İnanın çok üzüldüm bunu sadece pati ebeveyni olanlar anlar :( kendinizi suçlamayın onun ömrü o kadarmış sizinle birlikte çok mutlu bir 6 yıl geçirmiş o şuan çok daha rahat buradayken hastaydı ve illa ki ağırları vardı zorlanıyordu ama şu an o bir melek çok rahat ve mutlu sizi üzgün görmek istemezdi,üzülmeyin diyemem çünkü bu öyle bir şey değil duygularınızı nasıl hissediyorsunuz o şekilde yaşayın içinize atmayın bazıları diyecek ki abartma o sadece bir kediydi ama bizler biliyoruz böyle bir şey değil onlarda evlatlarımız kimsenin ne dediği umurunuzda olmasın lütfen,şimdi değil ama kendinizi daha iyi hissettiğiniz bir zaman sokaktan yeni bir can sahiplenebilirisniz tabi ki vefat eden kedinizin yerine geçmez ama o da kendini size bağlar hem vefat eden kedinizde öyle isterdi bence ve bir zaman sonra alışacaksınız hiç bir zaman unutmayacaksınız ama alışacaksınız :(

Aklım almıyo dışarıyı bilmeyen bir kedi değildi. Evde sessiz sedasız dış kapının önüne yatan kedim. Orda nasıl beş dk gibi bir sürede o kadar hareketlendi nasıl parmağımı o güçte ısırdı yaraladı nasıl çırpınıp öldü aklım almıyo. Dışarı çıkarmasam belki yaşardı keşke çıkarmasaydım diyorum. Sonra da zaten rahatsızdı mecburen en iyi ihtimalle tahlilleri için çıkaracaktım beş dk de bunu mu yaşayacaktım diyorum😭 hiç affedemiyorum kendimi

Çok çok üzüldüm. Başınız sağolsun insan artık kendi bebeği gibi hissediyor bu minik patileri :(
Lütfen kendinizi suçlamayın, elbet veterinere götürecektiniz ve belliki gerçekten böyle olacakmış. Siz elinizden geleni yapmışsınız, tedavi etmişsiniz ve bence ömrünü uzatmışsınız 🙏🏻

Kaybınıza çok üzüldüm, bunu yalnızca evlat yerine koyduğunu kaybeden anlayabilir.. lütfen kendinizi suçlamayın, vakti gelmişti dışarı çıkarmanız bir neden göründü sadece. Belki evde de bir şey olacaktı ve ani strese girip aynı durumu yaşayacaktı. Bu dünyada ona iyi gelmek için uğraşmışsınız ki son yaptığınız da yine onu düşündüğünüz için. Ağrıları sızıları son bulmuştur, daha mutludur diye düşünmeye çalışın.

İnşallah öyledir kalbim sıkışıyo ondan af dilemekle geçiyo günlerim. Öyle güzel sarıldıki son nefesinden öncede. Asla unutamayacağım bir anla veda etti

Hasta olduğunda uyuyamazdım kolumda uyurdu zaten. Minik patileriyle koluma sarılır başınıda kolumun üstüne koyardı. O anları unutamicam hiç

Tuğba Hanım, bebeğiniz patlamaya hazır bir bomba gibiymiş. Siz elinizden geleni zaten yapmışsınız bu durum dışarı çıkarmasaydınız da yaşanacaktı. Ama, keşke, belki... Bunları düşünmeyin artık. Ağlayın, kendinizi tutmayın, yas sürecini sonuna kadar yaşayın ama kendinizi suçlamayın. Olacağın önüne geçilemiyor. Başınız sağolsun, acınızı derinden paylaşıyorum.