Yavru Kedimi Dün Kaybettşm. Kardeşinin Durumuda Çok Kritik. Bu Acıyla Nasıl Başedilir?

Başın sağolsun. Hissettiklerin çok normal, büyük bir acı yaşıyorsun. Öncelikle acını seni anlamayacak insanlarla paylaşma "Bir kedi için kendini üzmeye değmez" gibi yorumlar yapanlardan uzak dur. Ağlayabilirsin, kendini harap edebilirsin ama duygularını boşalttıktan sonra kendin için ayağa kalkmalısın. Kendi sağlığını da düşünmelisin. Hem psikolojik sağlığın önemli hem de bunun beden sağlığına da olumsuz getirileri olabilir. Kaybettiğin kedin şuan huzur içinde, onun için endişelenmemeye çalışmalısın. Hasta olan kedin ise inşallah düzelir, elimizden dua etmekten başka bir şey gelmez, böyle bir durumda kelimeler yetersiz kalır, gerçekten büyük bir acı. Sen elinden geleni yapmışsın, elinden gelmeyecekler için kendini yıpratmamalısın. Kendine "Akıl sağlığımı ve beden sağlığımı korumak için toparlanmalıyım" cümlesini sık sık hatırlat. Durumu kötü olan kedini asla evde tutma, gözünün önünde olmasın, veterinerde kalsın. Göz görmeyince gönül katlanırmış. Kendini meşgul etmeye alış, dizi falan izle. Böyle durumlarda kaderci yaklaşmak insanı rahatlatır. Bazen bir kediye çok iyi bakıp sağlıklı olmasını sağlayabiliyorsun, bazen ölümden kurtarıyorsun ama onun kaderinde ömrü ne kadarsa o kadar yaşayıp bir bahane ile vefat ediyor. Sokaktan çok sayıda zor durumda olan kedi kurtardım ama eninde sonunda onların ölmelerine engel olamadım. Evin içinde durduk yere hastalanıp ölenler oldu. Mesela biri fip oldu, hadi kapsül tedavisi deneyelim bir umut dedim, bu sefer de diyaframı yırtık dediler, evin içinde durduk yere diyaframı yırtılmış, ameliyat ettirdim masada kaldı. Sanki illa ölecek yani, bir şeyler sebep oluyor. Bu konuda kendini suçlu hissetme. Kedinin yaşayacak ömrü varsa sokakta o zor şartlarda yıllarca yaşıyor. Dünyanın acımasızlığına alışmamız ve dayanmamız gerekli. Güzel şeylerin ne zaman biteceğini bilemiyoruz. Gözümüzün görmediği yerlerde büyük acılar yaşanıyor. Bizim yapmamız gereken, kendi iyiliğimiz için, dayanabilmek için, daha az düşünmek ve başka canlılar için üzülürken kendimizi de unutmamak. Kendimize de merhamet etmeyi öğrenmemiz gerekli. Üzülürken kendi iyiliğinizi de düşünmeyi unutmayın. Siz de değerlisiniz ve o yavrulara karşı o kadar merhametliyken bu kadar acı çekmeyi hak etmiyorsunuz. Kedilerimiz de bizim üzülmemizi asla istemezlerdi. Kedimin biri bazen duygularıma engel olamayıp vefat eden kedim için ağlamaya başladığım an hemen koşup bana sarılır. Onu üzmemek için ağlamayı bırakırım. Vefat eden kedilerimi düşünmek bana bir gün öleceğimi düşündüğümdeki korkunun benzerini yaşatıyor, kalbim aynı şekilde panikle doluyor. Söz konusu birinin ölümüyse bu nasıl acı olmayabilir. Yani kayıplarımız gerçekten çok büyük, ve acı içinde olmamız normal. Zamanla daha iyi olacağınızdan emin olabilirsiniz. Bazen kendi beynimden kedilerimle yaşadığım anları unutmaya başladığı için nefret ediyorum ama sonrasında ilk günkü gibi hatırlasam nasıl kahrolacağımı düşünüp bunun aslında iyi bir şey olabileceğini düşünüyorum. Zamanın geçmesini bekleyin, bazen ağır bazen daha az acı hissedersiniz ama belki de bu acıya alışarak, emin olun zamanla bir gün bundan daha iyi hissedeceksiniz.

