Her insan hayvan sevmediği için (özellikle de kedileri) derdimi paylaşacak kimseyi bulamadım en son buraya yazmak istedim.. 2 kedim var aranızda bilenler vardır, kardeşler 1 yaşındalar. 2 aylıkken iç parazit, 8 aylıkken bağırsak enfeksiyonu geçirdiler kısırlaştırma operasyonları haricinde şimdi de erkek kedim mutsuz hasta gibi veterinere de götürdüm serum aldı ama hala aynı. Bir hayvana bu denli bağlanmak akıl işi mi bilmiyorum ama içim parçalanıyor. Dili yok ki derdini söylesin derman olayım.. Ben tek çocuğum kedilerim benim için hem çocuğum hem kardeşim hem annem babam onları hayvan değil de insan gibi seviyorum yanlışlıkla bir yerini acıtsam içim parçalanıyor bu denli alışmak bağlanmak iyi değil biliyorum bir gün kaybetme durumum da olabilir onu da biliyorum ama ikisini de aşırı seviyorum. Ettiğim okuduğum duaların haddi hesabı yok, resmen küçük çocuk gibi onunla oturup oyun oynuyorum sırf keyfi yerine gelsin diye. Bu sevgi beni cok yıpratıyor arkadaşlar. Siz kedileriniz hasta olunca ne yapıyorsunuz? Ben mi çok abartıyorum yoksa duygularımı yoğun mu yaşıyorum bilmiyorum. Kedi sahibi olmayanlar bu anlattıklarımın hiç birini anlamıyor sizler beni anlarsınız. Rahatlama ihtiyacı hissettim kusura bakmayın 🥺
Ben kedi sahiplendikten sonra çocuk yapmaktan vazgeçtim bu stresi bir daha kaldıramam çünkü:)
Ay aynı ben bazı geceler ilerde onları kaybedeceğimi düşünüp ağlıyorum deli gibi 😪 hele hasta olduklarında uyku uyuyamıyorum. Onlar benim herşeyim anasının bebekleri iyi ki varlar canım kızlarım.
İnsanlar bizi anlamasınlar, çokta lazım değiller onların sevgisi herşeyden üstün 🙏
Aminto şu an yanına oturdum şifa duası nazar duası okuyorum çok ciddiyim.. Bambaşka bir durum bu yaşayan bilir bizler gibi
Zencefil_F bebekler ağladığı için ne istediğini anlıyoruz yine ya karnı aç ya altı değişecek ya da gazı var ama kedilerde öyle değil maalesef keşke konuşsalar diyorum bazen :( hiç çocuk bakmadım ama kedi bakımı çocuk bakımından daha zor diye düşünüyorum
Biyerden atlasa zıplasa ödüm kopuyor. Evde kırılan eşyaların haddi hesabı yok sürekli kedime bişey oldumu diyip koştururum. Geceleri ona bişey olur mu diye yanyana yatıyoruz. Canı sıkıldıgında yanına koşuyorum,sosyal hayatımı bile etkiliyor öyle bağlıyım ona. Yanlış mı bilemiyorum ama yalnız değilsin..Merhamet dünyadaki en güzel duygu. Canımız kadar sevdigimiz dostlarımız var iyiki var. Hep iyi şeyler düşünmeni öneririm..
Öncelikle çok geçmiş olsun. Dualarım sizinle. En kısa zamanda eski haline döner inşaallah. Bizim de durum size benzer,sevmeyen anlamıyor ve anlamayanı da o da böyle napalım diye sallıyorum. Ama içine girdikçe bambaşka varlıklar. Anlatılmaz beslenir. Eşim hiç hazlanmazdı. Şimdi anne nasıl yavrular emiyor mu ,kumu varmı? Mamaları bitti mi vs vs. Hatta anne kedi gece dışarı çıktığında kim çıkarıp uykuya daldıysa ilk işi yerinde mi diye bakmak oluyor. Bazen kim geldi kim gitti unutuyoruz☺️ Amaaaa
Dedikodu yapmazlar,
Sevmekten ve sevilmekten hoşlanırlar
Eve alana kadar bağırır inatla
Ve bütün hepsi bir insanın yapmadığı saygıyı birbirine gösterir. En çok bunda etkileniyor insan
Mırmır
Williams (ikisi kardeş 2 yaşında)
Charli (1 yaşında şu an 2 haftalık 3 torunumuz ☺️ var)
Takamichi (çok duygulu çook saygılı minik Aslan 1 yaşında )
Cesar ( 2/3 aylık gibi beni annesi seçti eşyamı emmeden uyumuyor ve Takamichi ile çok uyumlu ona abilik yapıyor. )
Ben de fazla yazdım galiba. Ama bu daha çook kısa Herkese sevgi ve sağlıklı günler.
