Çok üzülerek okudum:(

Aileniz anlattığınız şekilde ise Süt için en iyisi bence başka bir aile diye düşünüyorum fakat Süt benim oğlum gibi hassas bir kedi bildiğim kadarıyla, sizce yeni bir aileye gitmeyi kaldırabilir mi? Onu en iyi siz tanıyorsunuz, biz sadece dışarıdan gördüğümüz kadarıyla biliyoruz onu. Siz kaldırabilir derseniz anladığım kadarıyla bence en iyisi yeni bir aile olur

Kaldırabilir mi bilmiyorum bana çok düşkündür :( onun üzerine titrediğim gibi oda benim üzerime titrer. Üstelik benim gibi ilgi ve alakayla bakabilecek bir aile bulabilir miyim iyi bakarlar mı yoksa ilk rahatsızlığında sıkılıp geri vermek isterler mi bilmiyorum. Sizinde bildiğiniz gibi hastalık süreci çok yıpratıyor hem bizi hem evcil hayvanımızı hastalık stresi gerçekten zor kaldırması. Onun için en iyi olan şey benim yanım. Ama benim yanımda olabilmesi bu şartlarda mümkün değil. Üstelik yurtlar hayvan kabul etmiyor diye biliyorum. Benim kızımın sesi hiç çıkmaz bu yüzden veteriner ssğor olabilir demişti ama sağır değil sadece sessiz. Yurtta bir sıkıntı çıkarmaz ona gerekli ortamı sunduğumda ama yurt işte. Burda kalması ayrı dert başka eve gitmesi ayrı dert. Ne eğitimimden vazgeçmek istiyorum ne de ondan

Açıkçası ben okumadım yazınızı. Okuyamadım. Size saygısızlığımdan değil tabii ki, ya da düşüncenizi yerdiğimden olduğunu düşünmeyin asla. Okumaya dayanamazdım; ben öyle bir durumda ayrılabileceğimi düşünmüyorum çünkü. Ama sanırım bu, yaşın getirdiği bir şey, ailenin kararlarına karşı gelmek çok zor oluyor maalesef. Ama bu yaşımdayken böyle bir durumla karşılaşsam kesinlikle kendi dediğimi kabul ettirirdim. Çok mu takıntı yapıyorum, aşırı mı hassasım bilmiyorum ama sizin yerinizde olsam ayak diretirdim. Çünkü sizinki hassas bir kedi, hem de artık bebek değil yani alışması kolay olmayabilir. Sahiplendirseniz bile sizin aklınız onda olacak. Niyetim kesinlikle sizi kötü etkilemek değil tabii ki ama bırakmamak için çare bulmaya çalışsanız çok daha iyi olur bence. Tek odada yaşaması, sizden ayrılıp psikolojisinin etkilenmesinden iyidir diye düşünüyorum. Ayrıca arada bir dışarı da çıkartabilirsiniz. (Çıkması zor biliyorum ama kucağınızda falan, belki.)

Emin olun aylardır diretiyorum konuşuyorum anlatıyorum ilk seferler tamam dediler şimdi tercih dönemindeyiz asla diyorlar. Koca kızım dayanamadım karşılarında ağladım. Maalesef benim ailem anlaşması zor bir aile. Otoriteyi seviyorlar haklı dahi olsanız bir öneminiz olmuyor. Şu dünyada değer verdiğim tek şey kedim süt. Eğitim de geleceğim için önemli. İkisini de bir kenara atamıyorum. Kedimi kabul edecek yurt bulursam belki ortamın büyüklüğü vs uygun olurss onu yanıma almak çok istiyorum. Ama çok katı kuralları var yurtların kabul etmiyorlar.

Tabi ki sahiplendirilecek aile çok önemli ama inanın ki iyi insanlar hâlâ var. Felçli, görme engelli gibi Süt'den çok daha zor ağır durumda olan hayvanları bilerek isteyerek sahiplenen güzel yürekli insanlar var. Süt de onu en az sizin kadar sevecek bir melek bulabilir diye düşünüyorum ben. Tabi ki öncelik sizinle olabilmesi, acaba bulunduğunuz ilde bir üniversiteye gidemiyor musunuz kesinlikle?

@sütünannesi yazınızı okurken çok duygulandım çünkü bende 12.sinif oldum bende aileme ev tutalım filan diyorum ailem bana o isler kolay değil filan yurda gideceksin filan diyorlar ama ben kedimle yasamak istiyorum.Ben aileme biraksam elbette bakımını ustlenirler ama benim verdiğim sevgiyi veremezler diye düşünüyorum insallah kedinizden ayrilmazsiniz insallah herşey yoluna girer

beni ve kedimi kurtaracak tek şey bizim ikimizi kabul edecek bir yurt. Ama tanıdığımız yok bir şeyimiz yok nasıl olacak bilmiyorum böyle. Eve çıkma maddiyattan dolayı değilde işte onların güvensizlikleri otorite sağlayamamaları falan. Sonuçta yurda da bir maddiyat veriliyor çıkılan eve de. Ondan ayrılmak şu dünyada istediğim en son şey. Hala içimde bir umut var belki bu kapıdan ayrı ayrı değilde beraber çıkar gideriz diye. En azından bir süre yurtta kalsak belki sonra ailemi ikna ederek birileriyle eve çıkarım. Bilmiyorum o bu süreçleri kaldırabilir mi hiçbir fikrim yok. Çok üzgünüm çok kırgınım. Şu başlığı açmak bile içimi öyle acıttı ki.

