Tamam köpekleri de severim ama kediler bir başka... Önceki sorularımdaki kızım 2 yan sokağa doğum yapmıştı, yemek yedikten sonra büyük parça et atardım ağzıyla götürürdü. Bunu hep yapardı, resmen anlaşıyorduk, doyunca biraz gidiyordu bende atıyordum önüne eti, o da ağzına alıp gidiyordu... İşte annelik! Her neyse bir gün takip ettim, 2 yan sokakta farklı kedilerin olduğu yere doğum yapmış. Eee onları orada görünce, onlara da arada yemek bıraktım oralara. Şimdi ayıp olmasın, başka sokak diye gitmeyi kestim. Ama bugün gittim ve oradaki yavrular büyümüş ve motorumu tanıyorlar bile. Allah'tan orada da benim gibi bakan bir abla vardı. Bunu bilmeme rağmen et ve balık kafası, içi bırakırdım oralara. İşte uzun bir süreden sonra ona gittim bugün ve bir kilo kadar kuru mama verdim. Çünkü başka sokak ya, her gün gitmek ayıp olurdu... Öte yandan da, şehrimden beldeye gelirken, kedilerime et alıyordum ya, yolda gördüklerime birer parça, anne ise birkaç parça veriyordum. Poşetin yarısı öyle bitiyordu. Fırın önünde ve marketin oralarda tanıdık kediler vardı, onları göremeyince içim huzursuz olurdu. Sonra onlar yoksa bile oralara bırakmaya başladım, artık kimin kısmetiyse o yerdi. Şimdi 10 kilo kadar kuru mama olmasına rağmen hala arada et/kemik alırım ve bölgeme, bizim buralar biraz tarla, işte bölgeme avuç avuç, biraz biraz dökerim. Bazen de büyükbaş kemiği alırım, köpekler uğraşmayı seviyorlar. En büyük hayalim ise, bir aracımın olması ve bagaj kısmına 15 kiloluk mama koymak, yolda, köye giderken falan denk gelen her hayvana avuç avuç mama vermek... Ya da kutu kutu tavuk kemiği veya büyükbaş kemiği almak ve dağ yollarına, belli bölgelere bırakmak... Keşke tüm insanlar bizim ve bu siteye üye olanlar gibi olsa, bir kap suyu bile çok gören, şiddet, işkence ve hatta tecavüz eden insanlık dışı adi vahşiler var... Ama tüm bu adi vahşilere inat, tek değilim biliyorum. Komşular bayat ekmekleri ıslatıp karşıya döküyor, söyledim artık yemek artıklarını da çöpe değil karşıya döküyorlar...