Cocuklarinizla Nasıl Tanıştınız?

Satmak istemişler satamamışlardı büyüdüğü için 6 aylıktı ben aldığımda, pireli zayıf ve korkmuştu :) barınağa vereceklerdi o korkak bakışlarına vuruldum hemen sahiplendim -ücretsiz olarak- tedavilerini de yaptım, kısırlaştırdım. 6 aydır evimin neşesi koca danam :))

Resimde görmüș olduğunuz Küçük adli kizimizi:) yaklasik 1 yada 1 bucuk aylikdi, motorla giderken onume atlayıp cilginlar gibi kendini bilmez bir sekilde caddeye dogru kosturuyordu son anda durup kucagima aldım,tam hareketlendim atladi kucagimdan, tekrar yakaladim ve bu sefer artik benimlesin küçük dedim, dukkana goturdum ve aksam mesaim bitene kadar dukkanin nesesi oldu, o gün bugundur benimle cok urkek ve bitkin Bi haldeydi,o gün ben almasaydim muhtemelen caddeye atlayıp araba falan carpacakti yada acliktan falan olecekti, ama simdi masallahi var ve inanilmaz uysal oyuncu bir kedi, 3 tane de nurtopu dogurdu:) onlarida sahiplendirdik cok sukur

Ben kedilerden hiç hoşlanmazdım. Yani sokakta görünce yemek falan veriyordum ama öyle eve alıp bakacak, dokunacak gibi değil. Birgün köpek barınağına gitmiştim. Oraya kutu içinde daha gözleri açılmamış 4 kedi yavrusu geldi. Annelerini köpekler parçalamış. Geçici yuva ayarlamışlar ama götürecek kimse yokmuş. Ben de ben götürürüm bana yakın dedim. Yolda bunlar sürekli ciyak ciyak ağlıyorlardı. Elimi kutuya daldırdım hiç bakmadan Neko (kızım) geldi. Dedim “bundan sonra benlesin Neko :)” ismi o an ağzımdan çıktı. Eve falan getirdim. Kedi bakımı konusunda hele yavru kedi bakımı konusunda en ufak fikrim yoktu. İnternetten araştırarak, sorarak, okuyarak bilgi edindim. Biberonla besledim ve bugünlere geldik çok şükür. Ondan sonra hayatım Kedilerden öncesi ve kedilerden sonrası olarak ikiye ayrıldı diyebilirim.

İkinci kedim Sherlock ise 55 günlük kısacık ömründe 5 yuva değiştirmişti. İlanını görmüştüm. O şaşı gözlerine aşık oldum sanırım. Gidip aldığım kadın bana pek güvenerek vermemişti ama şimdi güveniyordur herhalde.

Sokakta 4 yavrulardı içlerinden bir tanesini çok sevmiştim annesine de 3 yıl baktık 2 3 ay önce köpek parçaladı öldü bir yavru çok küçük kalmıştı gözleri çapaklıydı onun 2 ay boyunca tedavisini yaptım ama öldü diğer yavruyu en sevdiğimi inşaatçı çaldı benimki ve kız kardeşi kaldı kız kardeşini vete verdiler bu tek kaldı tek kalınca üzüldük aldık ama bunu da çok seviyordum iyki de bunu almışız diğerini değil diyorum onlara ne oldu bilmiyorum ama inşallah iyilerdir

Benim erkek arkasim kiyamamis disarida gorup almis Mia'yi. Fakat isi geregi orada bakamazdi ve sokaga geri de birakamadi. 1hafta kadar bakti. Bana vermek istedi. Ve ben aldim Mia'yi:) daha miniciktii ve cokk tatliydi. İlk goruste aşık oldum bebisime ve bidaha hicc ayrilmadikkk:))) mia bana saatlerce yoldan geldiii:)

https://i.hizliresim.com/ZX9EBg.jpg
Bu iki yavruyu da sokakta gordum ve o halde birakamazdim. Evde kedim oldugundan alamazdim, balkonda bakmaya karar verdik. Balkonumuz acik. İkisinide buyuttuk o kadarliktan alip. Bi yavrumuz kör kaldi ama suan evde yasiyo koca kiz oldu:))

