Kedinin Konuşamaması Çok Kötü - Keşke Dilleri Olsaydı

Kedimin konuşmasını okadar istediğim bir vakit daha gelmemişti.

17 yıldır zaten seni seviyorum dediğini birbirimize olan ilişkimizle hareketlerimizle bagliligimiz ile biliyoruz bu anlamda
konuşmasına hiç ihtiyacım yok .

Fakat durum hasta olduğunda okadar değişti ki . Elimde Şırınga ile onu doyurmak için yatak altlarıni arıyorum.

Böbrek hastasi kedim 2 aydir yemek yemiyor tüm ilaçlarını kullanıyorum , eskiden elime hiç vurmadı benden kaçmadı siringa ile beslesem bile .

Veterinerler çocuk hangi hal ve tavırda olursa olsun beslemeye devam etmem

gerektiğini söylüyor .

Bana öyle bakışı var ki , sanki artık yemek verme canım yanıyor der gibi -- Yoksa beni doyur canım acısa bile ben yiyemiyorum mu
diyor .

Keşke konuşsa bir şey söylese , yeter artık beni besleme dese , seni seviyorum ama bu is bukadar dese , birak bana yemek vermeyi dese , veya bana yanlış birsey yapıyorsun 10 cu veterinerde farklı bir ilaç var onuda al gel dese ben iyi olabilirim dese .

Bütün bunları anlayamamak canımı yakıyor.

Ayrılık vakti sanki geliyor. Geçmişte bazen severcesine sikayet ettiğim, beni sabah sabah yemek için uyandiriyorsun , bıktım senin mamandanda kakandanda diyerek sonrasinda öperek koklayaral yemek verdiğim ve mamasına saldırdığı sonra bir köşede yalandigi günleri özlüyorum .

Keşke bir sabah gelse ve tekrar yemeğini kuru /yaş mamasini bitirmiş olsa . Veteriner 17 yaşındaki ilk evre bobrek hastasi bir kedinin tekrar kuru /yaş mama yemeyeceğini ve siringa ile devam etmem gerektiğini söylüyor.

Ben onu siringa ilede , hersey ilede günde 20 kere beslerim ama o bakışı keske konuşabilseydi buram acıyor, yapma diyebilse hele benden bile kaçması kabul etmek çok zor