İlk öncelikle Başınız sağolsun.. En başta o sadece bu dünyadan ayrıldı artık Allahın huzurunda.. Ve yeri eminim cok güzeldir.. Acınızı anlamaya çalışıyorum ne kadar anlayabilirim bilmiyorum.. ancak empati yapmaya çalışıyorum..Onunla çok güzel bir bağ kurmuşsun Kalbinizde çok büyük yer edinmiş ve bu herkese nasip olmayan bir şey .. Allah emanet edip daha sonra emanetini almış.. Benim Canımda o Aylık Tekir.. Bazen Aklıma bu düşünce geldiğinde düşünmek dahi istemeyip kaçıyorum.. Bizler faniyim hepimiz ayrılacağız bu dünyadan bazı canlar daha erken gidiyor.. Kendinize zaman verin acınızı duygularınızı kaçmadan acı da olsa oldugu gibi yaşayın.. Ve paylaşın. Bizler de senin gibi er veya geç bu acılarla karşılaşacağız... Yanliz ve çaresiz hissediyor olabilirsin ama bu durum aynı şekilde devam etmeyecek emin ol.. Herkesin Acısıyla başa çıkması ayrı ama gücü Rabbim verecektir.. Ona ne kadar sevgi gösterdiğiniz anılarınızı canınızın mutlu zamanlarını hatırlayın o vaktini huzurlu geçirdi bu hayatta vesile olanda sizsiniz.. yanliz değilsiniz kendinize iyi bakın..

Ve özel değilse vefat nasıl oldu... Durumu hangi yönde kritik..?

Belki faydam olur ediğim acı tecrubelerden. FPV Virüsü. Kedi gençlik hastalığı deniyor. Parvovirüs denilen virüs neden oluyor. Özelkle 2-6 aylık bağışıklığı düşük yavru kedilerde %80 ölümle sonuçlanıyor. Genç kedilerdede görülür. Çok bulaşıcı ve hızlı yayılıyor. Bulunduğu ortamda aylarca canlı kalabilirmiş bugün veteriner öyle dedi.Bianda çökertiyor. 3 haftadır bu hastalıkla çok acı çektiler. Hala kardeşi çekiyor bi ümit kurtarırım inşallah. Enfekte olan kediden, anneden,dışkı,kanı,sıvısından geçebiliyor. sokakdalardı geldiğinde 2 haftalıktı. Daha öncede tedavi oldu. Eski saplıklı halşne döndü. İyileşti sandım. 4 gün sonra birden 2 kardeşde 1.5 günde fenalaştı. Tedavisi uzunmuş. İyileşmiş gibi olıp gizlş seyredermiş. Kan hücrelerini hedef alıp vücudun bağışıklık sistemini çökertiyor.
Belirtileri burun,göz akınyızı,kusma,nefes darlığı,ishal,iştahsızlık,halsizlik. Hasta kediyi sevip, başka kediyi sevdiğimizde bile insandan bi başka kediye geçebiliyor. Ü,erimizdeki kıyafetten dahi vaşka kediyi bulaştırabiliriz.insandan insana geçmez ama insandan kediye taşınır. Bende bunları bu tedavi süreçlerinde öğrendim.İyileşse bile vücutta hep bu virüs taşıyıcı olup bağışıklık düştüğünde tekrarlayabilir. Mümkün oldupunca başka kedilerin ortamında bulunmayın. Bulundurmayın. Bulunsanızda el ve kıyafet temizliği yapılmalı