Benim yavrucuklar 10günlükken anneleri ölmüş eşimin ailesi şırıngayla süt vererek beslemişler. 1 ay öyle idare ettiler. Kasım ayına geldik havalar soğudu eve almayız dediler. Dışarda da büssürü büyük kediler var erkek kediyi rahat bırakmıyorlarmıs. Balkonda bakarız dediler ama acık balkon yine soguk farkeden bişey olmayacaktı. dayanamadım tüm karşı cıkanlara ragmen ben alıcam dedim. Karşı cıkan cok oldu mobılyalar mahvolcak ev kıl olcak masrafları çok olcak falan filan herkes bana karsıydı. Bari birini al ikisi cok zor olur dediler Kım ne derse desin onlar benim artık dedim 10 kasım günü ikisinide aldım veterinere götürdüm. Pirelenmişlerdi Aşıları yapıldı durumlarına bakıldı. Eve getirdim yıkadım. Ve benim canım oldular. 10 kasımdan bugüne her akşam biri karnımda digeri bıynumda uyur. Daha önce hiç bakmadıgım için mama dısında ne verilir bilmiyordum. Buradakı ınsanlar sagolsun cok yardımcı oldular. Onlarla yaşayarak ögreniyorum bende

Annesinin güçsüz olduğu için emzirmeyi bir süre sonra reddettiği miniğimi sokakta kedicikleri beslerken gördüm. O kdar masum, küçük, halsiz ve hastaydı ki bir dakika bele düşünmeden ölümüne engel olmak için elimden ne gelirse yapmaya karar verdim. Çok zorlu tedavilerden, yoğunbakımlardan geçtik. Ve şimdi çok mutlu ve gurul guruluz. O benim en güzel şansım

Hep bi köpegim olsun istemiştim. Evde bakmak istemiyordum bahçeli bi evim olsun ilk işim bi köpegim olacaktı.. Ama kedilerle aram iyi değildi.. sanırım aileden gelen bi etki tepki:) Muyi ile okula giderken karşılaştık. Ilk görüşte aşk.. onu sevdim sokakta.. ne bileyim meğersem beni takip ediyormuş gelme dedim peşimden gelmeye başladı.. O sırada bi araba onu altına aldı:(( nasıl korktum arabaya koştum.. arabadaki anladı altında bi canlı olduğunu.. yavaşça ilerken ben bi söz verdim.. kedi ordan canlı cıksin ona bakacaktim, sahiplencektim.. bi baktım yumuk yumuk arabanın altında korkmuş duruyo.. sevdim sakinleştirdim..tabi sözümü unutup, unutmak isteyip ordan uzaklastım:( evde bi kediye bakamazdım..okulun bahçe kapısından girdiğimde bi baktım bu minik beni takip etmiş.. hemen bi poğaça aldım-tabi kedi nasıl beslenir bilmiyorum:( tenefüslerde bahçe nöbetim var.. Muyi kendisini seven öğrencilerden kacip bana koşuya..beni tanıyo.. içim kaynadı..hemen Öğle arası bi öğrencimle vet. e gittik kontrolden sonra alış verisini yaptık yaklaşık 2,5 aydır benimle.. adi her nekadar Muyi olsa da ben ona bazen Sözüm diyorumm:)

küçüklüğümden beri hayvanları çok severdim özellikle kedileri, 5 yaşına kadar Trabzon da köyde yaşadığım için ister istemez hayvanların içerisinde kalıyorsun öyle ki kedilerle aynı çanaktan yemek yermişim 3 yaşına kadar kimse beni engelleyememiş. Ama annem çok titiz olduğu için kedi sahiplenemedim sadece dışarıda sevdim kokladım. Zaman geçtikçe annem katı kurallarından feragat etti bizde 3 kardeş baskı yaptık , kardeşlerimden biri asla hayvanlara dokunamazdı taki atlas eve gelene kadar şimdi içine sokacak sevmekten:) geçen sene ramazan bayramının 3üncü günüydü 1 haftadır kedi sahiplenmeyi kafamıza koymuştuk anneme baskı üstüne baskı sonra kardeşim bir kedi olduğunu sahibinin eşi kediyi istemediğini söyledi ben kararsızdım çok istiyordum ama daha önce hiç kedi bakmamıştım. Ve akşamında eve geldi atlası ilk gördüğümde kardeşime biz bakamayız çok büyük ve çirkin olmaz dedim. Çok korkmuştu ev değiştirdiği için taşıma kabının içine yapmıştı hiç kimse yanaşmadı temizlemek için o kadar çok miyavlıyordu ki aldım kucağıma her yerini sildim temizledim sardım sarmaladım işte o an anladım atlas benim dünyam olacaktı ve onunla herşeyin üstesinden gelecektik biriciğim benim :)

