Anksiyete İle Hayvan Beslemek(Soru Değil)

Okurken anti depresan aradım evde resmen.

Soru kediden çıkıp psikoloji alanına girdi. Bişeyler önerebilirim ama size faydam olmaz ise de üzülürüm. Sizi çok iyi anlıyorum çok zor bir durum ama birazcık telkini öğrenmek zorundasınız

Ben bu durumu gerçekten yaşamayanın anlayamayacağını düşünüyorum.Herkes evladı gibi görüyor,evet.Ama bu çok farklı bi durum.Vazgeçilmiyor asla.Ben ilaç almayı bile bıraktım gece ağır uyurum da bi şey olursa uyanmam diye.Hayatımda hiç okumadığım kadar makale okudum kedi aldığımdan beri,yakalanabileceği tüm hastalıkları,başımıza gelirse ne yapacağımı düşündüm durdum.Bazen ben çağırdım gibi geliyor bu kadar hastalığı.Ben bu durumun tamamen sağlığına kavuşup artık büyümüş olduğunda,hastalıklara karşı daha dirençli bir yaşa geldiğinde geçebileceğini düşünüyorum sadece

Kedinizin ciddi bir sağlık problemi yoksa ufak tefek şeyleri takıntı haline getirmeniz anlamsız ve gereksizdir, o olur mu şu olur mu korkusuyla başa çıkmanın tek yolu pozitif düşünmektir,

ayrıca hastalıklar konusunda gerekmedikçe araştırma yapmayın, çünkü bu sizin daha çok kaygı duymanıza, takıntı haline getirmenize sebep olur. Her şey yolundaysa her şey yolundaymış gibi hareket edip mutlu olmaya çalışın, kedinizle oynayın sevin falan. :)

kedi hapşırdı normal,
kedim kaybolur mu? giriş katta değilseniz ve sürekli kapı açık değilse kedi kendi kendine uçup kaçamaz herhalde
Kendinizin orasını burasını sürekli kontrol edip araştrıma yapmanıza da gerek yok.
Sorun sizin kendinizde, düşüncelerinizde, böyle hastalıklar konusunda araştırma yapmak yerine eğlenceli şeyler bulmaya çalışın hobi falan edinin.

Ben de böyleyim.Manik depresif bozukluk tedavisi görüyordum iki yıldır.Karantina beni çok etkilemişti evden dışarı adım atamıyordum çok paranoyaklaşmıştım.Yıllardır kedi istiyordum zaten ailem de sonunda ben tek başıma kafayı yemeyim diye izin verdi kediye.Dünyanın en gamsız insanı olan beni anksiyete sahibi yaptı.Onu çok seviyorum,kendimden çok seviyorum ama aylardır uyku uyuyamaz hale geldim.Devamlı korkuyordum hastalancak,ölcek diye.Saat başı alarm kurmuş gibi kalkıp nefes alıyor mu diye kontrol ederdim.Şimdi bir de iki aydır çok ağır hastalıklar geçiriyor.İnsanı çok saçma bi duruma sokuyor.Evden dışarı adım atmak istemiyorum sanki ben olmazsam kimse bakamazmış gibi geliyor

Hayatı olduğu gibi kabul etmekten başka çaren yok. Burası dünya... Ne cennet ne cehennem... Burası cennetin de cehennemin de bir arada olduğu yer. Ölüm, doğum, hastalık, huzur, mutluluk,savaş hepsi bir arada. Yaşama amacın ne senin? Sen kimsin? Niye varsın? Bu sorulara cevap ara bence. Dert gelmeden çilesini çekme, geldiğinde zaten kaçamayacaksın.

Evcil hayvan gibi değil evlat gibi oluyorlar bunu kabul ediyorum. Gözümüzden sakınıyoruz. Çocuğum olsa bu kadar severim ancak diye düşünüyorum açıkçası. Başka yerde kalsam aklım kalıyor erkek arkadaşıma bin kere tembihte bulunuyorum. Bunlar çok abes durumlar değil. Ama sizin mevcut durumunuz kedinizden öte bir durum. Mevcut kaygılarınız size zarar verir. Kendinizi bazı konularda engelleyin. Ateşini ölçmekten kakasını kontrol etmekten vazgeçin mesela engellemeye çalışın. Bi arkadaşınızda kalmayı deneyin. Telkinde bulunun kendinize.

Bjraz uzun yazdım ama umarım işinize yarar.
Söyle söyleyeyim, benim de takıntım vardı. Mikrop gelmesin diye hep ellerimi yıkardım. Her teneffüs 2 kereye çıktı bu. Sonra bir kedim oldu. Tuvaletini falan temizlerken, eve 2 kere tuvaletini yaptı onları temizlerken falan artık mikrop fobim geçti şükür. Ama ben de kedimle ilgili sürekli bir şeyler araştırıyordum küçücük bir şeyde. Ama artik araştırmıyorum, bu sadece kedimle ilgili degil kendimle ilgili de araştırmıyorum. Çünkü internette hep yanlış ve çok abartılmış veya aslında önemli olan bir şeyi önemsiz olarak gösteren bilgiler var. Ben takıntı sürecimde bunu öğrendim: internete güvenmeyin. Eğer gerçekten korkuyorsanız har 3 ayda 1 kedinize check up yaptırın. Tabi veteriner de onaylarsa. Ama şunu söyleyeyim. Boşuna her gün her hafta veterinere gitmeyin. Veterineri arayın mesaj atın. Boşuna hayvanı stres etmeyin
Tabiiki önemli bir şey görürseniz veterinere gidin.
Ve şunu da yaşadım, ben o sıralar neyi yeni öğrendiysem meselaa fip. Kedimde bir iki semptom gözlüyorum. Ama aslında bunlar her zaman da olabilecek şeyler.
Bence kendinizi hırpalamayın her şey olacağına varır. Yani inşallah olmaz ama kediniz hasta olacaksa siz araştırsanız korksanız da olacak, akışına bırakırsanız da olacak. Ama bu en kötü mamayı verin, hiç taramayın, hiç kumunu temizlemeyin de deģil. Bence anlamışsınızdır ne demek istediğimi.

