Kendinizle En Son Ne Zaman Mutlu Oldunuz? (Dertleşme)

Öyle düşünmeyin siz değilde başkası sahiplenseydi belki sizin yaptığınız fedakarlıkları yapmayacaktı. Siz onun şansınız bence.

Ben de kedilerim yüzünden çok zor zamanlar geçirdim. Kaybettiğim kediler yüzünden psikolojim alt üst oldu. Onlar hasta olunca ben de hasta hissediyorum, onların bir yeri ağrısa sanki benimki de ağrıyor. Uykularım kaçıyor. Ölünce günlerce yas tutuyorum. Ailem ev yas evine döndü bizim de psikolojimizi bozuyorsun diyor. Ama artık ölmeleri beni hasta olmalarından daha az üzüyor. Hastayken çok acı çekiyorlar, ölünce kurtuluyorlar en azından. Keşke onların yerine ben acı çeksem diyorum. Küçücük bedenleri, ruhları acı çekmeyi hak etmiyor. Onlar hastayken kendim iyiyim diye kendimi suçluyorum, o yemek yiyemiyor ben yiyorum ben rahatım o acı çekiyor diyorum. Eskiden çok fazla kedim vardı. Şimdi azaldılar. Dışardaki kedileri yine ailemden gizli gözetmeye çalışıyorum ailem görünce kovalar gibi yapıyorum. Annem bu kediler niye gitmiyor yemek veren de yok diyor. Bizim kediler balkondan onları çağırıyor diyorum ama hiçbirine alışmamaya çalışıyorum yiyecek verip kaçıyorum. Birgün tüm kedilerimi kaybettiğimde yeni kedi sahiplenmeyi düşünmüyorum. Aynı şekilde muhabbet kuşlarımız da var, eskiden onlarca vardı onlar da hastalanıp öldü, son 4 tane kaldı. Çoğalmasın diye eş almıyorum ayrı tutuyorum dişilerle erkekleri. Çünkü dişiler sürekli yumurtlayarak bir süre sonra ölüyor. Yumurtlamaları bile çok çok zor. Onların haline de acıyorum. Onlar da ölünce asla kuş almam. Elimdekileri de acıdığımdan veremiyorum. Kuşçular güneş bile görmeyen odaya atıp sürekli yumurta yaptırıyor.
Geçen yıl veterinerde karşılaştığım kızın birinin kedisi küvözdeymiş, o gülüyor, arkadaşlarıyla şakalaşıyor, benim kedim de sizinkinin durumunda dedi. Ben ağlıyorum, çökmüşüm, hayattan kopmuş durumdayım. Belki bilmem kaçıncı kedimin hasta oluşu ama her seferinde acı büyüyor sanki. Hayvanlara derin sevgim var ama bu sevgi insana bir yerden sonra zarar vermeye başlıyor. Çevremdekilere hiç bahsedemiyorum, kedim hasta ya da öldü deyip geçiyorum çünkü onlar hiç anlamıyorlar, o yüzden derdimi ancak burda anlatabiliyorum. Sizi çok iyi anlıyorum. Kediniz hasta diye nasıl bir his yaşadığınızı tahmin ediyorum.

Evet çok güzel bir duygu, evlat sahibi olmak gibi. Olmayan anlayamaz. Kesinlikle anlıyorum sizi çok stresli bir olay aynı zamanda çünkü. Ağzı var dili yok derdini anlatamıyor. Insanlar kadar "dertlerini anlayacak" imkan da yok. Bazı sorunlar çözülemiyor bazı insanlar sizi anlamıyor.

Çok iyi anlıyorum sizi, bu iş biraz da böyle. Bu alternatifsiz, tarifsiz sevgi sizin gibi şanssız insanlar için biraz pahalıya mal oluyor

