Kedi beslemeye başladığım küçük yaşlarımdan beri gittikçe artan sorumluluklarla beraber gittikçe daha pimpirikli bir insana dönüştüm. Günlük olarak yediği mama miktarını dert ediniyor. Kakasının kıvamını sürekli kontrol ediyorum. Sadece bunlarla da kalmıyor bazen yatağa uzandığımda yanıma geliyor masum masum bakıyor o an aklıma gelen şey ise bu kadar masum bakıyor acaba bir sıkıntısı mi var oluyor keza sürekli kedim gözüme zayıf geliyor böyle yaşıtları gibi yuvarlak yüzlü bir kedi değil bu da ayrı kafama takılan bir konu nasıl kilo aldıracağımı düşünüyorum. Çünkü bakıyorum da sokakta beslediğim kedilerimin bile yüzü yuvarlak benim evdeki kedimin yüzü üçgen şekilde ve gözüme zayıf geliyor yetersiz kalan nedir diye bunu dert ediyorum. Benimle aynı durumda olanlar varsa ya da daha önce bu psikolojiyi yaşamış olan kisiler bana akıl verebilir mi?
Çünkü artık kendimden çok kedimi düşünür hâle geldim kaç gecedir kedim mır mır horlayarak uyurken ben bu düşünceler yüzünden uyuyamıyorum.
Şunu çok net söyleyebilirim ki evdeki ve sokaktaki kedilerime kimse benim kadar iyi bakamaz diye hayatım boyunca 1 gün bile tatil amaçlı bir yere gitmedim
aynısını ben de yaşıyorum çoğu zamanım onun hakkında düşünmekle ve endişe etmekle geçiyor sorun olmasa bile kafamda kurup sorun çıkartabiliyorum kaçmasın ya da yerden bir şey yutmasın diye sürekli kapıları pencereleri ve yerleri kontrol ediyorum çok yorucu oluyor ben takıntı hastasıyım yani obsesif kompulsif bozukluk yanlış anlamayın teşhis koyuyormuşum ya da yanlış yönlendiriyormuşum gibi olmasın ama belki sizde de bu durum olabilir çünkü diğer kedi sahiplerine baktığımda bizim endişelerimizin sadece üçte birini falan görebiliyorum bu süreç çok yorucu ve git gide çoğalıyor endişeler gittikçe fazlalaşıyor size önerim eğer boş zamanınız çok oluyorsa oyalanmak için ya da dışarıda vakit geçirmek için bir şeyler yapın odağınızı kedinizden başka bir alana verin eğer buna rağmen devam ediyorsa psikologla görüşmek iyi olabilir
Kendim için gerçekten hiç birşey yapamıyorum mesela bu ay kedilerin mamasina toplam 3bin TL civarinda masraf gitti hiç gözüme de gelmiyor ama 200 TL harcayıp kendime birşey almak istesem elim titriyor ,zoruma gidiyor vazgeçiyorum
Yalniz degilsin mehmet kardes :)
@Mehmet163727 hayatınızı onlara adamanız hem çok iyi hem kötü iyi yani çok iyi bir kalbiniz var kötü yanıysa ömür su gibi akıp gidiyor ve geriye baktığımızda kendimiz için hiçbir şey yapmadığımızı görmek çok üzücü olsa gerek
@munevver_leo rica ederim keşke daha fazlasını yapabilsem bu durumun ne kadar psikoloji bozduğunu çok iyi biliyorum :( bi uğraş hobi iş güç bulunca en azından bi nebze rahatlıyor ve en önemlisi de “ben elimden geleni yapıyorum, bundan sonra bir şey olacaksa da benim suçum değil, bir şey olmadan boş yere düşünmeyeceğim eğer gerçekten kedime kötü bir şey olursa o zaman telaşa kapılıp o zaman endişelenirim,şimdi değil.” böyle düşünmek olabilir :)
@stellabennett gerçekten çok teşekkür ederim dediklerinizi muhakkak deneyeceğim.Bu durumu yaşayan tek kişi olmadığımı bilmek bile bir nebze olsun rahatlamamı sağladı.Dediğiniz gibi düşünmeye çalışacağım,teşekkürler.
@Mehmet163727 belki şöyle düşünebilirsiniz ruh hali iyi olmayan bir insanın etrafa ne kadar faydası olabilir? Bir süre olur ama sonrasında bir noktada dank eder. Dediğiniz gibi kendinizden kısmanız belki sadece kıyafet vs için değildir belki yiyecekten de kısıyorsunuzdur, yeterşnce sağlıklı beslenemiyorsunuzdur. Ya da uyku uyuyamadığınızı söylediniz. Kedinizin az uyuduğunu, kötü mamalar yediğini ve sürekli tedirgin, göz bebekleri kocaman kocaman gözüktüğünü, oyun bile oynamadığını düşünün. eminim düşününce içiniz bi cız ediyodur. Aynısı sizin için de geçerli. Siz kendinizden kıstıkça kendinize vakit ayırmadıkça umarjm olmaz ama kötü bi hale gelebilirsiniz. Sonrasında ise kedilere ayıracak vaktiniz de motivasyonunuz da olmayabilir. Lütfen kendinize dikkat edin :) Daha az düşünün demicem çünkü daha az düşünmeye çalıştıkça daha çok düşünürsünüz, sadece ufak ufak kendinizle de ilgilenmeye başlayın
Merhabalar, dediğiniz durumu ben de yaşıyorum sürekli onu düşünüyorum ya hasta olursa ya şöyle olursa diye korkuyorum ve bu artık normal boyutu bile geçti.Bende sürekli bir şeyleri yemesin diye kontrol ediyorum yatmadan önce bütün evi topluyorum ona zararlı olabilecek şeyleri kaldırıyorum. Evde en fazla 3 saat yalnız bırakıyorum o zaman bile aklım onda kalıyor. Ben bu durumuma maalesef bir çözüm bulamadım bulan birileri vardır diye yazmak istedim. Psikolojik olarak gerçekten yıpratıcı olabiliyor. Çoğu zaman hastalanırsa diye ağlama krizleri bile geçiriyorum. Bu durum kedim gençlik hastalığına yakalandığında ben de oluşmaya başladı.Şu an kendisi çok sağlıklı ama ben hala atlatamadım o kötü süreci. Eğer siz atlatabilirseniz ya da atlatan varsa yorum yaparsa bende çok sevinirim.
