Kedi Vefatı Sonrası Yas Süreci

Annem her zaman bana hayvan bakıyorsan ölümlerine hazırlıklı olacaksın der. Bunu kabul etmek gerekiyor, bir evcil hayvanınız olduğunda, bir gün veya her an ellerinizden kayıp gideceğini bilerek yaşayın. Yaşadıklarınızı sizi anlamayacak insanlarla asla paylaşmayın öncelikle. Acınızı hafife alabilirler. Yurtdışında bu konuya daha fazla önem veriyorlar ama ülkemizde psikologlar bile "Bir kedi için kendini üzmeye bu kadar değmez gibi" saçma laflar söyleyebiliyor. İlk kedilerimi kaybettiğimde uzun süren yaslar yaşadım. Sonraki kedilerimde ise sadece yas tutmam yetmedi hayatımdan bir şeyler sökülüp gitti. Son iki kaybımda üzüntüden oluşan ciddi mide krampları yüzünden uyuyamaz oldum. Evladını kaybeden bazı tanıdıklarım var, psikolojik olarak ve sonunda fiziksel olarak da çöküntü halinde olabiliyorlar. Tabi ki evcil hayvan kaybetmekle evlat kaybı asla aynı olamaz ama onların acılarını bir nebze, bir parça anlayabiliyorsunuz. Şahsen şuanki kedilerimin hepsi vefat ettiğinde bir daha evcil hayvan bakmayı düşünmüyorum. Yavru kedi kaybetmek acı ama özellikle 10 yaş gibi yıllarınızı geçirdiğiniz kedinizi kaybettiğinizde öldürücü darbe o zaman vuruyor. Aslında 3-4-5 yaş da bir o kadar acı. Tüm düzeniniz alt üst oluyor. Tabi ki yavru kedilerim için de günlerce yas tuttuğum süreçleri yaşadım, bebeğin gibi o senin, nasıl üzülmezsin. Ben çok sayıda çocuğum gibi gördüğüm kedilerimi kaybettiğim için ölümlerini artık daha çabuk kabul ediyorum ama ölmeden önce yaşadıkları acıları asla kabul edemiyorum. Her aklıma geldiğinde çıldıracak gibi oluyorum. Yalnız unutmamız gereken şey, benim ve sizin, kedilerimizin artık huzur bulmuş olduğu gerçeği. Bizim elimizden bir şey gelmeyeceği gerçeği. Sürekli kendime kedimin huzur içinde olduğunu hatırlatmaya çalışıyorum. Bu hayatta kendi sonumuz bizim elimizde değilken onların hayatlarının sona ermesine karşı yapacak hiçbir şeyimiz yok. Üzülmeye devam etmek sadece bize zarar verir, başka hiçbir işe yaramaz. Kedilerimiz de bizim üzülmemizi istemezler. Yas tutup kendinizi eğlendiğiniz şeylerden uzak tutuyorsanız bunu bırakın ve kendinizi mutlu etmeye çalışın. Eğer siz kendinize bakmazsanız psikolojik olarak yokuştan aşağı iner gibi sürekli daha kötü bir ruh haline gidersiniz. Bu hayatta bize bizden daha iyi bakabilecek kimse yok. Bazıları yıllar geçse de kedimin acısı ilk günkü gibi diyor ama bu doğru değil. İlk güne dönsen yaşadığın acıya şaşırırsın, acın asla aynı kalmaz. Göreceksiniz üzerinden zaman geçince git gide acınız azalacak. Belki o kaybetme hissine alıştığınız için sizi çok rahatsız etmez hale gelecek ama şimdiki gibi olmayacak. 7 yıl önce kaybettiğim yavru için günlerce ağladım, elime doğmuştu 5 aylıkken kaybettim. Ailem evde cenaze var sanki, bizi de üzüyorsun derlerdi. Tabi 7 yıl çok uzun bir süre ama ondan önceki yıllarda da o kedimin vefatını düşünmek beni etkilemez oldu. Sizde de aynısı olacak. Sadece zamanın geçmesini bekleyin ve fotoğraflarına falan da bakmayın. Aklınıza gelince başka şey düşünmeye çalışın.

Benzer süreci yaşadım iki aylık, sokaktan sahiplendiğim yavrumu kısa sonra virüsten kaybettim. Bir hafta boyunca aralıksız ağladım, her şeyini ertesi gün attım. Görmeye bile dayanamıyordum eşyalarını. Tüm gece uyumadan ağlamama rağmen her şeyini ertesi sabah kalkıp çöpe taşıdım. Şu dolabın arkasına giriyordu diyerek kaç defa ağladığımı bilirim. Bağlanıyorsunuz. Mümkün değil bağlanmamak. Ama insan gibi, bitki gibi, her canlı gibi onun da bir süresi olduğunu biliyorsunuz. Ne yazık ki bize o süresi kısa olanlar denk geldi. Biz onların o kısacık yaşamını güzel geçirmesini sağladık. Çok daha kötü şartlarda son nefeslerini verebilirlerdi. Ben ellerimde seve seve acısını ala ala son nefesini vermesini sağladım. Kendimi öyle avutuyorum. Ben onun son günlerini güzelleştirdim, yalnız değildi. Mutsuz değildi. Sevdiği ve sevildiği yerdeydi. Hala ağlıyorum bunları yazarken ama yapacak bir şey yok. Birkaç ay sonra yeni bir kedi sahiplendim. Hala ölen yavrumun resimlerine bile bakamıyorum. Geçiyor ama sızısı kalıyor. Her kaybın acısı gibi. Ama dediğim şekilde ona güzel günler yaşattığınız için size teşekkür ederim biliyorum ki o da gittiği yerde size minnettardır. Bunu unutmayın.