Gecemin annesi british babası smokindi bir öğretmenimin kedisiydi annesi yavrulayınca bana hediye etmek istemişti 8. Sınıfa gidiyordum stresim azalsın istemişti o zamana kadar sadece kedilere ev mama oluyorduk yani uykusu gelince ve acıkınca geliyorlardi eve sonra sokağa gidiyorlardı 0 bilgim vardı kısırlaştırma malt vs tek bildiğim iç parazit aşısıydı neyse gece bana 40 günlükken geldi ilk 1 yıl tamamen acemilikle geçmişti çok fazla hatam oldu mama olsun o olsun bu olsun neyse ki o sırada biriyle tanıştım ve bana kedi bakmanın her şeyini anlattı ve güzel bir veterinere yönlendirdi eski veterinerimiz benim kadar cahildi hiçbir şeyden bahsetmemisti neyse işte 2. Yıl sürekli araştırmaya başladım kedilere nasıl bakılır diye ve 2. Bi kedi sahiplenmek zorunda kaldım (sokakta çok kötü bi halde 2 aylık yavru bulmuştum luna yani tedavi ettim yuva bulamadım) ikisiyle beraber yarı acemi maceraya devam ettik tabi bu sırada gece anne sütünü yeterli alamadığından ve genetik yatkınlıktan çok fazla hasta olmaya başladı iç parazit ve enfeksiyona vücudu çok elverişliydi en küçük şey onu hasta etmeye yeterliydi 3. Yaşında kronik böbrek yetmezliği çıktı ve dünyam başıma yıkıldı başarıcaz beraber dedik 3 ay boyunca bir çok veterinerle görüştük klinik maması ilaç ilgi bakım vs tabi ilaç verdiğim için benden nefret etmeye başlamıştı o ilaca direndikce üzüntüm sinir oluyordu ve bunun farkında olduğu için aramız baya açıldı tam her şey iyi derken birden yemeden içmeden kesildi tedavi yüzünden yorgun düşmüştür dedik birkaç gün bekleyelim veteriner kontrolü vardı zaten sabah kalktım hazırladım geceyi arıyorum evde bir baktım bedeni kaskatı yere yığılmış dokunamadım bile ilk başta bayılacak gibi oldum bi dokundum hala nefes alıyor kaptığım gibi koştum veterinere arabada giderken nefes almaya hali olmayan kedi patisiyle elimi sıktı 40 dk uzaklıktaki veterinere giderken 1 saniye bırakmadı elimi hemen acil bölümüne gittim hipotermi geçiriyordu küveze aldılar görebilir miyim dedim götürdüler yanına ben odaya girdiğim an kokumu aldı var gücüyle kafasını kaldırıp bana baktı veteriner bile şaşırdı bu halde nasıl kafasını kaldırdı diye dizlerimin bağı çözüldü veteriner sizlik bir şey kalmadı diyince mecbur çıktım odadan 2 gün sonra ölüm haberini aldım ve 5 ay boyunca benim yüzümden öldü diyerek her gün ağladım kendimden nefret ettim ölmek istedim herkes sen elinden geleni yaptın dese de içim rahat etmedi işte mahvoldum ağlayarak kısacası şunu söylemek istiyorum maddi manevi yetersizliklerin önemi yok siz elimizden geleni eminim ki yapıyorsunuzdur ve o da bunun farkındadır ben hep gece benden nefret ediyo saniyodum ama o gün beni her şeye rağmen sevdiğini anladım Allah size böyle bi günü yaşatmasın siz içinizi ferah tutun onu mutlu etmek için çabalayın ve ne olursa olsun onu sevdiğinizi elinizden geldiğince hissettirin ben ona yeterince ilgi gösteremedim son günlerinde siz istemediği kadsr ilgi gösterin çok öpün kendinizi mental açıdan yormayın onun size ihtiyacı var sizin psikolojinizi hissediyor ve siz kötü oldukça o ds strese giriyor stres demek hastalık demektir pozitif enerji yayın

Gerçekten her şeyin farkındalar onların algıları bizim kavrayamayacağımız bi boyutta o yüzden içiniz rahat olsun

Çok ince düşünüyorsunuz. Yani yaşadıklarınız zor evet ama kedinizle yaşadığınız tüüüm olayların sadece kötü yönlerine çok odaklanmışsınız gibi geldi ama. Aradan iğneyle bir şey bulup ona üzülüyorsunuz. Ben de sizin gibiydim oradan biliyorum böyle yaşamak çok zor. Olaya kedinizin hastalığı olarak bakmıyorum genel olarak benve biraz çok karamsarsınız. Yukarıda bir arkadaş da demiş belki de siz onun şanssısınız diye, ona katılıyorum kesinlikle. Evet hastalanmış olabilir ama siz elinizden geleni yapıyorsunuz, umarım da iyileşir. Bu süreçte hasta olduğu için üzülmeniz çok normal ama başka biri olsa hasta diye sokağa bırakabilirdi, sizin sayenizde tedavi oluyor ilgi görüyor. Hasta diye keyifsizdir ama sizi sevmediğini falan asla düşünmüyorum kediler çok hisli canlılar tabiki anlar sizin sevginizi. Ha olur da anlamıyorsa da maalesef yapılacak bir şey yok ki, aynı dili konuşamıyoruz sonuçta. Ben senin için elimden geleni yapıyorum deyin kendinize. Yaptıklarımda yanlış bir şey yok deyin. Evet sen beni sevmiyorsun ama ne yapayım anlatamam ki sana senin iyiliğin için olduğunu deyin. Yani yaşadıklarınız zor evet ama ağzı dili olmayan bir canlıyla yaşamanın zorlukları bunlar. Ne yapalım bir gün ölecek diye, onu sevdiğimizi anlamayabilir diye beslemeyelim mi? Şuan 18 yaşındayım düşünüyorum bazen 20 yıl yaşasa bile 38 yaşıma kadar benimle olabilecek kedim. Sahiplenmeden önce de biliyordum bunu ama sahiplenmeme engel olmadı bu. Klişe olacak ama yolun sonu kötü diye yürümeyecek miyiz o yolu? Yapmayın nolur. Bu süreçte kediniz hasta oldupu için üzülmeniz normal ama olumlu yönlerini görmeye çalışın lütfen. Büyük bir hevesle doğmasını beklediğiniz çocuğunuzun bir hastalığı olduğunu da öğrenebilirdiniz. Her şey beklediğimiz gibi ilerlemeyebilir, hayat dediğimiz şeyin kendisi başlı başına bir sürpriz. Sizin bunu yaşamanız gerekiyormuş demek ki. Ben kendim artık bu kadar karamsar değilim çünkü psikiyatriste gittim ve hayata karşı bakış açımı değiştirdim. Kedinizle yaşadığınız probleme bakış açınız eğer hep kullandığınız bir açısıysa ben size de öneririm psikiyatristi. Bana çok iyi geldi. Bu şekilde karamsar düşüncelerle yaşamak çok zor çünkü. Kendimden biliyorum, hiçbir şeyden keyif alamaz hale geliyor insan. Umarım kediniz çooook iyi olur ve mutlu, uzun bir ömür geçirirsiniz birlikte. Sevgiler❤

