Henüz 2 yaşında bile değilim… Belki de bu kış aranızda bile kalamayacağım.”

Kehribar rengi gözlerim, daha hiç bilmediğim bir hayata şahit oluyor… Soğuğa, yağmura, korkuya… Şu an bir bahçede, kırgın ve umutsuz bir halde, terk edilmişliğin acısını taşıyorum.

Her yağmur damlası tüylerime değil, yüreğime düşüyor… Her rüzgâr, “Keşke benim de sıcak bir yuvam olsa” diye içimi üşütüyor.

Oysa tek istediğim biraz sıcaklık, biraz şefkat… Bir kap mama değil sadece, bir kap umut arıyorum. Kötülüğü hak etmeyecek kadar küçük, iyiliği hak edecek kadar masumum.

Bir gün birinin uzanacak eli, bir adımın beni hayata döndüreceği anı bekliyorum. Belki de o yürek, o göz, o dokunuş sensindir…

Ankara içi takip ve sözleşme şarttır. Kısır değilse zamanı geldiğinde kısırlaştırma şartı bulunmaktadır.

Belki de sen, bu minicik ömrün kaderini değiştirecek olan kişisin…