Merhaba benim adım Karam. Patimden tutan ablam çok tatlı olduğum için çikılataya benzetmiş beni. Kimseye anlatamadığım bir hikayem var. Hayatım boyunca anlatamıcam ablam elimden tutana kadar yaşadıklarımı. Hastalığımdan dolayıdışarı atıldığımı düşünüyor ablam. Haksız da sayılmaz hergün 12 saat besleme ve bakım yaptığı mahallede ilk defa o sabah ilk defa gördü beni. Yürürken ve yemek yerken sallandığım için dikkatini çektim. Zaten o kadar sevgi doluydum ki gel dedi ve gittim. Nörolojik fib teşhisi koydular bana. Ne olduğunu bilmiyorum ama uzun süre kötü tadı olan bir ilaç verdiler bana. Küçüktüm büyüdüm ve kendimi çok iyi hissediyorum. Hala sallanıyorum diğer arkadaşlarıma göre daha hareketliyim ama bütün ihtiyaçlarımı kendim yapabiliyorum. Sevginize çok ihtiyacım var. Küçük kalbimdeki kocaman sevgiye sizin de ihtiyacınız varsa aile olabiliriz.