Aslında dertleşmek istedim sizlerle..2 gündür o kadar mutsuzuz ki.. Sürekli ağlıyoruz..Almanya'da yaşıyoruz üç kedimiz vardı..Birini mayıs ayında araba çarpması sonucu kaybettik malesef.. 5 yaşındaydı ve sadece 2 sene bizimle yaşadı ama daha onsuzluğa alışamamışken.. Paşam göz bebeğimiz ilk göz ağrımız.. Doğuştan tek böbrekle doğmuş yavrum..Şu an 9 yaşında yaklaşık ve himalayan cinsi..Cinsinden ötürüymüş bu rahatsızlık biz bunu daha yavruyken öğrendik ve bugüne kadar ne gerekiyorsa onu yedirdik..Onu yaptık..Zaten hep zayıftı..Hep iştahsız bi kediydi..Biliyorduk erken öleceğini..Ama şu son bikaç ayda iyice değerleri düştü..Şu an günlerden bahsediyorlar ve yapabileceğimiz hiçbişey kalmamış artık..Bunu öğreneli iki gün oldu ve hayatımız karardı..O bizim muhteşemimiz..O bizim hiç sahip olamadığımız bebeğimiz.. Onu ben doğurmadım..Ama doğursam ancak bu kadar sevebilirdim heralde..Şu an yukarda uyuyor..2 gündür sırf açlıktan ölmesin diye değişik değişik mamalar sunuyorum önüne..Öyle dedi doktorlar ya açlıktan ölürmüş ya da yediklerini süzmediği için böbreği kendini zehirlermiş..Biz dayanamıyoruz onu halsiz görmeye..O yüzden yediriyoruz çaresizce..Hatta yesin diye kaç taklalar atıyoruz..En azından açlıktan ölmesin yavrum..Çok çaresiziz arkadaşlar..Eşimin paşayla çok farklı bi ilişkisi var..İkisi birbirine aşıklar..9 sene koynumuzda yattı..Ellerini avuçlarını açarak yüzümüzü severek uyuttu bizi..Göbeğini yayarak uyudu senelerce ortamızda.. Yatağımızı bile ona göre seçtik biz paşa rahat edebilsin diye büyük yatak aldık.. Güvendiğimiz bi veterinerimiz olmasına rağmen ikinci bi veterinere de götürdük bi umut başka bişey söyler diye. Ama yok sonuç değişmedi..Şimdi bize diyolar ki..O senelerce koyun koyuna yattığınız öpe koklaya sevmelere doyamadığınız bebeğinizi getirin.!!kurtaralım diyolar..3-5 gün güzel zaman geçirin sonra getirin..Diyolar..Nasıl ama..Şaka mı bu?Nasıl ya nasıl ben paşamı alıp ölüme götürebilirim? Dua edin bize nolur!
Çok acı! Karar vermesi çok zor! Öldürmek mi ölmesini beklemek mi.. Ona bakıp bakıp ağlamak velalaşmak sürekli ne acı! En korktuğum en çok dua ettiğim şeydi! Buna mecbur kalmamak! Yine de rabbim bizi bununla sınamak istedi.. Çaresizlik! Çok zor!
Çok acı içim yandı . Benim oğluma benziyor paşa :( ben olsam uyutamazdım sanırım son nefesinde de yanınızda olsun. çok acı çekiyor mu :( ay bilemedim çok zor bir karar. Yavrunuz olmuş bunca sene insan nasıl ayrılır ki. :(
Ne acı, gerçekten çok üzücü bir durum umarım kimsenin başına gelmez bu, o kadar sene geçirmişsiniz birlikte insanın evladından ayrılmak zorunda kalması ne büyük acı
Maalesef doğanın en acı gerçeği ölüm. Empati kurduğum anda gözlerim doluyor. Çok zor, çok üzücü. Ne denir ki, umarım kısa sürede atlatırsınız.
Bu arada Pasham 3 gündür fln daha iyiydi.. Veterineri aradık.. Dedik biz çeşit çeşit mama aldık istedikçe veriyoruz.. Süper habermiş.. Yemek yemesi çok iyiymiş.. Normalde böbrek için özel mamalar veriyoduk ve günde iki kez de yaş mama.. Ama şu an ne yerse yesin yeterki yesin moduna girdik.. Hiç olmazsa açlıktan ölmesin yavrum.. Ve de dedi ki.. Belkide vücudu böyle yaşamaya alışmıştır dedi.. Ama yine de ümitlenmeyin gözlemleyin dedi.. Hala halsiz gibi sanki normalden fazla uyuyor.. Ama biraz daha umutluyuz.. Belki uzun değil ama bi süre daha dayanabilir yavrum.. Dua edin nolur!
