Sütü Sahiplendirmem Ne Kadar Doğru Ne Yapmalıyım :(

Ani kararlar vermemekte fayda var. Örneğin ilk sene yurtta kalınabilir. Bu süreçte Süt evde kalmaya devam edebilir. İşler umduğun gibi kötü değil gayet de iyi gidebilir. İkinci sene eve çıkmak daha kolay oluyor üniversitede. Yurtlar sanıldığı gibi kolay yaşanılabilen yerler değil çünkü. Bu süreçte kediyi hiç dile getirmeyip, yurtla ilgili her türlü olumsuzluktan şikayet edip eve çıkma yolu yapabilirsin. Hatta ikinci döneme bile kalmayabilir bu eve çıkma işi. Zaten hayatın değişecek. İlk dönem kendine uygun bir ev arkadaşı arayabilirsin.

Sütü başkasına vermeyi düşünme bile. Yeni ev stresi en ağır stres. Sevgiliden, eşinden ayrılmak gibi düşün. Bu durumda hem evinden oluyorsun hem de sevdiklerinden. O yüzden benim dediğim stratejiyi uygulamak en iyisi. Sen yanında olmasan bile en azından güvenli kalesinde olacak bir süre.

Tabi ki sahiplendirilecek aile çok önemli ama inanın ki iyi insanlar hâlâ var. Felçli, görme engelli gibi Süt'den çok daha zor ağır durumda olan hayvanları bilerek isteyerek sahiplenen güzel yürekli insanlar var. Süt de onu en az sizin kadar sevecek bir melek bulabilir diye düşünüyorum ben. Tabi ki öncelik sizinle olabilmesi, acaba bulunduğunuz ilde bir üniversiteye gidemiyor musunuz kesinlikle?

Çok üzülerek okudum:(

Aileniz anlattığınız şekilde ise Süt için en iyisi bence başka bir aile diye düşünüyorum fakat Süt benim oğlum gibi hassas bir kedi bildiğim kadarıyla, sizce yeni bir aileye gitmeyi kaldırabilir mi? Onu en iyi siz tanıyorsunuz, biz sadece dışarıdan gördüğümüz kadarıyla biliyoruz onu. Siz kaldırabilir derseniz anladığım kadarıyla bence en iyisi yeni bir aile olur

O zaman size güzel bir haber vereyim; Bilkent Üniversitesi yurtlarında evcil hayvan kabul ediyor. Ama şartları var siz detaylıca okursunuz. Olmazsa da Ursaminor’un dediği gibi aileniz de gayet iyi bakabilir. Bizimkiler de bütün sorumluluğun bana ait olduğunu söylemişlerdi, ben de bu sene ilk senem olacağından yurtta kalacağım ve eve çıksam bile Şeker’i bana vermeyeceklerini söylüyorlar o kadar bağlandılar:) Başta buna ihtimal bile vermezdim ama gerçekten bazı şeyler düşündüğünüzün tersine dönebiliyor. Umudunuzu kaybetmeyin, umarım Süt için en iyisi neyse o olur.

yazınızı üzülerek okudum .benimde ailem hayvan sevgimden nefret ediyorlar.babamın bana verdiği dairede tek yaşıyorum.tek yaşamaya başladığım anda iki kedi aldım.sonra sokak kedisi sahiplendim .yetmedi daha birkaç gün önce bir cocer sahiplendim .evime gittiğimde çok huzurluyum çok mutluyum .ailem benimle muhattap olmuyor .annem karşı dairemde oturmasına rağmen evime girmiyor.arkamdan birsürü laf ediyorlar kulağıma geliyor .ama umrumda değil.ben hayalini kurduğum hayatı yaşamaya çalışıyorum .anlayacaklarınıda hiç sanmıyorum .

Ben ev yerine yurt tercih etmelerini anlayamadim. Bu zamanda universite yurtlarinin evden ne farki oluyor ki ? Ailenizden zaten farkli sehirde okuyacak olmaniz sizi yeterince ozgur kilacaktir, onemli olan guven meselesi. Yani size guvenmiyorlarsa birakin yurda vermeyi farkli sehirde okumanizi, evden bile cikarmamalari gerek. Sonucta farkli sehirde yurtta kalsaniz bile otoritelerini sarsacak turlu seyler yapabilirsiniz sizi 7/24 denetleyemezler. Oyuzden bu konu uzerine gidin bence. Kedinizin de simdilik rahatini bozmayin. Durumum gidisatina gore karar verirsininiz. Bence evde kalmadi suanlik. Evde kapi pencere cok aciyorlarsa gitmeden once yapabildiginiz kadar guvenli konuma getirmeye calisin. Tellerle vs. Zaten kis gelecegi icin cok fazla tehlike olmaz. Hergun arayin durumunu sorun. Sık sık da ziyaretine gidin. Bu sirada belki kedi bakmak isteyen bir arkadas edinirsiniz gecici olarak kedinizi arkadasinizin evine alabilirsiniz.

