Henüz çok miniksin :) hayvanlara ilgin cok hoş fakat hayvan bakmak büyük sorumluluk istiyor maddi manevi. Ayrıca bu kadar kuş olan evde kedi bakmak ekstra zor cünkü kedi başına buyruktur her odaya girmek ister kapalı kapıdan hoşlanmaz çoğu kedide kuşları pataklamak ister. Her kedide kendini taratmaz yani tüy sorunu her zmn olacak kimi zmn halıya kusacak kaka yapacak hasta olacak milyarlar ödenecek veterinere. Bunların hepsi büyük sorumluluk. Ne zmn kendi kazancın olursa ozaman sokaktan bi can sahiplenebilirsin.

Ben kedinin her sorumluluğunu üstlenmeyi kabullenirim tabiki bir kedinin bakımı kuşun bakımından daha zor annem hayvanları çok sevmesede babam asırı sever hayvanları sanırım babama çekmişim kardeşimde var oda hayvanları çok sever🙂 1 keresinde kedi almayı kabullenmişlerdi ama hevesimi kırıp vazgeçmislerdi 😞

2 sene sonra lgs ye gireceğim eğer lgs de 1. olabilirsen alabileceklerini söylüyorlar sanırım tek şansım bu 🙁

Tatlım kedi bakmak büyük sorumluluk. Hem kedisi hem kuşları olan biri olarak sana şunu söyleyebilirim. Kedi eve geldiği an kuşlar kafese hapis yaşamak zorunda kalıyorlar asla çıkartamıyorsun. Hele kuşlar size bağlı ve alışkınsa büyük depresyon, ve kıskançlık yaşayabilirler. Ayrıca kılı tüyü taramakla bitmiyor maalesef. Evin her yeri kıl tüy olacak bu bir gerçek ve ailene bunu böyle kabul ettirmelisin kedinin evinizde huzurlu ve iyi bir yaşam sürmesi için. İlerde oluşabilecek organ yetmezliklerinin, idrar problemlerinin vs. gibi sağlıksal sıkıntıların yaşanmaması için de kaliteli mama şart. Kaliteli mamalarda maalesef ülkemizde çok uçuk fiyatlarda. Aşısıdır, kısırlaştırmasıdır, mamasıdır, kumudur, kılıdır, tüyüdür bu sorumlulukların hepsi aslında senin değil annenin ve babanın omzuna binecek. Eğer ailen yapamayacaklarını düşünüyorlarsa, istemiyorlarsa zorlama ve zaman tanı. Belki bir gün önünüze kötü durumda bir kedi çıkacak ve ailen kıyamayıp eve almak isteyecek. Neyin nasıl olacağını bilemezsin kadere bırak. Eğer hiç olmazsa ilerde kendin birsürü sahiplenirsin. Üzme kendini. 🤍

12 yaşındaymışsın. Bu ailene maddi olarak bağlı olduğun anlamına geliyor ve harçlıklarımla karşılarım masraflarını demekle ne yazık ki olmuyor. Dışarıdan bakınca kedi bakmak basit gelebilir ama bir sürü sorumluluk istiyor. Kaliteli mama ve kum kullanılması gerekiyor. Yoksa başka rahatsızlıklar çıkıyor. Aşılarını ve vetetiner kontrollerini düzenli olarak yaptırmak gerekiyor. Kısırlaştırmanız gerekiyor. Bunlar hepsi ayrı ayrı masraf demek oluyor. Üstüne bir de en ufak bir hastalık durumunda vetetinere gittiğinizde binlerce lira ödemeden çıkamıyorsunuz, veterinerde en basit muayene bile yüzlerce lira ile bin lira gibi bir para arasında oluyor. Bunları harçlıklarınla karşılayabileceğine emin misin? Bir de bunun yanında tüyü var. Eve girdikten sonra sevebilirler ama masraf çıkınca sen evde yokken sokağa da bırakabilirler. Geçen gün de biri burada ben evde yokken ailem kedimi dışarı atmış diye yazdı. Çok iyi karar ver bence ailene ve kendine zaman ver.

Ben 17 yasindayim ve kedimi sahipleneli 2 ay oldu. Ama bundan once de sokak hayvanlarina besleme yapiyordum, gozu iltihaplanan kedilerin gozunu temizliyordum. Sahiplendigim kedinin kardeslerine ve annesine de 2 ay boyunca baktim. Gunde 2 kez kumlarini temizledim her gun mama su kaplarini temizledim, yeniledim. Sinifin temizligini arkadaslarim ve hocalarimla her gun yaptik. Okulun olmadigi gunler bile yanlarindaydim. 2. ayin sonunda ben kedi sahiplenmeye hazirim bu sorumlulugu alabilirim dedim. Evde sadece annem kedi istemiyordu benim icin cok riskliydi acikcasi. Sokak kedilerini beslemem bile sorun oluyordu. Sipidiga 1-2 haftada alisip cok sevsede buyuk kavgalar etmistik oncesinde. O donem elimde birikmis para oldugu icin esyalarini hemen alabilmistim. Su anda elimden geldigince kedimin masraflarini aileme yikmiyorum. Eve kedimi ben getirdim, tum sorumlulugu bende olmali cunku. Onu maddi acidan yuk olarak gormemeleri lazim. Kedim sayesinde annem evde daha cok gulmeye basladi. Ne zaman sipidigi gorse siniri uzuntusu gidiyor kadinin. Onunla rahatca uyuyabiliyor mesela. Yine de annemin gecmiste hayvanlara olan sevgisini bildigim icin kedimi eve getirdim ben. Neden o donem sokak kedilerini beslememe kizdigini falan da biliyorum yani. Isin altinda yatani bildigim icin bu riski aldim. Neyse elinde birikmis para yoksa bu ise girisme bile. Benim babam evde kedi olmasini cok istiyordu o yuzden cok daha kolaydi isim. Ama hem annen hem de baban istemiyorsa cok zor ya. Daha temmuz ayinda veterinerlere zam geldi. Ileride de gelecek. Bugunun hesabi yarina tutmayacak yani. Ben harcliklarimla bu isi halledebiliyorum ama yiyip icmiyorum yani. Elime gecen her parayi ayiriyorum. Kisirlastirma islemi icin de kisa sureli ise girecegim. Her seyi hesaplayip girdim bu ise. Birde yavru kedi sahiplenmek ekstra masrafli bir is. Ileride kedinin huylari sizin aile yasantiniza uymayabilir mesela, ailecek duzeninizi kediye gore tekrardan uyarlamaniz lazim. Kediyle uyumlu bir rutinin olmasi lazim. Benim kotu hissettigim icin yataktan cikamayacak halde oldugum cok zaman oldu, yine de bu durumdan o etkilenmemeli diyip rutine devam ettim. Cok fazla sorumluluk istiyor kisacasi. Her sorunu dusunup cozum bulmak gerekiyor. Kediyi sahiplenip asilarini yaptirinca da sorunlar cozulmuyor. Hala kafama takilan dert ettigim onca sey var. Hala cozum ariyorum.