Beslenmeden davranışlara kadar, evcil dostunuzun yaşamına dair detayları keşfedin.
Tüm Blog YazılarıMerak ettiklerini sor, dostlarımızla yaşayanlar cevaplasın.
merhabalar, uzun süreliğine calistigim sehirden aile evine donuyorum. annem fobi diyebileceğim kadar kediden korkar ve sadece benim kedim olduğu ve baska bir yere birakamayacgim icin eve getirmeye zorlukla ikna ettim. ancak benim odamdan ve odamdaki kapalı balkondan baska yere cikmasina izin vermeyeceğini söyledi. kedimi tek bir yere kapamak istemiyorum ama sırf bu sebeple farklı birine sahiplendirmek ve ondan ayrılmak da istemiyorum. beraber oldugumuz surede her gun oyun oynadık, en iyi sekilde onunla ilgileniyorum ve bag da kurduk. ben genelde odamda olurum diye düşünüyorum ama yine de icim rahat degil. sizce kedi 30 metrekarelik bir alanda yasayabilir mi?
Imkansız denilebilecek bir sey. Kediler çok meraklıdır. Sizin o kapıdan çıktığınızi anlayınca o da merak edip peşinizden cikmak ister kapi kapalıysa bağırır tirmalar acin diye. Onun yerine duygusal sömürü yapin annenize. Düşünsenize sizi tek odaya kapatıyorlar, gecir orda ömrünü geçirebilirsen, cezaevi gibi. Bence duygusal, damarda girin yumuşar belki.
Yaşar yaşamasına da size şunun garantisini vereyim; evde kediyle en çok ilgilenen anneniz olacak. Hiç şaşmıyor bu, kediyi istemeyen, fobisi olan insan birden normalin çok üstünde bir bağ kuruyor...
Hiç merak etmeyin anneniz kedinize alışacaktır. Ne kadar korkan, kedi istemeyen, sevmeyen anne baba gördüysem hepsi kedi aşığı oldular eve kedi gelince. Çünkü bu minnoşları sevmemek imkansız.
Hatta bağımlılık yapıyorlar evi kediyle doldurmak geliyor içimizden. Bizim ailede evde hayvana cok karşıydı ama eve gelince bazi şeyler değişiyor. Evin küçük çocuğu gibi oluyor.
Kediyi geçtim hiçbir hayvana yanaşamayan, en az 5 metre mesafe yoksa çığlık atan annem gece gündüz kedi sever hale geldi öyle diyim. Hayatı boyunca hayvan fobisi varken kedi aşığı oldu, aynı zamanda tüm hayvanlara karşı fobisi geçti, köpeğe falan da gayet yakın olabiliyor artık. O da imkansız derdi, kesinlikle istemiyordu fakat sıkıntılı bi dönemde mutlu olmam için razı olmuştu. Çok heyecanlı, korku dolu geçti ilk günleri :). Koltuğa oturup etrafını yastıklarla kapatırdı kendini güvene almak için, yanında biz de ailece koruma olurduk hatta. Yavaş yavaş alıştı. Mesela birkaç gün kediyi kucağımızda tutarak gittikçe daha fazla yakınlaştırdık, her seferinde bir öncekinden daha yakın oldu. Sonra kucağına almaya başladı ama ani hareket ederse yine korkuyla bırakıyordu birden. Dokunabileceğini anlayınca ondan sonrası çok kolay oldu, kısa sürede alıştı tamamen. Kendisi de bunu imkansız görürdü ama aynı evde yaşamaya başlayınca bi süre sonra alışıyor neredeyse tamamı.
Aynı şeyi yaşadım diyebilirim apartımda baktığım kızımı okullar tatil olduğunda mecbur eve getirdim annem üç gün benimle kavga edip o kedi o odadan dışarı çıkmayacak dedi bir hafta sonrasında kendi içi de elvermedi hayvanın küçücük odada kapalı kalmasına yanına yanaşmayacak şekilde salonda dolaşmasına da izin vermeye başladı. Şimdi matmazel bize geleli 5 ay oluyor ve annemle birlikte uyuyorlar :)
sizin anneniz yine ayni evde yasamasina izin vermis.benim esim eve gelmem dedi.birkac gun gelmedi hatta.sonra odaya kapattım kedileri esim eve gelince .sonra yavas yavaş dokunmadan ayni odada durdular.sonra benim kucagimdayken dokunmaya basladi parmak ucuyla tabi.simdi benden daha cok onları öpüyor)) yavrummm , aslanıımm, oğluuummm diye diye yerde yuvarlaniyorlar. veteriner kisminda bile en iyisi kim nerde esim buluyor.gecen gün haberlerde kedilerle ilgili vahset bir haber vardi gozlerinin dolduğunu gördüm.ki esim pek duygusal biri olarak taninmaz cevrede.))hatta cocuklarimiz bile bazen kıskanıyor bu aşkı ama emin ol biz bu hale geldiysek annen de cok sevicek kedini.
Anneniz daha önce bir kediyle yaşadi mi? Bazen Nefret edenler bile eve gelince çok seçebiliyorlar
Kedi için kötü olur o kadar kısıtlı alan
Annem Modi'yi ilk geldiğinde iki parmağıyla sevebiliyordu sadece. Şimdi ben tatildeyim annem bakıyor ona ve boynunda uyurken fotoğraflarını paylaşıyor instagramda jbjbbe Zamanla alışır izin verir diye düşünüyorum.
Ben de universiteden donuste anneme kedim odamdan cikmayacak demistim. Ama boyle olmayacagini cok iyi biliyordun. 1 haftaya alistilar. (Bizimki de korkuyordu) ama alismasalar baska eve cikardim kediyi sahiplendirmek diye birsey asla soz konusu olmazsa alisir bence.
Annenizin kedinin bu durumuna uzulecegine eminim. Anne yuregi sonucta...bir kac gun icinde o da alisacaktir. Hatta olaylar şoyle gelisir genelde (kayinvalidemden ornek vereyim) tavuk et vb pisirilir. Kediniz kapinin arkasinda miyavlar. Siz o sirada markete felan gidersiniz. Dondugunuzde bir bakmissiniz kedinizin kabina birisi et koymus. Sonra aralarindaki buzlar erir merak etmeyin
içinizi rahatlatacak seyler söylemek isterim. anneannem kediden korkardı, size bir daha gelmem bu eve kedi gelirse derdi; sonuç arayıp kedimi soruyor. babannem senelerce kedilere alerjim var benim sevemem derdi, kedimle kalmaya gidiyoruz iki üç günlüğüne arkamızdan ben çok özlerim ama şimdi diyor. demem o ki insan bir canlıyla birlikte yaşamadıktan sonra onun kendisine ne katacağını bilemiyor. ben annenizin de yavaş yavaş alışacağını tahmin ediyorum. umarım en kısa zamanda alışır
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru SorŞikayet göndermek için bir sebep seçmelisiniz.
Teşekkürler!
Şikayetiniz başarıyla gönderildi, en kısa zamanda inceleyeceğiz.