Aslında dertleşmek istedim sizlerle..2 gündür o kadar mutsuzuz ki.. Sürekli ağlıyoruz..Almanya'da yaşıyoruz üç kedimiz vardı..Birini mayıs ayında araba çarpması sonucu kaybettik malesef.. 5 yaşındaydı ve sadece 2 sene bizimle yaşadı ama daha onsuzluğa alışamamışken.. Paşam göz bebeğimiz ilk göz ağrımız.. Doğuştan tek böbrekle doğmuş yavrum..Şu an 9 yaşında yaklaşık ve himalayan cinsi..Cinsinden ötürüymüş bu rahatsızlık biz bunu daha yavruyken öğrendik ve bugüne kadar ne gerekiyorsa onu yedirdik..Onu yaptık..Zaten hep zayıftı..Hep iştahsız bi kediydi..Biliyorduk erken öleceğini..Ama şu son bikaç ayda iyice değerleri düştü..Şu an günlerden bahsediyorlar ve yapabileceğimiz hiçbişey kalmamış artık..Bunu öğreneli iki gün oldu ve hayatımız karardı..O bizim muhteşemimiz..O bizim hiç sahip olamadığımız bebeğimiz.. Onu ben doğurmadım..Ama doğursam ancak bu kadar sevebilirdim heralde..Şu an yukarda uyuyor..2 gündür sırf açlıktan ölmesin diye değişik değişik mamalar sunuyorum önüne..Öyle dedi doktorlar ya açlıktan ölürmüş ya da yediklerini süzmediği için böbreği kendini zehirlermiş..Biz dayanamıyoruz onu halsiz görmeye..O yüzden yediriyoruz çaresizce..Hatta yesin diye kaç taklalar atıyoruz..En azından açlıktan ölmesin yavrum..Çok çaresiziz arkadaşlar..Eşimin paşayla çok farklı bi ilişkisi var..İkisi birbirine aşıklar..9 sene koynumuzda yattı..Ellerini avuçlarını açarak yüzümüzü severek uyuttu bizi..Göbeğini yayarak uyudu senelerce ortamızda.. Yatağımızı bile ona göre seçtik biz paşa rahat edebilsin diye büyük yatak aldık.. Güvendiğimiz bi veterinerimiz olmasına rağmen ikinci bi veterinere de götürdük bi umut başka bişey söyler diye. Ama yok sonuç değişmedi..Şimdi bize diyolar ki..O senelerce koyun koyuna yattığınız öpe koklaya sevmelere doyamadığınız bebeğinizi getirin.!!kurtaralım diyolar..3-5 gün güzel zaman geçirin sonra getirin..Diyolar..Nasıl ama..Şaka mı bu?Nasıl ya nasıl ben paşamı alıp ölüme götürebilirim? Dua edin bize nolur!