İlk öncelikle Başınız sağolsun.. En başta o sadece bu dünyadan ayrıldı artık Allahın huzurunda.. Ve yeri eminim cok güzeldir.. Acınızı anlamaya çalışıyorum ne kadar anlayabilirim bilmiyorum.. ancak empati yapmaya çalışıyorum..Onunla çok güzel bir bağ kurmuşsun Kalbinizde çok büyük yer edinmiş ve bu herkese nasip olmayan bir şey .. Allah emanet edip daha sonra emanetini almış.. Benim Canımda o Aylık Tekir.. Bazen Aklıma bu düşünce geldiğinde düşünmek dahi istemeyip kaçıyorum.. Bizler faniyim hepimiz ayrılacağız bu dünyadan bazı canlar daha erken gidiyor.. Kendinize zaman verin acınızı duygularınızı kaçmadan acı da olsa oldugu gibi yaşayın.. Ve paylaşın. Bizler de senin gibi er veya geç bu acılarla karşılaşacağız... Yanliz ve çaresiz hissediyor olabilirsin ama bu durum aynı şekilde devam etmeyecek emin ol.. Herkesin Acısıyla başa çıkması ayrı ama gücü Rabbim verecektir.. Ona ne kadar sevgi gösterdiğiniz anılarınızı canınızın mutlu zamanlarını hatırlayın o vaktini huzurlu geçirdi bu hayatta vesile olanda sizsiniz.. yanliz değilsiniz kendinize iyi bakın..

Sizi çok iyi anlıyorum. Ben de 5 aylık yavru kedimi kaybetmiştim. 31 yaşındayım. Ölümün acısını ilk defa onunla tattım. Tarifi olmayan bir acı. Günlerce ağladım. Nefes alamadığım günler oldu. Evde kanepede tüylerini severek ağlıyordum. Tüylerini kaldırıp bir kutuda sakladım o derece çok üzülmüştüm. Bu acıyı yaşamanızı, yasınızı tutmanızı tavsiye ederim. Birden geçmeyecek. Kedi sahibi olmayan insanların sizi anlamasını da beklemeyin. İnsanlar abarttığınızı düşünebilir. Zamanla bu acı ile başa çıkmaya başlayacaksınız inşallah. Ben bir süre sonra 2 kedi yavru sahiplendim. Asla kaybettiğim meleğimin yerini tutmuyorlar ama onlarla tekrar hayata döndüm. Allah diğer yavruya sağlıklı uzun ömürler versin inşallah.

Sizi çok iyi anlıyorum, Allah sabır versin. Benzer durumları defalarca yaşadım ve hayatım asla eskisi gibi olmadı ama uzun zaman da sürse atlatacaksınız emin olun. Şuan hasta yavrunuzun olmasının kaygısı her duygudan beterdir. O nedenle sadece sabır dileyebiliyorum.

zaman her şeyin ilacı. yas süresince kendinize zaman verin. çok çok zor bir süreç ama geçecek. yavru kedi çok riskli özellikle şu an parvo salgını varken. kardeşi inşallah kurtulur dualarım sizinle🙏🏻🙏🏻

yazdıklarını okurken kendimi gördüm resmen ve ilk defa benim hissettiklerimi hisseden birisi gördüm
Benim de kedim evden kaçtı ve gelmiyor.Seni çok iyi anlıyorum hayvanlar çoğu insandan daha değerli olabiliyor.

Bizler buradayız kendini yanlız hissetme.. Belki burada bir profilden ibaretiz ama az çok aynı duyguları hisleri besleyen topluluğuz.. Aslında Burada Hayatınızdaki Gerçekten size değer veren insanları görürsünüz bu dönemde bunları daha sonra düşünüp ders çıkarırsınız.. Size şu an düşünmeniz gereken en değerli şey şudur; Ben ne kadar acı çekiyorum? Çok.. Ben demek ki çok değer vermişim bu Allahın bana emanet ettiği canlaraki bu kadar üzülüyorum.. Ve ben bu kadar değer vererek huzurlu mutlu yaşattım diye düşünmelisin.. Vicdanen rahat olmanın delili bu... Allah büyüktür kimse yoksa o görür ve sana o gücü verecektir.. Tabiki sizinde çabalamanız lazım duygunu yaşa ama kendini bırakma bizde göçeceğiz kimse kalıcı değil.. Ve inan Daha göremediğimiz her saat bir can ayrılıyor bu dünyadan.. Geniş düşünmeye çalış. İstanbul anadolu yakasındasanız vetart adlı kliniği tavsiye edebilirim. Bu hastalıklar ölümler hepimiz için ve toparlanacaksınız inanın aynı acıda ve güçlükte kalmayacak çünkü ne acı ne tatlı sonsuz. Hayırlı Geceler dilerim..

Rabbim tez zamanda şifa versin o kedinize cana... Şu anda tamamen uyuyor mu kediniz? Tamamen belirsiz mi?