Başın sağolsun. Hissettiklerin çok normal, büyük bir acı yaşıyorsun. Öncelikle acını seni anlamayacak insanlarla paylaşma "Bir kedi için kendini üzmeye değmez" gibi yorumlar yapanlardan uzak dur. Ağlayabilirsin, kendini harap edebilirsin ama duygularını boşalttıktan sonra kendin için ayağa kalkmalısın. Kendi sağlığını da düşünmelisin. Hem psikolojik sağlığın önemli hem de bunun beden sağlığına da olumsuz getirileri olabilir. Kaybettiğin kedin şuan huzur içinde, onun için endişelenmemeye çalışmalısın. Hasta olan kedin ise inşallah düzelir, elimizden dua etmekten başka bir şey gelmez, böyle bir durumda kelimeler yetersiz kalır, gerçekten büyük bir acı. Sen elinden geleni yapmışsın, elinden gelmeyecekler için kendini yıpratmamalısın. Kendine "Akıl sağlığımı ve beden sağlığımı korumak için toparlanmalıyım" cümlesini sık sık hatırlat. Durumu kötü olan kedini asla evde tutma, gözünün önünde olmasın, veterinerde kalsın. Göz görmeyince gönül katlanırmış. Kendini meşgul etmeye alış, dizi falan izle. Böyle durumlarda kaderci yaklaşmak insanı rahatlatır. Bazen bir kediye çok iyi bakıp sağlıklı olmasını sağlayabiliyorsun, bazen ölümden kurtarıyorsun ama onun kaderinde ömrü ne kadarsa o kadar yaşayıp bir bahane ile vefat ediyor. Sokaktan çok sayıda zor durumda olan kedi kurtardım ama eninde sonunda onların ölmelerine engel olamadım. Evin içinde durduk yere hastalanıp ölenler oldu. Mesela biri fip oldu, hadi kapsül tedavisi deneyelim bir umut dedim, bu sefer de diyaframı yırtık dediler, evin içinde durduk yere diyaframı yırtılmış, ameliyat ettirdim masada kaldı. Sanki illa ölecek yani, bir şeyler sebep oluyor. Bu konuda kendini suçlu hissetme. Kedinin yaşayacak ömrü varsa sokakta o zor şartlarda yıllarca yaşıyor. Dünyanın acımasızlığına alışmamız ve dayanmamız gerekli. Güzel şeylerin ne zaman biteceğini bilemiyoruz. Gözümüzün görmediği yerlerde büyük acılar yaşanıyor. Bizim yapmamız gereken, kendi iyiliğimiz için, dayanabilmek için, daha az düşünmek ve başka canlılar için üzülürken kendimizi de unutmamak. Kendimize de merhamet etmeyi öğrenmemiz gerekli. Üzülürken kendi iyiliğinizi de düşünmeyi unutmayın. Siz de değerlisiniz ve o yavrulara karşı o kadar merhametliyken bu kadar acı çekmeyi hak etmiyorsunuz. Kedilerimiz de bizim üzülmemizi asla istemezlerdi. Kedimin biri bazen duygularıma engel olamayıp vefat eden kedim için ağlamaya başladığım an hemen koşup bana sarılır. Onu üzmemek için ağlamayı bırakırım. Vefat eden kedilerimi düşünmek bana bir gün öleceğimi düşündüğümdeki korkunun benzerini yaşatıyor, kalbim aynı şekilde panikle doluyor. Söz konusu birinin ölümüyse bu nasıl acı olmayabilir. Yani kayıplarımız gerçekten çok büyük, ve acı içinde olmamız normal. Zamanla daha iyi olacağınızdan emin olabilirsiniz. Bazen kendi beynimden kedilerimle yaşadığım anları unutmaya başladığı için nefret ediyorum ama sonrasında ilk günkü gibi hatırlasam nasıl kahrolacağımı düşünüp bunun aslında iyi bir şey olabileceğini düşünüyorum. Zamanın geçmesini bekleyin, bazen ağır bazen daha az acı hissedersiniz ama belki de bu acıya alışarak, emin olun zamanla bir gün bundan daha iyi hissedeceksiniz.

