Yeni Sahiplendiğim Kediye Bakmakta Zorlanıyorum

Tedavi ettirip sağlığına kavuşturduğunuz için çok şanslı bir kedicik. Ama varoluşunda oyun oynamak olan bir hayvanı maalesef sakince otursun diye beklemeyin. Kısırlaşınca da bazı aşırı hareketlerinden vazgeçebiliyorlar ama oyunculuk anlamında değişen pek bir şey olmuyor. Anneniz için söylüyorum eğer hiç alışma isteği yoksa ve bunun için çabalamıyorsa yol yakınken sahiplendirin, büyüdükçe size bağlandığında bir çocuğu başkasına vermekten farksız oluyor çünkü, onun için de yıkıcı oluyor. Ama anneniz için söylüyorum alışmayı o da isterse, ilk kedimizi sahiplendiğimde (ben çocukken) annem elini bile değemezken sonrasında aralarında çok güzel bir bağ oldu. Kediler çok çabuk bağ kurup kendilerine alıştırıyorlar🥰

Isırması konusunda elinizi ısırmaya başladığında tepkisiz kalıp yavaşça elinizden ayırıp oyuncağa yönlendirin. Elinizi oyuncak olarak algılamasına ve oyun oynamasına devam etmesine müsade etmeyin.

İnanın ki ısırması da sorun değil aslında her haliyle kabulüm sadece annem beni yıpratıyor sürekli laflarıyla. Eve salarsan bağırırım, çok korkarım, çok hareketli vs. Bir yandan da banyoyu boşaltalım kedinin tuvaletini oraya koyarız diye kediyle ilgili planlar yapıyor ama sonsuza dek odamda yaşayacağını düşünüyor sanırım kedinin. Kedi gece beni uyutmadığı sürekli üzerime zıpladığı için odamı kediye verdim ben salonda uyuyorum. Annem müsade etse kediyle kendime bir düzen oluşturacağım ama asla odadan çıkmasını istemiyor. Sonsuza dek odamda kalamaz ki hayvan psikolojisi bozulmaz mı?

Sonsuza kadar tabi ki tek bir odada kalamaz. Abiniz konusunda inanın bilmiyorum, kedi bu sonuçta ani hareketleri illa ki olacaktır. Anneniz konusunda ise iş birazda annenizde bitiyor. Ben ve annemde Umutu yani ilk kedimi sahiplenmeden önce aşırı bir şekilde kedilerden korkardık (hatta sadece kedi değil, kuş, kaplumbağa, köpek vs aklınıza gelecek her türlü hayvandan). Umut eve geldiği anda annemle ben yaz olmasına rağmen üzerimize kalın hırka koyduk, kaçtık ondan halbuki daha 2 aylık bir kediydi. Ama biz gerçekten korkumuzu yenmeyi çok istedik. Kalbim öyle bir çarpıyordu ki umut bana değince anlatamam yerinden çıkacaktı adeta. Umut oyun oynamak için üzerine koşardı, ben çok kötü korkardım. Hatta bir gün ağladım (o zaman sahipleneli daha 10 gün filan olmuştu) alışamayacağım geri vereceğiz diye.
Her ne kadar Umuttan korksam da ona olan sevgim ve merakım daha ağır basıyordu. Gide gele alıştım aynı şekilde aynı süreçlerden annemde geçti.
Eskiden karşı kaldırıma geçip yürüyen bir insandım. Şimdi yoldaki kedilerin peşinden gidiyorum.
Eğer anneniz da bu duruma istekliyse biraz çabalaması gerekiyor.
Bazı şeyleri biraz da kulak arkası yapmak gerekiyor. Babaannem, umut ve kral için bazen o kadar çok söylenir ki bayağı bir daralırım ama mamalarını, sularını benden iyi takip eder, asla kıyamaz

Ek olarak @kajubeycim in dediklerine katılıyorum, bu sorumluluk şu an için annenize fazla geliyorsa hem kedi hem de siz birbirinize iyice alışmadan, güvenli bir yuva bulmakta fayda var

Herkesten çok annenizin seveceğini, abinize de size de yoldaş olacağını düşünüyorum. Bu kadsr erken bir evrede yüzünüzü yalaması, mırlaması insancıl olduğunu gösteriyor. Şu an bebek o, oynaması ve koşturması çok normal. Aileniz alışana kadar korkmaması için en güzel yol sizin oynmatmanız, bol bol oynatırsanız hem yormuş olursunuz hem de oyunu siz yönlendirdiğiniz için ailenizin korkmamasını sağlayabilirsiniz. Sizin yerinizde olsam gürültüsü olmayan hafif toplar alır, peşinde koşmasını sağlarım. Bizimki köpek gibi koşar topunu attık mı, öyle alıştırdım. Hatta zaman zaman anneme ve mümkünse abime attırırdım o topu, böylelikle kedinin hareketliliğinden korkmak yerine farkında olmadan bunun tadını çıkarmaya başlarlar. Büyüdükçe zaten daha durgun bir hal alacak. Bütünüyle hareketsiz olmasını beklemeyin ama hep bu kadar hareketli olacağından da korkmayın. Siz oynatırsanız, oyunu da kurarsınız :) Sağlıkla büyüsün, size de şans getirsin 🙏🏻

Eğer korkuyorlarsa sorun oluyorsa yuva bakmak lazım

Eski kiracım güvercin hastası biriydi. Yıllarca güvercin bakmış tabi çokta güvercinini kedi kapmış.Acayip deli olurdu misafirliğe geldiğinde bizimkiler geldi mi çocuk gibi kasardı kendini ( daha önceki anlattıklarını yazmıyorum tahmin edersiniz ) dokunmasından sürtünmesinden bile nefret ederdi , bir gün kapı çaldı " ya aga rahatsız ediyorum kusura bakma sende fazla kum ,kürek var mı " dedi , hayır olsun niye dedim , " bir arkadaşı sokağa atacakmış çokta sevimli cins bir kedi vermiş çocuklar eve almış gelmiş kıyamadım dışarı salmaya ne yapacağım bilmiyorum " dedi. Fazla kum-kürek-tuvalet-mama ne varsa verdim şimdi 2'nci kediyi sahiplenmiş boynunda uyuyordu en son fotoğrafına baktığımda.

O yüzden önce nefret edenler sonra bağımlısı olur merak etmeyin...