Bundan 1 yıl önce şu an evdeki oğlum gençlik hastalığı geçirdiğinde ne işim vardı ne de çalışıyordum. Atama bekleyen bir işsizdim. Onu veterinere getirdiğimde borcu nasıl ödeyeceğimi düşünüyordum. Mama alırken zorlanıyordum. Sokaktakilere annem bakıyordu, buna da elinden geldiğinde yardımcı oluyordu çünkü 1 kuruş bile gelirim yoktu. Bir komşuya sahiplendirdim ama dayanamadım. 3 gün sonra komşu aradı yemiyor içmiyor oynamıyor aldığımdan beri dedi. Ki ben kediyi sadece 10 gün evde beslemiştim hastalık süresince. Onu almaya gittiğimdeki o heyecanını hiç unutamıyorum.

Ben o süreçte bazı yardım kuruluşları ile iletişime geçmiştim. Mama desteği sağlıyorlardı. Böyle kuruluşlara bir ulaşmaya çalışmanı tavsiye ederim. Özellikle olduğun şehirde varsa birisi bile yardımcı olabilir. Para biriktirip mamasını toplu alabilirsin. Kendi keyfi ihtiyaçların varsa mama alana kadar kısabilirsin.

Çaresizliğine çok üzüldüm. Ama yine de hayır yapamıyorum ileride de yapamam diyorsan birisine sahiplendirmen daha vicdanlı olacaktır. Fakat bu durumda gerçekten senden iyi bakacak birine sahiplendirmeyi öncele. Senin kadar bakabilecekse senden ayrılmasına gerek yok. Umarım sahiplendirmen gerekmeden bir çıkış yolu bulabilirsin.

Merhaba hangi şehirde yaşıyorsunuz gönüller var destek olabilir çok üzülürsünüz hem siz hem o yavrucak

Erzurum da yaşıyorum

17 yaşındayım 18ime gün kaldı 18 olduğum gün işe giricem kendime kitaplarım dahil 10 +sokak cocuklarımın ihtiyaclarını karsılayacagım bugün son mamamı verdim yarına mama yok tavuk haşlama yapıcam onu da babam alacak mamayı da annem zar zor yalvararak o da..
Demem o ki bu 10 cocuğa bakmaya çalışıyorum mükemmeli yapamıyorum ama deniyorum ve daha iyisi için uğraşıcam size vicdan azabı değil umut olur yol olur belki vazgeçersiniz diye yazıyorum
Siz yine ilan açın ama ben insanların aylarını yıllarını bir geçirdiği her öğün besledigi canı nasıl bıraktıklarını anlamıcam hic bir zaman sizi tenzih ederek

İll sen ne guzel bir insanın Rabblm sana ne istersen daha da guzellerini versin o guzel kalbinin mükafatını al eğer zor da kalırsan bana özelden yaz sana mama desteği yapayım aç kalmasın yavrucakların elimden geleni yaparım senin gibi iyi kalpli biri için

Onu sahiplendirmek istemiyorum bile çünkü o benim için bir hayvan değil çocuğum gibi ama sadece mama konusu değil başka konularda var keşke sadece o olsaydı en ufak Bir sorunda ailem arasında tartışma çıkıyor mesala kızgınlık dönemine her ay giren bir kedi o dönemlerinde artık bana demediklerini bırakmıyorlar, parayı ona harcadığımda bile kızıyorlar ne yapacağımı bilmiyorum birilerinin sözlerine bakıp beni azarlıyorlar sahiplendirmek ve birilerine vermek hiç istemiyorum çünkü tek dostum o ondan vazgeçmek asla istemiyorum umarım kısa sürede ailemin yanından taşınıp Miayıda yanımda götüreceğim bir işe sahip olurum

Bana yazdığınız cevaplar için gerçekten teşekkür ederim. Sözleriniz bana hem umut oldu hem de güç verdi.

Aileme bunu anlat psikolojik olarak bunalıma gireceğini o olmazsa hayatında boşluk olacağını bilsinler. Bir arkadaşım köpeğini sahiplendirdi 1 yıl psikolojik bunalım yaşadı ve destek aldı. Hatta köpeği çalmaya kadar gitti iş çünkü sahiplenen aile onu geri vermedi oyun değil bu dediler sen de çok üzülürsün onlar bizim evlatlarımız

Bu arada üni okuyup çalışan çok kişi var hatta 2 işte çalışan var

Bu süreçte bulunduğunuz ildeki hayvansever sayfaları işe iletişime geçmenizi öneririm. Kısırlaştırmaya kadar pek çok duruma yardım ederler. Hatta iş veren bile çıkabilir.

Kısır değil mi kediniz? Çok güzelmiş yaa :/ Yapmayın benim tek kedim vardı bahçeye british yavru atmışlar, aldım küçük araba ezer diye.Büyüdükçe nefes alışında tuhaflık sezdim kalbinde sorun çıktı, bırakamadım tabii.Arkasından kaldırımın kenarında eli kan içinde bebek kedi buldum hekim bırakmayın iyileşene kadar dedi ama o da çolak kaldı 😬 Çok zor 3 kedi ve hiç aklımda yoktu başıma geldi işte.Kör topal yaşıyoruz 🤭 Siz de bırakmayın kedinizi 🥺

Nihan Hanım’ın söylediği biraz acımasızcaydı "ünide okuyup 2 işte çalışanlar var" bir öğrenciye bunu söylemek ne kadar doğru? Yapabilenler vardır elbette. Bu şekilde tavsiye vermek hoş değil.
Ben de ailemin yanında değil, başka bir şehirde okuyorum ve bu durumda sokaktaki kötü durumda olan hayvanlara bakmanın ne kadar zor olduğunu biliyorum. Psikolojik olarak insanı çok yıpratıyor. Ders aralarında yurda koşup kediyi bulup veterinere götürmeye çalışmak, her ilaç saatinde arayıp onu bulmak, beş parasızken ilacını almaya uğraşmak… En önemlisi ise kimsenin desteğini görememek.
Kedinin o süreçte yaşadığı strese dayanamayıp geceleri uyuyamamak, elinden gelenin yetmemesinin verdiği çaresizlik… O an geçiyor, evet, ama izi kalıyor; acısı ve kırgınlığı kalıyor. “Çalış bak” deyip öğrenciye okul zamanı bir de iş stresi yüklemek bu yüzden hiç hoş değil.
Alisa hanım size de “pes edin” demiyorum. Ama kaldıramayacaksanız, lütfen sorumluluğunu almayın. Aileniz yardımcı olmak istemiyorsa araştırın; çabanızı, en azından ona iyi bakabilecek birini bularak harcayın. Ona bakamıyorum diye günleri geçirmek yerine, gerçekten yardımcı olabilecek birilerine ulaşmaya çalışın. Mama, kısırlaştırma gibi konularda mutlaka internet ortamında destek olacak birileri çıkacaktır. Evdeki gerginlikten dolayı kaldıramayacaksanız da ona gerçekten iyi bakabilecek birine vermeye özen gösterin. Sizin için de yavrucak için de iyisini diliyorum.

Ben iki işte çalışmayı size tavsiye olarak demedim bunu yapanlar var mecburlar çünkü seçenek yok sadece var sizi anlıyorum belki sizin şartlarını el vermiyordur Bilemeyiz bunu yargı da yapamayız sadece verirseniz çok üzülürsünüz karar sizin