Ailemi Kedi Almaya Nasıl İkna Ederim?

"Küçüklüğümden beri" derken :D
Kıyamam ya üzülüyorum böyle annem-babam istemiyor yazılarını okurken. Biz "küçükken", abimle her bulduğumuz hayvanı eve getirirdik. Annem de babam da hiç sesini çıkarmazdı. Kaç köpek, kaç kedi doğdu bizim evde.
Hatta hamile olduğunu bilmediğimiz bir pekinez çamaşır sepetinde doğurmuş da ben hayatımda ilk defa uyku sersemi böyle kımıldayan minik bir yaratık görünce anne koş köpeğin bacağı koptu diye ağlamıştım. Ahahahah
Tütün kurdu bile besledik biz evde yahu düşünün artık...
Kanaryalar, muhabbet kuşları, köpekler, kediler...

Minicik bir çocukken bile hayata dair çok büyük bilgiler edinmenizi sağlıyor hayvanlarla birlikte yaşamak.
Sorumluluk duygunuz gelişiyor ve kesinlikle merhametli ve iyi bir insan olmanızı sağlıyor.

Aileniz muhafazakar mı? O zaman size tavsiyem Hz. Muhammed'in kedi sevgisi ve "Müezza" isimli kedisini ve Ebu Hureyre'yi (Kedi babası) araştırıp, onlara gösterin bu bilgileri...

Kediler titiz hayvanlar ve tırmalama-kedi kokusu-tüy dökümü için milyon tane çözüm var annene detaylı anlat bence izin verir. Benim annem alerjisi olmasına rağmen izin veriyor. Sadece benim yanıma fazla gelmesin diyor o kadar. Abartılacak bir durum yok yani.

Evet ben ağlayınca kuş almışlardı ama o zaman çok küçüktüm hem ablamı ikna etmek de çok zor :(

Bende öyle düşünüyorum hem tuvalet eğitimleri de var ama annemin tek cevabı "ASLA" oluyor babam da ona katılıyor ablam da balıklama dalma hayır diye hemen aileme kedileri sevdirip onların ben demeden almasını sağlayacak bir yol var mı acaba ?

Sokaktan bir yavru getirin eve en az iki aylık olsun annesinden ayırmayın. Bunun annesi ölmüş, köpekler saldırıyordu zor aldım çok korkmuş tek başına yapamaz birkaç gün evde kalsın yoksa ölür deyin. Biraz yalan gİbi ama sonuçta kedicik için. Birkaç gün kaldıktan sonra alışırlar veremezler zaten. Benim annem de kedileri severdi tabi ama evde bakılmaz derdi. Sonra annemin en yakın arkadaşı kedi almaya karar verdi. Onun kızı da benim çok yakın arkadaşım ben de anneme biz de alalım dedim. Kaç yıl boyunca ikna olmayan annem 15 dakikada ikna oldu şimdi iki kedimiz var.

Aynı şeyi yaşamış biri olarak size tavsiyem kedi almamanız. Ailenizde hayvan sevmeyenler varsa hayatı size zehir ediyorlar.

Ben cesaret edemem annem kediyi dışarıya götürdükten sonra karşıma geçer bi sürü azarlar beni bi kaç gün öyle azar işitirim sonra konu kapanır ama pes etmeyi de düşünmüyorum diğer olumlu cevaplarınızı bekliyorum. Lütfen alma demeyin sonuna kadar deneyeceğim ben

Ben 10 yıl (!!) uğraştım. Aldım. Kafayı yemek üzereyim.