Kötü şeyler düşünmemeni öneririm :)
Ben bir insanı hayvandan hayvanı da insandan ayrı görmüyorum hatta hayvanları daha çok seviyorum çok masumlar hiçbir zararları yok bu dünyaya. Keşke hiç hastalanmasalar ama malesef onlar da bizim gibi hastalanıyorlar. Bence en önemlisi hastalık vb durumlarda olabildiğince çözüm odaklı olup kendimizi çok yıpratmadan süreci atlatmaya çalışmak. İnsan mahvoluyor gerçekten ama güçlü kalırsak hem onlar için hemde kendimiz için en iyisini yapmış olurux
Waffl artık oğlum gibi bizim kız çok istemişti sahibi komşumuz kiyamadi kızıma verdi ondan beri bizim neşemiz 1.5 yıl oldu
Ben bir yere çıksa sert zıplasa biraz hemen eklemlerini kontrol ediyorum. Azıcık halsiz gibi yatsa yanından ayrılmıyorum gece bakıyorum yattığım odaya gelmiyor kalkıp evde onu arıyorum. Cuma günü annemlere gideceğiz ve mecburen 4 gün onlara bırakacağım şimdiden kara kara düşünüyorum acaba bırakmasam araba ile gittiğim yerlere götürsem mi diye ama arabadan nefret ediyor ve havalar da çok sıcak onun için daha zor olacağına kendimi ikna etmeye çalışıyorum. Evde prens gibi bakılacağını biliyorum ama içim hiç rahat değil. Şimdiden bizimkileri tembihliyorum camı açmayın sabah akşam bunları şunları yedirin seviyor şöyle oynatın böyle uyutun diyorum bizimkiler de Esra galiba kafayı yedin en sonunda diyor :) benim için o kadar kıymetli ki eve koşa koşa geliyorum kapıda beni beklediğini görmek yetiyor bana
Çok geçmiş olsun öncelikle. Bende kedimi kızımı oğlum gibi bir evladım olarak görüyorum.
Ama annelikten öğrendiğim bir şey var bağlılıkla bağımlılık arasında çok ince bi çizgi var. Sevginin şekli bir miktar değişse bağımlılık oluyor.
İnsan veya hayvan bir canlıya ebeveyn olmak onun hayat çizgisinde ona eşlik etmek demek, onu kollamak ona yardımcı olmak. Bunu anlayıp uygulayabilirseniz, yıpranmazsınız, yorulursunuz belki üzülürsünüz ama yıpranmak başka bir boyut çünkü. Sağlıklı hep beraber bir ömür geçirmenizi dilerim. 🤲🏻
Kediler gerçekten bambaşka varlıklar karşılıksız seviyorlar güveniyorlar tek istedikleri şey sevgi. Ömrümün yettiği yere kadar ikisinin de iyi kötü her daim yanında olacağım. Allah yokluklarını, hastalıklarını göstermesin 💙
Selamlar,
Geçmiş olsun..
Dilerim en kısa sürede sağlığına kavuşsun.
Ben kedileri seviyorum, kendi kedim dışında klan da var.Kendi kedim mutsuz onlarla da bu denli ilgilenmekten ancak onları ayiramiyorum.Kendiminki pamuklar içinde yaşar ben disardakiler ile bu denli hasır nesir olmasam.Ancak onlar da can , ve onlar da sevilmek istiyor.Kopegim yok, komşularin köpekleri ile de kendi köpeğim gibi ilgileniyorum.Sahibi değilim hiç birinin ancak bu onları sevmeme, yıkama, hasta iken ilgilenme engel değil.Yani evrak üzerinde bana ait olmayanları da aynı şekilde seviyorum.Bakiyorum onlar da bu sevgiye kayıtsız değiller , o halde hepimiz mutluyuz .
Insanlara gelince nasıl ki ben onların hayvan sevgisini red etmelerini, bu mutluluktan kendilerini mahrum bırakmalarını anliyamiyorsam, onlar da hayvanları sevmeni anlayamıyor.Esitlendik işte .
Ama biliyorum bir yerlerde sadece onları oldukları gibi sevenler var ve bunalirsam, sevinirsem onlar ile paylaşiyorum.Cünkü sevme şeklimiz aynı, bu nedenle bir irimizi anlıyoruz.Yipratici eleştiri yapan, ahkam kesen insanlara gelirsek, onlar yeryüzü yeryüzü olalı varlar zaten ..
Ben de aynı şeyleri yaşıyorum çok hastayken gelmişti bize yavrum çok zor büyüttüm şimdi sürekli panik haldeyim koşarken ağzını açsa biraz az yese çok uyusa çok korkuyorum şimdi evimize misafir gelecek 4 günlüğüne eşimin ailesi ve kardeşi 8 yaşında çok tedirginim canını yakarlarsa depresyona girerse stresten yemezse yada cam açık unuturlarsa diye günlerdir stresliyim sürekli kazasız geçsin gitsinler diye dua ediyorum bir de herkes kedi ya bu kadar da üzerine düşme bişey olmaz nolacak dedikçe çıldırıyorum
Çocuklu misafir gerçekten zor oluyor anlayabiliyorum sizi. Allah'tan benimkiler çocukları sevmediği için asla ellettirmiyorlar kendilerine. Misafir de olsa canını yakacak bir eylemde bulunduğu zaman uyarın sonuçta o sadece bir hayvan değil evin bir bireyi siz misafire değil misafir size ayak uydurmak zorunda. Strese gireceğini sanmam ama ilginizi eksik etmeyin misafirler gidene kadar
Emek veriyorsun ilgileniyorsun gözünün önünde büyüyor kısacası evlat gibi oluyor. Zamanla farklı farklı huylarını görüyorsun şapşik hareketleri yüzünü güldürüyor. Bence patili dostu olmayan kimse bu duyguları anlayamaz o yüzden bilmedikleri için bizim bu duygularımız endişelerimiz garip geliyor
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor