Ben Ares… Bir savaşçıyım ama artık bir yuvaya ihtiyacım var."

Merhaba, Benim adım Ares. Adımı savaş tanrısından aldım çünkü hayatta kalmam mucizeydi. Şubat ayında kardeşlerimle birlikte doğdum. İki sevgi dolu kedi annemiz bizi büyütüyordu. Bir apartmanda yaşıyorduk, ama oradaki insanlar bizden hoşlanmadı. Kavga, şikâyet, gözdağı… Yine de Mayıs’a kadar idare ettiler. Sonra bir gün, biz daha minicikken, gizlice alıp bizi ıssız bir yere bıraktılar.

Kardeşimle birlikte orada aç, hasta ve terk edilmiş bir haldeydik. Ölüm sessizce yaklaşıyordu… Derken bir mucize oldu: O gün bizi "kedi annemiz" buldu. Kalbi güzel bir insan… Bizi orada görünce hemen kucakladı ve veterinere götürdü. O an hayatım değişti. Ramazan Bayramı boyunca veteriner abim ve ablam canla başla bizimle ilgilendiler. Onların sayesinde hayata tutundum.

İyileştikten sonra geçici bir yuvaya alındım. Ama evde başka bir kedi olduğu için balkonda yaşamaya başladım. Sonra da kontrollü bir şekilde bir okul bahçesine, insanların gözetiminde bırakıldım. Fakat orada çok kötü bir şey oldu… Köpekler saldırdı. Ağır yaralandım. Dalak yer değiştirmişti. Zor ve büyük bir ameliyat geçirdim. Bir kez daha hayatta kalmak için savaştım. Ve yine başardım.

Ama artık sokakta yaşayamam. O kadar çok şey atlattım ki… Yoruldum.

Ben çok oyuncuyum, biraz yaramazım, bol bol zıplamayı, koşmayı severim. Ama şimdi sadece huzurlu bir ev, sevgi dolu bir insan istiyorum. Artık savaşmak istemiyorum. Sevilmek istiyorum.

Ben savaşçı Ares… Hayatın içinden gelen bir kahraman. Ve şimdi sadece bir yuva arıyorum. Lütfen sesimi duy. Beni sahiplen.