Bu şekilde yaşamyacaksınız. Aşılacak bu sorun

ben sizi çok iyi anlıyorum ve hep sorularınızı okuyorum o tedirginliğinizii hep kendim de hissettim hatta kedinizin ilk fip şüphesi oldugunda çok korkup acaba benim kedimde öyle mi diye burda soru sormuştum.Malesef bu durumu tamamen yaşayamayan kimse anlayamaz çok zor keşke elimde olsa ve ben de rahatça günümü geçirebilsem. Verdiğiniz tavsiyeler de hepiniz çok haklısınız ama uygulamak çok zor

çok doğrru yazmışsınız🙏🏻🙏🏻❤️

Ben de birkaç yıldır anksiyeteyle uğraşıyorum henüz 17 yaşındaykm bir sürü ilaç içtim fayda göremedim.Çoğu insan da kafana takma,o kadar önemsenecek şeyler değil gibi tavsiyeler veriyorlar.Bu hastalığı yaşamadam kimse düzgün tavsiye veremez bence çünkü tavsiyeler hep aynı.Ben de kedilerimi ilk aldığımda öyleydim bir ara uzun miktarda bir ip yutmuş ve çıkartınca fark etmiştim gerçekten çok moralim bozulmuştu nasıl fark etmedim falan diye.Sonra yine bazen çok gereksiz endişelendiğimi ve bu endişeler neticesinde hiçbir şey olmadığını boşuna kendimi yıprattığımı fark ettim.Bu yüzden kendimi rahatlatabildim ve bu aşırı korkma durumundan bir nebze kurtulabildim.Size de bunu tavsiye ederim gittiğim onlarca psikiyatrinın de söylediği gibi bu hastalığı yenmek kafada başlar size de bu cümle birçok kez söylenmiştir eminim.Daha diğer konularda anksiyetemi kendi kendime yenemedim ama bu bile bir başlangıçtı bence siz de buradan başlayabilirsiniz :)

sizi anlayabiliyorum.Ben de kedi sahiplenmeden önce çok istiyordum çok da mutluyum ama aldığım ill hafta ona bir şey olur mu düşüncesinden hep birilerine yazdım ve bir hafta yattım komik gelebilir ama öyle stres yapmıştım ki heo midem bulanıyordumbir hafta ilaç aldım.Sonradan onla oynamaya başladıktan sonra biraz daha iyi oldum ama halâ bir şeh olsa buraya yazar internetten bakarım ama azaldığını gözlemiyorum.Sizde öyle hissettiğiniz an böyle bir şeyin olmayacağını her şeyin yolunda gittiğini ve rn kötü durumun bile bir çaresi olduğunu kendinize söyleyin.Siz onu sahiplenerek çok güzel bir şey yaptınız belki sokaktan sahiplendiniz.Eğer sokakta yaşamaya devam etseydi ya da güvenilmez insanların elinde ona çık daha kötü bakılacakfı ve sıcacık evinde maması suyu önünde yaşıyor onun için çok büyük nimet ve o bunun farkındayken,sizin de farkında olmanız gerekiyor.Kendinizi öyle motive edebilirsiniz.siz çok güzel bir şry yapmışsınız tadını çıkarmaya bakın,yoksa onun sveecenliğide gözünüze çık gelmeyecektir strestenn

Bendede anksiyete var kendimi bildim bileli (doktor dedi anksiyeten var diye internetten okuyup sallamıyorum) o yüzden bunla yaşamayada alışığım, bence ilk önce internette kedilerle ilgili şeylerden uzak durun insanın psikolojisi bozuluyor ve hayatın gerçeklerini kabullenin canlılar ölür, hastalanır vs ben kedimi kızım gibi görüyorum ölürse üzüntüden mahvolurum biliyorum ben ufakken kısa bi süre bi kuş bakmıştım daha doğrusu bakamamıştım ölmüştü hala üzüntü duyuyorum ve baya bi hayvanım oldu hepsi aklıma geldikçe üzülürüm belki vicdan azabı çekerim ama bazı duygular yaşana yaşana insan nasıl başa çıkması gerektiğini öğreniyor kediniz ölürse yapacak birşey yok siz elinizden gelen en iyi şekilde baktıktan sonra yapacak birşey yok bunları kabullendikten sonra daha kolay kendim için konuşayım bunları kabullendikten sonra fazla psikopata bağlamadan kedime bakabilir oldum normal seviyenin bi üstündeyim (yada bi kaç) ortalama bi kedi sahibinden daha pinpirikliyim o kadar kedinizde bi problem gözlerseniz veterinerinizi arayın sorun hekiminizin yönlendirmesine göre hareket edin internetten bakmayın kedinin burnu kuruysa kanser diyecekler nerdeyse X marka mama yerse idrarı tıkanır vs insanda kafa bırakmazlar

öneriniz nedir? gerçekten çaresiz hissetmeye başladım şuan da bile bitiğim özellikle bu konu oldugu icin aynı seyi yasayan var mı evcil hayvanıyla alakalı merak ediyorum

Şu kelimeyi hafızanıza kazımaya ve yaşam tarzınız olarak uygulamaya hazırlanın

TELKİN