Kedilerimle İlgili Kaygılarım

Ben en son çok değer verdiğim ikiz kedilerimden biri vefat ederse ne yaparım diye geceleri ağlıyordum, ikisi de birkaç arayla hastalanıp vefat etti ve korktuğum başıma geldi. Dünyam başıma yıkıldı. Şuan değer verdiğim bir kızım var ve onun için her an gidebilir ve bu benim elimde değil, buna hazırlıklı olmalıyım diye düşünüyorum. Kendinize bir gün gideceğini kabul ettirin ve üzerinde düşünmemeye çalışın. Tabi ki hasta olma ihtimallerine karşı tetikte olmalıyız. Ben şuan kalan kedilerimi en iyi şekilde beslemeye çalışıyorum, sürekli taze protein kaynakları yediriyorum. Her gün ya et ya ciğer ya da tavuk, balık, mutlaka yiyorlar. Mutlu olmaları için elimden geleni yapıyorum. Siz de elinizden geleni yapın gelmeyenler için endişe etmemeye çalışın, aklınıza gelince elimden bir şey gelmez diyerek farklı meşguliyet bulun. Çoğu insanın kedisi en az 15-20'yi görüyor, neden birisi de sizin kediniz olmasın? Ayrıca çok yaşlanıp ölmeleri de iyi değil, yaşlılık da zor. Kaderinde ne kadar varsa o kadar yaşar, kaderci olmaya çalışın.

Teşekkür ederim cevabınız için ben geçen yıl 8 yaşında kedimi kanserden kaybettim maalesef aynı dediğiniz gibi o ölürse naparım diyordum hep ve hastalık süreci çok kötüydü maalesef gözümün önünde eridi. Daha sonra bir daha evde kedi beslemem diyordum ancak Nisan ayında doğum yapmak üzere olan anne kediyi eve aldık ve yavrularından sadece birini sahiplendirebildik kalan 3 yavru ve anne bizimle. Ancak kardeşlerden ikisi arka arkaya Fip oldu çok güzel bakmama rağmen genetikten dolayı başımıza geldi. Şimdi ise geçmiş travmalarımda tetiklenerek sürekli gözüm hepsinin üzerinde. Dediğiniz gibi olacağın önüne geçemiyoruz. Kalan kedişleriniz için bol şifa ve sağlıklı bir yaşam diliyorum

Bizimkiler de genetik yüzünden sadece bu yıl 4 tanesi fip olup vefat etti. Ne yaptıysam kurtaramadım. Bir sokak kedisinin torunlarının torunlarına kadar sahiplenmiştim ama onda British geni olduğu için de Fip'e yatkın olmuşlar. Ben de bu yaz ikizlerim dışında 9 yaşında kedimi kaybettim, sizi çok iyi anlıyorum. Tüm kedilerim çok acı çekerek öldüler, ben de kalan kedilerimden başka kedi sahiplenmeyi düşünmüyorum o yüzden. Acı çekerek ölüyorlar ama ondan sonra ruhları huzur buluyor, zor günleri geride kalıyor. Geçmişte aylarca hastanede kalkamadan acıdan hiç uyayamadığım, yemek yiyemediğim zamanlarım oldu ama iyileşince o acıları hiç yaşamamış gibi oldum. Onlar da öyle oluyor diye düşünüyorum, gittikleri yerde kuş gibi hafifliyorlar, dünyevi acılardan kurtuluyorlar. Ben de sizin gibi sürekli hastalar mı diye korkuyorum ama bir yandan da kendimi hazır ediyorum. En kötü ihtimalle hepsi ölür kaygı duyacak bir şey kalmaz diyorum. Tabi ki güzel günlerim tamamen geride kalmış olacak ama kaygı bize zarar vermekten başka işe yaramıyor. Kötü gün gelene kadar iyi günleri yaşamaya çalışın. Hemen başka şey düşünün, o düşünceyi televizyonu kapatır gibi kapatın. İnsan ancak bu şekilde akıl sağlığını koruyabilir. İyi dilekleriniz için teşekkür ederim, inşallah sizinkilerin de sağlıklı uzun yaşamları olur.