"Kafesin İçinden Bakan Gözler..."

Tam 8 aydır, küçücük bir kafesin içinde... Demir parmaklıkların ardında, dışarıyı seyrediyor. Oyun nedir bilmeden, sokak yüzü görmeden... Sadece bekliyor. Sessizce. Umutla. Belki biri gelir diye… Belki biri "Ben senin ailenim" der diye…

Adını bile unuttu belki. Çünkü kimse "gel" demedi ona. 1.5 yaşında genç bir tekir o… Zamanında hasta olmuştu… FIB dediler adına. Ama vazgeçmedi. Yaşamak istedi. İyileşti. Güçlendi. Kısırlaştırıldı. Şimdi tamamen sağlıklı ama hâlâ mahkûm gibi kafeste.

Bir kafesin içinde iyileşti… Ama kafesin dışında hayat neye benzer, hâlâ bilmiyor. Çünkü kimse ona bir yuva vermedi. Kimse, “Hadi gel, artık güvendesin,” demedi.

Ne olur biri olsun… Ona bir koltuk köşesi, bir pencere önü versin. Sadece o olsun evde… çünkü paylaşamıyor sevgiyi. Sevilmeyi çok istiyor… Hiç sevilmemiş bir kalbin, nasıl sarılacağını bilmemesi gibi acemi belki… Ama sevgiye öyle muhtaç ki...

📍 İstanbul ☎️ 0532 422 65 16

Bir kafesi değil, kalbini açacak bir