Cocuklarinizla Nasıl Tanıştınız?

Ay İlaydaa hayatinin donum noktasi olmus ciddenn:)) Ne de guzel olmuss. Hepsine allah saglikli uzun omurler versin:)

Yıllardır işyerimin bahçesindeki ve sokaktaki kedilere köpeklere bakmaya çalışıyorum fakat ailemi bir türlü eve kedi alma konusunda ikna edememiştim. Bir gün yuva arayan yavru bir kedinin ilanını gördüm ve ailemi yalvar yakar fotolarını göstererek (çok güzel bir yavruydu) ikna ettim sahiplendiren kadınla da konuşup anlaştıktan sonra mamasından oyuncağına kadar tüm ihtiyacını aldım. İki gün sonra kediyi teslim almak için aradığımda sahiplendiren kadının eşini kıramayıp kediyi eşinin bir arkadaşına verdiğini öğrenmemle yaşadığım hayal kırıklığı ve üzüntünün üstüne bir sigara yakayım bari diye işyerimin bahçesine çıktım ve yaralı yavru bir kedinin bana doğru gelmeye çalıştığını görmemle büyük bir şok yaşadım. Sonrası uzun bir tedavi süreci, bulduğun yere bırak iyileşmez baskıları (bazı veterinerler tarafından bile), nerden buldun çok çirkin bu diyenler filan derken çok şükür ki artık sağlıklı bir minnoş kendileri. Bir seneyi geçti birlikteyiz ve ailem de çok alıştı evin bebeği gibi hatta prensesi oldu kendileri :)

Mia sahibi tarafından geçici olarak birine bırakılmış sebebini hala bilmiyorum. Ben de o süre zarfında yana yakıla kedi arıyordum ama yavru olmasından korkuyordum, bakımını üstlenemem diye. Hanımefendiyi görünce gittim aldım, giderken yolda kaza da yaptık ama başardık:D

geçici olarak derken; onlar bırakmış, aldığım kişi geçici olarak bakıyordu. terk edilmişti yani

Bende hayvanları çok severim. Evde tavşandan tür civcive kadar baktım, bıldırcıncınım bile vardı :)) Terasımız olduğu için babam beslerdi, bende küçükken yavruları alıp evde büyütür terasa götürürdüm. Hep köpek isterdim. Ama bahçemiz olmadığı için maalesef hayal olarak kaldı.
Kedileri de çok severdim ama anneleri bilirsiniz işte, tüy döker vs diyordu. Bende annemin sonrasında sorun çıkaracağını düşünerek erteledim hep, eve aldıktan sonra başkasına veremezdim çünkü. Sonra baska şehirde okuduğum için ev tuttuk. Kedi sahiplenmeye çalışırken erkek arkadaşımın iş arkadaşının kedisinin hamile oldugunu ve yavrulara nasıl bakabileceklerini düşündüğünü öğrendim. Hepsine bakabilecek maddi güçleri yoktu maalesef. Bende hiç düşünmeden alabilirim dedim. 1 aydan fazla bir süre doğmasını, 2 ayda eve gelmesini bekledim, ara ara ziyarete gidiyordum tabi o kadar tatlıydı ki evden girdiğim an bu benim kızım olmalı dedim içimden. Küçücük , uzun uzun tüyleri olan pisicikti. 2 yavru doğmuştu yalnızca ve diğer yavrunun idrar yollarında bir problem vardı, sürekli veterinere gidiyordu, şimdi iyileşti çok şükür. 2 aydan sonra eve getirdim ve yaklaşık 3 aydır benimle. Iyi ki hayatıma girmiş diyorum, iyi ki onu beklemişim.
Bu arada tatil olduğu için memleketime geldik ve annem şu an benim sevdiğimden daha çok seviyor. 1 sene önce olmaz diyen kadın şu an öpüyor, kokluyor, seviyor. Bunuda buraya ekleyeyim :))

Aslında iki köpüşüm daha var hikayelerini daha sonra buraya eklerim :)

Bu sitede sahiplendimmm :) aldığım kişi de dışarıda pitbulların arasından almış veggieyi. Göz kenarlarında ve sırtında mantar vardı. Kremle geçti. Geldiğinden beri 5 kilo aldı tüyleri uzadı. 1 aylıktı şuan 4. Ay :)

Pardon saatler suren yol diyimm:)

Annesi sürekli balkonuma gelirdi beslerdim camdan. Hamile kaldı, apartmana girmiş gizlice, kapımın dibine doğurdu. Onlara ev yaptım balkonuma aldım. Büyüdüler. Hepsi gitti, biri öldü kurtaramadık. En son Amon kaldı. Çok hastaydı, ölmek üzereydi. Tedavileri için veterinere götürüp getirirken bağlandım ona. Artık beraber yaşıyoruz. :)

Uzun zamandır kedi sahiplenmeyi düşünüyordum. Bir gün arkadasımın yeni doğmuş iki bebege yuva aradıgını öğrendim. Bebekler anneleriyle birlikte olma fırsatını dahi bulamamıslar. Sanırım doğumdan kısa süre sonra anneye bir araba çarpmış ve ölmüş, yavrular da ortada kalmış. Resimde gördüğünüz Safiye'yi bu vesileyle 5 günlükken sahiplendim. Şu an 6 aylık oldu. Kader yollarımızı birleştirdi diyebilirim.

Çok güzel şeyler yapmissiniz hepiniz :)