(Sohbet)Can Dostunuzla İlk Gününüz

karantina döneminde evimize çok yakın bir yerde sahiplendirme ilanını görünce koşarak gidip sahiplendim. o kadar hızlı oldu ki elimde ne taşıma kutusu ne de maması hatta mama kabı bile yoktu. uzun zamandır kedi sahiplenmek istiyordum fakat daha önce hiçbir hayvan sahiplenmediğim için çok tedirgindim. doğrusunu söylemek gerekirse bir kediyi tutmamıştım bile. sadece sokaktaki kedileri düzenli olarak besliyordum ama ısırmasından çizmesinden vs korkuyordum. evin içinde ayağınızın altında dolaşan bir canlıya alışmak ilk zamanlarda biraz zor oluyor böyle bir ani harekete alışık değilseniz. ama zamanla alıştık birbirimize hala da alışıyoruz ve yeni yeni şeyler öğreniyoruz, alışkanlıklar ediniyoruz, huylarını gözlemliyoruz. ilk günümüzde otobüs yolculuğumuzun ardından 15 dakikalık bir yürüyüşle eve vardık. yol üzerinden kum kabını kumunu mamasını aldım ve bir pehlivan gibi bunları tek başıma taşıyarak kısacık yolu ara vere vere neredeyse yarım saatte vardım. evdeki herkes çok şaşkındı çünkü çok küçük biriydi nasıl tutacağımızı bile bilmiyorduk. bize alışması kısa sürdü ama salondaki koltukların iç tarafında bir boşluk vardı sürekli oraya giriyordu. o kadar korktuk ki evde bir an bulamasak hemen hepimiz aramaya başladık buna rağmen pesmet sağ olsun hep bizden kaçıp o minicik boşluklara saklandı ve bizi kalpten götürecekti nerdeyse :) ilk zamanlarımız böyle geçti ne o bizim alışkanlıklarımızı biliyordu ne biz onun huylarını ama zamanla öğrendik. şu an 7 aydır birlikteyiz

ben de uzun zamandir kedi istiyordum bir sahiplendirme ilaninda annesinin hasta oldugunu acil sahiplendirilmesi gerektigini gordum yukaridakiler gibi elimde hicbir sey yoktu. Eve geldiginde herr yeri pireydi o zamanki acemiligimle hic dokunamamistim yavruma:( butun pirelerini babam eliyle tek tek temizledi o gun. Sonra odaya aldik sanki eve yeni gelmemis gibi hic saklanmadi da hemen yanimiza sokuldu gece beraber uyuduk tabi ben tam uyuyamadim bir sey olacak diye cok korkuyordum assla ayrilmadi o gece yanimdan. Sonralari ailemle uyumaya basladi sabah onu erkenden gorebilmek icin alarm kuruyordum 6'ya :D. Cok cabuk buyudu, cok duygulandim

