Kedim iki gün önce vefat etti. Vefatından iki gün önce kustuğu ve halsiz olduğu için kliniğe götürdüm. Bir anda kusmaya başladığı için. İç parazit olduğunu öğrendim. Hap verdiler. Evde hapı kustu ben de şırınga ile tekrar verdim. Gece aynı yorgunluktaydı. Sabah da kusma ve yorgunluk devam edince veterineri arayıp durumu anlattım. Çok korkmuştum. Parazit attığını dolayısıyla yorgun düştüğünü söyledi. İyileşeceğine o kadar emindim ki. Akşam yemek yemedi su içmedi. Yorgun olduğu için ben şırınga ile besledim. Kedim 1,5 yaşında henüz. Kardeşi daha doğrusu ikizi ile beraber sahiplendim. Sevmeyi ve sevilmeyi çok severlerdi. Hiç saldırganlığı dahi yoktu. Her neyse sabahına çok yorgundu. ben de normalde kalkacağım saaten iki saat önce uyandım. Hissetmiş gibi. Uyusaydım uyandığımda yanımda ölü olacaktı. Sabah ağzından zor nefes alıyordu. Saat daha dokuza gelmemişti. Veterineri arayıp geleceğimizi söyledim. Yolda kalbi durdu. İnanamadım. Kötü bir rüya gibi geliyor. Kucağımda vefat etti. Kliniğe girdiğimizde veteriner hekim öldüğünü söyledi. İnanmadım iyice kontrol etmelerini söyledim. Anneannem kedimin yanındayken dışarı çıkıp ağlamaya başladım. Çok dua etmiştim sevdiklerimde sınanamamak için. İhtimalini düşünmekten korktuğum şeyi yaşıyorum. Evde kardeşi yas sürecinde. Onunla ilgilenmeye çalışıyorum yeni oyuncaklar aldım. Vakit geçiriyorum ve yanında ağlamıyorum ama. Nefes alamıyorum . Ciğerlerim yanıyor. Evde "anneciğim" diye seslendiğimde bana miyavlayıp sevmem için yerde yuvarlanması aklımdan çıkmıyor. Evimin her köşesinde anıları var. Kardeşiyle çok bağlılardı beraber uyurduk üçümüz. Yorganıma kokusu sinmiş. Dayanamıyorum. Aklımı yitirmek üzereyim. Aynı besinleri yiyorlar beslenmelerine dikkat ettim. Çok da pimpirik bir kedi annesiyim zaten. Sahiplendiğimde ilk gittiğim veterinere tüm aşılarını yapalım dedim ve zamanı geldiğinde hepsini yaptırdım. Yani ben öyle sanıyormuşum.
İç dış paraziti yapılmamış. Evde yediklerinden de değil çünkü mama veriyorum iki kedime de. Hava alması için evimizin bahçesine salmıştım. Akşam üstü hava alıp geliyorlar. Dışarıda arkadaşları var ve keyifli devam ediyorduk. Muhtemelen dışarıda bir şey yemiş. Ben bir de akşam kapanan veterineri engellemiş hemen götürmüştüm. İyileşeceğine o kadar emindim ki. Kal geldi. Kalakaldım. İçimde kocaman bir yara açıldı. Yemek yiyemiyorum yediğimde de kusuyorum. Uyuyamıyorum ve canım çok yanıyor. Nasıl atlatacağım bilmiyorum çok zor bir durum. Diğer kedim için ayakta durmak zorundayım. Diğer kedimin tüm kontrolleri yapıldı gayet sağlıklı ama yasta olduğu için durgunmuş. Hiçbir yere sığamıyorum. Kedimin yanında ağlayıp iyice üzmemek için gündelik rutine devam etmeye çalışıyorum. Ama donakalıyorum. Her an gelebilirmiş gibi. Yan odada uyuyormuş gibi. Benim için yerleri çok ayrı. Bu his ile nasıl başa çıkabileceğim hakkında da fikrim yok. Allah kimseyi sevdiği ile sınamasın. Çok acılı çok zor.
Başınız sağolsun. Acınızı paylaşıyor,diğer kardeşle teselli bulmanızı umuyorum.
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...