Kedi Vefatı Sonrası Yas Süreci

Benim de yavrumun kolumda tırmalama izleri vardı. O izler gitmesin diye çok ağladım. Az da olsa kaldı izleri. Ondan bana hatıra olarak... Prensesimin vefatından bir ay sonra iki yavru kedi sahiplendim ancak sürekli korku içerisinde yaşıyorum. Ya onlar da ölürse diye sürekli endişe içerisindeyim. Evin içinde bir yere saklansalar hemen kalbim sıkışmaya başlıyor. Bu kaybı yaşamayan anlamıyor. Eve gelen misafirlerim çok abarttığımı, çok fazla üstlerine düştüğümü söylüyor ama napayım kendime engel olamıyorum... Bu acının ve geride kalan korkunun tarifi yok maalesef.

Tedavisi olmayan bir hastalığa sahip bir kedi annesi olarak ağlayarak okudum mesajları..
Kedim hayatta ama düşündükçe ve elimden bir şey gelmedikçe kahroluyorum... size ve tüm yavrusunu kaybedenlere sabır diliyorum :(

Herkese merhaba bu yorumu kendime yazıyorum.
Eminim burada içini paylaşan 7 den 70 e herkes kadın erkek ayırmaksızın benzer duyguları paylaşıyoruz.
13 Ksım da Kedim Molly i akciğer ve kalp yetmezliğinden kaybettim cinsi Scotish Fold du 6 yıldır birlikte yaşıyorduk çevrem de çok arkadaşım yok evden çalışıyorum ve yaklaşık günün neredeyse 15 -16 saatini birlikte geçiriyorduk yanım da uyurdu baş ucum da sırtını bana dönerek bende kafasını burnuma dayar koklayarak uyurdum bazen insann içine bir ürperti gelirdi veya kötü bir şey ona sarıldığım da resmen tüm kötülükleri alırdı .Gece telefonla uğraşırken uykum kaçarken resmen bana kızıyordu telefonu kapat uyu diye. bilgisayar da çalışırken hep karşım da oturur beni izlerdi evin her köşesin de her noktasın da onun anısı var . Resmen insan gibiydi asla bir hayvan oalrak görmedim onun haraketleri davranışlarını görseniz eminim sizde bu kendi falan değil baya insan derdiniz. Boşlukta gibiyim . Bu arada herkese anlatmayın cidden anlamıyor kimse hatta aileniz bile . O yüzden Yasınızı içinizde tutun. Sanırım asla bir daha evcil hayvan sahiplenmeyeceğim çünkü asla Molynin yerini dolduracak biri olamayacak.Tek tesellim ona sadece mamasıı suyunu değil ondan daha fazla sevgimi verdim. ama o sevgimi aldı götürdü. içimde koca bir boşluk bıraktı. hissettileimin 100 de 1 ini bile anlatamadım ama .
:not Lütfen scotish fold cins sahiplenmeyin onlar kronik hastalar 20 yıl yaşayacak dostunuz 5 yıl yaşıyor... Lanetini siz çekiyorsunuz daha ondan doyaamadan aramızdan ayrılıyorlar.

Başınız saolsun sabırlıklar diliyorum, Gerçekten çok üzücü, Allah birdaha yaşatmasın inşallah.

Biz de yakın zamanda Temmuz ayında oğlumuzu kaybettik. Sizi çok iyi anlıyorum. Acınızı paylaşıyorum. İlk zamanlar 2 hafta hergun ağladım resimlerine bakamadım. Bu arada evde ki bebeklerim de çok üzüldü. Onlar da oyun Bi r oynamadılar. Abilerini aradılar.Ama abimiz kalbimizde...
Size tavsiyem nacizhane bana iyi geliyor sokak canlarımızı besleyin ilgilenin.
Eğer bir bebek sahiplenirseniz de sokaktan size çok iyi gelir yoldaş olur. İnsanlar gibi hayvanlarında bir eceli varmış. Yeni bir can yoldaş size çok iyi gelir.Onun gibi Olmaz yerine koymayın. Ama bize iyi geldi. Size de iyi gelebilir.

Herkese tüm yorumları için en içten duygularımla teşekkür ederim. Gönderi sahibi olarak yas süreci sonrasında nasıl kendime geldiğime dair birkaç cümle yazmak istiyorum. Benim durumumda olanlara belki bir yol açar. Prensesimi kaybettikten bir ay sonra 2.5 aylık iki kardeş sahiplendim. Eve geldikleri ilk gün sürekli ağladım prensesime ihanet ediyorum diye. Zamanla onların varlığı bitmek bilmeyen yavru kedi enerjisi ruhuma şifa oldu. Şimdi o yavrular 1.5 yaşındalar. Her gün varlıklarına şükrediyorum. Prensesin kaybından dolayı çok büyük bir korku kaldı geriye. Sürekli yeni bebelerime bir şey olacak korkusu var. En ufak bir şeyde ölecekler korkusu var. Bunu da aşmam çok zor. Bu korkuya rağmen onlarla üç kişilik çok huzurlu bir hayatımız var çok şükür. Diyeceğim o ki vefat eden canlarınıza ihanet edeceğinizi düşünmeden hayatınızda yeni ihtiyaç sahibi yavrulara yer açın...