Hoşçakal Minik Dostum

Merhaba,

Allah sürecinize metanet versin..Kalbinize feralık ve genişlik diliyorum..
Melek olmuş bir can ne demek bildiğim gibi, uyutmak durumunda kalmak da nedir deneyimledim.
Bu nedenle yazdıklarınız zülfü yare dokundu..
Öncelikle kendi deneyimimden bahsedeyim, insanın gönlünde bir yangın oluşuyor, zaanla geçmese de , kuvveti azalıyor.5 yıl sonrası , fotoğrafına denk geldiğimde , yüreğimdeki sızıyı ben bilirim.
O can ile anızdaki sevgi bağını sevgiyley onurlandırıyorum.
Lütfen kendinizi suçlayarak , kendinize haksızlık etmeyin.
Dilerim bugün acınızla başka canlar için kapanan kalbinizin kapıları vaktiyle sevgiyle başka canlara açılsın.Şu an için çok erken biliyorum.Sadece gönlümdeki bir dua da budur.
Bu sözlerimi acınıza saygısızlık olarak nitelendirmeyin lütfen.İnanın sokak canlarımdan birini dahi kaybettiğimde , onlara yetemediğimde , çaresiz kaldığımda ,ya da bir kişi onlara zulm etse , onları sevmekten istifa ediyorum diyorum. Ancak her defasında sevgi kazandığı gibi Allahtan, öte yandan onlarsız bir hayatı seçmenin kendimi sevgiden aslında mahrum bırakmak olduğunu düşünüyorum.
Sevgilerim ile..