Yoğun bakımda. Bugün çok ama çok azbeni görünce hareketkendi, sesi kısık zorlanarak miyavladı. Kucağıma aldım sıkı sıkı sarılıp kokusunu içime çektim. Bildiğimiz bebek kokuyordu. Şayet iyileşirse mucize olacak.Bu bebek haliyle ne acılar çekiyor. İğneler, serumlar. Uykum, yemem içmem bitti. Kardeşinin hatıralarıda var minnoşumla kurtuluşu kardeşinin yokluğu yerine sıcaklığını hissettirir. Hayata tutunmakta çok mücadele ediyor

Umarım hayırlı sonuçlar olur... Yapabileceğiniz beklemek.. güçlü olmaya çalışın..

Merhaba sizin yazınızı okuyunca melehatin ilk doğumu aklıma geldi .4 yavrusu vardı doğum yaparken ağlamaktan gözüm şişmişti 1 aylık olana kadar hepsi çok iyiydi gözleri açıldı zıplayıp hoplayıp oyun oynamaya başladılar ama bi gün eve geldiğimde işten birini yatağın üstünde ölü buldum diğer yavruları ararken diğerinide evin köşesinde ölü buldum baya üzüldüm evin karşısındaki arsaya gidip gömdükten sonra yavrulardan babanın kopyası olan yavrunun kendini çok saldığını farkedince biraz şırıngayla su verdim babasına benzemesinden dolayı bayada bi bağlıydım ona kendisini toparlamaya başlayınca annenin karnına koydum biraz süt emsin diye o sırada 1 2 bardak vardı bulaşık onları yıkarken arkamı bi döndüm yavru yok anne üstüne yatıp boğmaya çalışmış yavruyu elime aldığımda nefes almıyordu kalp masajı yapmaya başlayınca derin bi nefes çekti o an anında sokağa fırladım veteriner hemen 5 dk mesafede diye apartmandan birine arattım o sırada koşarken ama veteriner taşınmış hayatımda yapmadığım şeyi yaptım yoldan geçen arabanın önünü kestim adama rica ettim sağolsun bıraktı yeni taşındığı yere yoldaykende veterinerin talimatlarını uyguladım 4 5 kere daha derin nefes aldı veterinere geldiğimde ise adama verirken nasıl bi ağlama geldiğini tarif edemem dediklerine göre 45 50 dk hıçkırarak ağlamışım o yavruyu da kaybettik kalan son yavru iyiydi ama eve geldiğimde oda kendini salmaya başlamıştı hemen veterinere gittim yine ama sadece süt tozu verebileceğimi damar yolu açılamayacağını söylediler gece 5e kadar uyumadım sürekli ilgilendim anne ilgiyi kestiği için kendi sıcaklığımla ısıttım ama oda 5 çeyrek gibi son hediyesini omzuma işeyerek bıraktı ve onuda kaybettim.
1 günde doğumunu sevinçten ağlayarak kutladığım 4 yavruda tek tek öldü gençlik hastalığı denilen bişeymiş o günden beri sarsıldım baya ama bi yerden sonra topluyor kendini insan.
Şuan kızçem melehat dün gece doğum yaptı yine çeşit çeşit davranışlarla garip hareketlerle yine heyecanlandırıp sorular sormama sebep oluyor 3 tane minik yavrumuz var ve ne olursa olsun o üçünü yaşatmaya kararlıyım bu sefer ( bu arada babanın birebir kopyası bu doğumdada geldi 🥰)

(Babaya olan ilgimi profilimdeki yazısını okuyup anlayabilirsiniz ona diğer herşeyden çok bağlıyım o yüzden onun yavruluk dönemine birebir benzeyen çocuğuna karşı zaafım var biraz 😅)

Ve özel değilse vefat nasıl oldu... Durumu hangi yönde kritik..?

