Sürekli oyun oynatmaya çalıştılar oynamamışlar, zaten çok halsizlermiş, et, ciğer diyorsunuz ben haftada 1 kere verdiğimde hapur hupur yerlerdi
Ailem hiç bir şey yemiyorlar diye 2 günlük zaman da her gün vermişler yememiş.

ilgisini çekecek oyuncak bulunması gerekiyordu. başka yaş mamalar ve aromalı ürünler denenebilirdi. oyun oynamadıklarını sanmıyorum, muhtemelen ailenizin de inanmak istediği buydu, size yansıttıkları da zaten sizin inanmaya hazır olduğunuz bir şeydi. niyeyse benim çevremde olan baktığım hiçbir kedi böyle değil, niye acaba:) hepsi ‘sahiplerinin’ aman kuzum, canım kuzum diye baktığı kedi/köpekler. psikolojiye zaten derin bir öfkem var, kediyi köpeği buna alet ettikleri zaman iyice öfkeleniyorum. hastalık yaratmaya yer arıyorlar.
kedilerinizi bana verin, hiçbir şeyleri kalmaz, siz de istediğiniz yere gidersiniz, ciddiyim bu arada:)

Yani 5 den fazla veterinere gittim hepsi depresyon dedi. Ama ki bunu veterinerler diyor.

biz gidince bize de depresyon diyorlar; internette açıp baktığınızda depresyon yazıyor, birine soruyorsun depresyon diyor. o yüzden siz de haklısınız ama depresyon falan değil; sadece üzerine düşülmesi gerek. ayrıca 2 gün çok az bir süre. burada hatırlayanlar vardır, biz kedimle trabzondan izmire geldik. sakinleştirici vermediğim için havalimanında delirdi, önce bağırmalar, sonra ulumalar. kutudan çıkarmamı istediler ve sonucu tahmin ediyorsunuzdur; ben de dahil 5 kişiye saldırdı. kalabalık, tuhaf sesler, bilmediği bir ortam vs derken eve geldik, herkesin dediği hayvanın psikoloji bozulmuştur şimdi yav. hiç öyle bir şey olmadı, bütün bu değişik ortamlara, olumsuz durumlara rağmen, ki benim hatamdı, kabul ediyorum, yemeğini yemeye, oyununu oynamaya devam etti. sizin davranışlarınıza göre olayların şekli değişiyor çoğu zaman. bu iş buradan ilaç şirketlerine kadar gider o yüzden uzatmak istemiyorum. yalnızca onların basit canlılar olduğunu unutmayın. enerji ihtiyaçları, günlük besinleri ve zihinsel/fiziksel aktivite ihtiyaçları var, hepsi bu.

Daha fazla uzatmaya gerek yok sizin düşünceniz ve yaşadıklarınız farklı benim farklı. Tavsiyeleriniz için de teşekkürler.

En fazla iki hafta diyorum, ailenize adapte olup uyum sağlayacaktır. Sürekli onu düşünüp içten içe kendini yemene hiç gerek yok :)

Siz bir psikolog, bir hekim ile harita mühendisi bir kadının blogunu ve bir köpek eğitmenin tecrübe veya bilgisini karşılaştırmaya çalışıyorsunuz. O yüzden sizi malesef bu konuda muhatap olarak göremiyorum. Yine de bir tavsiye vereyim. Ben nasıl sizin tavsiyenize kulak verip açıp önerdiğiniz insanları arastirdiysam. Sizden ricam sizde Prof. Dr. Tamer Dodruka'nın çalışmalarına bakın. Dergipark'tan hayvan psikolojisi ve beden dili ile alakalı birkaç makale okuyun. Teşekkürler...

Evet kendi kedimden gözlemlediğim kadarıyla da psikolojisi bozulur benim kedimin ciddi anlamda panik atağı var çok stresli bir kedi. Bu dönem derslerimden dolayı ilgilenemem diye aileme bırakmak durumda kaldım ( bebekliginden beri benimle sokaktan kurtardım ve hiç ayrı kalmamistik) şimdi balkona bile çıksam kapının önünde ağlıyor ve onu bırakacağımı dusunuyor gerçekten çok akıllı varlıklar. Bir de kedilerin sahibinin ruh halini yansittiklarini düşünüyorum