Okurken anti depresan aradım evde resmen.

Soru kediden çıkıp psikoloji alanına girdi. Bişeyler önerebilirim ama size faydam olmaz ise de üzülürüm. Sizi çok iyi anlıyorum çok zor bir durum ama birazcık telkini öğrenmek zorundasınız

öneriniz nedir? gerçekten çaresiz hissetmeye başladım şuan da bile bitiğim özellikle bu konu oldugu icin aynı seyi yasayan var mı evcil hayvanıyla alakalı merak ediyorum

Şu kelimeyi hafızanıza kazımaya ve yaşam tarzınız olarak uygulamaya hazırlanın

TELKİN

Kedinizin ciddi bir sağlık problemi yoksa ufak tefek şeyleri takıntı haline getirmeniz anlamsız ve gereksizdir, o olur mu şu olur mu korkusuyla başa çıkmanın tek yolu pozitif düşünmektir,

ayrıca hastalıklar konusunda gerekmedikçe araştırma yapmayın, çünkü bu sizin daha çok kaygı duymanıza, takıntı haline getirmenize sebep olur. Her şey yolundaysa her şey yolundaymış gibi hareket edip mutlu olmaya çalışın, kedinizle oynayın sevin falan. :)

kedi hapşırdı normal,
kedim kaybolur mu? giriş katta değilseniz ve sürekli kapı açık değilse kedi kendi kendine uçup kaçamaz herhalde
Kendinizin orasını burasını sürekli kontrol edip araştrıma yapmanıza da gerek yok.
Sorun sizin kendinizde, düşüncelerinizde, böyle hastalıklar konusunda araştırma yapmak yerine eğlenceli şeyler bulmaya çalışın hobi falan edinin.

haklısınız ben de bunu aşmaya çalışıyorum umarım en kisa zamanda cözüme kavusur

Evcil hayvan gibi değil evlat gibi oluyorlar bunu kabul ediyorum. Gözümüzden sakınıyoruz. Çocuğum olsa bu kadar severim ancak diye düşünüyorum açıkçası. Başka yerde kalsam aklım kalıyor erkek arkadaşıma bin kere tembihte bulunuyorum. Bunlar çok abes durumlar değil. Ama sizin mevcut durumunuz kedinizden öte bir durum. Mevcut kaygılarınız size zarar verir. Kendinizi bazı konularda engelleyin. Ateşini ölçmekten kakasını kontrol etmekten vazgeçin mesela engellemeye çalışın. Bi arkadaşınızda kalmayı deneyin. Telkinde bulunun kendinize.

Ben de böyleyim.Manik depresif bozukluk tedavisi görüyordum iki yıldır.Karantina beni çok etkilemişti evden dışarı adım atamıyordum çok paranoyaklaşmıştım.Yıllardır kedi istiyordum zaten ailem de sonunda ben tek başıma kafayı yemeyim diye izin verdi kediye.Dünyanın en gamsız insanı olan beni anksiyete sahibi yaptı.Onu çok seviyorum,kendimden çok seviyorum ama aylardır uyku uyuyamaz hale geldim.Devamlı korkuyordum hastalancak,ölcek diye.Saat başı alarm kurmuş gibi kalkıp nefes alıyor mu diye kontrol ederdim.Şimdi bir de iki aydır çok ağır hastalıklar geçiriyor.İnsanı çok saçma bi duruma sokuyor.Evden dışarı adım atmak istemiyorum sanki ben olmazsam kimse bakamazmış gibi geliyor

Aynen oyleyim ben de bu sekilde yasamak cok zor malesef

Bu şekilde yaşamyacaksınız. Aşılacak bu sorun

Hayatı olduğu gibi kabul etmekten başka çaren yok. Burası dünya... Ne cennet ne cehennem... Burası cennetin de cehennemin de bir arada olduğu yer. Ölüm, doğum, hastalık, huzur, mutluluk,savaş hepsi bir arada. Yaşama amacın ne senin? Sen kimsin? Niye varsın? Bu sorulara cevap ara bence. Dert gelmeden çilesini çekme, geldiğinde zaten kaçamayacaksın.

