Benim de yavrumun kolumda tırmalama izleri vardı. O izler gitmesin diye çok ağladım. Az da olsa kaldı izleri. Ondan bana hatıra olarak... Prensesimin vefatından bir ay sonra iki yavru kedi sahiplendim ancak sürekli korku içerisinde yaşıyorum. Ya onlar da ölürse diye sürekli endişe içerisindeyim. Evin içinde bir yere saklansalar hemen kalbim sıkışmaya başlıyor. Bu kaybı yaşamayan anlamıyor. Eve gelen misafirlerim çok abarttığımı, çok fazla üstlerine düştüğümü söylüyor ama napayım kendime engel olamıyorum... Bu acının ve geride kalan korkunun tarifi yok maalesef.

Tedavisi olmayan bir hastalığa sahip bir kedi annesi olarak ağlayarak okudum mesajları..
Kedim hayatta ama düşündükçe ve elimden bir şey gelmedikçe kahroluyorum... size ve tüm yavrusunu kaybedenlere sabır diliyorum :(