesi, en kıymetlimiz. Sabah akşam günde 2 kere kaka yaptırıyoruz. Çiş kısmı biraz daha zahmetli 3 saatte bir mesanesini boşaltmak gerekiyor. Eşimle aynı anda şehir dışına çıkmayı bırakın evden 4 saaten fazla uzak bile kalamıyoruz. Nöbetleşe gidip geliyoruz işe. Geceleri alarm kurup mesanesi boşaltıyoruz. Yine de arada hala ufak tefe kazalar yaşanıyor. Evdeki tüm halıları kaldırdık. Koltuklarımızın hepsini çıkarılabilir kılıflı koltuklarla değiştik. Evin her köşesinde temizlik bezleri her an hazır duruyor. Bazen günde 3 kere kılıf vs. yıkanıyor. Ayağındaki yaralar hala zaman zaman kanayabiliyor. Bazen eve girdiğimde kaka, çiş ve kanlı koltuklarla karşılaşabiliyorum. Bu durumu kabullenmem çok zor oldu. İlk 4 ay o kadar bunalmıştım ki her gece uyanıp evden kaçmayı planlıyordum. Felçli bir kedi bakmak gerçekten zor bir işmiş. Ancak şimdi geriye dönüp düşündüğümde diyorum ki hayatımızda aldığımız en güzel en doğru kararmış Miya'yı eve almak. Evde sağlıklı 3 kedimiz var. Hepsi en kıymetlimiz. Ama derler ya işte Miya bizim için eşitler arası birinci.
Bu arada bu süreçte bize yardımcı olan felçli kedi aile gönüllülerine ne kadar teşekkür etsem azdır. Her bunaldığımda, kafama bir şey takıldığında hızır gibi yetiştiler.

ben biraz şeffaf anlatacağım cunku o anki düşüncelerim ile şuanki ben arasında dağlar kadar fark var aslında hep kopekciydim kopegim olsun istiyordum gezdirmek ve mahalleliye korku salmak için oyle küçük ırklardan bahsetmiyorum istediğim kocaman asi siyah bir kopekti djjdjd halbuki kendim minyon biriyim yıllardır yalvarıp duruyorum ağlıyorum zırlıyorum yine ailem yüzümden sahiplenmiyorum o sırada bir giyim firmasında çalışıyorum ve işten ayrılıyorum ücretimi alamıyorum içeride birikmiş yüklü bir param kalıyor avukat yardımıyla falan hallediyoruz annem bir komşuya gidiyor ve yavrulamış kedileri görüyor bana anlatıyor iste cok güzeller minicikler diye içime bir kedi askı doğuyor başlıyorum kedi diye ağlamaya ama gerçekten ağlıyorum babam asla kabul etmiyor cunku güvercin bakıcısı kediyle kuş aynı yerde olmaz diyor, diyorum aynı yerde olmicak zaten senin kuşların terasta kedim evde olucak, ya bıktım alırsan al naparsan yap beş kuruş benden para çıkmaz diyor ve odanda bakarsın falan diyor birde ailemde cins hayvan asıklıgı var cins kedi cins kopek, olmuyor ama olacaksa cins olsun ne ise yarıyorsa babamıda ikna edince alacağım kedi cins diyorum halbuki tekir kadının evine kedileri görmeye gidiyorum bunu sana vericem diyor bir kedi icin tamam diyorum bana getiriyor heyecandan kediyi eve alıp geliyorum bi bakıyorum bana gösterdiği vericem dediği kedi ile verdiği kedi aynı değil başka kedi vermiş djjdkdkd kedi kedidir diyorum kabul ediyorum napiim geri verecek halim yok zaten cok zor ikna etmişim ilk başlarda odadan cıkmıcak diyordu ailem kedi icin, suan kedimiz bizimle beraber yemek masasına oturuyor tepemizden inmiyor iyi ki kediler karışmış ve ben iyi ki ağlayıp yalvarmışım ben kapımın önüne mama koyan biri bile değildim hayvan severdim ama onun aç olduklarını hiç bir zaman düşünmüyordum cok garip biriymişim ve cins kedi kopek algısı bende de vardı hatta ben kedimi sahiplendikten sonra babamın bir arkadaşının kızı kedisi ile bize geliyorlar veterinerden dönüyorlarmış kedisi cins simsiyah cok güzel ve parayla satın almış o an kendi sahiplendiğim kedimden utanmıştım benimki güzel değil diye cunku kedisini cok övmüştü ve benim kedim bana güzel gelmemişti her insan biraz böyledir şimdi asla öyle düşünmüyorum her kedi her insan özeldir güzeldir cunku ondan sadece bir tane var ve evlat olarak görünce herkesin kedisi kendine güzel allahım kediler icin sana teşekkür ederiz sahiplenme ve karakter gelişimim de bu şekilde sona eriyor