Kedilerimizi Sahiplenme Hikayelerimizi Anlatalım Mı?

Ben tanıdık bir veterinere söyledim sahiplenmek istiyorum diye. O da beni ilk önce daha çok kedi olan bir yere götürdü, fotoğrafta atmıştı yavru istiyordum bana daha çok alışsın diye ama iki yavruda beni tırmaladı ve çok serbest büyümüşlerdi eve onu tek başına götürmeye içim el vermedi. Bakıldıkları bir yerdeydi, aşıları mamaları vs. Sonra başka bir yere götürdü yavru değil ama bir gidelim dedi aslında orda yavruda vardı hatta şaşı olan vardı ama çok hırçın tutamayız dediler, ben dezavantajlı diye onu almak istedim. Sonra lokumu mu gösterdiler bana 6-7 aylıktı hemen kucağıma geldi mırladı, çok uysaldı sevdirdi. Sürekli oradaki 30 kadar kedi ile ilgilenen kişilerin evine girmeye çalışıyormuş zaten ama evdeki kedi dövüp kovuyormuş :D baksı getirdim, hemen uslu uslu baksa girdi :) eve gelince de kucağımda uyudu, gece benimle uyudu, şimdide gece ben uyuduktan sonra yanıma gelir, sabah 7 gibi gelir yalamaya başlar suratımı sevdirir, sırnaşır :) Hala evden çıkmaz, korkar kapının arkasından bakar sadece, sanırım bakıldığı bahçede sürekli eve girip çıkarıldığı için. Kucağımda bile yaklaşmaz, panikliyor ve korkuyor:( iyi ki var 🥰

Çocukluk arkadaşım veteriner olup bir klinik açtı.
Ben sürekli yanına gidiyordum beraber oradaki klibikte kalması gereken hasta bebeklere bakıyorduk.
Birgün iki kardeşi getirmişler ve ciddi rahatsızlıkları vardı.
Cins oldukları için yürüyemiyolar sürekli mama değişiminden yemek bile yiyemiyolardı.
Arkadaşım tedavi etti ve bebekleri almaya gediklerinde tedavi masraflarından dolayı “ zaten alırken milyarlar verdik birde bunlarla mı uğraşıcaz” diyip bırakmışlardı.
Ben geçici olarak evime götürdüm ve şuan kalıcı olarak 1 buçuk yıldır benimleler♥️

Beyfendiyi 2 sene önce 3 kardeşi ile 4-5 günlükken bulduk. Kardeşlerini yakınimizdaki bir klinikte süt anne bulduk ama anne Muri'yi kabul etmedi. Zaten 3 kediye yetecek sütü de yoktu. Muri için başka sut anne bulduk. İyiki de bulmusuz. 3,5 ay boyunca o anneyle ve 2,5 ayda üvey kardeşleriyle kaldı. Üvey kardeşlerine yuva bulduk.Kalan 1 ayda annede kalan tüm sütü sömürdü. Anne de bebek gibi uysaldı gıkını çıkarmadı. Diğer 2 yavru 2 aylıktan sonra süt icemediler ve hemen sahiplendirdik. Muri'ye de düzgün bir yuva bulamadık 3,5 aylık olunca çirkin gözüktü insanlara, bana kaldı. İyiki de kaldı.

Benim oğlanı 8 haftalıkken yolun ortasında başka bir ezilmiş yavrunun yanında bulduk. Gözlerinde enfeksiyon başlangıcı vardı. Sağ arka bacağı topallıyordu. Veteriner yetersiz beslenme nedeniyle dedi. Bi sakatlığı yoktu. Aşıları yapıldı temizledik aldık eve. Aslında geçici olarak yuva olacaktık 10 gün kalıp başkası alacaktı. O kadar sevgi dolu oyuncu bir çocuktu ki çok bağlandım. Sahiplenmek isteyen arkadaşıma başka bir yavru bulup miniği Bi sahiplendik. Erkek arkadaşım başta çok sıcak değildi hatta öpmeme bile yüzünü ekşitirdi. Şimdi 1 yaşını doldurdu. O da yakışıklı oğlum diye seviyor öpüyor. Kedi gerçekten çok özel bir hayvan. Hepsinin ayrı karakteri var hepsi de birbirinden güzel 😻

Bende hep sokakta bakıyordum eve almak nasip olmamıştı sağlık sorunu sebebiyle,fakat kızımı sokakta arabanın altında buldum 2 aylık civarında idi küçücük ağzının kenarı mantar olmuş,ezildi sandım baktıkki boşluğun da öyle korkmuş duruyor.veteinere götürdüm iç dış paraziti ni yaptırdım,vet.mantar olduğunu söyledi bağışıklığı da çok düşüktü yaşamaz sokakta dedi tedavi etmek için alelacele eve getirdim göya iylestirip bırakacak tım ama öyle bir alıştım ki iyileşince de vaz geçmedim kızım yoktu şimdi bir kızım oldu iyikide oldu onu çok seviyorum ❤️

