küçüklüğümden beri hayvanları çok severdim özellikle kedileri, 5 yaşına kadar Trabzon da köyde yaşadığım için ister istemez hayvanların içerisinde kalıyorsun öyle ki kedilerle aynı çanaktan yemek yermişim 3 yaşına kadar kimse beni engelleyememiş. Ama annem çok titiz olduğu için kedi sahiplenemedim sadece dışarıda sevdim kokladım. Zaman geçtikçe annem katı kurallarından feragat etti bizde 3 kardeş baskı yaptık , kardeşlerimden biri asla hayvanlara dokunamazdı taki atlas eve gelene kadar şimdi içine sokacak sevmekten:) geçen sene ramazan bayramının 3üncü günüydü 1 haftadır kedi sahiplenmeyi kafamıza koymuştuk anneme baskı üstüne baskı sonra kardeşim bir kedi olduğunu sahibinin eşi kediyi istemediğini söyledi ben kararsızdım çok istiyordum ama daha önce hiç kedi bakmamıştım. Ve akşamında eve geldi atlası ilk gördüğümde kardeşime biz bakamayız çok büyük ve çirkin olmaz dedim. Çok korkmuştu ev değiştirdiği için taşıma kabının içine yapmıştı hiç kimse yanaşmadı temizlemek için o kadar çok miyavlıyordu ki aldım kucağıma her yerini sildim temizledim sardım sarmaladım işte o an anladım atlas benim dünyam olacaktı ve onunla herşeyin üstesinden gelecektik biriciğim benim :)

Mia sahibi tarafından geçici olarak birine bırakılmış sebebini hala bilmiyorum. Ben de o süre zarfında yana yakıla kedi arıyordum ama yavru olmasından korkuyordum, bakımını üstlenemem diye. Hanımefendiyi görünce gittim aldım, giderken yolda kaza da yaptık ama başardık:D

geçici olarak derken; onlar bırakmış, aldığım kişi geçici olarak bakıyordu. terk edilmişti yani

Annesi sürekli balkonuma gelirdi beslerdim camdan. Hamile kaldı, apartmana girmiş gizlice, kapımın dibine doğurdu. Onlara ev yaptım balkonuma aldım. Büyüdüler. Hepsi gitti, biri öldü kurtaramadık. En son Amon kaldı. Çok hastaydı, ölmek üzereydi. Tedavileri için veterinere götürüp getirirken bağlandım ona. Artık beraber yaşıyoruz. :)

Uzun zamandır kedi sahiplenmeyi düşünüyordum. Bir gün arkadasımın yeni doğmuş iki bebege yuva aradıgını öğrendim. Bebekler anneleriyle birlikte olma fırsatını dahi bulamamıslar. Sanırım doğumdan kısa süre sonra anneye bir araba çarpmış ve ölmüş, yavrular da ortada kalmış. Resimde gördüğünüz Safiye'yi bu vesileyle 5 günlükken sahiplendim. Şu an 6 aylık oldu. Kader yollarımızı birleştirdi diyebilirim.

Çok güzel şeyler yapmissiniz hepiniz :)

Bende hayvanları çok severim. Evde tavşandan tür civcive kadar baktım, bıldırcıncınım bile vardı :)) Terasımız olduğu için babam beslerdi, bende küçükken yavruları alıp evde büyütür terasa götürürdüm. Hep köpek isterdim. Ama bahçemiz olmadığı için maalesef hayal olarak kaldı.
Kedileri de çok severdim ama anneleri bilirsiniz işte, tüy döker vs diyordu. Bende annemin sonrasında sorun çıkaracağını düşünerek erteledim hep, eve aldıktan sonra başkasına veremezdim çünkü. Sonra baska şehirde okuduğum için ev tuttuk. Kedi sahiplenmeye çalışırken erkek arkadaşımın iş arkadaşının kedisinin hamile oldugunu ve yavrulara nasıl bakabileceklerini düşündüğünü öğrendim. Hepsine bakabilecek maddi güçleri yoktu maalesef. Bende hiç düşünmeden alabilirim dedim. 1 aydan fazla bir süre doğmasını, 2 ayda eve gelmesini bekledim, ara ara ziyarete gidiyordum tabi o kadar tatlıydı ki evden girdiğim an bu benim kızım olmalı dedim içimden. Küçücük , uzun uzun tüyleri olan pisicikti. 2 yavru doğmuştu yalnızca ve diğer yavrunun idrar yollarında bir problem vardı, sürekli veterinere gidiyordu, şimdi iyileşti çok şükür. 2 aydan sonra eve getirdim ve yaklaşık 3 aydır benimle. Iyi ki hayatıma girmiş diyorum, iyi ki onu beklemişim.
Bu arada tatil olduğu için memleketime geldik ve annem şu an benim sevdiğimden daha çok seviyor. 1 sene önce olmaz diyen kadın şu an öpüyor, kokluyor, seviyor. Bunuda buraya ekleyeyim :))

