Ötanazi İçin Şartlar Nelerdir?

Bu soruyu yazdıktan sonra durumu hızlı bir şekilde daha kötüye gitti. Zaten vurgulamak istediğim de buydu, iyileşme ihtimal olmayan hayvanlar için ölümün bir kurtuluş olması konusunda veterinerler bu konuyu bilerek zorlaştırıyorlar çünkü ilerleyen süreçte tekrardan veterinere ihtiyaç olabilir ve son dönem ne kadar çok veterinere götürürsek o kadar iyidir gibi bir düşünce olduğunu izlenimine kapılıyor.

Halbuki burada esas olan bir canın acı çekmemesiyse ötanazi şartları artık ölmek üzere olan köpeklere değil "yaşam kalitelerini" geri dönüşsüz şekilde kaybeden hayvanlara uygulanacak şekilde geniş yorumlanmalı.

Neden böyle? Onlar ölümün ya da yarının kaygısını duymuyorlar ama yerlerinden kalkamadıklarında bitmeyen bir stres yaşıyorlar, neden kalkamadıklarını anlayamadıkları için bu süreç yıkıcı şekilde ilerliyor, bunu hayvana yaşatmaya hakkımız yok.

Bunu hangi gerekçe ile olsun geciktirmek hayvana eziyet etmektir, bundan ikinci sefer emin oluyorum. İnanılmaz zor bir süreç, üzerinden günler geçti ama kendime gelemedim ama hala böyle düşünüyorum.

Bizim durum için yavrucak aniden yemeyi bıraktı, patileri hiç ısınmamaya başladı, hırıltılı sesler ya da hırlama benzeri hareketler yapmaya başladı ve kustu. Bunların olması kaçınılmazdı, hepsi organların iflasının bir yansıması ve çok zor şeyler ama hiç bu noktaya gelmeyebilirdik.

Ötanazi anında değilse bile sakinleştirilip genel anastesiye alınırken ellerimdeydi, son anlarında onu rahat ettirmeye çalıştım, elimden başka ne gelebilirdi ki?

Hala ötanazi seçeneğini düşünmeyip bahsettiğim şekilde onu debelenmeye mi bırakmalıydım? Bazıları böyle olması gerektiğini düşünüyor ve sanırım o yüzden yazdıklarımdan rahatsız olup bolca şikayet etmiş ama bunun hatalı olduğu bariz, hayvanlara boş yere eziyet etmeyin. Belli şartlar dahilinde onları yaşamaya zorlamak da sevgi değil, aslında sevgisizliktir. Bu kadar senedir tüm hayatımı hasta köpeğimin bakımına göre ayarlamış biri olarak sevgisizlikle suçlandığım için bunu ifade etmek istedim.

Benim kabullenemediğim şey neden son zamanlarındaki eziyetin yaşanmak zorunda olduğudur, soruyu da bu bağlamda sormuştum. İyileşmeyeceği kesin, yaşam kalitesi sıfırlandı, yerinden kalkamayıp tuvaletini yapamadığı, suyunu içemediği zaman yaşadığı sıkıntıyı neden biz ona yaşatmak zorundayız? Neden bu konuda bir fikir birliği yok? Neden muayene etmiş veteriner hala yiyorsa olmaz diyor? Burada sadece yemek tek başına bir kriter olamıyor, tüm bunların daha sağlıklı zeminlerde tartışılıp hayvan sahiplerine açıklanması gerekiyor ki hayvanlar boş yere eziyet çekmesin.

Ama bırakın bunları tartışmayı, burada sorduğum için bile ayıplandım. Üzerine şikayet edildiği için nasılsa "otomatik" silinmiş. Gerçekten bunlar ancak yaşadığımız coğrafyada olabilir gibi, bunu her konuda görmek beni çok üzüyor.

Yazdıklarımda herhangi bir kural ihlali nasıl olabilir? Belki süreç böyle işlemese belki başka türlü gerçekleşse son iki-üç gün bile yaşadığı stresi ona yaşatmasak çok daha az üzülürdüm.

Kendi eceliyle ölmesini beklemek tam bir vicdansızlık olurdu çünkü zaten acı çekiyordu. Yıllardır zaten yutkunurken acı çekiyordu, kulağındaki hatalı tedavi yüzünden boğazındaki durum hiç düzelmedi, iştahı yüksek bir köpek de olduğu için lokma lokma da olsa hep yedirebildim ama ağzına soktuğum eti bile geri çıkardığı zaman gelince zaten yattığı yerde büyük sıkıntı çekmeye başladı.

Kendi kendine huzur içinde ölmek gibi bir şey zaten yok, ölüm böyle bir şey, acısız ağrısız elbette olmuyordur ama biz ötanazi yaptırmamalıyız demek bu ağrıyı acıyı hayvanlara reva görmektir ya da görmezden gelmektir. Ölüm döşeğine düşmüş hayvan ile yeterince ilgilenen herkesin bunu bildiğini düşünüyorum. Bu noktadan sonra herhangi bir gerekçe ile ötanaziye karşı olmayı ben anlayamıyorum. Bunun şartlarının belirsiz olması da gerçekten anlaşılmaz.

