Kedi Vefatı Sonrası Yas Süreci

Annem her zaman bana hayvan bakıyorsan ölümlerine hazırlıklı olacaksın der. Bunu kabul etmek gerekiyor, bir evcil hayvanınız olduğunda, bir gün veya her an ellerinizden kayıp gideceğini bilerek yaşayın. Yaşadıklarınızı sizi anlamayacak insanlarla asla paylaşmayın öncelikle. Acınızı hafife alabilirler. Yurtdışında bu konuya daha fazla önem veriyorlar ama ülkemizde psikologlar bile "Bir kedi için kendini üzmeye bu kadar değmez gibi" saçma laflar söyleyebiliyor. İlk kedilerimi kaybettiğimde uzun süren yaslar yaşadım. Sonraki kedilerimde ise sadece yas tutmam yetmedi hayatımdan bir şeyler sökülüp gitti. Son iki kaybımda üzüntüden oluşan ciddi mide krampları yüzünden uyuyamaz oldum. Evladını kaybeden bazı tanıdıklarım var, psikolojik olarak ve sonunda fiziksel olarak da çöküntü halinde olabiliyorlar. Tabi ki evcil hayvan kaybetmekle evlat kaybı asla aynı olamaz ama onların acılarını bir nebze, bir parça anlayabiliyorsunuz. Şahsen şuanki kedilerimin hepsi vefat ettiğinde bir daha evcil hayvan bakmayı düşünmüyorum. Yavru kedi kaybetmek acı ama özellikle 10 yaş gibi yıllarınızı geçirdiğiniz kedinizi kaybettiğinizde öldürücü darbe o zaman vuruyor. Aslında 3-4-5 yaş da bir o kadar acı. Tüm düzeniniz alt üst oluyor. Tabi ki yavru kedilerim için de günlerce yas tuttuğum süreçleri yaşadım, bebeğin gibi o senin, nasıl üzülmezsin. Ben çok sayıda çocuğum gibi gördüğüm kedilerimi kaybettiğim için ölümlerini artık daha çabuk kabul ediyorum ama ölmeden önce yaşadıkları acıları asla kabul edemiyorum. Her aklıma geldiğinde çıldıracak gibi oluyorum. Yalnız unutmamız gereken şey, benim ve sizin, kedilerimizin artık huzur bulmuş olduğu gerçeği. Bizim elimizden bir şey gelmeyeceği gerçeği. Sürekli kendime kedimin huzur içinde olduğunu hatırlatmaya çalışıyorum. Bu hayatta kendi sonumuz bizim elimizde değilken onların hayatlarının sona ermesine karşı yapacak hiçbir şeyimiz yok. Üzülmeye devam etmek sadece bize zarar verir, başka hiçbir işe yaramaz. Kedilerimiz de bizim üzülmemizi istemezler. Yas tutup kendinizi eğlendiğiniz şeylerden uzak tutuyorsanız bunu bırakın ve kendinizi mutlu etmeye çalışın. Eğer siz kendinize bakmazsanız psikolojik olarak yokuştan aşağı iner gibi sürekli daha kötü bir ruh haline gidersiniz. Bu hayatta bize bizden daha iyi bakabilecek kimse yok. Bazıları yıllar geçse de kedimin acısı ilk günkü gibi diyor ama bu doğru değil. İlk güne dönsen yaşadığın acıya şaşırırsın, acın asla aynı kalmaz. Göreceksiniz üzerinden zaman geçince git gide acınız azalacak. Belki o kaybetme hissine alıştığınız için sizi çok rahatsız etmez hale gelecek ama şimdiki gibi olmayacak. 7 yıl önce kaybettiğim yavru için günlerce ağladım, elime doğmuştu 5 aylıkken kaybettim. Ailem evde cenaze var sanki, bizi de üzüyorsun derlerdi. Tabi 7 yıl çok uzun bir süre ama ondan önceki yıllarda da o kedimin vefatını düşünmek beni etkilemez oldu. Sizde de aynısı olacak. Sadece zamanın geçmesini bekleyin ve fotoğraflarına falan da bakmayın. Aklınıza gelince başka şey düşünmeye çalışın.