Bahçede baktığım bir kedim vardı. İlk kedimdi o. Öyle bahçede bakıyorum deyince yanlış anlaşılmasın. Her şeyi tamdı. Aşıları, karnesi.. hatta kısırlaştırmıştım bile oğlumu. 2 yaşına bastığında ne olduğunu bilmiyorum kayboldu ortadan. O ara çok köpek ve tilki vardı, onlar parçaladı muhtemelen. Kedimi evin bodrumuna alıyordum bir de. Maması,kedi kumu her şeyi oradaydı. İlk kedim kaybolduktan sonra çok üzüldüm. Yani yaşayanlar bilir fakat anlatamam. Yaklaşık 6 ay sonra ilimdeki sahiplendirme sitesinde gördüm şimdiki oğlumu. Sadece ve sadece 1 fotoğrafıyla sahiplendim. Gittim aldım geldim. Şu an 10 aylık. Onsuz hiçbir şey düşünemiyorum. Allah'ım bütün evcil hayvanlara uzun sağlıklı ömür versin inşallah...

Benim kedimi ilk bulduğumda 2 aylık civarıydı sokakta miyav miyavv diye takılıyordu. Onu 2 ay kadar sokakta besledik ama sahiplendik onu bizim kedimizdi sokakta da bir de arkadaşı vardı aslında biz ikisini de sahiplenmek istiyorduk ama izin vermiyorlardı sonra bir sabah beslemeye çıktığımızda topalladığını ve karnında yarası olduğunu farkettik hemen eve getirdik sonraki gün veterinere gitti hekim iltihap kaptığını ve antibiyotik kullanması gerektiğini söyledi sonra annemler de izin vermek zorunda kaldılar şimdi 3 ay 1 haftadır bizimle ve artık onlar da kabullendiler oğluşumuzu.

Kedilere karşı hep mesafeliydim. Yazlıktakiler bir iki kere tırnak atmıştı bana. Kuzenim arabasının altında bulduğu miniği sahiplenince birkaç göre görmeye gittim. Hemen alıştım. Evde uzun süre kedi istiyorum diye söylendim. Aslında pekte ciddi değildim ama babaannem beni ciddiye almış sokaktaki canlara bakan komşusuyla iletişime geçmiş bir yavru sahiplenmek istiyoruz diye. O zaman aralığın ortasıydı. Bu kadar yavru yoktu etrafta. Sadece bizim prenses varmış. Babaannem aldı getirdi. Ne bir fotoğrafını gördük ne cinsiyetini biliyorduk. İlk geldiğinde çok çirkindi doğruyu söylemek gerekirse ama gitgide o kadar güzelleşti ki. Birkaç defa çok büyük bir sorumluluk aldığımı hissedip pişman oldum ama hanfendi benim kızım oldu. İyi ki var

ben yavru kedi bakmayi becerecegimden emin degildim. aliskanliklari oturmus 3-4 yaslarinda bi kedi ariyordum. ilanlara basvurdum basvurdum olmadi. en son 1 yasinda benimkine rastladim. aradim, ertesi gun gittik aldık. hem yavru hem yetiskin gibi ya cok tatli.

Ben canım kızımı petlebi sayesinde buldum :)
buradaki ilanlara bakarken miniğimi gördüm. annesizdi, çok küçüktü ve ezilmekten kurtarılmıştı. kızımı bulan hanımefendi ile görüştük ve sokağa çıkma yasağı sonrasında hemen gidip miniğime kavuştum. şimdi bir yılımız dolacak birlikte. şu hayatta verdiğim en doğru kararlardan birisi kesinlikle kedi sahiplenmek.
sevgilim, annemler, hepimiz çok seviyoruz

Ben kızımı yaşadığım ilçenin bir facebook sayfası sayesinde buldum. Görür görmez aşık oldum. Çok tatlı bir hanımefendi kedileri sokaktan kurtarıp sahiplendiriyormuş. Kızımı o hanımefendiden tam 1 ay önce sahiplendim. 1 buçuk yaşında daha önce 1 yavrusu sahiplendirilmiş fakat yetişkin olduğu için kendisi kalmış. Bu şirin kızda artık benim can yoldaşım, çocuğum.

Bastım parayı aldım.

Benim kedim Scottish fold eşimin arkadaşı 3 aylıkken satın almış ama hiç ilgilenmedi kedi ile hatta yeri geldi susuz yeri geldi aç kalmış psikolojik olarak çok kötü durumdaydı kedi zaten tek yaşayan bir adamdı ve evde ses olsun diye almıştı daha sonra kendisi evlenme kararı verdi ve eşi istemedi bende kıyamadım bebeğime ve eşimle nişanlıyken ben sahiplenmek istediğimi söyledim zaten 1 hafta önce biz evlendik 1 hafta sonra onlar evlendi bize geldi ve iyiki bizimle şuan psikolojisi o günlere bakaraktan çok çok çok iyi benimle sürekli konuşmak istiyor bende ona cevap veriyorum geceleri benimle uyuyor evde değilken bile akşama kadar onu özlüyorum o tam bir evlat 4 yaşında ve 7 aydın bizimle ❤️