Cok aktif-yogun bir bolume gitmeyecekseniz sehre alistiktan bir sure sonra parttime ise girerek eve de cikabilirsiniz. ( bir ev arkadasi olarak) Bunlar hayal degil cok zor seyler de degil. Bunu yapan binlerce ogrenci var. Bu sekilde kendi ayaklariniz uzerinde durmaniz ailenize karsi da sozunuzun gecmesini saglar ve belki kabullenirler durumu. Bence kedinizi baska birine vermeden once kendi hayatinizi,planinizi ve duzeninizi olusturun sonra duruma gore haraket edersiniz.

Ben zaten bu kafa yapisini anlamiyorum. Eve ya da yurda erken girince ne oluyor? Insan gizlice birsey yapacak olsa ya da yapmamasi gereken birseyi gunduz yapamiyor mu? Dersleri ekip biryerlere gidemiyor mu ? Yapacak olan her kosulda yapar yapmayacak olan da yapmaz bunu ogrenmeleri gerek.Ailesinin yaninda kalip da neler neler yapan var. Insan kandirmak isterse ruhlari bile duymaz. Eger sizi dogru-durust olarak yetistirdiklerine inaniyorlarsa guvenmeleri de gerek bu korku ve baski gereksiz. Ellerinden ucup gidince 2 gun sonra anlayacaklar yaptiklari hatayi

Açıkçası ben okumadım yazınızı. Okuyamadım. Size saygısızlığımdan değil tabii ki, ya da düşüncenizi yerdiğimden olduğunu düşünmeyin asla. Okumaya dayanamazdım; ben öyle bir durumda ayrılabileceğimi düşünmüyorum çünkü. Ama sanırım bu, yaşın getirdiği bir şey, ailenin kararlarına karşı gelmek çok zor oluyor maalesef. Ama bu yaşımdayken böyle bir durumla karşılaşsam kesinlikle kendi dediğimi kabul ettirirdim. Çok mu takıntı yapıyorum, aşırı mı hassasım bilmiyorum ama sizin yerinizde olsam ayak diretirdim. Çünkü sizinki hassas bir kedi, hem de artık bebek değil yani alışması kolay olmayabilir. Sahiplendirseniz bile sizin aklınız onda olacak. Niyetim kesinlikle sizi kötü etkilemek değil tabii ki ama bırakmamak için çare bulmaya çalışsanız çok daha iyi olur bence. Tek odada yaşaması, sizden ayrılıp psikolojisinin etkilenmesinden iyidir diye düşünüyorum. Ayrıca arada bir dışarı da çıkartabilirsiniz. (Çıkması zor biliyorum ama kucağınızda falan, belki.)

@sütünannesi yazınızı okurken çok duygulandım çünkü bende 12.sinif oldum bende aileme ev tutalım filan diyorum ailem bana o isler kolay değil filan yurda gideceksin filan diyorlar ama ben kedimle yasamak istiyorum.Ben aileme biraksam elbette bakımını ustlenirler ama benim verdiğim sevgiyi veremezler diye düşünüyorum insallah kedinizden ayrilmazsiniz insallah herşey yoluna girer