Yazdıklarınızı okurken gözyaşlarımı tutamadım. Boğazım.yine düğümlendi. Çünkü acınızı hissediyorum. Uzun yıllar önce sokakta yaşlı ve kör bir kediyle gözgöze geldiğimde onun sessiz feryadını içinde duydum. Burnunun yarısı yoktu ve kalan da açık yaraydı. Kansermiş. Veteriner yapacak bir şey olmadığını söyledi. Yani ötenazi.
İki günde bir kalan burnunun damarı patlıyordu ve dolmuşla 1 saatlik yoldan sonra patlayan damarı yakılıyordu. Burnu kabuk bağlayınca sevindim. Ancak ben evime getirene kadar ne kadar aç kalmışki, yarasının kabuğunu yiyerek beslenmeyi alışkanlık edinmiş. Yakalık takıp bir odaya aldım, ancak günlerce olağanüstü stres yaşadı. Mecburen, kalan ömrünü özgür ve mutlu yaşaması için tekrar bahçeme bıraktım. Son damar patlamasında aynı veterinere haber vererek gitmeme ve kedi gözünün önünde kan kaybetmesine rağmen veteriner bir ingiliz müşterisiyle sohbet ediyordu. Kendisine, "Evladınıza hastanede böyle davranılsaydı ne yapardınız?" diye sorunca, istemeye istemeye kedimle tedavi odasına geçti.
Veterineri değiştirdim. Bir gün ağzı açık uyurken ağzında diş olmadığını, olanlarında iğne gibi olduklarını görünce dehşete düştüm. Olağanüstü iştahlı olan bu Can'ın kuru mamayı nasıl yoyebildiğine şaşırdım. 2. veterinerde, karşı tarafı delen ve acı veren dişler için anestezi yapıldı, ancak müdahelesi bende amatörce izlenimi bıraktığından evladım saydığım canı korumak adına yarıda kestirdim. Bu müdaheleden önce veterinere, kuduz ve karma aşısının bu Can'a zarar verip vermeyeceğini sormuştum. O da, bahçede yaşadığından yapılması gerektiğini söylemişti ve yaptırmıştım. O günden sonra evladımın durumu kötüleşti. Sözümona veterinerin tek amacı kazançmış. Bir Canı kurban etmek pahasına. Kış soğuğunda mecburen odaya aldım ve yakalık taktım. Daha da kötü oldu. Yaş mamasını odasında bırakmıştım. İçeri girdiğimde kokmuş et kokuyordu. Mamayı attım, içeriyi havalandırıp pencereleri kapattım. Tekrar içeri girdiğimde oda aynı şekilde kokuyordu. Zavallı Can içten çürümüş ve kokan bu masum Can'mış.
İlk veteriner ve tanıyanlar, sürekli ötenazi demişlerdi ve ben direnmiştim. 2 günde bir ağrı kesici vuruyordum ve kör gözlerinden kan geliyordu. Götürdüğüm 2. veteriner ötenazi yapmak istemedi. Mecburen yine ilk veterinere götürdüm.
Ne kadar tutarsa tutsun önemli olmadığını. Masum Can'ın fazlasıyla acı çekmiş olduğunu ve son nefesini huzur içinde vermesini istediğimi söyledim. Bir Can'ın alınmasına karar vermiş olduğumdan kendimde değildim. Ne olduğunu anlamadan, saniyeler içinde sözümona veteriner, masum Can'ın göğsüne şırıngayla birşey enjekte etti. Evladım gözümün önünde çırpınıyordu. Ben katil diye bağırdım. Katil; ölmek kolay değil cevabını verdi.
Şubat'ın ilk haftasıydı. 1 saat sonra evdeydik ve evladım hala sımsıcaktı. Bir mucize beklentisiyle göğsüne masaj yaptım, ağzından nefesimi verdim. Saatlerce gömemedim.
Mezarına lavanta yatağı yaptım ve üstüne yatırdıktan sonra lavanta yorganı yaptım. Gece yağmur yağdı. Güneşli sabahta mezar tarafındaki pencereyi açtığımda içeri o güne kadar hiç yaşamadığım bilmediğim güzel kokular doldu. Bu esnada içimden sürekli; Seher yeli çık dağlara, güneşbtopla benim için. Haber ilet dört yana. Güneş topla benim için" mırıldanıyordum. O zaman, evladımın hep güneşli yerlere yattığını ve onu bahçenin en serin yerine gömmüş olduğumu hatırladım ve evladımı, bahçenin en güneşli yerine gömdüm.
O gece rüyamda, sarı renkte cüsseli ve çok keyifli bir kedi olarak göründü.
İlçe Tarım'a yaptığım ihbar üzerine veyerinerin ifadesi alınmış. Bu vesileyle T61 isimli ve hayvanların nefes yolunu felç eden bir ölüm zehirini evladımın göğsüne enjekte ettiğini öğrendim. Suç değilmiş! Kullanma klavuzunda önce anestezi yapılması gerektiği yazmıyormuş. Savcılık ve Veterinerler Odası'ndan da bir sonuç alamadım. Hepsini lanetledim. Evladıma ve bana yaşattıklarını misliyle yaşasınlar.
Ötenazi için götürdüğümde, katil benden sağlık karnesini istemiş ve aşı sayfasına bakmıştı. O zaman hiçbir anlam verememiştim.
Aşıları başka veterinerde yaptırmış olmamın intikamıymış. Yani yine para hırsı.
Aradan çok uzun yıllar geçmesine rağmen hala o masum canın çırpınışları gözümden gitmiyor. Ne yapıp edip başka bir veteriner bulmalıydım.
Yapamadığımdan, evladımın isteğıni yerine getiriyorum ve her yana haber iletiyorum ve tanıdığım herkesi o katil hakkında uyarıyorum.

:((( çok üzüldüm gercekten doğru veteriner seçmek cok zor ve önemli.. benim veteriner yapmamak ıcın direndi butun hekimleri aradı acaba baska çaresi varmı diye 😔 maalesef kedimim bilinci kapanmıştı ve coktan elleri ayakları sertleşmiş ve donmuştu ne yaptıysam patilerini ısıtsmaıdm gözleri artık tepki vermiyordu sadece nefes alıypdu hızlıca , ölmesine en fazla 20dk vardı bılıyordum ama onu o skeılde acı çekmesine dayamadım zaten geceden beri çekıypdu😞 ötenazi vermesine bile gerek kalmadı sadece anestezi verildi ve 20 saniyede gözlerini yumdu .. onun iyiliği içindi ama ben kendimi katil gibi hissettim cok kotu bi his kimse bu duyguyu yaşamaz umarım .. 😔