Bence kendinizle gurur duyun. Çünkü evcil hayvanınız sizinle o kadar gurur duyordur ki, benim için elinden gelenin fazlasını yaptı. Daha da yapmaya devam ediyor diyordur. Belki evcil hayvanınızı başka biri sahiplenseydi böbrek hastalığını duyar duymaz sokağa atardı. Kesinlikle pozitif düşünmeye çalışın. Ve en önemlisi onu sevin ve benim yerime kocaman öpün.
Ben de ilk kedimi kedim 7 yaşındayken böbrek yetmezliğinden kaybetmiştim, sizi o kadar iyi anlıyorum ki :(. Almanya’da var mı bilmiyorum ki büyük ihtimalle vardır, viyo renafelin diye bir takviye gıda var. Böbrek için. Son günleri de olsa azıcık rahatlaması için ondan kullansanız belki biraz daha dayanır...
Allah yardımcınız olsun , Umarım bir mucize olur ,Allah evladinizi size bağışlasın . Bir günde ne olacağı belli olmaz umarım sağlığina kavuşur .. bir Canlının yaşama veya ölmesine karar veremez başka bir canlı ..Dualariimiz sizinle .Onu götürmeyin oraya , ölmesini değil yaşamasını bekleyin .. Çok Çok Sağlıklı Mutlu , Paşa ile , huzurlu seneler ..
Çok çok düşünün umarım doğruyu bulursunuz .
Ölümünu bekleyip gucten dusmesini izlemek ayri zor, kendi ellerinle ölüme goturmek ayri zor.. Allah sabir ve kolaylik versin.. Maalesef ölum de yasamin parcasi hepimizin basina gelecek. Umarim cok aci cekmez yavrucuk. Ben birkez henüz kedi bakimindan anlamazken sokakta bulduğum bir kediyi goturup veteriner tavsiyesiyle ötenazi yaptirmistim, hala pişmanim. Bir seyler yapmaktan duydugun pişmanlik, hicbirsey yapmamaktan duydugun pismanliktan daha fazla oluyor galiba.. veteriner ölecek demisti ama acaba diye kaliyor iste insanin aklinda suphe, ben kimim ki Allah in verdigi cani aldim diyorum hep..
Gözyaşlarımı tutamadım. Çok üzüldüm gerçekten. Nasıl içinden çıkılır ki? Aklını yitirir insan :'(
#Kedipeynirvezeytin artık ne diyaliz ne de herhangi bişey faydasızmış malesef.. Neler düşündük.. Neler yaptık.. Son bir ay hergün veterinere götürdüm.. Yarım saat uzaklıkta.. Serum verdik hergün.. Sonra olmadı eve getirdim serumu.. Kendim yaptım..günde ikiye çıkarttık.. Sonra bi gün sabah hiçbişey yemeden çekti gitti bulamadıkta.. Ve o gün hiçbişey yemedi.. Öğleden sonra geldi eve su içti uyudu.. Hemen ertesi gün götürdük kan vermeye.. Ve kan sonuçları çok çok kötü.. Yani herşeyi sorduk veterinere.. Ama ben de bu tecrübeyi yaşadım köpeğim böbrek yetmezliğinden öldü ve sonra beklediğim için acı çektirdiğim için çok pişman oldum dedi.. 3 - 4 gün vakit geçirin kedinizle ve getirin kurtaralım onu dedi.. Hatta eve de gelebilirim dedi.. Bilmiyorum.. Bilmiyoruz.. Çaresizlik içinde bekliyoruz sadece..
Son durum nedir? Ayrıca lütfen üzülmeyin çünkü çok güzel bir hayat yaşadığına eminim. Eminim size minnettardır, öpün yerimize❤️
Kesinlikle evlat
Aynen öyle aklımızı yitirmek üzereyiz gerçekten.. Herkese çok teşekkürler iyi dilekleri için.. İşin tuhafı kötüye gidecek dedikleri halde.. Paşa gayet normal devam ediyor gibi geliyor bana.. Normalde de bu kadar uyurdu..diyorum.. Normalde almamamız bi böbrek hastasına yedirmememiz gereken mamalardan aldık son ümit.. Yeter ki yemek yesin diye.. Ama yedikçe zehirlediğimizi bile bile.. Çok zor.. Bi mucize olur mu!
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...