Uzun Süre Yurt Dışında Olacağım Ve Kedimi Goturemiyorum

sizin çocuğunuz sadece sizinle kaldığı için size öyle geliyor:) hayvanların duyguları yok demedim, bizim gibi karmaşık duyguları yoktur ve mutluluk, üzüntü, öfke gibi duyguların karşılığı da bizdeki gibi değildir. kedinizle birlikte ailenizle yaşıyor olsaydınız ve mamasını herkes sırayla verip ilgilenip oynuyor olsaydı bambaşka bir şey düşünüyor olurdunuz:) o yüzden uzun süre sonra geldiğinizde bambaşka şeyler yaşanabilir, üzülmeyin. uzun süreli anı/hafızaları olmadığı için gitmenizle gelmenizi ayırt edemeyecek diyebilirim:) ayrı olarak psikolojisi bozulan kedi veya köpek olmadığına da yemin ederim, eğer bu konulara merakınız varsa özellikle köpeklere ve daha sonra hayvanlara karşı bakış açımı değiştiren kral köpek ailesi’ni inceleyebilirsiniz. başlarda ben de çok ponçik düşünüyordum fakat bu bir kediye veya köpeğe ekstra yük yüklemekten fazlası değil, bunu gördüm. şimdi sadece kediyi kedi, köpeği köpek olduğu için seviyorum:) umarım her şey sizin için yolunda gider, iyi yolculuklar şimdiden.

insanlarda bile böyle hastalıklar olduğuna inanmazken hayvanlardakine asla inanıyor değilim. fikirlerim aykırı geldiği için insanların bunu hiç düşünmediğinin de farkındayım fakat kimsenin psikolojisinin bozulduğu yok. köpeklerde ve kedilere çoğunlukla şartlanma ve olumsuz kısa bağlantılar, insan dengesizlikleri yüzünden sorun varmış gibi görünür.. bu konuda burada çok detaya inmek istemiyorum, kaos ortamı oluşabilir:) fakat gerçekten merak edenler için kral köpek ailesi felsefesini inceleyerek fikir edinebileceğini söyleyebilirim. insanlarda bile hastalık diyerek normal duyguları ilaç kullanımına kadar götürürlerken kedi/köpek için bunu yapmalarına da hiç şaşırmadım işin doğrusu:)

öz benlik algısına sahip olmayan bir canlının kendisine sahip seçmesine gerçekten inanıyor musunuz? kedinizi bir başkası beslesin, sevsin, tarasın ve oyun oynatsın; sizin yaptığınız her şeyi bir başkası yapıyor olsaydı sizin olduğunuz evde yüzünüze bakmaz, emin olun:) benlik bilinci olmayan bir canlı sizin benliğinizi kavrayıp aradaki ilişkiyi anlamlandıramaz. dolayısıyla bu benim sahibim diyebilecek canlılar değil kedi ve köpekler.
yurtdışına çıkmak için de suzionline sitesinde yazılar olması gerekiyor; mutlaka inceleyin derim.

bu tamamen sizin algınız ile ilgili. onlar şu anda kendilerini doğada görüyorlar, siz nasıl yaklaşırsanız öyle olur. ne zannediyorsunuz, ölüme mi yattılar:) aileniz bolca yorup, et, ciğer haşlayıp önüne koysaydı hiçbir sorun kalmayacaktı. onlar dünyaya bizim gibi bakmıyorlar. bizse istediğimiz gibi görmeye çok yatkınız fakat gerçek bu değil. kedileriniz sizsiz de yaşarlar, hem de gayet mutlu mesut. sadece bilinçli insanlar lazım, hepsi bu. kendini mi yolmaya başladı, engellenmeli. yemek yemiyorsa yaş mama veya aromalı yemekler konmalı. enerjisini atması için daha fazla oyun oynatılmalı. yorulan bir kedi yemek yer; hayatta kalmak için yemesi lazım. bu sizinle ilgili bir durum değil.

ilgisini çekecek oyuncak bulunması gerekiyordu. başka yaş mamalar ve aromalı ürünler denenebilirdi. oyun oynamadıklarını sanmıyorum, muhtemelen ailenizin de inanmak istediği buydu, size yansıttıkları da zaten sizin inanmaya hazır olduğunuz bir şeydi. niyeyse benim çevremde olan baktığım hiçbir kedi böyle değil, niye acaba:) hepsi ‘sahiplerinin’ aman kuzum, canım kuzum diye baktığı kedi/köpekler. psikolojiye zaten derin bir öfkem var, kediyi köpeği buna alet ettikleri zaman iyice öfkeleniyorum. hastalık yaratmaya yer arıyorlar.
kedilerinizi bana verin, hiçbir şeyleri kalmaz, siz de istediğiniz yere gidersiniz, ciddiyim bu arada:)

biz gidince bize de depresyon diyorlar; internette açıp baktığınızda depresyon yazıyor, birine soruyorsun depresyon diyor. o yüzden siz de haklısınız ama depresyon falan değil; sadece üzerine düşülmesi gerek. ayrıca 2 gün çok az bir süre. burada hatırlayanlar vardır, biz kedimle trabzondan izmire geldik. sakinleştirici vermediğim için havalimanında delirdi, önce bağırmalar, sonra ulumalar. kutudan çıkarmamı istediler ve sonucu tahmin ediyorsunuzdur; ben de dahil 5 kişiye saldırdı. kalabalık, tuhaf sesler, bilmediği bir ortam vs derken eve geldik, herkesin dediği hayvanın psikoloji bozulmuştur şimdi yav. hiç öyle bir şey olmadı, bütün bu değişik ortamlara, olumsuz durumlara rağmen, ki benim hatamdı, kabul ediyorum, yemeğini yemeye, oyununu oynamaya devam etti. sizin davranışlarınıza göre olayların şekli değişiyor çoğu zaman. bu iş buradan ilaç şirketlerine kadar gider o yüzden uzatmak istemiyorum. yalnızca onların basit canlılar olduğunu unutmayın. enerji ihtiyaçları, günlük besinleri ve zihinsel/fiziksel aktivite ihtiyaçları var, hepsi bu.

En fazla iki hafta diyorum, ailenize adapte olup uyum sağlayacaktır. Sürekli onu düşünüp içten içe kendini yemene hiç gerek yok :)

Evet kendi kedimden gözlemlediğim kadarıyla da psikolojisi bozulur benim kedimin ciddi anlamda panik atağı var çok stresli bir kedi. Bu dönem derslerimden dolayı ilgilenemem diye aileme bırakmak durumda kaldım ( bebekliginden beri benimle sokaktan kurtardım ve hiç ayrı kalmamistik) şimdi balkona bile çıksam kapının önünde ağlıyor ve onu bırakacağımı dusunuyor gerçekten çok akıllı varlıklar. Bir de kedilerin sahibinin ruh halini yansittiklarini düşünüyorum