Sokakta 4 yavrulardı içlerinden bir tanesini çok sevmiştim annesine de 3 yıl baktık 2 3 ay önce köpek parçaladı öldü bir yavru çok küçük kalmıştı gözleri çapaklıydı onun 2 ay boyunca tedavisini yaptım ama öldü diğer yavruyu en sevdiğimi inşaatçı çaldı benimki ve kız kardeşi kaldı kız kardeşini vete verdiler bu tek kaldı tek kalınca üzüldük aldık ama bunu da çok seviyordum iyki de bunu almışız diğerini değil diyorum onlara ne oldu bilmiyorum ama inşallah iyilerdir

Benim erkek arkasim kiyamamis disarida gorup almis Mia'yi. Fakat isi geregi orada bakamazdi ve sokaga geri de birakamadi. 1hafta kadar bakti. Bana vermek istedi. Ve ben aldim Mia'yi:) daha miniciktii ve cokk tatliydi. İlk goruste aşık oldum bebisime ve bidaha hicc ayrilmadikkk:))) mia bana saatlerce yoldan geldiii:)

Pardon saatler suren yol diyimm:)

Resimde görmüș olduğunuz Küçük adli kizimizi:) yaklasik 1 yada 1 bucuk aylikdi, motorla giderken onume atlayıp cilginlar gibi kendini bilmez bir sekilde caddeye dogru kosturuyordu son anda durup kucagima aldım,tam hareketlendim atladi kucagimdan, tekrar yakaladim ve bu sefer artik benimlesin küçük dedim, dukkana goturdum ve aksam mesaim bitene kadar dukkanin nesesi oldu, o gün bugundur benimle cok urkek ve bitkin Bi haldeydi,o gün ben almasaydim muhtemelen caddeye atlayıp araba falan carpacakti yada acliktan falan olecekti, ama simdi masallahi var ve inanilmaz uysal oyuncu bir kedi, 3 tane de nurtopu dogurdu:) onlarida sahiplendirdik cok sukur

Ayni gun isyerimizin yaninda bulunan Insaat alaninda Bi delige saklanan besledigimiz 1 ay kadar yakalamak için cok ugrastigimiz ama bir turlu basaramadigimiz Maço`mu da o aksam arkadasim yakalamis ve onu da getirdiler bana :) o gün bugundur cok iyi kanka oldular :)

Satmak istemişler satamamışlardı büyüdüğü için 6 aylıktı ben aldığımda, pireli zayıf ve korkmuştu :) barınağa vereceklerdi o korkak bakışlarına vuruldum hemen sahiplendim -ücretsiz olarak- tedavilerini de yaptım, kısırlaştırdım. 6 aydır evimin neşesi koca danam :))

https://i.hizliresim.com/ZX9EBg.jpg
Bu iki yavruyu da sokakta gordum ve o halde birakamazdim. Evde kedim oldugundan alamazdim, balkonda bakmaya karar verdik. Balkonumuz acik. İkisinide buyuttuk o kadarliktan alip. Bi yavrumuz kör kaldi ama suan evde yasiyo koca kiz oldu:))

Ben kedilerden hiç hoşlanmazdım. Yani sokakta görünce yemek falan veriyordum ama öyle eve alıp bakacak, dokunacak gibi değil. Birgün köpek barınağına gitmiştim. Oraya kutu içinde daha gözleri açılmamış 4 kedi yavrusu geldi. Annelerini köpekler parçalamış. Geçici yuva ayarlamışlar ama götürecek kimse yokmuş. Ben de ben götürürüm bana yakın dedim. Yolda bunlar sürekli ciyak ciyak ağlıyorlardı. Elimi kutuya daldırdım hiç bakmadan Neko (kızım) geldi. Dedim “bundan sonra benlesin Neko :)” ismi o an ağzımdan çıktı. Eve falan getirdim. Kedi bakımı konusunda hele yavru kedi bakımı konusunda en ufak fikrim yoktu. İnternetten araştırarak, sorarak, okuyarak bilgi edindim. Biberonla besledim ve bugünlere geldik çok şükür. Ondan sonra hayatım Kedilerden öncesi ve kedilerden sonrası olarak ikiye ayrıldı diyebilirim.

İkinci kedim Sherlock ise 55 günlük kısacık ömründe 5 yuva değiştirmişti. İlanını görmüştüm. O şaşı gözlerine aşık oldum sanırım. Gidip aldığım kadın bana pek güvenerek vermemişti ama şimdi güveniyordur herhalde.