İnşallah benimki daha kısa sürer ben daha 3 senedir ikna etmeye çalışom insallah 7sene sonra olmaz ;(

Ama bizim sokakta yavru kedi yokki hepsi buyuk gecen sene yavrulamıstı biri ben onu hep besliodum ama artık beslememe bile izin yok pistir diye sokaktakiler :(

:D
Bir keresinde de babama tutturmuştum küçük köpek istiyorum diye. Babam da iki gün ağladım diye gitmiş yavru bir rus finosu (bolonka) almıştı bana. Ben de dünyanın en mutlu çocuğuyum rus finom var diye. Ama minicik bebek köpek. Hep yanımdaydı. Bir gün bakkala gittim ben köpekle. Bakkal abi dedi ki bana bu köpek dev gibi olur. Ben de olamaz o rus finosu dedim. Patilerine bak bu köpek dev gibi olacak dedi. Hakikaten de 7 ay sonra danua kadar olmuştu ahahahah Annem köpekleri çok şımartır, şarkı söyler onlara, onlar da kuyruklarıyla ritm tutarlar. Bu bir ritm tutardı kuyruğuyla, çevresinde ne varsa yıkılırdı o derece büyüdü. Koşsa evde deprem oluyor sanırdık. Dolabı tek eliyle açıp yumurtaları çalardı. :D
Artık evde beslenemeyeceğine kanaat getirince babamın tekirdağdaki bir arkadaşının çiftliğine yerleştirmiştik. Canım benim ya Çiko'ydu adı da :)
Orada da kümesten yumurta çalıyordu bu arada :)

Ben köpek istiyodum ama annrm ve babam asla almıyordu katılardı bu konuda ama şimdi aldık ve bendrn daha fazla seviyorlar güzellikle konus işte ben babamı ikna etmeye çalışıyodum annrm bi nevidi ağladım zırladım işte babacım lütfen derslerime çalışcam hersryini ben yapcam falan dye diye aldık ve çok seviyorlar:))

Sorumluluğu üstlenmeyeceğiniz sürece alıp da eve getirmek gibi bir hata yapmayın. Benim annem tüyle hayvanlara dokunamıyor, babamsa pek ellemeyi sevmiyor, uzaktan seven bir ailem var, sadece kağı önüne bir kap su koyan tarzdan yani. Ben, böyle bir aileye aldım kediyi getirdim. Bir yılım o kadar zor geçti, evde ne kavgalar, ne sorunlar... Tüyü, kumu ayrı dert, maması, kumu, aşıları yani kısacası masrafı ayrı dert yaratıyordu. Evden giderse ben de giderim diye karşılrında durabiliyodum ve tamam derlerse gitmeyi de göze almıştım. Korkutma amaçlı, salladığım savurduğum kelimeler değildi. Mamasını alıcam diye aç kalıp o şekilde zaman geçirdiğimi hatırlıyorum. Sonrasında başka bir kedi çıktı karşıma. Şu anki kızım. Artık kendime ait bir evim var fakat tatilde olduğum için aile evine geldim ve o da benimle geldi. Üstüne hamile çıktı bulduğumda, gene ilk evde istenmese de ben evde olduğum sürece bunlar da duracak diye istikararlı olunca ses çıkmadı. Birincisi aileniz bu şekilde esnek davranmayacaksa ve siz de bu sorumluluğun altına bu denli giremeyecekseniz eve kedi alıp getirmeyin derim. Oyuncak değil, onlar da bir can. İyilik yapayım derken kötülük olmasın sonuç bence. Eğer ki evinize alamıyorsanız, bahçe ya da sokakta vs. illa ki kediler oluyor. Her gün su, mama koyarak bütün sokak kedileri benim çocuğum mantığında ilerleyebilirsiniz. İlla eve alıp bakmak zorunda değil ki herkes. Sokakta da sevilmeyi hak eden, aç, susuz bir çok can, çocuk var. Onlara bakın, onlsra yardım edin siz de. Ben, hep çantamda iki kutu (bu plastik, yağlıklar gibi olan kutulardan) mama taşıyorum, nerede kedi görsem hemen kıyıya köşeye bırakıyorum mesela. Şu an bir anne, altı yavru bakıyorum fakat bütün sokaktaki çocuklar da benimdir. Kedisi, köpeği... Hangisini görsem mama veremedem su koyuyorum, su da olmazsa sevdirenleri mutlaka seviyorum vs. Böyle de mutlu olabiliyor insan, inanın.

"anne koş köpeğin bacağı koptu diye ağlamıştım" Hahaha :D

ursaminor
Ne kadar şanslısınız. Kıskandım :D