Her geçen gün acım artıyor. Hatta şuan tazdıklatınıxı okurke bile ağlıyodum. Gözyaşımın akmadığı saat yok. İki kardeşin birbiriyle kavgası,kuyruklarını çekmesi, mama kavgası, omzuma sırtıma çıkması, sürekli boynuna ve basına
masaj yaptığım için boynunu elime sürterdi masaj yap diye.Daha mşnnacık o 3 aylık.Bugün yoğun bakıma başka bi kliniğe götürürken okadar kötü olmasına rağmen kucağıma sarınca boynunu kaldırıp, çıkmayan sesiyle gözümün içine bakarak miyavladı. Beni tanıdı,hissetti.Boynunu elime sğrtmeye başladı herzaman masaj yaptığım için. Okadar, ama okadar iyi veldiki onu kucağımda sarıp sarmalayınca. Bi okadarda kötü oldum gözümün içine bakışı ve bian göremeyeceğim korkusu. Ben başedemiyorum. İlk defa bukadar yakından kedi baktım. Mama verdiğim uzaktan ilgilendiğim çok kedi var. Ama bu başka bişey. Hastalıklarından beri toparlayamadım kendimi hep iyileşir diye düşündüm.Rezmen hayat durdu hibi. Başedemiyorum bu acıyla. Kardeşi kurtulursa bi nebze kardrşi olduğu için içime su serpilir. İçimi ısıtır. Çok ama çok küçükler, bi kkadarda akıllı ve sevimlilerdi. Bugün yoğun bakıma küveze koyduğumda küçük tuvaletini yapmak için kum arıyor eşeliyor. Sonrada üstünü örtmeye çalışıyor. O canı çekilmiş haliyle bile. Sonrada kokudan rahatsız olup diğer köşeye gidiyor.Mini minnacık bedeniyle bu halde bile insanların yapmadığını yapıyor.Çok ama çok canım yanıyo.Yeme,içmeden kesildşm. Boğazım düğümleniyor. Napıcam bilmiyorum. Beni anlayan yok.. Günlerdir uyumadım. Biley olacak diye. Şimdide korkuyorum kötü haber almaktan. Kaybettiğim prensesim ellerini uzatırdı oynardı. Tırnakları elimi çizecek diye ellerini yumarak oynardı.Bu minnacık yaşda bukadar akıllı, düşünceli aklımdan hiç çıkmıyor.Gözümün önğnde her yerde

Sizi çok iyi anlıyorum. Ben de 5 aylık yavru kedimi kaybetmiştim. 31 yaşındayım. Ölümün acısını ilk defa onunla tattım. Tarifi olmayan bir acı. Günlerce ağladım. Nefes alamadığım günler oldu. Evde kanepede tüylerini severek ağlıyordum. Tüylerini kaldırıp bir kutuda sakladım o derece çok üzülmüştüm. Bu acıyı yaşamanızı, yasınızı tutmanızı tavsiye ederim. Birden geçmeyecek. Kedi sahibi olmayan insanların sizi anlamasını da beklemeyin. İnsanlar abarttığınızı düşünebilir. Zamanla bu acı ile başa çıkmaya başlayacaksınız inşallah. Ben bir süre sonra 2 kedi yavru sahiplendim. Asla kaybettiğim meleğimin yerini tutmuyorlar ama onlarla tekrar hayata döndüm. Allah diğer yavruya sağlıklı uzun ömürler versin inşallah.

Kardeşinin durumuda çok çok kritik. Şuan her saniye canımdan can gidiyor. Ölüp ölüp diriliyorum kötü haber gelecek diye. Sürekli arıyorum bi düzelme yok. Diğerinin acısıyla canım yanarken kardeşinin durumunun kritikliği ve aynı acı haber alacapım diye kıvranmak ifadesi yok bu acının.Dünyayla bağlantım kesildi. Çalışamaz duruma geldim. Sadece sokakda mama verdiğim kediler var sürekli kendimi zorlayarak onların maması veriyorum. Ve çok acı çekiyorum prenseslerimin sağlıklı halleri mama yerken birbirleriyle kavgaları, oynamaları gözümün önüne geliyor. Başka kedi sahiplenmek bana çok acı verir biliyorum. Napacağımı da bilmiyorum. Veterinere götürürken kucağıma çiş yaptı onun kokusu bile beni mutlu etti. Yapamıyorum artık

Sizi çok iyi anlıyorum, Allah sabır versin. Benzer durumları defalarca yaşadım ve hayatım asla eskisi gibi olmadı ama uzun zaman da sürse atlatacaksınız emin olun. Şuan hasta yavrunuzun olmasının kaygısı her duygudan beterdir. O nedenle sadece sabır dileyebiliyorum.