Ben bu durumu gerçekten yaşamayanın anlayamayacağını düşünüyorum.Herkes evladı gibi görüyor,evet.Ama bu çok farklı bi durum.Vazgeçilmiyor asla.Ben ilaç almayı bile bıraktım gece ağır uyurum da bi şey olursa uyanmam diye.Hayatımda hiç okumadığım kadar makale okudum kedi aldığımdan beri,yakalanabileceği tüm hastalıkları,başımıza gelirse ne yapacağımı düşündüm durdum.Bazen ben çağırdım gibi geliyor bu kadar hastalığı.Ben bu durumun tamamen sağlığına kavuşup artık büyümüş olduğunda,hastalıklara karşı daha dirençli bir yaşa geldiğinde geçebileceğini düşünüyorum sadece

ben sizi çok iyi anlıyorum ve hep sorularınızı okuyorum o tedirginliğinizii hep kendim de hissettim hatta kedinizin ilk fip şüphesi oldugunda çok korkup acaba benim kedimde öyle mi diye burda soru sormuştum.Malesef bu durumu tamamen yaşayamayan kimse anlayamaz çok zor keşke elimde olsa ve ben de rahatça günümü geçirebilsem. Verdiğiniz tavsiyeler de hepiniz çok haklısınız ama uygulamak çok zor

Ben de böyleyim. Benim 2. Kedimde başladı 2 günlüktü göbek bağı düşmemişti bulduğumda. Üstelik bunun poposuna sinek larva bırakmıştı onlar poposunu yemiş daha 4 günlükten neler yaşadı yavrum o benim mucize bebeğim. Ve kedi büyüdükçe anksiyete başladı. Sürekli peşindeyim her hareketini inceliyorum. Şuan bi rahatsızlığı var titremesi var yarın veterinere gidicez. Öyle bir taktım ki kafaya şuan yazarken bile boğazım düğümleniyo kalbim sıkışıyo ellerim titriyor. Göğsümde öküz oturdu kalkmıyor. Hayvanın peşindeyim sürekli. Birçok kedi besledim hiç böyle olmadım. Ne yapıcam bilmiyorum. Kötü bir şey der diye veterinere gitmeye korkuyorum.

Bjraz uzun yazdım ama umarım işinize yarar.
Söyle söyleyeyim, benim de takıntım vardı. Mikrop gelmesin diye hep ellerimi yıkardım. Her teneffüs 2 kereye çıktı bu. Sonra bir kedim oldu. Tuvaletini falan temizlerken, eve 2 kere tuvaletini yaptı onları temizlerken falan artık mikrop fobim geçti şükür. Ama ben de kedimle ilgili sürekli bir şeyler araştırıyordum küçücük bir şeyde. Ama artik araştırmıyorum, bu sadece kedimle ilgili degil kendimle ilgili de araştırmıyorum. Çünkü internette hep yanlış ve çok abartılmış veya aslında önemli olan bir şeyi önemsiz olarak gösteren bilgiler var. Ben takıntı sürecimde bunu öğrendim: internete güvenmeyin. Eğer gerçekten korkuyorsanız har 3 ayda 1 kedinize check up yaptırın. Tabi veteriner de onaylarsa. Ama şunu söyleyeyim. Boşuna her gün her hafta veterinere gitmeyin. Veterineri arayın mesaj atın. Boşuna hayvanı stres etmeyin
Tabiiki önemli bir şey görürseniz veterinere gidin.
Ve şunu da yaşadım, ben o sıralar neyi yeni öğrendiysem meselaa fip. Kedimde bir iki semptom gözlüyorum. Ama aslında bunlar her zaman da olabilecek şeyler.
Bence kendinizi hırpalamayın her şey olacağına varır. Yani inşallah olmaz ama kediniz hasta olacaksa siz araştırsanız korksanız da olacak, akışına bırakırsanız da olacak. Ama bu en kötü mamayı verin, hiç taramayın, hiç kumunu temizlemeyin de deģil. Bence anlamışsınızdır ne demek istediğimi.

çok doğrru yazmışsınız🙏🏻🙏🏻❤️