Belki faydam olur ediğim acı tecrubelerden. FPV Virüsü. Kedi gençlik hastalığı deniyor. Parvovirüs denilen virüs neden oluyor. Özelkle 2-6 aylık bağışıklığı düşük yavru kedilerde %80 ölümle sonuçlanıyor. Genç kedilerdede görülür. Çok bulaşıcı ve hızlı yayılıyor. Bulunduğu ortamda aylarca canlı kalabilirmiş bugün veteriner öyle dedi.Bianda çökertiyor. 3 haftadır bu hastalıkla çok acı çektiler. Hala kardeşi çekiyor bi ümit kurtarırım inşallah. Enfekte olan kediden, anneden,dışkı,kanı,sıvısından geçebiliyor. sokakdalardı geldiğinde 2 haftalıktı. Daha öncede tedavi oldu. Eski saplıklı halşne döndü. İyileşti sandım. 4 gün sonra birden 2 kardeşde 1.5 günde fenalaştı. Tedavisi uzunmuş. İyileşmiş gibi olıp gizlş seyredermiş. Kan hücrelerini hedef alıp vücudun bağışıklık sistemini çökertiyor.
Belirtileri burun,göz akınyızı,kusma,nefes darlığı,ishal,iştahsızlık,halsizlik. Hasta kediyi sevip, başka kediyi sevdiğimizde bile insandan bi başka kediye geçebiliyor. Ü,erimizdeki kıyafetten dahi vaşka kediyi bulaştırabiliriz.insandan insana geçmez ama insandan kediye taşınır. Bende bunları bu tedavi süreçlerinde öğrendim.İyileşse bile vücutta hep bu virüs taşıyıcı olup bağışıklık düştüğünde tekrarlayabilir. Mümkün oldupunca başka kedilerin ortamında bulunmayın. Bulundurmayın. Bulunsanızda el ve kıyafet temizliği yapılmalı

Her geçen gün acım artıyor. Hatta şuan tazdıklatınıxı okurke bile ağlıyodum. Gözyaşımın akmadığı saat yok. İki kardeşin birbiriyle kavgası,kuyruklarını çekmesi, mama kavgası, omzuma sırtıma çıkması, sürekli boynuna ve basına
masaj yaptığım için boynunu elime sürterdi masaj yap diye.Daha mşnnacık o 3 aylık.Bugün yoğun bakıma başka bi kliniğe götürürken okadar kötü olmasına rağmen kucağıma sarınca boynunu kaldırıp, çıkmayan sesiyle gözümün içine bakarak miyavladı. Beni tanıdı,hissetti.Boynunu elime sğrtmeye başladı herzaman masaj yaptığım için. Okadar, ama okadar iyi veldiki onu kucağımda sarıp sarmalayınca. Bi okadarda kötü oldum gözümün içine bakışı ve bian göremeyeceğim korkusu. Ben başedemiyorum. İlk defa bukadar yakından kedi baktım. Mama verdiğim uzaktan ilgilendiğim çok kedi var. Ama bu başka bişey. Hastalıklarından beri toparlayamadım kendimi hep iyileşir diye düşündüm.Rezmen hayat durdu hibi. Başedemiyorum bu acıyla. Kardeşi kurtulursa bi nebze kardrşi olduğu için içime su serpilir. İçimi ısıtır. Çok ama çok küçükler, bi kkadarda akıllı ve sevimlilerdi. Bugün yoğun bakıma küveze koyduğumda küçük tuvaletini yapmak için kum arıyor eşeliyor. Sonrada üstünü örtmeye çalışıyor. O canı çekilmiş haliyle bile. Sonrada kokudan rahatsız olup diğer köşeye gidiyor.Mini minnacık bedeniyle bu halde bile insanların yapmadığını yapıyor.Çok ama çok canım yanıyo.Yeme,içmeden kesildşm. Boğazım düğümleniyor. Napıcam bilmiyorum. Beni anlayan yok.. Günlerdir uyumadım. Biley olacak diye. Şimdide korkuyorum kötü haber almaktan. Kaybettiğim prensesim ellerini uzatırdı oynardı. Tırnakları elimi çizecek diye ellerini yumarak oynardı.Bu minnacık yaşda bukadar akıllı, düşünceli aklımdan hiç çıkmıyor.Gözümün önğnde her yerde

Kardeşinin durumuda çok çok kritik. Şuan her saniye canımdan can gidiyor. Ölüp ölüp diriliyorum kötü haber gelecek diye. Sürekli arıyorum bi düzelme yok. Diğerinin acısıyla canım yanarken kardeşinin durumunun kritikliği ve aynı acı haber alacapım diye kıvranmak ifadesi yok bu acının.Dünyayla bağlantım kesildi. Çalışamaz duruma geldim. Sadece sokakda mama verdiğim kediler var sürekli kendimi zorlayarak onların maması veriyorum. Ve çok acı çekiyorum prenseslerimin sağlıklı halleri mama yerken birbirleriyle kavgaları, oynamaları gözümün önüne geliyor. Başka kedi sahiplenmek bana çok acı verir biliyorum. Napacağımı da bilmiyorum. Veterinere götürürken kucağıma çiş yaptı onun kokusu bile beni mutlu etti. Yapamıyorum artık