@Zencefil_F

Teşekürler. Maddi kısmı psikolojimize etkileri yanında bir hiç gerçekten.

Bazen bizi sevmediği için hasta olduğunu bile düşünüyorum :(

Kedimizi 15 aylıkken sahiplendik, eski evinden sürgün edilmişti resmen. İlk 2-3 ay resmen mücadele ettik, gece gündüz araştırma yapıp bişeyler okuyordum. Mama hassasiyetleri, düşük bağışıklığı, etkilenmiş psikolojisi, bide daha biz kedi bakımına alışmadan kızgınlığı falan derken baya karamsar hissediyordum, onu anlamadığımı ona iyi bakamadığımı düşünüyordum. Ama sonunda çok çok şükür ona iyi bir yuva olabildik, oğlumun en yakın arkadaşı kardeşi bizimde kızımız oldu. Sağlığı toparladı, kısırlaştırıldı, kilo aldı, kendini sevdirmeye bayılan keyifli bir kedi oldu. Eski sahipleri “o çok yaramaz çileli bir kedi” diye anlatırken biz “dünyanın en naif en sevecen kedisi” diye anlatıyoruz.
Sanırım bir patiliye yuva olmak böyle birşey hepimiz stresli yorucu dönemlerden geçtik, geçiyoruz. Allah bizlere güç ve imkan, onlarada sağlık versin 🌸

@Gunesyildirimm

Çok teşekkür ederim, evet fazlasıyla karamsarlığa itti bu süreç beni :( sürekli mutsuz çünkü, mutsuzluktan hasta oluyor olabilirmiş, stres tetikliyomuş. O yüzden kendimizi sucluyoruz, bizim evde mutsuz stresli diye.

Belki doğru olan onu başka kedilerin olmadığı tek olacağı bir eve sahiplendirmek ama daha kötü olursa diye, belki de bencillikten bunu da yapamıyoruz.

Tavsiyeler ve desteğiniz için de çok teşekkür ederim ❤️

Bizde aynı şeyleri yaşadık maalesef
Bende oğlumu 1.5 yaşında sahiplendim parti içlerinde yaralar derken arka bacakları yaralandı tedavisi sürüyor hala . Önce ki sahibiyle konuştum bebekkende vardı dedi sadece belki önlem alınır mıydı bilmiyorum ama en azından immun sistemi desteklenebilirdi ve kanserin bi çeşidi yavrum cilt hastalığı var sonra bunlar okey derken kum döktü bir gün ansızın klinik değiştirdim en iyi yere gittik hop 1 ayda 5-6 bin gitti . Kendimizden kıstık hep kaliteli maması olsun yaraları iyileşsin diye . Bazen yakalık takımca modu çok düşüyor gözlerim doluyor hep öyle görünce onu çok hayat doluydu hastalıklar iğneler ilaçlar onu artık çok yordu . Ama yine de kokusunu içime çekince benimle uyuyunca biliyorum ki ona benden iyi kimse bakmaz bakamaz şimdi yine sigarayı bırakıp sigaranın aylık masrafıyla kedi filesi yaptırıyorum :) o mutlu olsun balkonu çok seviyor orda vakit geçirsin diye .

Aslında her kedi sahibi biraz duygusal . Hatta fazlasıyla öyle . Onlar hasta olunca modumuz düşüyor kendi ihtiyaçlarımızdan kısıp onlara alıyoruz . İnşallah hepsinin tüyleri kadar ömrü olur ve bu ömürleri hep sağlıkla geçer

@aslihan_e

O kadar güzel anlatmışsınız ki :'(

@Gizem8822

Belki de haklısınız, bilmiyorum ama bu kadar mutsuz olmasını ister istemez kendimize bağlıyoruz. Belki de şanssızlığıyız. Belki de başka bir ailesi olmalı... Çünkü hastalığı stres yüzünden de nüksediyor. Biz onu mutsuz ediyorsak o da tekrar tekrar hasta oluyordur :(

@beyzathemoc1

Gerçekten bunu da gözlerim dolarak okudum. Çok çok teşekkür ederim ne diyeceğimi bilemiyorum

@oykuyildiz çok teşekkür ederiz. Sizin çabanız özveriniz çok değerli. Çok iyisiniz

@NorthNight

Teşekürler, sizin adınıza çok sevindim