Bundan 1 yıl önce şu an evdeki oğlum gençlik hastalığı geçirdiğinde ne işim vardı ne de çalışıyordum. Atama bekleyen bir işsizdim. Onu veterinere getirdiğimde borcu nasıl ödeyeceğimi düşünüyordum. Mama alırken zorlanıyordum. Sokaktakilere annem bakıyordu, buna da elinden geldiğinde yardımcı oluyordu çünkü 1 kuruş bile gelirim yoktu. Bir komşuya sahiplendirdim ama dayanamadım. 3 gün sonra komşu aradı yemiyor içmiyor oynamıyor aldığımdan beri dedi. Ki ben kediyi sadece 10 gün evde beslemiştim hastalık süresince. Onu almaya gittiğimdeki o heyecanını hiç unutamıyorum.

Ben o süreçte bazı yardım kuruluşları ile iletişime geçmiştim. Mama desteği sağlıyorlardı. Böyle kuruluşlara bir ulaşmaya çalışmanı tavsiye ederim. Özellikle olduğun şehirde varsa birisi bile yardımcı olabilir. Para biriktirip mamasını toplu alabilirsin. Kendi keyfi ihtiyaçların varsa mama alana kadar kısabilirsin.

Çaresizliğine çok üzüldüm. Ama yine de hayır yapamıyorum ileride de yapamam diyorsan birisine sahiplendirmen daha vicdanlı olacaktır. Fakat bu durumda gerçekten senden iyi bakacak birine sahiplendirmeyi öncele. Senin kadar bakabilecekse senden ayrılmasına gerek yok. Umarım sahiplendirmen gerekmeden bir çıkış yolu bulabilirsin.