Gerçekten çok kötü bir durum. Allah tüm canlılara sağlıklı bir ömür nasip etsin. Bende 2 tane kedi var, ilk kedi anneliğim 2 sene olacak nasıl olur bilemiyorum. Bazen daha önceleri ne kadar boş yaşıyormuşum diye düşündüğüm çok oluyor ama onlar olmadan nasıl olur düşünemiyorum. Ölüm Allah'ın emri, isterseniz başka bir kedi sahiplenebilirsiniz. İyi gelebilir. Ben kendimi kötü hissettiğimde sokak hayvanlarını besliyorum; zihinsel, ruhsal ve psikolojik olarak çok iyi hissettirir.

Başınız sağolsun Dostunuz nasıl neden vefat etti bilmiyorum belirtmemişsiniz fakat Bu acı çok Ağır kesinlikle canınızı yakıyor içerden bir burkuk üzüntü hayata kırgınlık geliyordur size sadece diyebileceğim Sahibi size bukadar müddet ile emanet etmiş Hayvan sevginizi kaybetmeyin Güzeli güzel yaratanın En güzeline emanetsiniz siz ona sığının tekrar dost verecektir size 🙏

ben daha önce iki ginepig besledim ve yavruyken ikisi de öldü. İlk öldüklerinde depresyona girdim resmen, çok küçük oldukları için bebeğim ölmüş gibi hissediyordum ve sürekli fotoğraflarına bakıp ağlıyordum. Zamanla alıştım, maalesef başka bir çözümü yok. Zamanla insan varlığı kadar kolay olmasa da yokluğuna alışıyor. Şu anda da bir kedim var ilk sahiplendiğimde çok korkuyordum onu da kaybetmekten ve bunun düşüncesi bile ağlamama yetiyordu hala da çok korkuyorum ama ölümün önüne geçilemiyor maalesef tek tesellim onlara güzel bir hayat vermek için çabalamış olmam.

Çivi çiviyi söker yeni bir evlat sahiplenirsen en kısa sürede acın hafifleyecektir.

Başınız sağolsun. Bu durumu yaşayan biri olarak acınızı paylaşıyorum. Malesef patili evlatlarımızın bizim kadar ömrü olmuyor. Onlar bizim hayatımızın bir parçası biz ise onların tüm hayatıyız. Benimde yavruluktan beri sahiplendiğim bir kedim vardı ismi Feno'ydu ve geçen sene mayıs ayında hastalıktan dolayı onu kaybettim. Atlatması çok zor bir durumdu baş etmesi çok güç. Feno'yu çok özlüyor ve hala çok seviyorum ömür boyu da unutamayacağım sende unutamayacaksın ama bu acıya alışacaksın. Ben de Feno'nun eşyalarını toplamıştım ve kedi görmeye dayanamıyordum ama sonra hiç beklemediğim bir anda hayatıma Şanslı girdi ve onu sahiplendim. Bu acıdan sonra yeni bir kedi düşüncesini geçtim ömür boyu herhangi başka bir hayvan bile besleme fikrim cesaretim ve isteğim yoktu ama çaresiz yalnız gözleri iltihaptan kapalı aç kimsesiz bir yavru kedi beni buldu sahibi olmam için beni seçti. Terkedilmişti korkuyordu hastaydı sevgisizdi kimsesizdi ben ise Feno'nun kaybıyla acı içindeydim evladımı kaybetmiştim. Şanslı'nın ise bir anneye benim ise evlada ihtiyacım vardı. Yara yaraya denk gelmiş oldu. Süt tozuyla biberonla büyüttüm o kadar minikti ki. Gözlerine günlerce pasuman yaptım. Gözlerini kurtardım iyileştirdim. Şuan çok sağlıklı yaşına girmek üzere olan bir oğlum var. Onun ismini Şanslı koydum çünkü beni bulmasa hayatta kalamazdı bende şanslıydım acım Şanslı sayesinde diniyordu. Unutmuyordum ama yeni bir umut ışığı vardı. Şanslı bir yerden köydeki bahçemize gelmişti ve Şanslı'yı taa köyden İstanbul'a getirdim bırakmadım. Şimdi o benim evladım. Feno'ya göre de çok daha şanslı bir kedi ve malesef Feno çok talihsizti o şartlarda elimden geleni yapsam da kurtaramamıştım ama şimdi Feno'ya yapamadığım her şeyi Şanslı'ya yapıyorum Feno'yu kurtaramadığım kadar Şanslı'yı kurtardım. Sen de bir canı kurtarırsan belki onunla yeniden hayat bulursun benim gibi. Hemen yarın sahiplenme tabii biraz yasını tut. Kendine zaman tanı. Bu arada sakın satın alma sahiplen sana ihtiyacı olan ne canlar var.