Hangi şehirde okuyacaksınız?

Benim de babam ölmek ğzere olan 3-4 günlük yavruyu umursamamıştı. Hatta üzüldüğüm için kızmıştı. Ancak eve çıkarsan da tüm gün evde tek başına yine endişe edersin. Ne kadar diretsen de kabul ettirmek sanıldığı kadar kolay olamıyor maalesef. Aileden aileye değişiyor belki de iyi birini bulursunuz ve alışana kadar yanına gidersiniz. Belki üniversite bittikten sonra kendi evine çıktığında sen ve kedin tekrar bir araya gelirsiniz. Umarım her şey gönlünce olur ve işler yoluna girer.

Benim ailemde maalesef hayvanlara duyduğum sevgi şevkat ve merhamettimden rahatsız. Bazı geceler sokakta kedi kurtarmak için ordsn oraya koşturup destek yardım bulabilmek için eve babamdan bir saat falan geç dönüyorum işitmediğim hakaret kalmıyor. Aileleri ve düşüncelerini değiştirmek çok zordur. Ne kadar diretirseniz sizin aleyhinize olur. Eve zaten tek çıkacak kadar maddi gücümüz yok eve çıksaydık en azından hep gözümün önünde olurdu. Umarım ama umarım ayrılmak zorunda kalmayız ayrılsakta hayat bize güler ve yeniden bir araya geliriz güzel kızımla

İstanbul ya da Ankara’da okuyacağım hangisi tutarsa

Ani kararlar vermemekte fayda var. Örneğin ilk sene yurtta kalınabilir. Bu süreçte Süt evde kalmaya devam edebilir. İşler umduğun gibi kötü değil gayet de iyi gidebilir. İkinci sene eve çıkmak daha kolay oluyor üniversitede. Yurtlar sanıldığı gibi kolay yaşanılabilen yerler değil çünkü. Bu süreçte kediyi hiç dile getirmeyip, yurtla ilgili her türlü olumsuzluktan şikayet edip eve çıkma yolu yapabilirsin. Hatta ikinci döneme bile kalmayabilir bu eve çıkma işi. Zaten hayatın değişecek. İlk dönem kendine uygun bir ev arkadaşı arayabilirsin.

Sütü başkasına vermeyi düşünme bile. Yeni ev stresi en ağır stres. Sevgiliden, eşinden ayrılmak gibi düşün. Bu durumda hem evinden oluyorsun hem de sevdiklerinden. O yüzden benim dediğim stratejiyi uygulamak en iyisi. Sen yanında olmasan bile en azından güvenli kalesinde olacak bir süre.

O zaman size güzel bir haber vereyim; Bilkent Üniversitesi yurtlarında evcil hayvan kabul ediyor. Ama şartları var siz detaylıca okursunuz. Olmazsa da Ursaminor’un dediği gibi aileniz de gayet iyi bakabilir. Bizimkiler de bütün sorumluluğun bana ait olduğunu söylemişlerdi, ben de bu sene ilk senem olacağından yurtta kalacağım ve eve çıksam bile Şeker’i bana vermeyeceklerini söylüyorlar o kadar bağlandılar:) Başta buna ihtimal bile vermezdim ama gerçekten bazı şeyler düşündüğünüzün tersine dönebiliyor. Umudunuzu kaybetmeyin, umarım Süt için en iyisi neyse o olur.

Ya bana kalsa zaten şu an ev arkadaşı vs var ama kesinlikle kararlılar beni başka yerde bile olsam devamlı kontrol edebilecekleri üzerimde otorite kurabilecekleri şekilde yaşamamı istiyorlar. Eve çıkarsam bunlsrın olmayacağını bildikleri için yurda kafayı takmış durumdalar ve şartlar ne olursa olsun vazgeçecek gibi değiller. Annemlerin de evden taşınma durumu var 2 farklı bölgeden ev aldılar ikisinden birine gidip gelecekler devamlı süt zampara gibi ordsn oraya sürtünecek ailemle kalırsa. Üstelik çok düşüncesizler devamlı kapı cam pencere balkon açık bırakıyorlar evde ben olmassm süt belki 50 defa 4.kattan aşağı düşmüştü. Üstelik veterinere götürmesi çok zor 2 kişi zor götürüyoruz saatlerce uğraşıp biri tutuyor biri sokuyor bunlsrı yaparken benim her yerim delik deşik paramparça oluyor ama sütün tırnağı annemin Tenine değsin annem ortalığı yakıyor bırakın veterinere götürmeyi kucağına bile alamaz götürmeye teşebbüs için. Üstelik 1 sene beni görmeye görmeye unutur sonra ds ben düzeni kurunca onu pat diye alamam ki yanıma beni eskisi gibi sevmiyor ve hatırlamıyor olacak. Anlayacağız süt ordan oraya oyuncak gibi atılacak gibi. Ve Bilkent’te okuyacak kadar iyi değil maalesef puanım okul yurtları dışarıdan öğrenci kabul etmiyor diye biliyorum :( orta yol bulup bir şekilde yurtlara yalvaracağım mail üzerinden.

Aileniz öyleyse kesinlikle onlarla bırakmayın zaten:( Şuan ev almanın ne kadar zor ne kadar güç gerektiren bir şey olduğunu biliyoruz sizin eve çıkamamanız maddi değil de manevi sebeplerden söylediğiniz gibi. Geçici olarak sahiplendirseniz iyi bir aileye? Yurtların kabul etmeme olasılığı çok yüksek çünkü. Bu konuda çok katılar:/