Benzer süreci yaşadım iki aylık, sokaktan sahiplendiğim yavrumu kısa sonra virüsten kaybettim. Bir hafta boyunca aralıksız ağladım, her şeyini ertesi gün attım. Görmeye bile dayanamıyordum eşyalarını. Tüm gece uyumadan ağlamama rağmen her şeyini ertesi sabah kalkıp çöpe taşıdım. Şu dolabın arkasına giriyordu diyerek kaç defa ağladığımı bilirim. Bağlanıyorsunuz. Mümkün değil bağlanmamak. Ama insan gibi, bitki gibi, her canlı gibi onun da bir süresi olduğunu biliyorsunuz. Ne yazık ki bize o süresi kısa olanlar denk geldi. Biz onların o kısacık yaşamını güzel geçirmesini sağladık. Çok daha kötü şartlarda son nefeslerini verebilirlerdi. Ben ellerimde seve seve acısını ala ala son nefesini vermesini sağladım. Kendimi öyle avutuyorum. Ben onun son günlerini güzelleştirdim, yalnız değildi. Mutsuz değildi. Sevdiği ve sevildiği yerdeydi. Hala ağlıyorum bunları yazarken ama yapacak bir şey yok. Birkaç ay sonra yeni bir kedi sahiplendim. Hala ölen yavrumun resimlerine bile bakamıyorum. Geçiyor ama sızısı kalıyor. Her kaybın acısı gibi. Ama dediğim şekilde ona güzel günler yaşattığınız için size teşekkür ederim biliyorum ki o da gittiği yerde size minnettardır. Bunu unutmayın.

Gerçekten çok kötü bir durum. Allah tüm canlılara sağlıklı bir ömür nasip etsin. Bende 2 tane kedi var, ilk kedi anneliğim 2 sene olacak nasıl olur bilemiyorum. Bazen daha önceleri ne kadar boş yaşıyormuşum diye düşündüğüm çok oluyor ama onlar olmadan nasıl olur düşünemiyorum. Ölüm Allah'ın emri, isterseniz başka bir kedi sahiplenebilirsiniz. İyi gelebilir. Ben kendimi kötü hissettiğimde sokak hayvanlarını besliyorum; zihinsel, ruhsal ve psikolojik olarak çok iyi hissettirir.

Çivi çiviyi söker yeni bir evlat sahiplenirsen en kısa sürede acın hafifleyecektir.

Başınız sağolsun. Bu durumu yaşayan biri olarak acınızı paylaşıyorum. Malesef patili evlatlarımızın bizim kadar ömrü olmuyor. Onlar bizim hayatımızın bir parçası biz ise onların tüm hayatıyız. Benimde yavruluktan beri sahiplendiğim bir kedim vardı ismi Feno'ydu ve geçen sene mayıs ayında hastalıktan dolayı onu kaybettim. Atlatması çok zor bir durumdu baş etmesi çok güç. Feno'yu çok özlüyor ve hala çok seviyorum ömür boyu da unutamayacağım sende unutamayacaksın ama bu acıya alışacaksın. Ben de Feno'nun eşyalarını toplamıştım ve kedi görmeye dayanamıyordum ama sonra hiç beklemediğim bir anda hayatıma Şanslı girdi ve onu sahiplendim. Bu acıdan sonra yeni bir kedi düşüncesini geçtim ömür boyu herhangi başka bir hayvan bile besleme fikrim cesaretim ve isteğim yoktu ama çaresiz yalnız gözleri iltihaptan kapalı aç kimsesiz bir yavru kedi beni buldu sahibi olmam için beni seçti. Terkedilmişti korkuyordu hastaydı sevgisizdi kimsesizdi ben ise Feno'nun kaybıyla acı içindeydim evladımı kaybetmiştim. Şanslı'nın ise bir anneye benim ise evlada ihtiyacım vardı. Yara yaraya denk gelmiş oldu. Süt tozuyla biberonla büyüttüm o kadar minikti ki. Gözlerine günlerce pasuman yaptım. Gözlerini kurtardım iyileştirdim. Şuan çok sağlıklı yaşına girmek üzere olan bir oğlum var. Onun ismini Şanslı koydum çünkü beni bulmasa hayatta kalamazdı bende şanslıydım acım Şanslı sayesinde diniyordu. Unutmuyordum ama yeni bir umut ışığı vardı. Şanslı bir yerden köydeki bahçemize gelmişti ve Şanslı'yı taa köyden İstanbul'a getirdim bırakmadım. Şimdi o benim evladım. Feno'ya göre de çok daha şanslı bir kedi ve malesef Feno çok talihsizti o şartlarda elimden geleni yapsam da kurtaramamıştım ama şimdi Feno'ya yapamadığım her şeyi Şanslı'ya yapıyorum Feno'yu kurtaramadığım kadar Şanslı'yı kurtardım. Sen de bir canı kurtarırsan belki onunla yeniden hayat bulursun benim gibi. Hemen yarın sahiplenme tabii biraz yasını tut. Kendine zaman tanı. Bu arada sakın satın alma sahiplen sana ihtiyacı olan ne canlar var.