Yolda gördüm onu. Parkın önğnden geçerken bana bakıp bağırmaya başladı. Pek ilgilenmedim. 3-4 metre peşimden geldi. İşimi halledene kadar peşimden bağardı. biraz sevdim. Tüyleri parıl parıldı. Aşı izleri vardı. Kıyamadım belli ki ev kedisiydi. Bi tane yaşlı amca vardı bağardı kızım onu bi kadın getirip attı diye. Burada tek başına ölür dedim aldım kucağıma eve götürdüm. Uzun zamandır kedi bakmadığım içinelimde malzeme yoktu. Biraz et aldım biraz da ev yemeği verdim. Afiyetle yedi. Birkaç gün sıra mama işini falan da hallettim. Bahçede bakıyordum. Kulübe aldık ona. Ama durmuyor bağrıyordu her gece. Bi cesaretle onu binaya aldım. Ailemin tepkisi beni şaşırttı. Çünkü küçük bir kardeşim var. O zaman 1 yaşındaydı. Eve kesinlikle kabul etmezlerdi. Ama binaya almama hiç birşey demediler. O gün bugündür gününün çoğunu evde 6 saat kadarını dışarda iki eşiyle geçiriyor(evet biraz yakışıklı biraz da şerefsiz :) ayrıca bi eşi aynı zamanda kaynanası :D ). İlk başta kedilerden korkan badem şimdi mahallenin ağası oldu :D. (Kamu spotu: kedilerinizi sokağa alıştırıp fazla sevmeyin popişleri kalkıyo eve gelmek istemiyolar pisicikler :) )

Aslında iki köpüşüm daha var hikayelerini daha sonra buraya eklerim :)

Bu sitede sahiplendimmm :) aldığım kişi de dışarıda pitbulların arasından almış veggieyi. Göz kenarlarında ve sırtında mantar vardı. Kremle geçti. Geldiğinden beri 5 kilo aldı tüyleri uzadı. 1 aylıktı şuan 4. Ay :)

Köpeğim conyi bir yerde annesinden ayırmışlardı. Parayla satıyorlardı ama o kadar küçük birşeydi ki ölmesi muhtemeldi. Bir canı tabii ki parayla satmak ve almak kötü bir davranış ama onu almasak ölecekti. Aldık. Şimdi o çelimsiz halinden eser yok kocaman oldu conym. Tonyi de daha önce sahiplendiğimiz bir border colliemiz vardı. İsmi ARDA. 6 aylık olana kadar yalnızdı. Sonra birgün Ardanın çok yalnız olduğunu farkettik ve aynı çiftlikten Tony i aldık. Onu doğduktan sınra alan kişi sırf bir tavuğu boğduğu için suda boğup öldürmeye çalışmış :( işkence etmiş. Bize sahiplendiren kişi zor kurtarmış. Aldığımızda aşırı ürkekti. Hala ürkekliği var tabii. Ama çok daha az. Ardamız alıştırmıştı onu :( .Birde suyu asla kaplardan içemiyor. Elimizle bazen de biberonla içiriyoruz çok korkuyor :( Tony o kadar sadık birşey ki... Ardayı köpekler öldürdüğünde eve ağlayarak gelmiş ve dedemin paçalarından tutup Ardaya götürmüş :( . Dedem kaç saat aramasına rağmen bulamamıştı. Tony arda felç olduğunda çok ağlamıştı. Öldüğünde ise dedemler onu almasın diye dedemi uzaklaştırmaya çalışmıştı... 4 ay sonra Cony i sahiplendiğimizde tony ilk başta saldırdı ama sonra alıştı. Şimdi çok mutlu iki kardeşler, Birbilerinden ayrılamıyprlar...