Merhaba. Biraz uzun olacak. 3 yaşındaki erkek kedim inanılmaz korkak. Eve ne zaman birileri gelse adım seslerini duyar duymaz saklanıyor. Apartmanda birilerinin sesini duyarsa, hatta camdan bakarken bile yoldan geçen birini görürse direkt kaçıyor. Göz göze geldiğinde başka biriyle asla durmuyor orda. 3 senedir böyle. Sahiplendiğimizde 1 aylık bile değildi. Çocuklar annesinden ayırıp top gibi oynuyorlarmış ellerinde. Annem de görüp eve getirmiş. O zaman da kendini sevdirmiyordu ama bu kadar korkak değildi. Sahiplendikten birkaç ay sonra bu hale geldi. Bize karşı aşırı sevecen bir kedi. Biz hariç kimseyi görmek dahi istemiyor. Üstüne de çok düşüyoruz. Sırf o strese giriyor diye eve kimsenin gelmesini bile istemiyorum bazen. Çünkü biri geldiğinde o kişi gidene kadar yatağın altından çıkmıyor 1 gün orada durmak zorunda olsa bile. Bu arada hiç saldırganlığı yok. Çok uysal bir kedi. Ama işte onun için ne kadar zorsa bizim için de o kadar zor. Veterinere götürürken çok zorlanıyoruz. Birileri eve geldiğinde uyarmak zorunda kalıyoruz çünkü bazıları evde kedi var diyince direkt kediye koşuyor. Pablo zaten çok ürkek, aşırı strese giriyor. Uyarınca da bu sefer bize laf söylüyorlar. Alışsın diyorlar ama olmuyor. 3 senedir deniyoruz zaten. Aynı kişiler 30 defa da gelse yine yok. Biz hariç kimseyi istemiyor. Aşırı taktığımız bir olay değil, biz onu böyle kabul ettik sonuçta bizim evladımız ama onun streslenmesine, korkmasına biz de üzülüyoruz. Ne bileyim, yaşı ilerledikçe huyu değişir mi diyorum daha 3 yaşında sonuçta? Ya da daha farklı yollar mı uygulayabileceğimiz alıştırmak için?