Yıllardır istiyordum kedi fakat annem çok korktuğu için sadece ara ara geçici yuva olabiliyordum.Bir gün bir ilan gördüm,bahçede hamile bir kedi bulup doğumu rahat yapabilsin diye evine almış bir hanımefendi.Evdeki diğer iki kedisi çok huysuzlanmış, sokağa bırakmak zorundayım yazıyordu.Benim miniğin de kulak uyuzu varmış,görür görmez içim kaynamıştı zaten.Annemi yalvar yakar ikna ettim sokakta yaşayamaz,hastaymış nolur alalım diye.Nasıl oldu hala bilmiyoruz ama iyi hadi tamam dedi.Gittim koştur koştur tüm malzemelerini aldım,odamı hazırladım,akşama kadar dakikaları sayıyorum.Bir yandan da kediyi eve nasıl alıştırırım,kendimi nasıl tanıtırım bir sürü araştırma okudum evdekilere de anlatıyorum, siz gelmeyin hemen benim odamda kalacağı için bana alışsın ilk,evi yavaş yavaş tanıtcam ilk 1 hafta benim odamda dursun dokunmayın siz diye nasıl tembihliyorum.Neyse akşam ablam aldı geldi oğluşumu.Ben saklanacak,korkacak falan diye bekliyorum.Odada koydum yere, ben de biraz uzağına oturdum.Bir iki dakika ortalığı kokladı sonra bana doğru geldi.Bağdaş kuruyordum iki patiyi ayaklarımın üstüne koydu,şak diye yatıverdi kucağıma.Deli gibi sevmek,mıncırmak istiyorum ama tedirgin olur mu diye düşünüyorum bir yandan.Elimi çenesine uzattım hafifçe okşayayım diye mırlamaya başladı direkt.Kucağımda yattı 15 20 dakika.Kalktı yemeğini yedi,kapının aralığından burnunu soktu,araladı kapıyı,çıkıp gezmeye başladı bir anda,sanki 40 yıldır bizim evde yaşıyormuş da biz misafirliğe gelmişiz gibi davranıyordu.Evdeki herkesin yanına tek tek uğradı,kokladı,sürtündü,tanıştı.Gece olunca kaybolmasın evin içinde diye aldım odaya götürdüm.Onun yatağı da benim yatağımın yanındaydı,bıraktım oraya.Baktım bazaya tırmanmaya çalışıyor,merdiven gibi hazırladım çıkmak istiyorsa gelsin diye.O minnak patileriyle çıktı yanıma boynuma uzandı uyudu :') Mutluluktan ağladım o gece,uyanıp yanımdan gitmesin diye nefes alırken bile o kadar yavaş alıyordum ki.Sabaha kadar hiç hareket etmeden yatakta yatttım,sonunda bir kedi annesi olduğumun, boynumdaki tatliş sıcaklığın heyecanıyla

Babamın arkadaşının tanıdığından sahiplendik 35-40 gün önce babam bize fotoğraflarını falan gösteriyordu ama çok da inanmıyordum sahiplenebileceğimize sonra bi akşam pat diye yola çıktık ben babam ve kardeşim birden kucağımda kediyle buldum kendimi her şey o kadar ani oldu ki ne taşıma çantamız ne mamamız ne kumumuz hiç bir şeyi yoktu ve de pireliydi küçük yavrum hiçbir aşısı yoktu 1 hafta sonra biraz büyüyünce ilk kez veterinere gittik iç-dış parazit oldu pireleri varken biraz huylanan annem pireler gittikten sonra artık çok seviyor onu tabi herkes yavaş yavaş alıştı ara sıra masraflardan şikayet etse de en iyi babamla anlaşıyorlar her şeyini ben yapıyorum ama olsun ;)

Ben de çok kedi istiyordum ama ailem izin vermiyordu. Taaaa 4 yaşından beri (şu an 11 yaşındayım) kedi istiyordum ama asla kedi almadılar. Onun yerine balık, kuş en olmadı tavşan aldılar(Annem şimdi diyor ki kuşun bakımı kediden daha zor). Balığıma çok iyi baktım. Kuşum durup dururken öldü. Hala nedenini anlayamadım. Tavşanım ise çok büyümüştü ve artık bakamıyorduk o yüzden köyde ona bir yuva yaptık. Sonra kaçtı. Kedi hala çok istiyordum. Sonra arkadaşım kedi aldı ve bakımının çok kolay olduğunu söyledi. 5 saat belki dah da fazla uğraştım ve sonunda işten geldiklerinde benim de işim bitmişti. BÜTÜN duvarları kedinin faydaları, kedinin aylık masrafı gibi bilgilerle doldurdum. Sonra olur olmaz yerlerden bana kedi sahiplenin gibi yazılar çıkınca ve yemeyip içmeyip onların başının etini yiyince kabul etmek zorunda kaldılar. Sonraki gün ise bir kedim oldu. İlk günden beri çok yaramazdı. Hemen alıştı. Eve ilk geldiğinde oyun oynattım, mama felan verdim. Kendi kucağıma geldi, kendini okşattı. İlk başta telaşlandım bir anormallik var diye (biraz takıntılıyımdır) Ama sonra bu korkum geçti. Ailem ise kediye zamanla alışırlar diye düşündüm ama öyle olmadı direkt alıştılar baktım kedi annemin kucağında. Galiba bunda kedimin de payı var hemen alıştı bize ve kucağımıza gelmeye başladı. Şuan kucağımda uyuyor :D