Başınız sağolsun Dostunuz nasıl neden vefat etti bilmiyorum belirtmemişsiniz fakat Bu acı çok Ağır kesinlikle canınızı yakıyor içerden bir burkuk üzüntü hayata kırgınlık geliyordur size sadece diyebileceğim Sahibi size bukadar müddet ile emanet etmiş Hayvan sevginizi kaybetmeyin Güzeli güzel yaratanın En güzeline emanetsiniz siz ona sığının tekrar dost verecektir size 🙏

ben daha önce iki ginepig besledim ve yavruyken ikisi de öldü. İlk öldüklerinde depresyona girdim resmen, çok küçük oldukları için bebeğim ölmüş gibi hissediyordum ve sürekli fotoğraflarına bakıp ağlıyordum. Zamanla alıştım, maalesef başka bir çözümü yok. Zamanla insan varlığı kadar kolay olmasa da yokluğuna alışıyor. Şu anda da bir kedim var ilk sahiplendiğimde çok korkuyordum onu da kaybetmekten ve bunun düşüncesi bile ağlamama yetiyordu hala da çok korkuyorum ama ölümün önüne geçilemiyor maalesef tek tesellim onlara güzel bir hayat vermek için çabalamış olmam.

Cevap veren arkadaşlara çok teşekkür ederim. Bugün kaybımın 13. günü. Kalbimin bir köşesinde sızısı devam ediyor. Onsuz uyumak, uyanmak, eve geldiğinde seni karşılamaması çok ama çok zor. Rabbim tüm kedilere sağlıklı uzun ömürler versin. Kedi sahibi olmayan insanların asla anlamadığı, empati kuramadığı bir durum. Kendimi bu acıyı yaşarken çok yalnız hissediyorum. Saatlerce fotoğraflarına bakıp ağlamak istiyorum sadece. Benim güzel prensesim... Annen seni çok özlüyor...

6 senedir benimle olan meleğimi ve 2 yaşındaki yavrusunu 20 gün arayla kaybettim
insan başına gelmeden ne kadar ağır olduğunu anlayamıyor
yokluklarına hiçbir zaman alışamadım üstünden 4 ay geçti
ne zaman onlara ait bir şey görsem fotoğraf görsem ağlarım
onlar bana dost yoldaş oldu her zaman birbirimizin yanındaydık
fakat karşılaşmamız tesadüf değildi
onlar bana melek olarak geldi hayatımı güzelleştirdi bir sürü anı ve mutluluk bıraktılar onlara her zaman minnettarım
(ikiside viral hastalıktan öldüğü için ve ne acılar çektiğimizi bir ben bir allah bildiği için yaşasalar daha kötü olurdu)
onlar huzura erdiği için mutluyum
bebeklerim umarım gittikleri yerde en sevdiği mamikleriyle oyuncaklarıyla koşa koşa eğleniyorlardır.
şu an yeni bir bebek sahiplendim 4 aylık oldu bile
1 ay sadece onlarsız kalabildim çünkü dayanamadım
tekrardan canım nandomu sahiplendim ve ona en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum
her kedi farklıdır kimse kimsenin yerini tutmaz ama en azından nandomla ilgilenirken acım bi nebze hafifliyor
kısacası acısı hiçbir zaman gitmeyecek fakat hafifleyecek zamanla