Ay İlaydaa hayatinin donum noktasi olmus ciddenn:)) Ne de guzel olmuss. Hepsine allah saglikli uzun omurler versin:)

Benim yavrucuklar 10günlükken anneleri ölmüş eşimin ailesi şırıngayla süt vererek beslemişler. 1 ay öyle idare ettiler. Kasım ayına geldik havalar soğudu eve almayız dediler. Dışarda da büssürü büyük kediler var erkek kediyi rahat bırakmıyorlarmıs. Balkonda bakarız dediler ama acık balkon yine soguk farkeden bişey olmayacaktı. dayanamadım tüm karşı cıkanlara ragmen ben alıcam dedim. Karşı cıkan cok oldu mobılyalar mahvolcak ev kıl olcak masrafları çok olcak falan filan herkes bana karsıydı. Bari birini al ikisi cok zor olur dediler Kım ne derse desin onlar benim artık dedim 10 kasım günü ikisinide aldım veterinere götürdüm. Pirelenmişlerdi Aşıları yapıldı durumlarına bakıldı. Eve getirdim yıkadım. Ve benim canım oldular. 10 kasımdan bugüne her akşam biri karnımda digeri bıynumda uyur. Daha önce hiç bakmadıgım için mama dısında ne verilir bilmiyordum. Buradakı ınsanlar sagolsun cok yardımcı oldular. Onlarla yaşayarak ögreniyorum bende

Annesinin güçsüz olduğu için emzirmeyi bir süre sonra reddettiği miniğimi sokakta kedicikleri beslerken gördüm. O kdar masum, küçük, halsiz ve hastaydı ki bir dakika bele düşünmeden ölümüne engel olmak için elimden ne gelirse yapmaya karar verdim. Çok zorlu tedavilerden, yoğunbakımlardan geçtik. Ve şimdi çok mutlu ve gurul guruluz. O benim en güzel şansım

benim Duman'la buluşmam çok ani oldu.Duman yaklaşık 3 aydır benimle.İzmir'de bir arkadaşımın arkadaşının kedisiydi ve acil olarak vermesi gerekiyordu onu sanırım alerjik sorunu oluştu..arkadaşım da benim kedileri çok sevdiğimi bildiği için aldı ordan onu ve beni aradı İstanbula geliyorum dedi sana kedi getiriyorum dedi :) Bende getir dedim... iyiki getirmiş çok çabuk alıştık birbirimize ve çok çok mutluyum :D Duman bana geldiğinde 1,5 yaşındaydı ama inanın çok çabuk alıştı eve ve bana,ben evdeyken yanımdan ve peşimden ayrılmıyor...çok seviyorum onu :))

Bizim minnoşu 2 aylıkken bulduk.Evin altındaki arabanın motoruna girmiş ağlıyordu.Iki gün uğraştık onu alabilmek için o kadar korkuyordu ki,iki gün boyunca da hiç durmadan ağladı.Uyuyamıyorduk.Ikinci günün sonunda ,oyun oynaya oynaya kapıp eve getirdik onu,çok oyuncu çok yaramaz evin içinde asla yanımızdan ayrılmıyor.

Hep bi köpegim olsun istemiştim. Evde bakmak istemiyordum bahçeli bi evim olsun ilk işim bi köpegim olacaktı.. Ama kedilerle aram iyi değildi.. sanırım aileden gelen bi etki tepki:) Muyi ile okula giderken karşılaştık. Ilk görüşte aşk.. onu sevdim sokakta.. ne bileyim meğersem beni takip ediyormuş gelme dedim peşimden gelmeye başladı.. O sırada bi araba onu altına aldı:(( nasıl korktum arabaya koştum.. arabadaki anladı altında bi canlı olduğunu.. yavaşça ilerken ben bi söz verdim.. kedi ordan canlı cıksin ona bakacaktim, sahiplencektim.. bi baktım yumuk yumuk arabanın altında korkmuş duruyo.. sevdim sakinleştirdim..tabi sözümü unutup, unutmak isteyip ordan uzaklastım:( evde bi kediye bakamazdım..okulun bahçe kapısından girdiğimde bi baktım bu minik beni takip etmiş.. hemen bi poğaça aldım-tabi kedi nasıl beslenir bilmiyorum:( tenefüslerde bahçe nöbetim var.. Muyi kendisini seven öğrencilerden kacip bana koşuya..beni tanıyo.. içim kaynadı..hemen Öğle arası bi öğrencimle vet. e gittik kontrolden sonra alış verisini yaptık yaklaşık 2,5 aydır benimle.. adi her nekadar Muyi olsa da ben ona bazen Sözüm diyorumm:)

Yıllardır işyerimin bahçesindeki ve sokaktaki kedilere köpeklere bakmaya çalışıyorum fakat ailemi bir türlü eve kedi alma konusunda ikna edememiştim. Bir gün yuva arayan yavru bir kedinin ilanını gördüm ve ailemi yalvar yakar fotolarını göstererek (çok güzel bir yavruydu) ikna ettim sahiplendiren kadınla da konuşup anlaştıktan sonra mamasından oyuncağına kadar tüm ihtiyacını aldım. İki gün sonra kediyi teslim almak için aradığımda sahiplendiren kadının eşini kıramayıp kediyi eşinin bir arkadaşına verdiğini öğrenmemle yaşadığım hayal kırıklığı ve üzüntünün üstüne bir sigara yakayım bari diye işyerimin bahçesine çıktım ve yaralı yavru bir kedinin bana doğru gelmeye çalıştığını görmemle büyük bir şok yaşadım. Sonrası uzun bir tedavi süreci, bulduğun yere bırak iyileşmez baskıları (bazı veterinerler tarafından bile), nerden buldun çok çirkin bu diyenler filan derken çok şükür ki artık sağlıklı bir minnoş kendileri. Bir seneyi geçti birlikteyiz ve ailem de çok alıştı evin bebeği gibi hatta prensesi oldu kendileri :)