Ayni gun isyerimizin yaninda bulunan Insaat alaninda Bi delige saklanan besledigimiz 1 ay kadar yakalamak için cok ugrastigimiz ama bir turlu basaramadigimiz Maço`mu da o aksam arkadasim yakalamis ve onu da getirdiler bana :) o gün bugundur cok iyi kanka oldular :)

benim Duman'la buluşmam çok ani oldu.Duman yaklaşık 3 aydır benimle.İzmir'de bir arkadaşımın arkadaşının kedisiydi ve acil olarak vermesi gerekiyordu onu sanırım alerjik sorunu oluştu..arkadaşım da benim kedileri çok sevdiğimi bildiği için aldı ordan onu ve beni aradı İstanbula geliyorum dedi sana kedi getiriyorum dedi :) Bende getir dedim... iyiki getirmiş çok çabuk alıştık birbirimize ve çok çok mutluyum :D Duman bana geldiğinde 1,5 yaşındaydı ama inanın çok çabuk alıştı eve ve bana,ben evdeyken yanımdan ve peşimden ayrılmıyor...çok seviyorum onu :))

Bizim minnoşu 2 aylıkken bulduk.Evin altındaki arabanın motoruna girmiş ağlıyordu.Iki gün uğraştık onu alabilmek için o kadar korkuyordu ki,iki gün boyunca da hiç durmadan ağladı.Uyuyamıyorduk.Ikinci günün sonunda ,oyun oynaya oynaya kapıp eve getirdik onu,çok oyuncu çok yaramaz evin içinde asla yanımızdan ayrılmıyor.

Yolda gördüm onu. Parkın önğnden geçerken bana bakıp bağırmaya başladı. Pek ilgilenmedim. 3-4 metre peşimden geldi. İşimi halledene kadar peşimden bağardı. biraz sevdim. Tüyleri parıl parıldı. Aşı izleri vardı. Kıyamadım belli ki ev kedisiydi. Bi tane yaşlı amca vardı bağardı kızım onu bi kadın getirip attı diye. Burada tek başına ölür dedim aldım kucağıma eve götürdüm. Uzun zamandır kedi bakmadığım içinelimde malzeme yoktu. Biraz et aldım biraz da ev yemeği verdim. Afiyetle yedi. Birkaç gün sıra mama işini falan da hallettim. Bahçede bakıyordum. Kulübe aldık ona. Ama durmuyor bağrıyordu her gece. Bi cesaretle onu binaya aldım. Ailemin tepkisi beni şaşırttı. Çünkü küçük bir kardeşim var. O zaman 1 yaşındaydı. Eve kesinlikle kabul etmezlerdi. Ama binaya almama hiç birşey demediler. O gün bugündür gününün çoğunu evde 6 saat kadarını dışarda iki eşiyle geçiriyor(evet biraz yakışıklı biraz da şerefsiz :) ayrıca bi eşi aynı zamanda kaynanası :D ). İlk başta kedilerden korkan badem şimdi mahallenin ağası oldu :D. (Kamu spotu: kedilerinizi sokağa alıştırıp fazla sevmeyin popişleri kalkıyo eve gelmek istemiyolar pisicikler :) )

Köpeğim conyi bir yerde annesinden ayırmışlardı. Parayla satıyorlardı ama o kadar küçük birşeydi ki ölmesi muhtemeldi. Bir canı tabii ki parayla satmak ve almak kötü bir davranış ama onu almasak ölecekti. Aldık. Şimdi o çelimsiz halinden eser yok kocaman oldu conym. Tonyi de daha önce sahiplendiğimiz bir border colliemiz vardı. İsmi ARDA. 6 aylık olana kadar yalnızdı. Sonra birgün Ardanın çok yalnız olduğunu farkettik ve aynı çiftlikten Tony i aldık. Onu doğduktan sınra alan kişi sırf bir tavuğu boğduğu için suda boğup öldürmeye çalışmış :( işkence etmiş. Bize sahiplendiren kişi zor kurtarmış. Aldığımızda aşırı ürkekti. Hala ürkekliği var tabii. Ama çok daha az. Ardamız alıştırmıştı onu :( .Birde suyu asla kaplardan içemiyor. Elimizle bazen de biberonla içiriyoruz çok korkuyor :( Tony o kadar sadık birşey ki... Ardayı köpekler öldürdüğünde eve ağlayarak gelmiş ve dedemin paçalarından tutup Ardaya götürmüş :( . Dedem kaç saat aramasına rağmen bulamamıştı. Tony arda felç olduğunda çok ağlamıştı. Öldüğünde ise dedemler onu almasın diye dedemi uzaklaştırmaya çalışmıştı... 4 ay sonra Cony i sahiplendiğimizde tony ilk başta saldırdı ama sonra alıştı. Şimdi çok mutlu iki kardeşler, Birbilerinden ayrılamıyprlar...