Benim köpeğime olan sevgimi sorgulayacağınıza bunları sorgulamanızı öneririm, lütfen konuyu buraya getirmeyin. Ben elimden geleni yaptım ötanazi konusunda içim rahat, zaten buna önce veteriner onay veriyor, ben dediğim için yapılmıyor. O yüzden ötanazi şartlarının hayvanın eziyet çekmemesi üzerine kurulu olması gerektiğini düşünüyorum, o yüzden tüm bunları yazmıştım. Gelen tepkiler karşısında gözlerime inanamadım, üzerine (3. kez belirtiyorum ama gerçekten çok saçma) gelen şikayetler üzerine "otomatik" silinmiş. Gerçekten çok saçma.

Keşke ölüm toz pembe şeklinde gerçekleşse ve hiç acı çekmeden pembe tozlara dönüşüp savrulsalar ama maalesef öyle olmuyor. Kaka, çiş ve kusmuk içinde kalıyorlar, bunu en iyi bakımla bile engelleyemiyorsunuz. Kanı o kadar çekilmişti ki damar yolu açılırken ben kan rengi göremedim, bir gün önce battaniyelere sarıp patilerini ellerimle ısıtmaya çalışırken bir türlü ısınmıyordu. Keşke bunları ona yaşatmasaydım, keşke hiç üşümeseydi.

Veda etmek en zoruydu ama zaten yıllardır her gün ölecek diye vedaya kendimi hazırlamaya çalışıyordum, bunun eziyet çekmeden olmasını ben tercih ederdim. Keşke onlar da artık ölmek istiyorum diyebilse... Ağrıdan son anlarında sevildiğini hissedebilmiş midir bilemiyorum ama sadece keşke bu kadar çekmeseydi, diyorum. Keşke bu konuda güvendiğimiz veterinerler önce hayvanların mutluluğunu düşünebilseler.

Öncelikle başınız sağolsun.Bu kararı verebilmek dışardan göründüğü gibi değil hiç.Trafik kazası geçirmiş çocuğun yerden bağırsaklarını toparlayıp veterinere koştur koştur götürmüştüm.Veteriner ötenazi önerdi,acı çektirmeyelim kurtaramayız dedi.Fakat ben vicdanen kaldıramam diye istemedim.8 saat daha yaşadı,ama o 8 saat ne acılar çekti kim bilir,yanında durmaya bile dayanamadım.Ben o gün verdiğim karardan çok pişmanım mesela,ölümün ne olduğunu bile bilmiyordu o hayvancağız ama acıyı hissediyordu.Sırf ben vicdan azabı çekmeyim diye 8 saat daha acı çektirdim.Demem o ki bazı durumlarda bu vicdansızlık değil,karşındaki can için olabilecek en iyi şeye karar vermek.Tabii ki iyileşme şansı yüzde bir bile olsa olan bir hayvana ötenazi yapılmasına katiyen karşıyım.Ama gerekli durumlarda da ertelenmemeli

Muhtemelen canınız çok yanıyor. Bu kadar açıklama yapmak zorunda değilsiniz aslında. İçiniz rahatsa problem yok. Hayvanın sahibi sizsiniz karar sizin kararınız. Doğrudur yanlıştır tartışmanın bı anlamı yok bu saatten sonra.

Kimse sizin ne yaşadığınızı bilemez, burdan yazdıklarınızla bile o köpeğin neler çektiğini bilemeyiz çünkü yanında değiliz. Siz her şeyine şahit olduğunuz için en iyi kararı onun için sizin vermeniz gerekir zaten. İnsanlar her şeyi linç etmeye bayılır, hatta bazı insanlar bundan zevk alıyor, lütfen kimseyi umursamayın hatta bu açıklamayı bile yapmanıza gerek yoktu. Elinizden gelen her şeyi yaptığınıza eminim...
Çok üzgünüm keşke bu kadar ağır şeyler yaşamasaydı ve tedavi edilebilseydi güzel çocuk...

Bende bi kaç hayvanını kaybetmiş biri olarak onları hasta hasta yaşatmak iyi bişey mi diye hep sorgulamışımdır. İyileşme şansı olmayan bi hayvanı fazladan bi kaç gün yada bi kaç saat yaşatmanın kime ne faydası var. Yiyip içemiyor kendinde değil serum yiyor 3 gün daha sürünerek yaşıyor. Bunun için teşekkür mü ediyorlar yoksa bir an önce gitmek mi istiyorlar bu dünyadan. O kadar zor bi karar ki. Ama benim tek isteğim kurtuluşu olmayan hayvanları en az acıyla bu dünyadan uğurlamak. Herkese sabır dilerim

Tüm sorumluluk ve karar mekanizması sizde,

Allah sabrınızı artırsın..