Köpekler Sokak Kedimi Bebekleriyle Öldürmüş

Aynı şeyi yaşadık mahallecek ve köpekler için belediyeyi aramak zorunda kaldık gelip aldılar. Ama giden kedilerin acısı hala yüreğimde. Onun telefisi yok, bakışları gece rüyalarıma giriyor. Her gün durağa kadar eşlik ederdi sarman bir oğlan. Onun acısını ölene kadar taşıyacağım korkarım ki

Herkese vakit ayırıp cevap verdiği için teşekkür ederim. O kadar çaresizim ki, giden bebekler, anne kedi içim paramparça… Hiçbir düşünce teselli olmuyor acıma, minicik bedenler öylece melek olmuş. Düşündükçe delirecek gibi oluyorum. Herkesin sokak çocukları tarafından yaralı olduğu bi olay var, beni anladığınız için teşekkür ederim. Gözyaşlarım hiç dinmeyecek sanırım, atamıyorum hafızamdan o görüntüyü, keşke hep iyi halleriyle kalsalardı hafızamda…😪

lütfen kusura bakmayın, içimi dökmek istedim, bu acıya dayanamıyorum. O görüntü hafızamdan silinmeyecek, biliyorum diğer sokak kedilerimin bana ihtiyacı var ama anne kedim artık yok, dayanamıyorum. Konuşup paylaşabileceğim kimse yok, biliyorum burda da kimse okumayacak bu yazdıklarımı, herkesin acısı kendine büyük. Ben şimdi o kediyi nasıl unutacağım nasıl? :(

Başın sağ olsun öncelikle, sen onlara bir bakım sunmuşsun, sevgini ilgini vermişsin hepimiz evimize alamayabiliriz kedileri imkanımız yoktur, gücümüz yetmez, yerimiz yetmez. Lütfen kendini suçlama, bazen doğanın akışı bazen de kaderdir. Çok üzgünsün, bir süre de üzgün olmaya devam edeceksin ama kendini de yüklenme onlara elinden geldiğince baktığını, çabaladığını düşün

Bazı şeyleri maalesef böyle kötü bir şekilde deneyimliyoruz, onları hiçbir zaman unutmayacaksınız hiç ummadığınız bir anda aklınıza geliverecek
Sokak kedilerinin kaderi bu maalesef. Ya araba çarpar ya köpekler saldırır ya da bir çoğu doğuştan hastalıklı doğar ve çok bir ömrü olmaz
3 ay öncesine kadar bir dükkanımız vardı ve orada pek çok kediye ev sahipliği yaptık, tedavi ettirdik ama bu süreçte maalesef hayatına dokunduğumuz kedi kadar da kedi kaybettik
Ben normalde kedilerden çok korkan bir insandım karşı kaldırımda vs yürürdüm. Teyzem annesi terketmiş bir kedi buldu dükkana getirdi çok küçük paytak yürüyordu düşünün ondan bile kaçıyordum ben bu kedi dükkanda 1 ay kaldı sonra erkek arkadaşım sahiplendi. Sonra bahçede anne bir kedi vardı adını şıpıdık koydum o kadar yapışkan bir kediydi ki besleyemiyordum çok korkuyordum mama uğruna üstüme tırmanacaktı derken Umutu sahiplendim ama ilk 2 hafta korkumu tam yenemedim kedi üzerime çıkıyor ama ben kendim kucağıma alamıyorum o benle oyun oynamak istiyor ben kaçıyorum alışamicam geri vercez diye çok ağladım ama çok şükür öyle olmadı. Sonra sokakta yavru bir kedi gördüm hastaydı bayağı Adını duman koymuştum gri çok güzel bir smokindi, belediye kediye 1 hafta tedavi uyguladı kedinin gençlik olduğunu anlamadı bile sağlam diye geri verdi ben nasıl mutluyum ama kedi 2 günde eridi nefes alışı yavaşladı vücudu soğudu koşa koşa özele götürdük yarım saat içinde haber geldi kediniz melek oldu diye ben 2-3 gün yemek yiyemedim okula gitmedim. Aradan 1 hafta sonra yine bir yavru kedi ve yine gençlik bu sefer özele götürdüm direkt yok yine kaybettim derken şıpıdığın yavrusu da öldü. Düşünün 1 ayda 3 yavru kaybettim ve kedilerle bağım yeni oluşmuştu çok kötü bir dönemdi benim için
Şıpıdık bir daha doğurdu yavruları getirdi dükkana bıraktı gitti yavrular yabani bende kaçıyor saklanıyor 1 ay köşe kapmaca oynadık alıştılar derken yavrularından biri pat diye vefat etti hiçbir şeyi yokken
Bu süreçte başka kediler de kaybettim fipten yine gençlikten 10 günlük emme refleksi olmayan kediyi eve aldım annesi ölmüştü süt anne kabul etmedi, 1 gün bakabildim sonrasında maalesef o da melek oldu emmiyordu çünkü
Şıpıdık bir daha yavrularını getirdi peter-cino-pako 3 erkek kardeşti bunlarda yabaniydi hepsini alıştırdım kucağa geliyor sevdiriyorlardı 7-8 aylık oldular dükkanı kapatma telaşımız başladı ve babannem hastalandı dükkan 1 ay filan kapalı kaldı iş yapamdı annemler o sürede günde 2 kere mama vermeye iniyordum, dükkanın camı açık kalıyordu girip çıkıyorlardı. Dükkanı toplamaya indik ama 3-4 gündür de pako ortada yoktu dedim herhalde ya kızgınlığa girdi gitti ya da yeni mekân. Sonrasında dükkanı toparlarken masayı bir kaydırmamla cansız bedenini gördüm benim için travma oldu o . Kedi muhtelen 2-3 gündür oradaydı ve ben indiğimde farketmemişim (dükkan çok büyük ve rutubetliydi normalde de kokusu olan bir yerdi ekstra koku hissetmedim) o hafta içerisinde diğer iki kardeşi de bir şeyleri yokken anahtarları teslim ederken vefat ettiler. Yani 1 haftada 3 kedi kaybettim sonda kendimi suçladım nasıl oldu bu diye çünkü gerçekten o iki kardeş mesele ölmeden önceki gün gayet koşup oynuyorlardı hiçbir şeyleri yoktu. Biraz da ben büyük konuştum dükkanı kedilerin bir mekanı olarak görüyordum kapatmamızı istemiyordum ben olmazsam bu dükkan olmazsa bu kediler yapamaz diyordum çok büyük konuştum ve karşılık olarak dükkanı kapattığımız son 2 günde 3 kardeşi kaybettim. Ama inanın yaşamaya devam ediyorsunuz, onlar aklınıza geliyor ama karşınıza da yenileri çıkıyor