Merhaba, geçen sene okuduğum şehirde 7 aylık bir van kedisi sahiplenmiştim. Şimdi okul bitti ve memlekete geri döndüm, annemin evde kedi beslemeye katiyen karşı olmasından dolayı (titizlik, takıntı vs) onu sahiplenirken de ilk düşüncemin geri dönünce evimizin bahçesine alıştırmak yönünde olmuştu... Kedim daha genç bir kedi olduğu için çok zorluk çekmeyeceğini bahçemiz bize ait geniş ve güvenli bir yer olduğundan dolayı onun için de bunun iyi olacağını burada mutlu olabileceğini düşünüyordum. Kedimi kademeli olarak bahçeye alıştırmaya çalıştım bahçeden korkarsa diye de güç bela annemden evin bodrumuna yemesi uyuması vs için bir yer hazırladım, böylelikle istediği zaman bahçede takılacaktı canı istemezse uyuyacak yeri de vardı vs. Bu arada bahçemizde kediler de var hatta kışın zor olur diye belli bir süre mama alıp besledim de onları. Yalnız bir kedi var ki kedim ne zaman dışarı çıkmak istese dibinde bitiyor. Belki ben sebep oldum buna burayı kendi bölgesi olarak belledi bilemiyorum. Ama sadece kedi hırlaşması olarak da bitmiyor kovalıyor ve bir kere tırmıkladı da. Bu kedi dişi kedilere falan karışmıyor ama erkek kediler arasında bir hiyerarşi herhalde uyuduğu pencerenin önüne kaka yapmalar vs de var. Şu sürede her şeyi denedim kovaladım yakalama kafesi alıp yakalamaya çalıştım. Hiçbiri işe yaramadı. Kedimi mahzene mahkum etmek de istemiyorum. Kötü bir yer değil karanlık rutubet yok fakat mahzen işte. Kedim diğer kedilerle kendi bölgesinde pek uyumlu değil bazen dişilere yaklaştığını görüyorum ama çoğunlukla onlar da tıslıyor. Bir dişi kedi buldum bir sürü yavrusu var ve tıslaştılar falan. Aklıma madem bahçedeki canavar kedi sürekli kedime saldırıyor bahçeyi kedilerle doldursam 7-8 kediyi sürekli beslesem gözü korkar ya da hepsiyle dalaşmayı göze alamaz ve çeker gider belki diye bir düşünce var. En büyük sorunlardan biriyse kedimin diğer kedilerle anlaşması. Anne kedi olması bunu imkansız mı kılıyor?
bahçede kalıcaksa ben de bahçede kalıcam artık de. benim babam da aynı anlattıgın gibiydi. ne kıyametler koptu o zamanlar. ama kazanabilirsin dediğim gibi.
Ya bu kedi onu yakalamaya çalıştığımı anladığı günden beri 100 metre yakınıma yaklaşmıyor bile:/ Bahçede görür görmez pır koşarak gidiyor kedimi tek kıstırmanın peşinde bu yüzden yakalama kafesi çok iyi bir çözüm ama çalışmıyor mu hayvanlar mı yakalanmama profluğunda yeni bir boyuta ulaşmış içine ne koysam hemen bitiyor ama kimsecikler yok ortada. Belediye belki bir çözüm olabilir gerçi buranın belediyesini hiç bilmiyorum uğraşırlar mı o kadar, böyle bir hizmetleri var mı ama bunu araştıracağım, teşekkür ederim fikir için.
Ya annem kafayı sıyırır biliyorum temizlik öyle bir kırmızı çizgi ki ömrü, mevcudiyeti her şeyi temizlik benden de vazgeçemez ama eriyip biter herhalde, bu huyundan nefret etsem de yapamam bunu :(
İyi bir mamayla beslerseniz tüyleri çok fazla dökülmez alıştırırsanız tuvaletını dısarı cıkıp yapar bu bahcede yaşamasından iyidir şuan yaz ama kış geldıgınde yagmur vs oldugunda napıcak bence annenızı zamanla ıkna edebilirsiniz benim annemde çok titizdir ama stiçin benden temiz oldugunu düşünüyor
Mahzende kalorifer mevcut fakat çalışmıyor kış gelmeden evvel onu yaptırtırım inşallah. Annenizin bu yönü mü kem mel. Ben hayvan delisi bir insan olarak sık sık annemle neden bu kadar zıt olduğumuzu sorgularım fakat bir sonuca ulaşamam.
Bence bırakın kediniz doğasına karışsın. Kavga etmesi gerekiyorsa kavga da etmeli. O zaman kediliğinin ne anlamı kalır ki?
Ona karşı korumacı davranıyorum çünkü bir gözü kör zarar görmesini bu yüzden istemem. Sahiplenirken bunu da hesaba kattım tabi ayağı sakat ya da felç olsaydı ileride kendi evimde beslemeyi istememe rağmen (çünkü büyük bir ihtimalle dışarıda yapamaz) sahiplenmezdim. Toplu halde yaşayan ve beslenen birçok kedi var ülkede, aynı yerlerde düşüp kalkıyorlar hiyerarşi yok gibi bir şey böyle durumlarda. Bahçemdeki kedileri evcilleştirebilirsem (mama vererek kedi evi yaparak vs) belki onlar da birbirlerine alışır ve beraber yaşayabilirler. Bunu isterim çünkü yaşadığım şehirde pek öyle sahiplendirme yapılmıyor ve barınaklar da bilinmiyor... Ben de kedileri sahiplendirmeye ve sakat kedilere bakmaya başladım hepsi de oğlumun sayesinde oldu diyebilirim. Kör bir kedi sahiplenmek de aklımda yoktu ya o da başka bir mesele. Hiç öyle planlı olan şeyler değildi açıkçası. Belki bu şer böyle iyi bir şeye sebep olmak için meydana gelmiştir diye düşünmeye başladım. Bir de bahçede anne kediyi beslemeye başladığımdan beri (anne kedinin yuvasının kapısını da açık bırakıyorum) şu kedime saldıran canavar kedi de kayboldu, ne zamandır gözükmüyor ortada. Zaten anne kediyi de kaç kere diğer kedilere bağırıp kovalarken yakaladım. Kedimi kovalaması biraz azaldı gibi uzaktan tıslaşmaya başladılar bir de kedimin penceresini açtığımda (bunları yazmaya çalışırken) aşağı yanımıza gelip kendi halinde takılmaya başladı mahzende ve diğer karşılaşmalara oranla çok daha az tıslaştılar diyebilirim. Dua edin lütfen birbirleriyle anlaşsınlar, inanın en çok istediğim şey şu sıralar bu.
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...