Benimki biraz uzun olacak okuma sabrını gösterene şimdiden teşekkür ediyorum. Ben ilk günden değil de biraz daha geriden başlamak istiyorum. Yoksa parçalar tam yerine oturmayacak. Bu yazın sonunda yani Ağustos ayının ortalarıydı sanırım kuzenim yazlıktan dönerken yanında bir kedi getirmiş komşuları kedisinin yavrusunu sahiplendiriyormuş o da ikisini almış biri halasında biri kendisinde. Kendisinin evine kediyi sevmeye gittim ve o an bir kedi isteği depreşti. Onu gördükten sonra bende kedi besleyeyim dedim. Sonra ilk olarak kuzenim benim için kendisinin aldığı kişiye elinde kalan yavru var mı diye sordu (7 kardeşlerdi) ama maalesef hepsi sahiplendirilmişti. 7 kediyi sahiplendirebilme başarısını gösteren bu kişiyi de tebrik ediyorum. Neyse başka yerlere gitmiyim sonra çevremizde bize uygun kedi arayışına başladık. Tabi o zaman bu siteyi pek bilmediğimiz için burdaki ilanlara bakmak pek aklımıza gelmedi. Bir tanıdığımız bize bir cins kedi resmi attı sizin için bunu alabilirim diye ama biz parayla satılan cins bir kedi almak istemiyorduk. Bunun üzerine arayışlarımız devam etti. Yaklaşık 1 ay kadar süren arayışımızın sonunda Eylül ayının sonlarında kuzenim kedisini veteriner kontrolüne götürdüğünde orada sahiplendirilmek için bekleyen 3 kedi görmüş. Veteriner aşı ücretinin karşılığında kediyi ve sağlık karnesini veriyormuş hemen anneme haber vermiş kuzenim. Bir tanesi siyah-beyaz sarı gözlü bir görseniz çok tatlı demiş. Ben o sırada oraya gidemedim benim yerime gidip annem bakmış ve o kediyi (Yani Zeytin'i) o da çok sevmiş hemen bana resimlerini attı. Bende çok beğendim. Zaten erkek kedi arıyorduk ve sadece o erkek ti diğerleri dişiydi. O gün sanırım 25 Eylül'dü o akşam hepimiz oturduk konuştuk. Ve sonuçta bu güzel kediyi sahiplenmeye karar verdik. Ertesi gün gittik ve veteriner iç-dış parazit aşısını vurup karnesini verdive aşıların ve karnenin ücreti karşılığı kediyi aldık. Veteriner anneannemin evine yakındı. İlk önce kediyle oraya gittik. Bizden çok korkuyordu hemen kaçıp saklanıyordu. Sonra yemek verdik biraz yedi sonra eve geldik kum mama vs. Sağolsun kuzenim o anlık ihtiyacımı karşıladı. Eve gelince de ilk anda ki gibi olmasa da yine saklanıyordu ben gece 3 e kadar başında oturdum ve ertesi sabaha kadar hiçbir şekilde tuvaletini yapmadı. Mama da az yedi su içti. Yani çok maceralı bir gündü hepimiz için. Ve sonra ertesi gün yavaş yavaş bize alıştı biz de onu çok sevdik. İnşAllah uzun bir zaman benimle yaşar ve hiç ayrılmayız. Kedim o zaman 3 aylıktı şimdi 5.5 aylık oldu. Tekrardan buraya kadar okuma sabrını gösterenlere teşekkür ediyorum. İnşAllah hepimizin kedi köpek veya herhangi bir evcil hayvanı uzun ve sağlıklı yaşar.

@bdurcak çok güzel bir anınız var❤️❤️❤️ özellikle ilk günler hiç unutulamıyor :)) tabi benim de sokakta ve barınaklarda baktığım çocuklar vardı ama eve aldığın hayvan bir başka oluyor tabi. İşte zamanla bağlanıyorsun birbirine, alışıyorsun... Hepimizin can dostlarıyla sağlıklı, uzun yılları olsun inşallah🙏

