17 senemiz hep yanyana geçti. Zor günlerimde hep yanımdaydı. Dertleştik, konuştuk, oyun oynadık, gece uyurken basucumda ona sarılmak dünyadaki herseye bedeldi .
17 sene boyunca sanki hiç iyi bakamamisimda , hiç doymamiscasina yemek isteyen canim kedim beni çoğu zaman uykumdan uyandırırdi yemek icin Ondan başka kimsenin beni uyandırmasına tahammül edemezdim . O ne isterse mutlaka olmalıydı . Zaten ufacık bir dünyasi vardı.
Bu kedi şimdi hicbirsey yemiyor . Ellerimle 2 aydir siringa ile besliyorum. 5 tane veterinere götürdüm herseyi yaptım. Aslında 1 ci derece bobrek hastasi yemesi lazım ama yemiyor , sanki ölmek istiyor .
Hergun mezari nerede olur , nereye gömersem ziyaret kolay olur , gömsem etraftan korkarmi diye bile olurolmaz şeyler düşünüyorum. Tabutunu , mezar icin kazmayı küreği minderi herseyi aldım . İşime gücüme konsantre olamıyorum. O vakit sanki yaklaşıyor.
Bobrek hastasi kediye yemek yemeyi başarabilecek , hele ona tekrar kilo aldirtacak birine dünyaları veririm .
Her sevmek istediğimde kemikleri elime degiyor sanki kalbime bicak saplanıyor.
Bu piskolojiden nasıl çıkabilirim
Sizi çok iyi anlıyorum ölünce hep bir boşluk olacak gibi ama ne güzel 17 yıl birlikteymişsiniz ona çok güzel bakmışsınız ki 17 yıl yaşamış belki daha çok ömrü olur belki iyileşebilir bilemeyiz ama kendinizi çok yıpratmayın çünkü şuan sizinle birlikte onunla daha çok vakit geçirebiliyorsunuz öyle düşünün :) çok geçmiş olsun
O vefat ettiğinde mezarda olmayacak ki, ruhu çok özgür olacak, ne korkar ne yabancılık çeker.
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...