yeni bir bebek gerçekten insana iyi geliyor ben 1 ay dayanabildim yokluklarına
kendimi bomboş hissettim
eve geldiğimde beni karşılayan, nereye gitsem peşimde gelen meleklerim yoktu artık
her sabah kalktığımda ilgileneceğim oyun oynayacağım sarılacağım meleklerim yoktu
gerçekten çok kötü bir psikolojideydim
şimdi nandomla o kadar mutluyuz ki
tam bir anne kuzusu oldu yavrum
nereye gitsem peşimde asla bir dakika bile bensiz bi ortamda durmuyor
göğsüme oturuyor yanaklarımı yalıyor
bambaşka bi duygu
bence kendinizi hazır hissedince yeni bir bebeğe yuvanızı açabilirsiniz

Sizin yavrularınızın kaybına da çok üzüldüm @caliskancrn Bu acıyı ancak yaşayan anlar. Ben de duramadım. Kafayı yemek üzereydim iki tane yavru sahiplendim. Bana çok iyi geldiler. Şimdi birbirimize alışmaya çalışıyoruz. Acım bir nebze de olsa dindi onların sayesinde. Ama prensesimin yeri bende hep ayrı olacak. Prensesim adına bakıyorum onlara.

tabiki hiçbir zaman bize yaşattıkları, anıları, hissiyatı aynı olmayacak ama yeni gelen bebeklerle ilgilenirken acımız hafifleyecek ♥️
onlar bize melek olarak geldi görevlerini tamamlayıp gittiler ve bu dünyadan çok daha güzel bir yerde bizi bekliyorlar buna eminim 😻

Başınız sağolsun, bende Can yoldaşımi iki sene önce ıslak fipten dolayı kaybettim, ilaçları kargodayken vefat etti. Karnı çok şişmişti veteriner çok fazla sıvı çekti ve o gece şoka girdi. Sabah da vefat etti. Onu kaybettigim sabah arkadaşımın kedisi doğum yapmıştı. Bir an önce onları almak istedim. Şimdi mesajlarınızı okurken shivanin acısını yine en derinden hissettim. Zamanında onu hastayken şırınga ile besledigim zaman baş parmağıma derin bir çizik atmıştı. O çizik bana ondan yadigar kaldı. Arada o cizige dokunup onu çok sevdiğimi ve özlediğimi söylüyorum. Shiva için çok direndim çok çaba sarfettim. Shiva da çok direndi ama maalesef kurtulamadı. Psikolojik sorunlar yaşadım, sahiplendiğim iki kedimin uzerine çok titriyorum. Korkularım baslamisti onları getirdigim zamanlar, sürekli karınları şiş mi diye bakıyordum. Zaman unutturmaz ama acısını biraz olsun dindirir. Eminim bir yerlerde sıcak yuvanıza ihtiyacı olan Can dostlar sizi bekliyordur. Acınızı çok iyi anlıyorum, hatta hissediyorum ama sahipleneceginiz Can dostlar size umut ışığı olacaktır inanın bana.

Tedavisi olmayan bir hastalığa sahip bir kedi annesi olarak ağlayarak okudum mesajları..
Kedim hayatta ama düşündükçe ve elimden bir şey gelmedikçe kahroluyorum... size ve tüm yavrusunu kaybedenlere sabır diliyorum :(

Merhaba,
Başınız sağolsun.. Açık ve net konuşacağım..Yıllar önce kaybettigim bir can için bile hâlâ içim sızlar , gözyaşı dökerim.. Acı biraz da böyle bir şey..Kalben yeni bir can sahiplenmenizi dilerim.. Acınızı yok etmez ancak içinizdeki sevgiyi yeni bir yoldaş ile paylaşmanız sifalandiricaktir..