Mishanın ilk sahibi (7 yaşında) mishayı 2,5 aylıkken petshoptan satın almış. 3 ay kadar bakmışlar fakat çocuğun ciddi alerjisi çıkmış. Bir iki kere bana çıtlattılar ben pek oralı olmadım. Evin içinde olmaz ayrıca sorumluluğu da alamam diyordum. olacağı varmış ya tam doğum günümde sabah işe geldim. 4 senedir köpek besleyen biriyle konuştum. köpek öncesi ve sonrası olan düşüncelerini anlatınca fikrimi direk değiştirip telefonla aradım. akşam işten çıktım eve geldim, kapının önünde bekliyorlardı beni. yukarı çıktık kalbim yerinden çıkacak gibiydi, çok heyecanlanmıştım. kafesinin kapısını açtım kendisi çıktı. biraz garipsedi. çok üzerine gitmedim. strese girmesin diye. gece gittim yatağıma sürekli yatakta kedi var gibi hissediyordum. saatlerce uyuyamadım. sürekli kalkıp kontrol ettim. deli miymişim ne :))

@elifozzdemiir evet ya zaman nasıl hızlı geçiyor ama... Bende Alex'in ilk gününü hatırladığımda duygulanıyorum, diyorum nasıl da hızlı geçti 7 yıl :) hepimizin daha nice uzun ömürlerimiz olsun inşallah.

Hepimizin can dostlarıyla ilk günü o kadar güzel ki... İnşallah sizde hayvanınızın yaşlandığını görürsünüz. Hep sağlıkla büyüsün çocuklarımız🥰 çocuklarınızı benim yerime çok sevin :) zaman ne hızlı geçiyor ama... Sanki daha dün evimize gelmişlerdi... Şimdi ise bunları anı olarak anlatıyoruz, ne güzel....

@mishapamuk çok iyi bir karar vermişsiniz❤️ hep alıyorlar, sonra da bir bahaneyle bırakıyorlar maalesef. Ama maşallah ya, pamuk gibi :D

Kızımın annesi sitemizde Doğum yapmıştı ben de hem yavruları sevmek hem karınlarını doyurmak için her gün gidiyordum ilk zamanlar hepsi korkup kaçıyordu ama zamanla alıştılar bir gün akşam yine mama götürmeye çıktığımda yavrulardan birinin sürünerek hareket ettiğini fark ettim hem arka bacağı kırıktı hem ön patisinde yırtık vardı o zamana kadar kucağıma gelmeye tereddüt eden kedi o an bana güvendi kucağıma geldi ve asla kaçmadı benden hemen veterineri aradık 3 günü veterinerde geçti ameliyat oldu yavrucuğum daha 1 aylıkken o gelene kadar her şeyini hazırladım evde tüm eşyalarını sipariş ettim ziyarete gittik veterinerde yapıştı bana tırnaklarını geçirdi onu bırakmamı istemedi ama o gün mecburen bıraktım 3 günün sonunda birbirimize kavuştuk Eve getirdiğimde odama götürdüm ellerimi yıkamaya gittiğimde bi baktım üstümden çıkardığım ceketin dibine sokulmuş o gün bu gündür kokumu arar hep :)

Bende sokakta buldum CANIMI. Hastaydi üşüyordu sokakta asla kalamzdi. Hiç tereddüt etmeden eve getirdim yolda bir yandan üç çocuk ve asla kedi istemeyen bir eş ile nasil yaparım diye düşünüyordum. Sonra eşimi tedavisi bitince sahiplendiririz diyerek bir kaç gün kalmasina ikna ettim. Sahilendirdik de ama alan kişi bakamadığı için tekrar sahiplendirme ilânı açmış bize haber bile vermeden. Allahın işi bu ya tesadüf ben ilanı gördüm hemen oğlumuzu geri aldik. Bir yıldır bizimle o benim canim. Biraz şımardık ama olsun🙃Tamda bu konuyla alakali bir video hazirladik kızımla madem böyle bir sohbet konusu var bende onu paylaşayım sizinle. Bakalım beğenecekmisiniz https://youtu.be/y_xIlJRRv0k

