Anlıyorum... Yani sadece bu virüsten müzdarip anladığım kadarıyla. Umudunuzu kaybetmeyin.. Allah büyüktür. Şu an yoğun bakımda değil anladığım kadarıyla. Allahın izniyle inşallah tez zamanda döner sağlıklı haline..

Durumunda farklılık olursa lütfen güncelleyin..

Yoğun bakımda. Bugün çok ama çok azbeni görünce hareketkendi, sesi kısık zorlanarak miyavladı. Kucağıma aldım sıkı sıkı sarılıp kokusunu içime çektim. Bildiğimiz bebek kokuyordu. Şayet iyileşirse mucize olacak.Bu bebek haliyle ne acılar çekiyor. İğneler, serumlar. Uykum, yemem içmem bitti. Kardeşinin hatıralarıda var minnoşumla kurtuluşu kardeşinin yokluğu yerine sıcaklığını hissettirir. Hayata tutunmakta çok mücadele ediyor

Umarım hayırlı sonuçlar olur... Yapabileceğiniz beklemek.. güçlü olmaya çalışın..

Merhaba sizin yazınızı okuyunca melehatin ilk doğumu aklıma geldi .4 yavrusu vardı doğum yaparken ağlamaktan gözüm şişmişti 1 aylık olana kadar hepsi çok iyiydi gözleri açıldı zıplayıp hoplayıp oyun oynamaya başladılar ama bi gün eve geldiğimde işten birini yatağın üstünde ölü buldum diğer yavruları ararken diğerinide evin köşesinde ölü buldum baya üzüldüm evin karşısındaki arsaya gidip gömdükten sonra yavrulardan babanın kopyası olan yavrunun kendini çok saldığını farkedince biraz şırıngayla su verdim babasına benzemesinden dolayı bayada bi bağlıydım ona kendisini toparlamaya başlayınca annenin karnına koydum biraz süt emsin diye o sırada 1 2 bardak vardı bulaşık onları yıkarken arkamı bi döndüm yavru yok anne üstüne yatıp boğmaya çalışmış yavruyu elime aldığımda nefes almıyordu kalp masajı yapmaya başlayınca derin bi nefes çekti o an anında sokağa fırladım veteriner hemen 5 dk mesafede diye apartmandan birine arattım o sırada koşarken ama veteriner taşınmış hayatımda yapmadığım şeyi yaptım yoldan geçen arabanın önünü kestim adama rica ettim sağolsun bıraktı yeni taşındığı yere yoldaykende veterinerin talimatlarını uyguladım 4 5 kere daha derin nefes aldı veterinere geldiğimde ise adama verirken nasıl bi ağlama geldiğini tarif edemem dediklerine göre 45 50 dk hıçkırarak ağlamışım o yavruyu da kaybettik kalan son yavru iyiydi ama eve geldiğimde oda kendini salmaya başlamıştı hemen veterinere gittim yine ama sadece süt tozu verebileceğimi damar yolu açılamayacağını söylediler gece 5e kadar uyumadım sürekli ilgilendim anne ilgiyi kestiği için kendi sıcaklığımla ısıttım ama oda 5 çeyrek gibi son hediyesini omzuma işeyerek bıraktı ve onuda kaybettim.
1 günde doğumunu sevinçten ağlayarak kutladığım 4 yavruda tek tek öldü gençlik hastalığı denilen bişeymiş o günden beri sarsıldım baya ama bi yerden sonra topluyor kendini insan.
Şuan kızçem melehat dün gece doğum yaptı yine çeşit çeşit davranışlarla garip hareketlerle yine heyecanlandırıp sorular sormama sebep oluyor 3 tane minik yavrumuz var ve ne olursa olsun o üçünü yaşatmaya kararlıyım bu sefer ( bu arada babanın birebir kopyası bu doğumdada geldi 🥰)

(Babaya olan ilgimi profilimdeki yazısını okuyup anlayabilirsiniz ona diğer herşeyden çok bağlıyım o yüzden onun yavruluk dönemine birebir benzeyen çocuğuna karşı zaafım var biraz 😅)

Son yorum... Umarım o 3 yavru çok sağlıklı bir şekilde yaşar..

Kardeşinin vefatından 12 günlük yoğun bakımdan sonra minnoşumun acısıyla başbaşa kaldım. En son kuru mama yemeye başlamıştı. İlaçları bitmişti ilaçlarını alıp vermeye gittiğimde kucağıma alıp kokusunu içime çektim. Gözümün içine bakıp miyavlaması ve o bebek kokusu ömrümün sonuna kadar unutamayacağım tarif edemeyeceğim hem canımı yakan, hem melek yüzlümün dünyanın en güzel bakışı gözümğn önünden gitmiyor.Kardeşinin ümidiyle nefes alıyordum. Nefes almakta güçlük çekiyorum. Nereye baksam heryerdeler. Gecem gündüzüm onlardı. Bebekliği atlatana kadar onları yalnız bırakamazdım. Daha bebeklerdi. Minnacık halleriyle kısacık ömürleride serum, iğnelerle hastalıkla acı içinde geçti. Hayatımın akışını değiştirdiler. Ayağa kalkacak gücüm yok ama sokakdaki beslediğim kediler için kalktım. Gözümün içine bakıyorlardı onları nasıl ihmal edebilirdim? Benim yaşadıklarımı yaşayanlar vardır benim ne hissettiğimi anlıyorlardır. Ama bununla nasıl başedeceğim bunu bilmiyorum. Gecem gündüzüme karıştı. Dünyanın en güzel sevgisini yaşattılar. Bendeki sevgileri tarif edemeyeceğim bi sevgiydi.

Sizi anlıyoruz.. Kendinizi bırakmayın.. Anılarınızı Hatırlamaktan korkmayın Acınızı olduğu gibi yaşayın. Herkesin bu ve benzeri yaşayacağı acılar vardır yalnız değilsiniz. ALLAH onun sabrınıda inşallah size verecektir o şekilde güçlü kalacaksınız. O artık huzur içinde merak etmeyin.

Benim hiçbişeye gücüm yok.Anıları yaşamak malesef bana çok ama çok acı veriyor. Daha çok vakit geçirseydim, onları daha çok mutlu edecek şeyler yapsaydım diyorum. Ama bunlara zaman kalmamıştı. Zaten bebektiler tam sonraki süreç hastalıkla geçti 3 ayın 1 ayı hastalıkla geçti