zaman her şeyin ilacı. yas süresince kendinize zaman verin. çok çok zor bir süreç ama geçecek. yavru kedi çok riskli özellikle şu an parvo salgını varken. kardeşi inşallah kurtulur dualarım sizinle🙏🏻🙏🏻

Evep malesef bu virüs yavru kediler için o aylığa kadar yavru kediler şçşn %90 ölümle sonuçlanıyormuş. Belki bi ümit çok daha tecrubeli veterinerle görüştüm daha iyi klinik diye tahlillerini gönderdim kurtulma şansı hiç yok dedi. Şuan kliniğe gideceğim dermanım kalmadı. Çok ağrılı,sancılı, acılı bir hastalık. Gidince gözümün içine bakıyor tanıyor. Bende o c

yazdıklarını okurken kendimi gördüm resmen ve ilk defa benim hissettiklerimi hisseden birisi gördüm
Benim de kedim evden kaçtı ve gelmiyor.Seni çok iyi anlıyorum hayvanlar çoğu insandan daha değerli olabiliyor.

Bizler buradayız kendini yanlız hissetme.. Belki burada bir profilden ibaretiz ama az çok aynı duyguları hisleri besleyen topluluğuz.. Aslında Burada Hayatınızdaki Gerçekten size değer veren insanları görürsünüz bu dönemde bunları daha sonra düşünüp ders çıkarırsınız.. Size şu an düşünmeniz gereken en değerli şey şudur; Ben ne kadar acı çekiyorum? Çok.. Ben demek ki çok değer vermişim bu Allahın bana emanet ettiği canlaraki bu kadar üzülüyorum.. Ve ben bu kadar değer vererek huzurlu mutlu yaşattım diye düşünmelisin.. Vicdanen rahat olmanın delili bu... Allah büyüktür kimse yoksa o görür ve sana o gücü verecektir.. Tabiki sizinde çabalamanız lazım duygunu yaşa ama kendini bırakma bizde göçeceğiz kimse kalıcı değil.. Ve inan Daha göremediğimiz her saat bir can ayrılıyor bu dünyadan.. Geniş düşünmeye çalış. İstanbul anadolu yakasındasanız vetart adlı kliniği tavsiye edebilirim. Bu hastalıklar ölümler hepimiz için ve toparlanacaksınız inanın aynı acıda ve güçlükte kalmayacak çünkü ne acı ne tatlı sonsuz. Hayırlı Geceler dilerim..

Rabbim tez zamanda şifa versin o kedinize cana... Şu anda tamamen uyuyor mu kediniz? Tamamen belirsiz mi?

Tamamen uyumuyor. Uyanık ama çok ağrılı sesi çıkmayarak miyavlıyor.Ben her gittiğimde o halde gördüğümde ve ben içeri girince o hastalığında acısında tanıyıp gözlerimin içine yardım istercesine masum bakışı ve kaybedeceğim ümidi canımdan can alıyor. Kurtuluşunun olmadığını tüm veterinerler söyledi ama ben bi umudumu kaybetmedim. FPV virüsü. Lenf düğümleri , kemik iliği, barsakları saldırıp bağışıklığı çökertiyor. Beyaz kan hücresi, hemoglobin değerini düşürüp hastalıkla savaşamayak ve başka virüslere kapı açarak vücudu çökertiyor.

Tamamen uyumuyor. Uyanık ama çok ağrılı sesi çıkmayarak miyavlıyor.Ben her gittiğimde o halde gördüğümde ve ben içeri girince o hastalığında acısında tanıyıp gözlerimin içine yardım istercesine masum bakışı ve kaybedeceğim ümidi canımdan can alıyor. Kurtuluşunun olmadığını tüm veterinerler söyledi ama ben bi umudumu kaybetmedim. FPV virüsü. Lenf düğümleri , kemik iliği, barsakları saldırıp bağışıklığı çökertiyor. Beyaz kan hücresi, hemoglobin değerini düşürüp hastalıkla savaşamayak ve başka virüslere kapı açarak vücudu çökertiyor.