@stellabennett öneriniz için çok teşekkür ederim dediklerinizi uygulamak için bolca boş vaktim oluyor. Ben de direkt olarak sizinle aynı durumu yaşıyorum ve gerçekten çok yorucu olabiliyor. Önerilerinizi uygulayacağım,çok teşekkürler.
@Mehmet163727 maalesef ben de aileme bile güvenerek bırakamıyorum benden daha dikkatli davranmazlar diye en yakın yere gitsem bile sürekli arayıp soruyorum.
bende sizinle aynı durumdaydım. bir noktadan sonra sakin kalmakta ve akışa bırakmakta fayda var diye düşünmeye başladım.eğer kediniz hareketliyse her zaman olduğu gibi davranıyorsa 3 kilonun altına düşmüyor veya ani ve yoğun bir şekilde kilo vermiyorsa endişelenmeyi bırakın. rahatlamaya çalışın.
Ne kadar güzel düşünceli bir kedi babasısınız, öncelikle helal olsun diyorum. Çünkü genellikle biz kadınlar daha çok evhamlı, hassas, pimpirikli oluyoruz ya, karşı cinste de nadir de olsa varlığını bilmek güzel geldi. :)
Ben de tam anlamıyla öyleyim, sevgi gerçek olunca, çok sevince her şey mümkün, inanın hepsi çok sevgiden. :) Gerçekten seven çok düşünür, çok önemser çünkü. Ben her konuda kılı kırk yararım, Hekim'e 50 tane soru sorarım içim içimi yer kuruntudan sabahlara kadar düşünmekten, ağlamaktan uyuyamam. Kısırlaştırma konusunda bile bir elim gitse bir elim gitmiyordu, çok kararsızdım anestezi riski her halükarda olduğundan, ama şükürler olsun ki sağlıkla bizlere geri döndü, operasyonu başarı ile geçti.
Yavruluğundan beri en ufak hastalığında bile sabahlara kadar başında bekleyip uyuyamam, Hekim normal dese de kilosu bana da hep az gelir. :) Zaten o yüzden iyice düşmesin diye kısırlaştırmadan sonra kısırlaştırılmış kedi mamasına bile geçemedim çünkü iştahsız bir kızım var, bu sefer bütün emeklerim boşa gidip çok zayıflarsa diye çok korkuyorum. O kısırlaştırıldıktan sonra fazla kilo alanların hepsi iştahlı kediler.
Kedilerime yaptığım alışveriş tutarının benim için de hiç önemi olmaz, çevremdekiler şaşırır ama benim hiç gözüme bile görünmez ona her şey feda olsun derim, hatta onlara gelmiş olan her şeyde çok çok daha fazla mutlu oluyorum kendime aldıklarımdan. :) Kendimden kısıp onlara en iyisini alıyorum o bende de var, çok seven zaten yapar bence anormal bir durum değil bu.
Suyu az içiyor kızım diye her gün iğnesi çıkarılmış enjektör ile minik minik su içiririm, günlük yediği mamayı kavanozdan eksilen mamaya göre takip ederim, elimden daha fazla yediği için elimden mama yediririm yavruluğundan beri 2 senedir %90. :)
Uykusu geldiği halde uyumama huyu var bizimkinin, öyle olunca uyusun diye uğraşırım evin içinde, uykusuz kalmasına kıyamam. Bebek gibi üstüne titreyerek büyüttüm hep, insan kendi biyolojik çocuğuna da bunları yapmaz mı zaten, çok vurdumduymaz ise kişi sevgisi gerçek değildir.
Kedi sevmek guzel ama fazla abartmamakta yarar var. Kaliteli mama ve asilarini takip ediyorsaniz ki veterinerlerin soyledikleri tum asilari ( ve gunu gunune gerek yok ), uyuyorsaniz ve bazen yas mama ve cig besin seklinde besliyor ve gunluk tarayip ve sevip oksuyorsaniz daha daha fazlasina gerek yok. Yani saplanti haline getirneyin derim. Bol patili guzel gunler dilerim
kesinlikle katılıyorum üniversite için şehir dışında olacağım onsuz nasıl yaşarım bilmiyorum sabahları onu öpmeden nasıl güne başlarım bilmiyorum
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor