Ailem Kedi İstemiyor

Çocuk da doğurmamak gerek bu mantığa göre ve evlenmemek ve anne baba sahibi olmamak. Mantıksız bir savunma kimse bunu söyleyen. Mantıksızlığın altında yatan sebebi bulmaya çalışın ve siz neden istediğiniz konusunda ikna değil kararlılık tavrı sergileyin ve neden istediğiniz konusunda tabiri caizse kazık gibi durun. Ben emri vaki yaptım ve açıkçası babam nefret ederdi kedilerden. Akşam kucağına alıp okşayarak seviyordu ve bu hiç sekmez. Evde kedi istemeyen ve sevmeyen en çok seven olur. Yavru kedi sahiplenmeniz bağlanmak açısından evdekilerin karşı olması konusunda çok iyi gard düşürüyor.

off nilay böyle düşünmen o kadar mutlu etti ki beni.. herkes toz pembe bakıyor ölümü düşünmüyor bile ama bunlar kesinlikle göz önünde bulundurulması gereken şeyler.

annem minicik bir balığın canına bizim evdeyken zarar gelince bile mahvolup günlerce üzülen bir insanm. balıkla kurduğu bağın gücüne bile şok olmuştum, kediyi düşünemiyorum bile.

sokaktan bir can kurtarılacaksa sonuna kadar haksızlar ama zaten sahiplenilme/satın alınma(umarım bu olmaz) ihtimali yüksek olan bir kediyi istemiyorlarsa çocuğun buna saygı göstermesi gerek.

yurt/eve çıkma meselelerini belki de bininci kez düşünüyorum, kedime bensiz nasıl bakarlar onu düşünüyorum. ölüm/yokluk meselesinde aynısı sahip için de geçerli. çift taraflı düşünün başınıza bir şey gelirse kedinize (çocuk gibi düşünün) düzgün bakacak biri yoksa yeltenmeyin bile.

neyse uzun uzun anlattım bu kadar yeter sabah sabah :D

eceli ile mutsuz öleceğine sokakta ya da barınakta eceli ile mutlu ölür hayvan. daha vicdanlıca.

Benim annem de önceden kedi sahibiymiş. Benim de üzülmemem için böyle söylerdi küçükken. Çünkü ömürleri bizden kısa ve illa yanımızdan ayrılacaklar. Ben artık kendim yaşıyorum, kendim sahiplendim. Siz ailenizin yanında yaşıyorsanız eğer ve onun sorumluluğunu alabileceğinize ailenizi inandırmalı ve bir can kurtaracağınızı açıklamalısınız. Ama petshoptan satın almayı düşünüyorsanız lütfen almayın...

Ben bekarken annem de kanser hastalığı yüzünden hiç istemezdi.
Hayır deyince ustelemeyi de bıraktım, neyse dedim.
O dönem dersaneye giderken yolda iki gözü kör, bir bacağı kopmak üzere olan yavru kedi buldum. Dersaneye gitmedim tabi, üniversite veterinere götürdüm gözlerini de bacağını da kaybetti , çok geç kalınmış. Zaten çok korkunçtu. Her gün gittim. Bir hafta sonra taburcu oldu, kucakladım eve getirdim. Annem şok... bu ne falan demeye kalmadı yanımızda kalsın nasıl yaşayacak tek başına dedi 16 sene yaşadı bizimle...
Velhasıl böyle bir anda getirmeyi de deneyebilirsiniz. Benim planlı değildi ama planlı da olsa ise yararmış:) şimdi evliyim, eşime kedi istiyorum dedim, ve sokağa çıkıp kedi aradım, bitti :) iki kedim var.

bence haklı bir sebep, yargılamamalısınız arkadaşlar.

insanlar çok alışıp, en ufak sorunda kahrolup kendini paralamaktansa sahiplenmemeyi tercih edebilirler.

ailenizi ikna etmek için kullanabileceğiniz tek yöntem “o bizim hayatımızın bir kısmında bulunacak bizse onun hayatının tamamını süsleyeceğiz.” yöntemi. hepimizin kedisi ölecek, hepimizin kendini buna hazırlaması gerek aslında. hiç bitmeyecek gibi gelse de bir gün bitecek ve hepimiz mahvolacağız bir daha asla atlatamayacağız gibime geliyor. benden ziyade annem de babam da luna en ufak halsizleştiğinde bile kahroldular mesela. tüm bunları göze almadan kedi sahiplenirseniz ve anın tadını çıkarmazsanız asla huzur bulamazsınız kediniz yanınızdayken. görünen o ki aileniz de yolculuktan çok yolun sonuna odaklanan insanlar, saygı duyun. ikna etmeye çalışın ama olmazlarsa zorlamayın çünkü gerçekten yıkılırlar. belki bu yorum yüzünden linç yiyeceğim ama emin olun umrumda değil. eğriye eğri doğruya doğru..

Benim ailem de öyle dediler. Sokakta beslediğim kedi kaybolunca çok etkilendiğimden. İki ay sonra sokakta başka bi kedi buldum hastaydı onu getirdim annemin ilk dediği onun için ağlayacaksan veterinere falan götürme. Başımda ağlama oldu. Gözyaşlarımı silip veterinere gittim koşa koşa. O kediyi yaşadı. Altı aydır bizimle. Artık ailenin 3. Çocuğu gibi. Ölürse evet üzülürüm. Ama bu onunla geçirdiğim zamanları gölgelendirmez. Hatta anneme dedim ki, ben ölürsem her ne olursa olsun miskine kalacağına söz verir misin? Kimseye vermeden ve sokağa salmadan. Tamam bakacağım dedi. Ölüm değiştiremediğmiz bir gerçek. Bir gün ya ilk ben ya da o ölecek...

Kedilerle ilgili videolar izletebilirsiniz. Sağlığa olan faydaları, eve olan faydalarından bahsedebilirsiniz. Youtube'da konu ile ilgili çok sayıda video var. Eminim yardımcı olacaktır

bence zor durumda (engelli hasta) bi kedi gösterirseniz dayanamazlar ama abarta abarta anlatın

Deki neden beni yaptınız siz ölünce üzülmicemmi ? Ayrıca 15-20 yıl çok uzun bı sure yasarsa

Kesinlikle, babam da aynı sorun yüzünden istemiyordu. Bir şekilde ikna ettim. Şimdi kedimi severken kendimi kaybettiğimi görünce pat diye "ölünce ne yapıcaz, ben bakamam o ana" diyor. İçime oturuyor gerçekten çok zor olacak bunu elbet bir gün yaşayacağız ama ömrü ne kadarsa benimle mutlu yaşasın istiyorum. Babam mesela acılarına acı ekledin çevrende ölse üzüleceğin çok fazla kişi varken bir de onu ekledin diyor, haksız da değil ama bence saygı duyun ailenize. Sonra kendiniz ailenizden ayrıldığınızda alırsınız.

Sahiplenmemek için aşırı haklı bir sebep bence bu arada,ama öleceğiz diye yaşamayalım mı?