Ya bana kalsa zaten şu an ev arkadaşı vs var ama kesinlikle kararlılar beni başka yerde bile olsam devamlı kontrol edebilecekleri üzerimde otorite kurabilecekleri şekilde yaşamamı istiyorlar. Eve çıkarsam bunlsrın olmayacağını bildikleri için yurda kafayı takmış durumdalar ve şartlar ne olursa olsun vazgeçecek gibi değiller. Annemlerin de evden taşınma durumu var 2 farklı bölgeden ev aldılar ikisinden birine gidip gelecekler devamlı süt zampara gibi ordsn oraya sürtünecek ailemle kalırsa. Üstelik çok düşüncesizler devamlı kapı cam pencere balkon açık bırakıyorlar evde ben olmassm süt belki 50 defa 4.kattan aşağı düşmüştü. Üstelik veterinere götürmesi çok zor 2 kişi zor götürüyoruz saatlerce uğraşıp biri tutuyor biri sokuyor bunlsrı yaparken benim her yerim delik deşik paramparça oluyor ama sütün tırnağı annemin Tenine değsin annem ortalığı yakıyor bırakın veterinere götürmeyi kucağına bile alamaz götürmeye teşebbüs için. Üstelik 1 sene beni görmeye görmeye unutur sonra ds ben düzeni kurunca onu pat diye alamam ki yanıma beni eskisi gibi sevmiyor ve hatırlamıyor olacak. Anlayacağız süt ordan oraya oyuncak gibi atılacak gibi. Ve Bilkent’te okuyacak kadar iyi değil maalesef puanım okul yurtları dışarıdan öğrenci kabul etmiyor diye biliyorum :( orta yol bulup bir şekilde yurtlara yalvaracağım mail üzerinden.

Arada sırada evinizi ziyaret edebilecek durumdaysanız kediniz sizi unutmaz. Biz yaz aylarına doğru müstakil eve geçiş yapıyoruz yani kedimin yanına. Diğer zamanlarda her gün kediye ve diğer hayvanlara yem vermek için babam gidiyor. Ben hafta sonları gidebiliyorum bazen de ayda bir. O eve gidince kedim ile eskisi gibi oluyoruz. O konuda bence endişe etmeyin. Ayrıca kediyi ensesinden tutarak koymuyor musunuz? Orada bir yarası falan mı var. Ama siz olmayınca mecburen bakıcaklardır bence(Her ne kadar sizin gibi olmasa da)

Kaldırabilir mi bilmiyorum bana çok düşkündür :( onun üzerine titrediğim gibi oda benim üzerime titrer. Üstelik benim gibi ilgi ve alakayla bakabilecek bir aile bulabilir miyim iyi bakarlar mı yoksa ilk rahatsızlığında sıkılıp geri vermek isterler mi bilmiyorum. Sizinde bildiğiniz gibi hastalık süreci çok yıpratıyor hem bizi hem evcil hayvanımızı hastalık stresi gerçekten zor kaldırması. Onun için en iyi olan şey benim yanım. Ama benim yanımda olabilmesi bu şartlarda mümkün değil. Üstelik yurtlar hayvan kabul etmiyor diye biliyorum. Benim kızımın sesi hiç çıkmaz bu yüzden veteriner ssğor olabilir demişti ama sağır değil sadece sessiz. Yurtta bir sıkıntı çıkarmaz ona gerekli ortamı sunduğumda ama yurt işte. Burda kalması ayrı dert başka eve gitmesi ayrı dert. Ne eğitimimden vazgeçmek istiyorum ne de ondan

Emin olun aylardır diretiyorum konuşuyorum anlatıyorum ilk seferler tamam dediler şimdi tercih dönemindeyiz asla diyorlar. Koca kızım dayanamadım karşılarında ağladım. Maalesef benim ailem anlaşması zor bir aile. Otoriteyi seviyorlar haklı dahi olsanız bir öneminiz olmuyor. Şu dünyada değer verdiğim tek şey kedim süt. Eğitim de geleceğim için önemli. İkisini de bir kenara atamıyorum. Kedimi kabul edecek yurt bulursam belki ortamın büyüklüğü vs uygun olurss onu yanıma almak çok istiyorum. Ama çok katı kuralları var yurtların kabul etmiyorlar.

beni ve kedimi kurtaracak tek şey bizim ikimizi kabul edecek bir yurt. Ama tanıdığımız yok bir şeyimiz yok nasıl olacak bilmiyorum böyle. Eve çıkma maddiyattan dolayı değilde işte onların güvensizlikleri otorite sağlayamamaları falan. Sonuçta yurda da bir maddiyat veriliyor çıkılan eve de. Ondan ayrılmak şu dünyada istediğim en son şey. Hala içimde bir umut var belki bu kapıdan ayrı ayrı değilde beraber çıkar gideriz diye. En azından bir süre yurtta kalsak belki sonra ailemi ikna ederek birileriyle eve çıkarım. Bilmiyorum o bu süreçleri kaldırabilir mi hiçbir fikrim yok. Çok üzgünüm çok kırgınım. Şu başlığı açmak bile içimi öyle acıttı ki.