Kedime bişey olcak diye ödüm kopuyor onsuz olamıyorum.Benim sütlacım yüksek enerjili bi kedidir patileri ya kalorifer e takılır ya koltuklardan masaya atlamaya çalışırken düşer herşeyin önlemini aldım o yüzden :) yine de evde olmayınca bişey oldumu acaba diye aklım kalır.Kısaca içimde ki pati sevgisi ikiye katlandı :)

valla ben direkt ana oldum, çok detaya girmeye gerek yok

Anne olunca anlarsın'ın anlamını öğrendim :')

Sürekli ona ne kadar aşık olduğumu düşünüyorum. Evlendikten 2 ay sonra sahiplendik resmen evimizin bebeği oldu. Evlat işte ötesi yok. Onunla olduğum için kendimi dünyanın en şanslı insanı hissediyorum. Ama bir yandan da sürekli derin derin düşünüp efkarlanıyorum bir gün bize veda ettiğinde yokluğuna nasıl alışırım nasıl toparlarım diye. 10 dk önce bile bunu düşünüyordum. Allah hepsine uzun sağlıklı ömürler versin bizimle birlikte.

Bana çok fazla sorumluluk bilinci kattı. Genel olarak üşengeç bir insanım ve bazen modum çok düşük olduğunda yataktan bile kalkmak istemediğimde benim güne başlamama neden olan tek şey kedim oluyor kalkıp mamasını verip suyunu değiştirip kumunu temizlemem gerekiyor çünkü.

Aşıları mamaları için para biriktirmeyi öğretti sorumluluk sahibi oldum sonuçta karşımda oyuncak değil bir can var bir daha sahiplenin ve sokağa bırakmak olmaz ve kararlı olmayı öğrendim ve asla küsmeyen kızmayan çekip gitmeyen beni sadece ölümü ile üzebilen onun dışında hep mutlu eden ve yanımda olan bir dost kazandım biz insanlar olarak hangimiz onlar gibi ki ? İmrenilesi canlılar hayvanlar ayrım demeyelim ama özellikle (bana göre) kedi ve köpekler okadar hisliler ki bebekten hiç bı farkları yok

ben bazen keşke sahiplenmeseydim sokakta baksaydım diyorum çünkü onları kaybetmenin düşüncesi bile beni delirtiyor hüngür hüngür ağlatıyor çocuğum olsa bu kadar bağlanamam bazen beni sinirlendirseler de her şeyden öte onlar benim için ben onlardan önce ölürsem kimse benim kadar bakamaz uğraşamaz onlar benden önce ölürse ben aklımı kaçırırım bunlara bir şey olursa daha asla hayvan sahiplenmeyi düşünmüyorum çünkü sokaktaki kediyle olabilecek duygu bağı farklı evdekiyle farklı bunun örneğini yaşamıştım işten eve geliyodum bizim eve yakın bi yokuşta ölü smokin kedi gördüm bizim oğlan tuvaletini dışarı yaptığı için sadece ona izin veriyoruz luna veya gece kaçtı oraya da onlara bir şey oldu sandım ve aklımı kaçırdım diyebilirim oturup deli gibi ağladım en sonunda aklıma annemleri aramak geldi ama bizimkilerin evde olduğunu öğrenene kadar zaten delirmiş durumdaydım çok kötü çok Allah kimseyi evladıyla sınamasın

yazarken yine ağladım :(

bana kattığı şeyler ise asla yapmam dediğim şeyleri yaptırdılar onlar için işlere girdim mutfakla alakası olmayan ben devamlı yemek yaptım gece gündüz demeden kakasını çişini temizledim yeri geldi günlerce uyku uyumadım ama kesinlikle değiyor o gelip mırlayarak kucağıma yatınca bütün dertlerim yok oluyor

Bolca çizik ve ısırık izi :)
Özellikle pandemi dönemi uyku düzenim çok bozulmuştu. Geç yatıp geç kalkıyordum. Ama minik patiler sağlıklı mı , aç mı, susuz mu, damlası ne zamandı derken... Beni düzene soktu:) büyük bir keyifti sabahın köründe uyanıp onun çapaklı, kısık, kırmızı gözlerine bakmak. Silmek, damlasını damlatmak. İyi olacağını umut etmek. Sorumluluk nedir anlıyorsunuz. Bu işe geç kalmaya benzemez... Sevgi ile yapıyorsunuz herşeyi

Sorumluluk kattı huzur veriyor ama onlara bir şey olacak diye ödüm kopuyor çok kayıp yaşadım ama asla onlara bakmayı bırakmadım bırakmayacağım önüme ne engel çıkarsa

Sorumluluk kattı huzur veriyor ama onlara bir şey olacak diye ödüm kopuyor çok kayıp yaşadım ama asla onlara bakmayı bırakmadım bırakmayacağım önüme ne engel çıkarsa

bol huzur ve mutluluk

bir de kedi fobimi yendim :))

Evlat sevgisi ya. Normalde kedilerden korkan biriydim bahçelerde oturamazdım kedi gelir diye. Bir gün bu şebeği sahiplendim. O benden korka ben ondan korka alıştık. Şimdi mahallemdeki bütün kedileri besliyorum. Hepsi benim çocuğum gibi. Yağmur yağdığında canım sıkılıyor. Beni daha çok merhametli biri yaptı sanırım. İnsanlardan daha çok değer veriyorum hayvanlara. Kedisinden köpeğine kuşundan böceğine. Vegan oldum hatta, ne bileyim. Sağduyulu biri oldum. İyi bir insan oldum ben.

Bana çok fazla sorumluluk ve sevgi kattı. En iyi şekilde bakmaya çalışıyorum öğrenci halimle tabii ailem de destek oluyor, ama eve neşe getirdi resmen, evin havası değişti, ben daha sakin ve iyi bi insan oldum. Üzüldüğümü hissedip odamdan çıkmaması, sürekli mırlaması, ağladığımda gözyaşımı yalaması:D sabahları mırmırmır uyandırması, bunlar çok güzel şeyler. Beni tek korkutan onu kaybedecek olduğum gün. O zaman naparım gerçekten bilmiyorum ama elimden geldiği kadar iyi bakmak için uğraşıyorum :)) bir de köpeklerden çok korkar asla yaklaşamazdım kedilerin de ısırma ve tırmalamalrından çok korkardım, artık köpeklerle de içli dışlıyım, kedim de ellerimi tırmalama tahtası yaptı:D