Ya çok tuhaf gerçekten günde 5-8 saatimi mama yorumlarını okumakla geçiriyorum :D kanlı isalleri falan gördükçe yüreğim ağzıma geliyor. Daha üniversite 1.sinifta resmen anneliği tattım. Çok mu abartıyorum bilmiyorum ama aklımda her saniye ona bir zarar gelir mi düşüncesi var. Gerçekten uzun yıllar benimle yaşamak zorunda, yaşatmak zorundalar onu. Toparlanamam çünkü. En sevdiği aromayı bulmak için her ay mama degistiriyoruz ve her ay korku yaşıyorum ya ona zarar verirse diye. İnstinct, nd, felicia denedik simdi de sıra fitminde.. Hiç birinde çok şükür tüy dökümünde bile değişiklik olmadı. Veteriner bizim canavarın çok sağlıklı olduğunu söyledi, ama yine paranoyaklik yapiyorum ve başka veterinere daha mı götürsem acaba ya bilmediğim bir şeyi varsa ya birden ortaya çıkarsa diyorum. Sanırım karantina günlerinde kafayı yedim. Benim gibi olan bir kişi çıkar mı.
O kadar düşünmeyin yahu.
Sokaklar barınaklar milyonlarca çaresiz bakımsız hasta aç susuz kedi köpek ile dolu...İşkence gören hayvanlar cabası..
Sizin kediniz şanslı azınlıktan, ne mutlu ki sıcak temiz yuvası ailesi var.
Bunu düşünüp rahatlayın bence.
Kedinize de şükür namazı öğretin:)
Bende de ayni durum var, aşırı aşırı üstüne titriyorum. Bazen ona birşey olsa ben nasil yasarim diye gözlerimi dolduruyorum. Psikolojik problemler yaratacagiz kendimize .d usuyor mu çok mu sicak karni tok mu neden durgun yoruldu mu çok uyudu neyi var :D bu arada bu kadar sık mama degistirme bence, en azindan birkac ay kullan ayni markayı, zaten inşallah uzun ömürler yaninda olacak sirayda denersin yine. Kendi kanaatimce..:)
Çok haklısınız, keşke hepsini doyurup kollayabilsek, benim kedim de cins değil yani para verip almadım bir tanesini kurtarmışken elimden gelenin en iyisini sunmak istiyorum ona ne bileyim, olabildiğince çok hastalığın belirtisini araştırıyorum benden başka kimseyle karşılaşamayacagi için derdi olduğunda anlayabilecek takip edebilecek yolunun kesişecegi kimse yok diye:)
Dışarıdaki arkadaşlarına dua etmeyi ve mamasını onlarla paylaşmasını öğreteceğim :D ❤️
sahiplenilen ilk can tam olarak bu şekilde hissettiriyor insana. ben de aynı sizin gibiydim eskiden. bu durum evdeki kedi nüfusu arttıkça geçiyor bence :)
gözlemleyebildiğim kadarıyla insan çocuk annelerinde de bu yaşanıyor. ilk çocuk zamanında herkes çok endişeli ve pimpirikli oluyor. sayı arttıkça belki de artan tecrübenin de sayesinde daha çok rahatlıyor insan. yine üzerine titriyorsunuz çocukların ama bilemiyorum, kafanız bir şekilde daha rahat oluyor :)
Zira kendinizin bile 1 dakika garantisi yok.
Bu ogrenilebilen bisey, ogreneceksiniz evham yapmamayi yoksa hayat cekilmez. Hicbisey kontrolumuzde degil
Ben zaten babamı kaybettikten sonra sevdiklerime bir şey olur korkusuyla yaşıyorum kedilerime fazlasıyla düşkünüm uyurlarken gidip nefes alıyorlar mı diye bakıyorum sürekli araştırma halindeyim onlar yemek yemeden asla yiyemiyorum bazen bulamıyorum evin içinde eşimle oğluma kızıyorum birileri sevdimi nazar değer diye korkuyorum zaten normalde de takıntılı biriyim ama onlara bir şey olur diye aklım çıkıyor çok yorucu bir durum bu akışına bırakmak istiyorum aslında ama elimde değil
Bir kedi daha sahiplenin.. 2. Çocuğu olan bir anne gibi daha makul olmayı öğrenirsiniz farkında olmadan.. hem kendi türü ile yaşamak ona verebileceğiniz en iyi hediye.. ne kadar mutlu olur anlatamam..
bir de bu beslenme mevzusu kedi sahiplenmeye karar verdiğim günden beri benim kafamı çok karıştırıyordu. sizin gibi, abartısız tüm gün boyunca mama içeriği okuyordum. hiçbir mamaya güvenmiyordum. uykularım kaçıyordu, enerjim tükeniyordu. yediği aşırı işlem görmüş mamalardan zarar görmesinden korkuyordum sürekli. sonra onun için en doğrusu olacağına inandığım diyeti buldum. içim ancak o şekilde rahatladı.
eğer kuru mama konusu zihninizi çok meşgul ediyor ve bazen gerçekten sıkışıp kalmış hissediyorsanız alternatif diyetler konusunda araştırma yapmaya ihtiyacınız var diyebilirim.
boşa evham yaparak harcanan enerji çok daha güzel şeylere evrilebilir. evrilebiliyor :)
Cansumuezza kesinlike katılıyorum. Akışa bırakmak ve anda olmak gerek ama insan bazen yapamıyor :)
Bu bebeklerimizi cok sevdigimizden kaynaklaniyor veteriner hekiminiz saglikli diyorsa endise etmeyin
Bu kadar kendinizi sıkmayın başta bende böyleydim ama şimdi gereken şeyleri yapıp kendi haline bırakıyorum kediler yaşadığınız sıkıntıyı hisseder.
Böyle benimle yaşamak zorunda yaşatmak zorundalar vs diye cümleler kurmadan anı yaşayın bence .
Benim de arkadaşımin kedisi vefat etti malesef bilinç altımıza yerleşiyor korku bir şekilde. Ona sarilabildigim anların kıymetini çok iyi biliyorum sadece veterinere düzenli götürülen kedinin hayatını kaybetmesini kabullenemiyorum, yanlış teşhis konulmasını kabullenemiyorum, neden devam ediyorsun o zaman görevine. Kurtarmak için gerekli özeni göstermemelerini kabullenemiyorum, o yüzden zorundalar kelimesini kullandım. Ömrünü onların avuçlarına bırakıyorum çünkü. Aynı şekilde hangi mamayı kullansam tam olarak içim rahat etmiyor çünkü kedim hiçbir belirti göstermiyor hangisini kullandiysam tüylerinde bir değişim olmadı hepsi iyi geliyor olabilir mi diyorum hiçbir belirti göstermediği halde mama kötü gelmiş olabilir mi şeklindeki düşünceler ve niceleri :) tavsiyelerinizi dikkate alacağım haklısınız zaten elimizden geleni yaptıktan sonra da olacağı varsa durduramayız stres yaparak
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...