6.5 aylık tekir kedi besliyorum. 3 aylık olmadan önce yanıma almıştım sokaktan. Yetersiz besleniyordu ve kötü durumdaydı aldığımda. Ailem ilk başta olmaz dedi. Sonra konuştuk tamam sahiplenelim dediler. Ben de bakın o bizimle artık imajı veriyordum. Her şey iyi. Aldım yanıma, geldiği günden beri gözüm gibi bakıyorum. Hatta bir ara sorumluluğunu alamam sanmıştım ama beni moralimin iyi olmadığı zamanlarda yerimden kaldırdı bana çok iyi geldi. Ama ailem sorun etmeye başladı.Gezdiği yeri ne kadar temizlesem de sürekli ikna olmadan üzerime geldiler. Normal seviyenin bile altında tüy döküyor. Mama dersen zaten kuru. Tuvaletini her gün temizliyorum. Tuvalete ayağını basıp geziyor diye uzun süredir eziyet gibi konuşmalarımız var. Koltukta otururken annem her yer pislik,siz pisliksiniz diyip duruyor. Vallahi bunaltı geldi. Zorla başka birine verecek olmasalar o da umrumda değil. Annem bi tanıdık vasıtasıyla sahilenmek isteyen birini bulmuş. Duygusal da yaklaşıyorum tabiki çok alıştım ve seviyorum kedimi. Ama düşününce sahiplenicek kişiye de güvenemiyorum. Yok öyle olmaz diye bastırıyorlar. Sanki oyuncak ya. Benimle kalsın diye ekstra temizlik yapıyorum dil döküyorum ama ikna olmuyorlar arkadaşlar. Nasıl konuşmam gerektiğini şaşırdım çok sinirliyim. Tutturdular yarın göndereceğiz diye. Nasıl başedeceğim bilemedim. Bir şekilde ikna etmem gerek.
Bizimkiler de aynı şekilde ama onlar biraz haklılar çünkü evi kedi evine çevirdim. Ben kedileri atacaksanız beni de sokağa atın diyorum. Gerçi ben iyi bakacak birini bulsam veririm çünkü en sevdiğim kedilerimi farklı nedenlerle kaybettim zaten, şuan daha çok mecburiyetten, acıdığım için bakıyorum denebilir. Öyle olmasına rağmen vazgeçmiyorum onlardan, evladım gibi davranıyorum. Geçenlerde annemin dırdırından sinir krizi bile geçirdim. Bana baş kaldırıp kedileri atsalar depresyona girerim yemem içmem, bunun farkındalar. Hayatta ne için yaşıyoruz ki, bir kedimiz bile olamayacaksa. Bi kez de babam sokağa attı kedileri, bana yalan söyledi kendileri kaçtı dedi, telleri kesmiş bir yerden, kendileri nasıl kessin, baktı sonra ben ağladım başlarına bir şey gelecek diye, kendi çağırdı buldu kedileri, pişman oldu akşama balık aldı kedilere. Yani yalnız değilsiniz, elinizden geldiği kadar direnin. Sizin evladınız da olabilirdi o, evi kirletiyor diye sokağa mı atacaklardı? Bazı aileler çocuklarının başına kötü bir şeyler gelmeden değerlerini anlayamıyorlar.
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...