1 yaşına yeni girmis bir kedim vardı. Annemle beraber yaşarken bizimleydi. Evlenince eşim istemedi anneme de daha fazla yük edemezdim kendi evime aldım eşim alışır sandım ama alışmadı. Onu bir kafeye verdi tanıdığı. Orda başka hayvanlar da var kedi için büyük bir kafes yapmışlar dün görmeye gittik yavrum ismini de unutmamış arkamızdan çok miyavladi. Ben günlerdir perişan haldeyim ilan açtım kimse istemedi ne yapacağımı sasirdim ağlamaktan helak oldum iş yerinde bile ölü gibiyim
hani kedimi istemeyecekse evlenmesin benimle. o kedi o can artık ben onun sorumluluğunu almışım artık o bana emanet bir CAN.
annenize yük olabilir belki tamam kadın bakmak istemeyebilir sonuçta siz kediyi alırken o ben bakıcam demedi.
ama kocam istemiyor? o zaman evlenmesin. hani eşinin 1 tane degerlisi varken onu da reddediyorsa ne diyelim biz.
üzüntünüzden kurtulamıyormuşsunuz, kurtulmayın zaten. siz zaten üzülecek bir şey yapmışsınız. biz ne diyelim.
sizi teselli edemem. çünkü sizi teselli edersem benim bide kendimi teselli etmem gerekir. yanlış bir şeye yanlış davrandiğım için.
üzüldüm kediye.
kedi istemeyen insanların yanına bile yaklaşmıyorum ben. hayvanları sevmeyen insanları da sevemez
Sizin yerinizde olsam kocamı boşar kedimide o kafesten kurtarırdım, Annenize bence yük olmazdı bakımı o kadarda zor bir can değil,Keşke kediyi evden atıcağınıza kocanızı atsaydınız bu kadar üzülüp ağlamazdınız
Süsten farksız*
eşnizin tavırlarını değiştirmesini sağlamalısınız. tekrar yuvanızı açmalısınız
Soruya cevap yazabilmek için üye girişi yapmalısınız.
Uzmanlardan ve diğer üyelerden faydalı cevaplar almak için:
Yeni Soru Sor
gönderiliyor...