Ben yıllardır istiyodum annem istemiyodu. Yılların baskısı sonucu bi yavru sahiplendik getirdim eve sanki kırk yıldır evde yaşıyor (yavrular yer değisikliğinden etkilenmiyor sanırım) gayet normaldi her şey taa ki sabaha kadar. Koynumda yatıyodu gözüm yarı açıktı yeni uyanmıştım kedimin üzerinde hareket eden bisey gordum cok hizliydi. İrkildim çünkü böceklerden aşırı derecede nefret ediyorum. Korku değilde iğrenme. Sonra ben bu kedinin pireli olduğunu anladım.. anam anam ben ve böcek.. yaşı yetmediği için veteriner bişey yapamadı ben kediye yaklaşamıyorum korkudan. Kediler yıkanmaz acil durum olmadıkça bildiğiniz gibi 5 kere yıkadık veteriner tavsiyesi üzerine lavanta yagi kullandik. Yok geçmedi bi türlü tarıyorum yakalıyorum bitmiyor. Sanırım üzerinde baya baya vardı bitmediler. Kedi yanıma geliyor seveyim diye ben kaçıyorum o kadar sevmiyorum böcekleri. Şimdi kediyide çok seviyorum 1 günde çok bağlandım. Ağlıyorum 2 hafta böyle geçicek damla olana kadar. ben o kadar uzulunce annemler verelim dedi zar zor ikna ettiler geri verdik. Benim için kötü bi anı oldu. Yavru zaten sokaktan alınmıştı çocuklar eziyet ediyo diye sonradan öğrendik. Üzerinden 20 tane pire çıkardık sahiplendiren kadın bize inanmadı resmen.benim için biraz travmatik bir olay oldu ama kedinin pire kaynadığını bile bile 2 hafta geçiremezdim annemle babam bunu biliyodu. Çünkü baya kaçıyodum kediden. O zaman kucuktum linç etmeyin beni ve böcek nefretime karşın bitane kedimi sevememek bana fena koymuştu.

Şimdiki kızımı anlatayım
Kedi sahiplenmeye annemi tam ikna ettim annem sonra vazcaydı sen okula gideceksin benim yanıma gelir ben yapamam fln dedi korkuyodu baya. Sonra alttan alttan herkes alısıyo diye çevremden örnekler verdim mama kokusu fln her seye cozum buldum. Zar zor ikna ettim yine şansa ilanı bulduğum gunun akşamı kızım evimizdeydi 5 aylıktı o zaman bazen sevdiriyodu ama bikaç gününü yatakların altında saklanarak geçirdi. Sonra alıştık birbirimizi çok seviyoruz :)

Ben bu güne kadar 3 kedi sahiplendim biri en değerlim Mercan onu teyzem bir ayakkabı dükkanının önünde 3 yavru kediyi taşıma kutusuna koymuş ordan sahiplendirirken görmüşler hemen teyzem bana geldi ki benim ne kadar hayvan aşığı bir çocuk olduğumu biliyordu tabi annemler izin vermedikleri için evde sadce balık kuş gibi hayvan bakıyorduk ama ben eve kedi veya köpek istiyoprdum bunlarda bana karşı çıkıyorlardı bir yandan annem evde kedi varken yemek yiyemem ben diyordu ama teyzem ilk önce beni aradı işte dükkanın önünde 3 tane van kedisi yavru kedileri sahiplendiriyorlar istersen 1ini alabilirim senin için dedi ve ben hemen olur falan dedim ama annemin haberi yoktu teyzem anneme sormadan kediyi ordan almış ve ben getiriceğini hiç düşünmüyordum aradan 1 2 saat geçti anneme teyzemin bana kedi sahipleniceğini söyledim annem önce bir kızdı ama çok geçti telefon haberi ile daha da kızmıştı teyzem bayrampaşadan sahiplenmiş pendiğe kadar gelmişti bile gözlerini gördüğüm an gözlerinden etkilenip adını mercan koymuştum annem ve babam istemiyordu eve gelmesine rağmen mercan benim odamda duruyordu ve odadan her çıkışımda babam içeriye girip oğluşum diye seviyordu mercanı ve benim görmediğimi zannediyordu işte o gün sanki dünyalar benim olmuştu ayaklarım yerden kesilmişti havada uçuyordum sanki ta ki mercan evden kaçana kadar ben buraya kadar yazıcam bunu daha devam edersem durduramam kendimi çok fazla oldu galiba ama buraya kadar okuyanlar için çok teşekkür ederim